♥▬♥▬♥ ويژه نامه ميلاد فرخنده حضرت معصومه(س){دهه كرامت} و گراميداشت روز دختر♥▬♥▬♥

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اول ذیقعده سالروز ولادت حضرت معصومه (س) است،
بانوی بزرگواری که عصمت مادر خود حضرت زهرا (س)
در او تجلی یافت،

وی بانویی بهشتی،غرق در عبادت و نیایش،
پیراسته از زشتیها و شبنم معطر آفرینش است.

اين روز خجسته را كه مقارن است با گراميداشت روز دختر
به همه عاشقان و شيفتگان خاندان عصمت و طهارت عليهم السلام
و تمامي دختران مومنه كه الگويشان حضرت معصومه
سلام الله عليهاست تبريك و تهنيت عرض مي كنيم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مژده باد طلوع تو ای معصومه زکیّه
که بارقه شهاب تو، روشنایی دیگر
در شب های مناجات اهل زمین است.

معصومه، یعنی قداست مریم و عصمت فاطمه
و ادامه قصه غصه های زینب در جست وجوی برادر.

معصومه یعنی ترنم ترانه ای دیگر
برای استجابت دعا.

لبریز از نام توایم که غربت شاه غریب را
به یادمان می آوری.

امروز، سپیده دم طلوع تو،
عطر نوشکفته بهار را بر قلب مشتاقانت می پراکند.

چه زیباست سرنوشت تو در خطه قم،
وقتی هم آسمان با ماه و ستارگانش می شوی
و اجازه میهمانی تو برای قلب های شکسته،
به منزله زیارت حسین علیه السلام می شود.

شرافتِ زن در یاد توست،
آن هنگام که قدسیان بر گلدسته های نورانی ات
سلام می فرستند.

طلوع می کنی و نام تو،
سپیدارها را به وجد می آورد.

محبت تو ای بانو،
تالاب های تیرگی روح را
پر از زلالی عرفان می کند.

میلاد تو، نبض پرتلاطمی است
که اندام خواب رفته سکوت را بیدار می کند
تا ساعات مه گرفته ایمان را آفتابی کند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلاله حيدر
اى كه به خلق جهان تويى سر و سرور
شان تو از قدر كاينات فزون تر

وقت ثناى تو مات عقل خردمند
گاه مديح تو محو فكر سخنور

طاير و هم ار, رسد به پايه قدرت
بال و پرش سوزد ار بود چو سمندر

شانه گيسوى توست, پنجه خورشيد
آينه روى توست ماه منور

رشحه اى از نور طلعت تو به افلاك
بر شد و افلاك از آن شدند پر اختر

عكس زابروى تو هلال چو برداشت
گشت مشار اليه خلق سراسر

بهر وجود تو خلق گشته دو عالم
بهر تو گرديده كاينات مسخر

خلقت هستى, تو داده اى به همه خلق
زآنرو مهتر تويى بر اين همه كهتر

آدم و نوح و خليل و موسى و عيسى
از مدد فيض تو شدند پيمبر

كفو تو را چون نكرد خلق خداوند
زآن ننمودى به عمر خويش تو شوهر

خلق جهان جمله اند زوج و خدا فرد
تو چو خدا فردى و ندارى همسر

ذره اى از عصمتت زنان جهان را
گر برسد مريمند جمله و هاجر

شبنمى از جود توست رحمت نيسان
سبزه اى از كشت تو است گنبد اخضر

دست كشيدى مگر تو بر سر آهو
كز وى حاصل شداست نافه اذفر

والليل از موى تو شداست مبين
والشمس از طلعت تو گشت مفسر

باب عطايت گشاده بر همه عالم
چشم اميد خلايق است بر اين در

گرد ضريحت دواى اكمه و ابرص
گرد حريمت شفاى عاجز و مضطر

حكم الهى به مهر توست مسجل
امر خدايى به حب تو است مقرر

بضعه زهرائى و سلاله حيدر
نور دو چشم نبى, حبيبه داور

فاطمه ثانيى به عالم ظاهر
ليك به معنى توئى همان و نه ديگر

مظهر حقند خانواده عصمت
جلوه ربند دودمان مطهر

بسته لبم لم يلد وگرنه بگويم
دخت خداى است بنت موسى جعفر

عمر تو كوتاه همچو شاخه گل بود
چون تو بزرگى و اين سراست محقر

نيست مرا غير درگه تو پناهى
آخر و اول تويى و اول و آخر

آيت الله ثقفى تهرانى - ميرزا محمد)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها در يک نگاه گذرا

نام مقدس: ‌فاطمه كبری

لقب شریف: ‌معصومه علیهاالسلام

پدر بزرگوارش: ‌حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام

مادر گرامی اش: حضرت نجمه خاتون

ولادت باسعادت: ‌اول ذیقعده الحرام 173 ه ـ.ق

محل ولادت: ‌مدینه منوّره

ورود به قم: 23 ربیع‌المولود 201 ه ـ.ق

هدف از مسافرت: ‌دیدار برادر خود ‌علی بن موسی الرضا علیه‌السلام كه در خراسان بود.

