گل من پرپر و پژمرد شده ....
بارالها، ز چه رو همـــــدم گل، خار شـــــده
خار و خس، زاغ و زغن، ساكن گلزار شده
بلـبل بستــــــــان، از خــــار شكـــایت دارد
كه چرا خار به جــــای گل گلنــــار شـــــده
من جوادم كه جهان ریزهخور خوان من است
مرغ جان، حبس و در این دام گرفتار شــــده
آنقدر رنج، من از همســـر خائــــن دیـــدم
كه دلم غمزده زین شوم ستمكــار شـــــده
این چه آیین و طریق است، كه این ملعـــونه
پی آزار من، این مشرك خونخـوار شــــده
گل من پرپر و پژمرده شده وقت شـــــبــاب
جگرم سوخته از كینه غــــــــدار شـــــــده
ریخته زهر جفا را چــو به كامـــــم پنهـــان
قلب من سوخته، نیلی گل رخسار شـــــده
گشته از زهر جفا سینه و قلبم مــــجــــــــروح
خون دل آمده، از چشــم دُرر بار شــــــــده
هر چه فریاد كشیدم، ز عطش سوختـــــه ام
نه كسی با خبر از من، به شب تار شـــــده
بر رخم بسته در حجره و محبوسم كــــــرد
خود گرفتار غضب، آتش قهـــــار شـــــــده
آخر الامر به مقصود خــــودش نائل شــــــد
لیك آرام دلم، زار و عــــــــزادار شـــــــده
قطره، زین ماتم عظما، دل دریا خون شــــد
شور عاشورا، دگـــر باره پدیدار شــــــده
پاسخ : ۩~*~۩طنين ناله هاي قلم (اشعاري در رثاي امام جواد (ع)۩~*~۩
