ღ.•*♥*•.ღ عرفه روز نيايش و بندگي ღ.•*♥*•.ღ

[شكوه انتظار]

حضرت ابراهیم(ع) در عرفات


در صحرای عرفات، جبرئیل، پیك وحی الهی، مناسك حج را به حضرت ابراهیم(ع) نیز آموخت و حضرت ابراهیم(ع) در برابر او می‎فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ (شناختم، شناختم).

پیامبر اکرم در عرفات

دامنه كوه عرفات در زمان صدر اسلام كلاس صحرایی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بود و بنا به گفته مفسرین آخرین سوره قرآن در صحرای عرفات بر پیغمبر نازل شد و پیغمبر این سوره را كه از جامع‎ترین سوره‎های قرآن است و دارای میثاق و پیمان‎های متعدد با ملل یهود، مسیحی و مسلمان و علمای آنها می‎باشد، و قوانین و احكام كلی اسلام را در بر دارد، به مردم و شاگردانش تعلیم فرمود.
و بنا بر قول مشهور میان محدثان، پیامبر در چنین روزی سخنان تاریخی خود را در اجتماعی عظیم و با شكوه حجاج بیان داشت:
... ای مردم سخنان مرا بشنوید! شاید دیگر شما را در این نقطه ملاقات نكنم. شما به زودی به سوی خدا باز می‎گردید. در آن جهان به اعمال نیك و بد شما رسیدگی می‎شود. من به شما توصیه می‎كنم هر كس امانتی نزد اوست باید به صاحبش برگرداند. هان ای مردم بدانید ربا در آئین اسلام اكیداً حرام است. از پیروی شیطان بپرهیزید. به شما سفارش می‎كنم كه به زنان نیكی كنید زیرا آنان امانت‎های الهی در دست شما هستند، و با قوانین الهی بر شما حلال شده‎اند.
... من در میان شما دو چیز به یادگار می‎گذارم كه اگر به آن دو چنگ زنید گمراه نمی‎شوید، یكی كتاب خدا و دیگری سنت و (عترت) من است.
هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است و همه مسلمانان جهان با یكدیگر برادرند و چیزی از اموال مسلمانان بر مسلمانی حلال نیست مگر این كه آن را به طیب خاطر به دست آورده باشد ... .

صحرای عرفات همایش شناخت و خودسازی امام حسین علیه السلام

حضرت سیدالشهدا، امام حسین علیه السلام نیز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهی از اصحاب از خیمه‎های خود در صحرای عرفات بیرون آمدند، و روی به دامن «كوه رحمت» نهادند و در سمت چپ كوه رو به كعبه، همایشی تشكیل دادند، كه موضوع آن به مناسبت روز عرفه (روز شناخت)، شناخت و سازندگی بود. این همایش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت بلكه شناخت توأم با عمل و سازندگی و تزكیه و خودسازی بود و فهرست مطالب آن عبارت بودند از:
1ـ شناخت خدا و صفات الهی.
2ـ شناخت خود یا خودشناسی.
3ـ شناخت جهان.
4ـ شناخت آخرت.
5ـ شناخت پیامبران.
6ـ خودسازی با صفات الهی.
7ـ پرورش نفس با كمالات الهی.
8ـ توبه و بازگشت به خدای مهربان.
9ـ دور كردن صفات نكوهیده از خود با تسبیح پروردگار.
10ـ فراگیری راه تعلیم و تربیت از خدا.
11ـ شناخت و درخواست بهترین مسئلت‎ها.
12ـ تبدیل خودپرستی نفس به خداپرستی.
13ـ تبدیل خود برتربینی نفس به تواضع و فروتنی.
14ـ تبدیل خودخواهی نفس به ایثار و غیرخواهی.
15ـ تعلیم مفاهیم و ادبیات قرآن.

پی‎نوشت‎:
1- فرهنگ دهخدا، ج 10 جدید، ریشه عرف .

منبع:
دعای عرفه عبدالكریم بی آزار شیرازی .

[شكوه انتظار]

سیراب از باران عرفه
روز عرفه روزی است بسیار ارجمند و ویژه دعا و نیایش.
در روایات بسیار سفارش شده که انسان در روز عرفه در کربلا و در کنار قبر امام حسین علیه السلام باشد.
امام صادق علیه السلام می‎فرماید:
"در روز عرفه خداوند نخست بر زائران مزار حسین علیه السلام جلوه می‎کند، نیازهایشان را برمی‎آورد، گناهانشان را می‎بخشاید و ... و سپس بر گردآمدگان عرفات جلوه می‎نماید."
می‎گویند در حج واجب چون حتما" امام زمان در حج حضور دارند خیلی از حجاج اگر چشم بصیرت داشته باشند حضرت را می‎بینند.
ولی آقا ما که لیاقت نداریم به سفر حج مشرف بشیم تا شاید در صحرای عرفات خاک زیر پایتان باشیم و از انفاس پر ثمرتان بهره‎مند شویم .
مولا ما که لیاقت نداریم در حرم امامان حضرت حسین علیه السلام باشیم، در کنار ضریح شش گوشه ارباب، در کنار گودال قتلگاه باشیم و دعای عرفات بخوانیم.
ولی از همین راه دور تو را صدا می‎زنم، می‎دانم که می‎شنوی، می‎دانم که مرا می‎بینی، می‎دانم وقتی گناه می‎کنم از من رو برمی‎گردونی تا مرا نبینی ... .
ولی من یک دلخوشی دارم، من شیعه هستم و شما اهل کرامت اگر اسمی از مولا علی ببرم حتما" برمی‎گردید و منو نگاه می‎کنید ... .
می‎خواهم در ابری‎ترین لحظه‎ها فریاد بزنم و از باران عرفه سیراب شوم. دوباره کبوترهای دل با خاک عرفات تیمم می‎کنند. نمی‎دانم هرچه هست من زائر کوی حسینم، می‎خواهم با زمزمه‎های حسینی در صحرای عرفات، مُحرم درگاه خدا شوم .


