2- بيان ديگر، بيان فلسفى است كه در برخى از آيات قرآن نيز به آن اشاره شده است و آن اين كه: هرگاه بر زمين و آسمان ها دو آفريننده حكومت نمايند، اين دو خداوند يا مماثل و همانند يكديگرند، يا با يكديگر اختلاف و تباين كلّى دارند; هرگاه مماثل و همانند يكديگر باشند (مانند دو انسان كه بر اثر شباهت كامل و جهت اشتراكى كه در ميان آن دو وجود دارد مثل يكديگر شمرده مى شوند) در اين صورت بايد در يك قسمت شبيه و همانند يكديگر باشند، امّا در يك قسمت ديگر بايد با هم اختلاف داشته باشند; زيرا معنا ندارد كه دو موجود از هر جهت مانند يكديگر باشند و هيچ گونه تفاوتى ميان آنان نباشد، حتّى دو برادر دو قلو و همزاد كه از نظر شكل و قيافه و رنگ و اندازه قامت آهنگ صدا و... مانند يكديگر باشند باز از جهاتى - لااقل لحظه تولّد و مكان و مادّه سازنده بدون روح و... ـ با هم فرق خواهند داشت.
نتيجه چنين فرضى «تركيب» است. تركيب از «جهت اشتراك» ولو اشتراك در اصل هستى و وجود، و از «جهت اختلاف» كه موجب تعدّد و دو گانگى آنان مى باشد و چون براهين فلسفى ثابت كرده است كه خداوند بايد بسيط باشد در اين صورت چنين فرضى (دو خداوند همانند يكديگر) باطل خواهد بود.
از اين جهت ناچاريم بحث را روى دو خداى متباين در تمام هستى متمركز كنيم; دو خدايى كه هيچ نوع جهت وحدت اشتراكى در ميان آنان نباشد و از نظر ذات و هستى، كاملا با يكديگر مخالف و مباين شمرده شوند.
ناگفته پيداست آثار و افعال دو موجود مباين بايد مانند ذات خود آنها مباين و مخالف شود، زيرا تصوّر ندارد كه دو موجود متباين كه كوچكترين نقطه اشتراك و وحدتى در ميان آنها موجود نباشد، در عين حال از نظر فعل و اثر يكسان و يكنواخت گردند. هرگاه دو خداوند اين چنين بر عالم آفرينش حكومت كنند، تدبير هر كدام مباين و مخالف ديگرى خواهد بود و نتيجه حكومت و تدبير مختلف بر زمين و آسمانها، به هم خوردن نظم و از هم گسستن روابط و بروز اختلاف در دستگاه آفرينش و از بين رفتن هماهنگى از نظر اداره خواهد بود.
در صورتى كه ما در جهان خلقت خلاف آن را مشاهده مى كنيم; زيرا مى بينيم اگر جاندار آفريده است، تمام جهان را آن چنان با او هماهنگ ساخته و هستى او را با هستى ديگران آن چنان پيوند داده، تو گويى كه همه جهان هستى براى خدمت و كمك به او آفريده شده است و اين نوع هماهنگى حاكى از آن است كه اراده واحدى بر جهان حكومت مى كند. به اين طرز استدلال در سوره مؤمنون، آيه 91 نيز اشاره شده است.
بنابر اين، هم استدلالات فلسفى و هم مطالعات علمى اين حقيقت را ثابت مى كند كه بر سراسر پهنه هستى يك اراده، يك مشيّت و يك ذات پاك حكومت مى كند.