★*★*★ گلواژههاي شعر در وصف بانوي كرامت ★*★*★

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خاك قم گشته مقدس از جلال فاطمه
نور باران گشته این شهر از جمال فاطمه

گر چه شهر قم شده گنجینه علم و ادب
قطره‌ای باشد ز دریای كمال فاطمه

تابش شمع و چراغ و كهربایی نورها
باشد از نقد جمال بی مثال فاطمه

صافی آیینه ایوان نیكو منظرش
گوشه‌ای از صافی قلب زلال فاطمه

عطر آگین گشته گر این بارگاه جنتی
این نسیمی است از عبیر بی همال فاطمه

بر سر ما سایه افكن از كرامت ای بتول
شد سعید آن كس كه بُد اندر ظلال فاطمه

آفت دلها غم است بر درگه معصومه‌ام
حرمت من حرمت عز و جلال فاطمه

یارب از غمها مرا برهان هم از افسردگی
عفو كن ما را به قلب پر ملال فاطمه

كبریا از درگهش كس را نكرده ناامید
خاصه آنكو داشت پشتیبان مثال فاطمه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با نسیم گل معطر شد فضا
از وجود فاطمه اخت الرضا

دخت معصومی و خود معصومه
در جوار تو عجب دارد صفا

ما به درگاه تو رو آورده ایم
تو شفیعی بهر ما اشفعی لنا

مهر تو بر سینه ام گشته اجین
کی دلم گردد ز مهر تو جدا

چشم امید من و احسان تو
از کرم بنما روا حاجات ما

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای همه آسمانِ شده، خیره‌ به هر نگاه تو
چشم رضا ستاره شد، مانده کنارِ ماهِ تو

لشگرِ حوریان ببین، برگِ خزانِ مقدمت
آمده‌ تا که بال خود، فرش کند به راهِ تو

سینه‌ی کاظم ار شده، شاد ز مقدم شما
برده قرار نجمه‌ را، خنده‌ی گاه گاهِ تو

وقتِ ظهور عفت و طلوعِ عصمت آمده
مانده شبِ سیاه دل، منتظرِ پگاه تو

کی بشود که شاعری، مدح کمال گویدت
وصف کند ز گوشه‌ی گنبد و بارگاه تو

کاش کنی عنایتی، ز روی لطف و مرحمت
همیشه باشد این دلم، مرغکِ در پناه تو

خجل به محشرم مکن، به پیشِ چشم دیگران
دیده‌ی انتظار من، شفاعت و اله تو

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آسمون‌ها گل براش هدیه آوردند
کهکشون‌ها عطرش و هر جا می‌بردند

هر ستاره مستِ دیدارِ دوباره‌اش
هر فرشته دلا رو به اون سپردند

از سماء ندا می‌یاد مقام اون خیلی رفیعه
من و روزِ‌ محشر و لطفِ تو بانویِ شفیعه

معصومه جانم یا معصومه جانم (3)

هر فرشته دلْ گره زده به بالش
چشمِ نجمه به گلستانِ جمالش

نور این گل که شبیهِ گلِ یاسه
شده موسی مستِ حجبِ بی مثالش

دختری اومده تو عرش و سما که بی‌قرینه‌است
به همه مژده بدید ثانی زهرای مدینه‌است

معصومه جانم یا معصومه جانم (3)

همه عالم پیش پاش سر به سجودند
حوریان از قدمش گرمِ سرودند

در حضورِ رخِ دریای کرامت
دیگه زنها مثل یه چشمه و رودند

هر چی از کرامتش دم بزن بازم نگفتم
عمری این کریمه پشت و پناهمه نیفتم

معصومه جانم یا معصومه جانم (3)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شبى گشتم مقيم گلشن قم
سحر چون گل شكفتم با تبسّم

بلى چون گل شود با گل مقابل
در او لطف و صفا يابد تجسّم

چه گلزارى كه مى روبد نسيمش
غبار محنت و رنج و تألُّم

چه بانويى كه در اوصاف ذاتش
زبان را نيست ياراى تكلُّم

يگانه دختر باب الحوائج
گرامى خواهر سلطان ِ هشتم

مپوش از آستان فاطمه چشم
اگر دارى از او چشم ترحّم

بر اين در هر كه سايد روى اخلاص
بفردوسش بود حقِّ تقدّم

زهى معصومه كاندر زهد و عصمت
كند مريم در اين مكتب تعلّم

نگهبانند كشور را دو گوهر
فروزان تر ز مهر و ماه و انجم

از آن مردم ز قم جويند حاجت
كه قم شد كعبه حاجات مردم

«رسا» در وصف گلهاى نبوّت
كند طبع خدا دادش تَرنُّم

بخاك آستانش دادخواهان
نهاده رخ پى عرض ِ تظلّم

يكى تابان چو خورشيد از خراسان
دگر رخشان چو ماه از وادى قم

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

فاطمه ثانى


(گنجينه دانشمندان, ج 1, ص 24, قصيده اى از آيت الله ثقفى تهرانى - ميرزا محمد)

