شعری زیبا از آیت الله صافی گلپایگانی برای ....

[ملکوت* گامی تارهایی *]

شعری زیبا از آیت الله صافی گلپایگانی برای امام رضا(ع)

باز آمــــدم به طــوس، به شهـر و دیار دوست
شهر شهــــادت و حــــرم مشــــكبـار دوست

شهــرى كه هســـت قبــــله‌ی عشــاق و عارفان
شهرى كه هست مشتهـــر از اشتـــهــار دوسـت

شهـــر وفـــا و طــور لــــقا مشهـــد رضــــــا
دارد شرافـــت از شـــــرف و اعتبـــار دوست

ز آن طـــوس گشتــه شهـــره آفــاق كاندر آن
گردیـده دفــــن، پیــكر پر افتـــخــــار دوســت

می‌ســــوختم ز آتــش ســـوزان هــــــجر او
شــــُكر آن كه باز، كــرد نصیبم جـوار دوست

آب حیــــات و عمـــر ابــــد كــى برابر است
با دولــت حضــــور دمى در كنـــار دوســـت

امــــر جهـــــان و نظـــم امـــــور جهــــانیان
ز امــــر خــــدا است در كف با اقتدار دوست

صـــف بســته‌اند خیـــل ملائــك به احتــــــرام
در روضــــه‌ی مقـــدس گردون مدار دوســــت

ما را سخن ز بیش و كم و هست و نیست، نیست
بگـــزیده‌ایم خــــطّ و ره اختـــیـــــــــــار دوســـت

من كیـستم كه در ره او جــــان فــــدا كنــم؟
جانــم فـــداى آن كه بــود جــان نثار دوست

جــود و گـــذشت و مـــــــردى و ذرّه پــرورى
رحـم و وفــا و مهر و كــرم هست كار دوست

تنــها نــه خاكـــسار در دوســت گشتـــــه‌ام
من خاكســـارم آن كه بـــود خاكـسار دوست

در كفشـــــدارى حــرم شـــاه دیـــن رضــــــا
من كفشــــدار آن كه بــود كفشــــدار دوست

لطف‌الله صافی

[عهد آسمانى]

شعر آیت الله صافی درباره عدل امام علی (ع)

شیعیان از چه جهان منقلب است؟
همه آفاق چرا ملتهب است؟

رخنه افتاده به ملک و ملکوت
یا مگر لرزه به عرش لاهوت

مضطرب عالم امکان شده است
منکسف شمس درخشان شده است

در جنان حور به سوگ است و عزا
همه جا بزم عزا هست بپا

متزلزل شده ارکان وجود
متفرق شده اعلام حدود

چون بگویم که زبانم شده لال
همه باشند پریشان احوال

خون بگرییم اگر جمله، رواست
روز قتل شه دین، شیر خداست

پرچم شوکت اسلام شکست
عزت دین خدا رفت ز دست

نخل ایمان و عدالت افتاد
سرو بستان هدایت افتاد

اشقیا، شیر خدا را کشتند
لنگر ارض و سما را کشتند

مرتضی عین خدا، نفس رسول
مرتضی جان جهان، زوج بتول

مرتضی شمع شبستان وجود
مرتضی بنده خاص معبود

سرش از تیغ عدو پر خون شد
نازنین صورت او گلگون شد

رفت و از محنت این عالم رست
قلب جبریل امین از غم خست

صوت فزت برب از او در گوش
می برد از سر ما طاقت و هوش

از همه خلق جهان چشم ببست
به لقاء احدیت پیوست

تا جهان، باقی و افلاک بجاست
قصه عدل علی پر آواست

[عهد آسمانى]

«یا ابا صالح المهدى ادرکنى»

یا امام العَصر یا کهفَ الاَمان

یا جمال الکَون یا قطبَ الزَّمان

اى ز فیضت ما سِوالله برقرار

وى طفیل هستی‌ات ‌کون و مکان

اى سپهر عدل و مصباحِ یقین

وى جنابت قبله‌ی کرّوبیان

بنده‌ی درگاه تو افلاکیان

ریزه‌خوار خوانِ تو پیر و جوان

اى نگهدارنده‌ی دین خدا

وى پناه و مُنجى مستضعفان

صبر ما زین شام هجران شد تمام

رفت از کف طاقت و تاب و توان

الفراقُ الفراقُ الفراق

الامانُ الامانُ الامان

لا تدعنا فى النوائب الغیاث

ادرک العبد الضعیف المستهان

حجّت‌اللّهى و مصباحِ هدى

ز امر یزدانى به عالم حکمران

آنکه سر بگذاشت بر خاکِ درت

خاک درگاهش بود رشک جنان

لاینال الجنة الّا من یکون

شیعة المهدى امام انس و جان

من تو را تا جُسته‌ام حق جُسته‌ام

اى سلیل خاتم پیغمبران

هر که سر برتافت از درگاه تو

گشت محکوم عذاب جاودان

در جلال و قدر تو حیران عقول

در بیان مدح تو الکن زبان

یا امینَ الله عَجِّل فى الظّهور

وانْصُرِ الاِسلام بِالنّصرِ العیان

اوفِتاده دین و احکام خدا

شرح و تفسیرش به رأى جاهلان

در نظامات و هدایت‌هاى شرع

باب تحریف آمده اندر میان

ریشه‌ی بیداد و نامردى بزن

پُر ز انصاف و عدالت کن جهان

کاخ استکباریان کن منهدم

سرنگون کن رایت وهّابیان

نام آمریکا و روس بلشویک

محو کن با سایر بیگانگان

یا ولىَّ الله «لطفى» را مخواه

بیش از این اندر فراقت خسته جان