رحلت یا شهادت جانگداز: دهم ربیع‌الثانی 201 ه ـ.ق (بنا به قول معتبر)
سنّ مبارك: 28 سال

محل عبادتش در قم: بیت‌النّور (واقع در میدان میر «قم»)

پاداش زیارت بامعرفت آن حضرت: بهشت برین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پاكيزه گوهر صدف اعتبار قم


اهل‏بيت پيامبر(ع) چهره‏هاى پرفروغى به جهانيان عرضه كرده‏اند و نامشان‏مانند ستارگان درخشان در آسمان فضيلتها مى‏درخشد;

درخشانترين ستاره در ميان‏بانوان هفتمين منظومه ولايت; فاطمه كبرى فرزند پاكيزه موسى بن جعفر(ع) است. كه‏سالهاست تشنگان معرفت از حريمش زلال ايمان مى‏نوشند و عارفان با گذر بر زندگى‏فرزانه‏وارش و درك لحظه‏هاى آسمانى شدنش، درهاى عروج را به روى خود مى‏گشايند
وبوى وصال را در گستره زمين منتشر مى ‏سازند.

او والاترين دختر موسى است و از اين‏روست كه هر گاه نامى از پدر برده شود، يادى از او نيز به ميان مى‏آيد با اذعان به اين حقيقت كه پيرامون زندگانى حضرت فاطمه معصومه(س)تحقيق كاملى صورت نپذيرفته است، به خاندان، اوضاع سياسى، عصر تولد، و نظراتى‏كه پيرامون تولد حضرت ارائه شده است، مى‏ پردازيم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سرود شكفتن

تولد فاطمه معصومه(س) براى اهل‏بيت(عليهم السلام) اهميتى خاص داشت‏زيرا اين خبر قبل از تولد بارها توسط امام صادق(ع) اعلام مى‏شد و به اين ترتيب‏از همان ايام شيعيان به شناخت مقام والاى وى فرا خوانده مى ‏شدند. از جمله آنگاه‏كه گروهى از شيعيان رى نزد امام صادق(ع) آمدند، حضرت فرمود: آفرين بر برادران‏ما از اهل قم.

آنان گفتند: ما اهل رى هستيم. ولى امام همان جمله پيشين راتكرار فرمود. و ادامه داد:
«الا ان لله تعالى حرما و هو مكه. الا ان لرسول الله‏حرما و هو المدينه الا ان لاميرالمؤمنين حرما و هو الكوفه الا ان حرمى و حرم ولدى‏بعدى قم الا ان قم كوفتنا الصغيره. الا ان للجنه ثمانيه ابواب ثلاث منها الى قم.تقبض فيها امراه هى من ولدى و اسمها فاطمه بن موسى. تدخل بشفاعتها شيعتناالجنه باجمعهم‏».

براى خداوند حرمى است كه مكه است، حرم رسول، مدينه حرم امير مومنان كوفه است وحرم من و فرزندانم قم است. بدانيد قم كوفه كوچك ماست. بدانيد بهشت هشت در داردكه سه در آن به سوى قم است.بانويى از اولاد من در آنجا وفات مى‏كند كه نامش فاطمه دختر موسى است. همه ‏شيعيان ما به شفاعت او وارد بهشت مى ‏شوند.

اين خبر و نحوه تعريف حضرت از قم به‏طور طبيعى مى‏توانست گروهى از اهالى رى را به عزيمت‏به سوى قم برانگيزد و درحقيقت اهميت ويژه‏اى را كه شهر قم به خاطر حضور فاطمه كبرى مى‏يافت‏براى آنان‏بازگو كند.

مى ‏توان گفت‏به همين خاطر گروههايى از مردم قم از جمله صاحبان فكر وانديشه از آمدن چنين بانويى به قم مطلع بودند و براى فرا رسيدن آن زمان و يارى‏و پاسداشت مقدم وى لحظه شمارى مى ‏كردند. نكات ديگرى نيز از اين روايت‏به دست‏ مى ‏آيد از جمله اين كه قم حرم ائمه طاهرين است. موضوعى كه در دهها روايت ديگراز زبان پيامبر(ص)، امام على(ع) و اغلب ائمه يكى پس از ديگرى به آن اشاره شده ‏است.