اى كه به خلق جهان تويى سر و سرور
شان تو از قدر كاينات فزون تر
وقت ثناى تو مات عقل خردمند
گاه مديح تو محو فكر سخنور
طاير و هم ار, رسد به پايه قدرت
بال و پرش سوزد ار بود چو سمندر
شانه گيسوى توست, پنجه خورشيد
آينه روى توست ماه منور
رشحه اى از نور طلعت تو به افلاك
بر شد و افلاك از آن شدند پر اختر
عكس زابروى تو هلال چو برداشت
گشت مشار اليه خلق سراسر
بهر وجود تو خلق گشته دو عالم
بهر تو گرديده كاينات مسخر
خلقت هستى, تو داده اى به همه خلق
زآنرو مهتر تويى بر اين همه كهتر
آدم و نوح و خليل و موسى و عيسى
از مدد فيض تو شدند پيمبر
كفو تو را چون نكرد خلق خداوند
زآن ننمودى به عمر خويش تو شوهر
خلق جهان جمله اند زوج و خدا فرد
تو چو خدا فردى و ندارى همسر
ذره اى از عصمتت زنان جهان را
گر برسد مريمند جمله و هاجر
شبنمى از جود توست رحمت نيسان
سبزه اى از كشت تو است گنبد اخضر
دست كشيدى مگر تو بر سر آهو
كز وى حاصل شداست نافه اذفر
والليل از موى تو شداست مبين
والشمس از طلعت تو گشت مفسر
باب عطايت گشاده بر همه عالم
چشم اميد خلايق است بر اين در
گرد ضريحت دواى اكمه و ابرص
گرد حريمت شفاى عاجز و مضطر
حكم الهى به مهر توست مسجل
امر خدايى به حب تو است مقرر
بضعه زهرائى و سلاله حيدر
نور دو چشم نبى, حبيبه داور
فاطمه ثانيى به عالم ظاهر
ليك به معنى توئى همان و نه ديگر
مظهر حقند خانواده عصمت
جلوه ربند دودمان مطهر
بسته لبم لم يلد وگرنه بگويم
دخت خداى است بنت موسى جعفر
عمر تو كوتاه همچو شاخه گل بود
چون تو بزرگى و اين سراست محقر
نيست مرا غير درگه تو پناهى
آخر و اول تويى و اول و آخر

[خادمه زینب کبری(س)]

تفسیر اعطینا






ای سوره نامت تفسیر اعطینا
زهرا ترین زینب ، زینب ترین زهرا
خیر کثیر تو ، آئینه کوثر
نامت سرآغاز تکثیر خوبی ها
روشن تر از نوری ، در نور مستوری
پیدا ترین پنهان ، پنهان ترین پیدا پیدا
ماه مقیم قم ، خورشید «بیت النور»

در سایه سار توست سرتاسر دنیا
وقتی که معصومان ، معصومه ات خواندند
در وصف تو لال است ، شعر و شعور ما
فهم زمین عاجز ، از درک اوصافت

والا مقامی تو ، در عالم بالا
از آه لبریزم ، از اشک سرشارم
این قطره را دریاب ، دریاب ای دریا

---

سید محمد جواد شرافت

[عهد آسمانى]

خاک قم گشته مقدس ، از جلال فاطمه

نور باران گشته اين شهر از جمال فاطمه

گرچه شهرقم شده گنجينه علم و ادب

قطره اي باشد ز درياي کمال فاطمه

تابش شمع و چراغ و کهرباي نورها

باشد از نقد جمال بي مثال فاطمه

صافي آيينه ايوان نيـــــــکو منظرش

گوشه اي از صافي قلب زلال فاطمه

عطرآگين گشته ، گر اين بارگاه جنتي

اين نسيمي است از عبير(1) بي همال(2) فاطمه

بر سر ما سايه افکن از کرامت اي بتول

شد سعيد آن کس که بُد اندر ظـِلال فاطمه

آفت دل ها ، غم است بر درگه معصومه ام

حرمت من حرمت عز و جلال فاطمه

يارب از غم ها ا مرا برهان هم از افسردگي

عفو کن ما را به قلب پرملال فاطمه

کبريا از درگهش کس را نکرده نااميد

خاصه آن کو داشت پشتيبان مثال فاطمه



1 – بوي خوش

2 – نظير ، مانند

[خادم کریمه اهل بیت]

مطمئن باش در اين شهر پريشان نشوي

بي برادر نشوي پاره گريبان نشوي

مطمئن باش كسي سنگ نمي اندازد

از عبورت ز سر كوچه پشيمان نشوي

محملت بر روي چشم همگان جا دارد

به خدا مورد آزار مغيلان نشوي

زيور آلات تورا مردم اينجا نبرند

وسط خيمه ي آتش زده حيران نشوي

[*~* مهسا *~*]

ای بر حرمت سلامِ اهل قم
وی از تو بلند، نامِ اهل قم
پیوسته زمام ناقۀ نورت
بر دوشِ دلِ تمامِ اهل قم

«یا فاطمه اشفعی لنا» باشد
ذکر خوش صبح و شام اهل قم

گردیده ز آفتاب بالاتر
در سایۀ تو مقام اهل قم
از حرمت قبر تو ملایک را
واجب شده احترام اهل قم
تا دامن حشر همچو دریا پُر
از کوثر توست، جام اهل قم
صحبت ز بهشت در حریم تو
این حرف بوَد حرام اهل قم
مهر تو و دوستی اجدادت
بوده ز ازل، مرام اهل قم
شیرین شده آب شور قم بانو
با مهر شما به کام اهل قم