در خبرى ديگر نيز امام صادق(ع) به پيشگويى تولد وى پرداخت. آن روز يكى ازشيعيان به نزد حضرت آمد، امام را ديد كه با كودكى در گهواره سخن مى‏ گويد. گامى‏ جلوتر نهاد و مبهوت از اين واقعه پرسيد: آيا با اين طفل سخن مى‏گوييد؟ امام اورا دعوت كرد تا با كودك در گهواره سخن بگويد. مرد باز هم جلوتر آمد و سلام كرد.كودك نه تنها جوابش را داد; بلكه گفت:

اى مرد نامى را براى دخترت [كه تازه‏متولد شده است] انتخاب كرده اى كه خداوند آن را دشمن مى‏ دارد پس نامش را عوض كن[وى نام دخترش را حميرا گذاشته بود] شگفتى مرد دو چندان شد. آنگاه امام‏ صادق(ع) فرمود:
«اين كودك فرزندم موسى است.

خداوند از او دخترى به من عنايت مى‏ كند كه نامش فاطمه است. او را در سرزمين قم‏به خاك مى‏ سپارند. هر شخصى كه او را در قم زيارت كند، بهشت‏ برايش واجب مى ‏شود».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پاكيزه نسب

پدرش موسى بن جعفر(ع) ملقب به كاظم، صابر، صالح و امين است كه‏روز يكشنبه، هفتم ماه صفر سال 128 هجرى قمرى در منطقه ابواء; محلى بين مكه ومدينه از بانويى پاكيزه به نام حميده به دنيا آمد.

ابوبصير درباره تولد موسى‏كاظم(ع)مى‏گويد: همراه امام صادق(ع) (سالى كه پسرش موسى بن جعفر(ع) متولدگرديده سال 128 ه. ق) براى شركت در مراسم حج‏به سوى مكه رفتيم. وقتى به‏سرزمين «ابواء» (منزلگاهى بين مكه و مدينه) رسيديم، امام صادق(ع) براى ماصبحانه فراوان و خوب تهيه كرد، ما مشغول خوردن صبحانه بوديم كه فرستاده حميده(همسر امام صادق(ع‏» آمد و گفت:حميده مى‏گويد: درد زايمان گرفته‏ام، و شما فرموده‏ايد نسبت‏به اين پسر اقدامى‏نكنم.

امام صادق(ع) بى‏درنگ برخاست و همراه فرستاده حميده رفت، و پس از مدتى نزدى‏اصحاب بازگشت. اصحاب پرسيدند: خداوند تو را شاد كند و ما را فدايت نمايد،جريان حميده چه بود؟

فرمود: خداوند حميده را سلامت داشت و به من پسرى عنايت فرمود، كه در ميان‏مخلوقاتش از همه بهتر است، و حميده در مورد آن نوزاد مطلبى به من گفت كه به‏گمانش من آن را نى‏دانم، در صورتى كه من به آن از او آگاهتر هستم.

پرسيدم: قربانت گردم، آن مطلب چه بود؟

پاسخ داد: حميده گفت; هنگامى كه آن نوزاد متولد شد، «دستهايش را بر زمين‏نهاد و سر به سوى آسمان بلند كرد».من به حميده گفتم: اين كار، نشانه رسول خدا(ص) و نشانه وصى بعد از اوست.

امام كاظم(ع) در سال‏179 ه. ق به دستور هارون زندانى شد و سرانجام در روزجمعه بيست و چهارم يا بيست و پنجم ماه رجب سال‏183 در بغداد مسموم گرديد و به‏شهادت رسيد و پيكر پاكش را در شهر كاظمين به خاك سپردند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مادر حضرت معصومه(س)

حضرت معصومه(س) و امام رضا(ع) هر دو از يك مادر به نام «نجمه‏» (ستاره)متولد شده‏اند. در كتابهاى تاريخى براى مادر حضرت ده نام و لقب ذكر شده است كه‏عباتند از:

نجمه، تكتم، خيزران مرسيه، اروى، ام‏البنين، طاهره، سكن، سمانه، شقرا، صقر.

درباره زمان تولد، پدر، مادر، سن و مدت عمر نجمه خاتون اطلاعى در دست نيست ودرباره اينكه وى اهل چه منطقه‏اى بوده است، نيز اختلاف نظر وجود دارد. على اكبرمهدى‏پور مى‏نويسد:

از تاريخ تولد نجمه خاتون اطلاعى در دست نيست و از مقدار سن شريفش به هنگام‏شرفيابى به دودمان امامت چيزى نمى‏دانيم. تنها چيزى كه در منابع حديثى آمده،اين است كه وى به هنگام تشرف به خانه امام كاظم(ع) دوشيزه بوده است. اما درمورد تابعيت وى كه اهل چه كشورى بوده، تنها چيزى كه در دست است اين كه وى اهل‏مغرب بود و مغرب در اصطلاح به سه معنا اطلاق مى‏شود:
1-شمال آفريقا شامل; تونس، ليبى، مراكش و الجزاير
2-مراكش
3-اروپا
براى تعيين منظور از مغرب بايد به واژه «مرسيه‏» استناد كنيم كه در ذيل «خيزران‏»گفته مى‏شود «مرسى‏» به سرزمينهايى در فرانسه، اسپانيا و الجزاير اطلاق مى‏شود،ولى چون به وى «سكن نوبيه‏» و «شقراء نوبيه‏» نيز گفته‏اند، اين احتمال كه‏منظور شمال آفريقاست، تقويت مى‏شود و از اين رو مرحوم خاتون آبادى به صراحت وى‏را اهل نوبه و زنگبار دانسته است، همچنين چون درباره نجمه خاتون واژه‏«مولده‏» (آنكه در كشور عربى متولد شده و نشو و نما يافته) به كار رفته لذااين احتمال كه اهل كشورهاى غربى باشد رد مى‏ شود.»

اما درباره جايگاه رفيع مادرحضرت معصومه(س) همين نكته بس كه امام كاظم(ع) مى‏ فرمود: او را جز به فرمان خداو به استناد وحى خدا نگرفتم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عصرى كه او شكفت

دورانى كه مى ‏رفت‏به شكفتن فاطمه معصومه بيانجامد،همزمان با امامت امام موسى بن جعفر(ع) بود كه در سال 148 ه. ق به امامت رسيدو مدت 35 سال به امامت پرداخت، خلفاى بنى‏ عباس در اين دوران آنچنان عرصه را برامام و شيعيان تنگ كردند كه راويان به هنگام روايت نمى ‏توانستند صريحا از نام‏ حضرت ياد كنند و ناگزير كنيه‏ هاى حضرت مانند (ابى‏ ابراهيم و ابى ‏الحسن) يا القاب‏ وى مانند (عبد صالح، عالم و ...) را به كار برند و يا صرفا به رمز و اشاره‏ مانند «رجل‏» بسنده مى‏كردند.

تقيه در اين ايام شدت يافت و منصور، مهدى، هادى و هارون چنان وضعى پيش آوردندكه امام حتى از لحاظ مالى براى اداره زندگى و دخترانش در مضيقه قرار گرفت.هارون آنگاه كه به حكومت رسيد، حضرت را زندانى كرد، گاه حضرت را آزاد مى ‏كرد،دوباره زندانى مى‏ ساخت و همين وضع تا مدت 14 سال ادامه يافت. هارون با رفتارآميخته به قساوت و سنگدلى چنان رعب و وحشتى به وجود آورد كه شيعيان هرگز طعم‏ امنيت را نچشيدند.

در چنين عصرى بود كه زمان تولد حضرت معصومه(س) فرا مى‏رسيد.
تا آن روز 25 سال بود كه على بن موسى الرضا(ع) يگانه فرزند نجمه خاتون بود،او اين همه سال را در آرزوى تولد فرزندى ديگرى سپرى كرده و چشم به راه تولدكودكى بود كه امام صادق(ع) بشارت شكفتنش را دهها سال قبل داده بود.

نجمه همه‏اين سالها را هر چند منتظر ولى مطمئن سپرى كرد، على بن موسى الرضا(ع) نيزشادان و منتظر بود و تولد خواهرى بعد از دهها سال برايش مهم و جالب مى‏ نمود،خانه‏اى كه نجمه در آن منتظر تولد فرزندش بود، هنوز بوى رسالت را با خود داشت;زيرا اولين بار كه پيامبر(ص) به مدينه آمد، مدتى در آن خانه ساكن شد، لحظات به‏كندى مى‏گذشت، بوى باران كوچه‏ هاى مدينه را آكنده كرده بود و نسيم شكفتن كوچه‏ هارا يكى پس از ديگرى پشت‏سر مى‏ گذاشت تا اين كه عطر خبر تولد كودكى به زلالى كوثررسول را به خانه موسى بن جعفر(ع) آورد و به همه انتظارها پايان بخشيد.