"التماس دعا"

[شكوه انتظار]

تدبیر در مضامین دعای عرفه مهمتر از قرائت آن است


مدرس حوزه های علمیه روز عرفه را روز تدبیر در آفرینش و خلقت و توجه به رابطه بنده با پروردگار دانست و گفت: مضامین دعای عرفه عرشی است، قرائت دعای اباعبدالله همراه با تدبیر در مضامین ارزشمند این دعا برای بندگان راهگشا خواهد بود.
به گزارش خبرنگا رتبیان به نقل از شبستان حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین فاطمی‌نیا، استاد اخلاق و مدرس حوزه های علمیه به تشریح ویژگی ها و اهمیت روز عرفه پرداخت و گفت: آن چیزی كه در روز عرفه داریم و باید به آن توجه جدی شود دعای اباعبدالله است كه ‏مضامین آن عرشی است و مهمتر از قرائت آن تدبر در مضامین ارزشمندش است.

متن گفتار استاد فاطمی نیا با خبرنگار شبستان بدین شرح است:
روز عرفه برحسب آنچه از روایات زیادی استفاده می‌شود از ‏لحاظ معنوی یكی از روزهای مهم و سرنوشت ساز است. روزی است كه پروردگار متعال آن را پربركات قرار داده و وقتی شما به ‏كتبی كه در این رابطه نوشته شده نگاه كنید می‌بیند كه چقدر اعمال و دعا در این روز ‏بسیار بزرگ وارد شده است. حدیثی كه از حضرت سیدالساجدین امام زین العابدین ‏وارد شده خیلی انسان را بیدار می‌كند و تشویق می‌كند نسبت به دعا در روز عرفه و ‏معنویت این روز. حضرت شنید در روز عرفه یك نفر از مردم گدایی می‌كند، فرمود كه آیا در چنین روزی از مردم طلب ‏می‌كنی؟ در حالی كه امروز روزی است كه امید می‌رود بچه‌هایی كه در رحم‌ مادران هستند ‏آنها هم خوشبخت شوند.

حتی عجیب است كه ‏ما در بعضی از روایات داریم كه اهمیت دعا را نشان می‌دهد و می گوید كه روزه در این روز ‏مهم است ولی اگر كسی روزه بگیرد و ضعف روزه باعث شود كه او خوب نتواند به دعا ‏بپردازد روایت است كه آن رور را آن شخص روزه نگیرد خیلی زیباست، این حدیث نشان ‏می‌دهد كه دین ما دین عقل است و دین مقدس بازی نیست.‏

آن چیزی كه در روز عرفه داریم و باید به آن توجه داشته باشیم دعای اباعبدالله است كه ‏مضامین آن عرشی است و مهمتر از آنكه كسانی آن را بخوانند تدبیر در مضامین ارزشمندش است. یكی از اولیا خدا می‌گفت شما دعا را برای فهمیدن و ‏ترقی بخوانید، ثواب به دنبال خودش می‌آید منتها ما اینطور بارآمده‌ایم كه دعا را برای ‏ثوابش می‌خوانیم اگر شما در مضامین دعای عرفه توجه بكنید مضامین عالیه ای دارد كه فهم ‏بعضی از این مفاهیم امكان دارد سرنوشت معنوی انسان را عوض كند، دعای عرفه دعای بسیار ‏عظیم‌القدری است.‏


مطلب دیگری كه در روز عرفه اتفاق افتاده است شهادت مولا و آقایمان حضرت مسلم بن ‏عقیل است كه اولین شهید راه كربلا است و شهادت ایشان در روز عرفه ‏است و بنده حدیثی در رابطه با حضرت بیان می‌كنم كه فضیلت و بزرگی و آقایی آن ‏حضرت را می‌رساند این حدیث اصلاً معجزه است و هنگامی كه صادر شده ‏شاید حتی حضرت مسلم به دنیا نیامده بوده است بنابراین اعجاز را از این نظر عرض ‏می‌كنم روایت داریم كه پیامبر اكرم (ص) با امیرالمومنین (ع) صحبت می‌كردند و حضرت ‏رسول (ص) فرمود: من عقیل را دو گونه دوست دارم ''انی احب عقیلاً حبین'' یعنی پدر ‏حضرت مسلم را ''حباً له'' یكی اینكه خود او را دوست دارم و یكی اینكه ''حباً لحب ابی ‏طالب له'' و یكی اینكه ابوطالب او را دوست داشته است و ما از اینجا می‌فهمیم كه ‏حضرت ابوطالب چقدر عظمت داشته كه پیامبر اكرم محبت او را نقطه عطف قرار می‌دهد ‏و این فضیلت خود عقیل است بعد می‌رسد به خود حضرت مسلم (ع) كه معجزه در این ‏بخش است ''و ان ولده لمقتول فی محبته ولدك'' یا علی فرزند این عقیل كه حضرت مسلم ‏باشد در محبت فرزند تو شهید می‌شود. حضرت فرمود: چشم مسلمین برای مسلم اشك ‏می‌ریزد و ملائكه مقرب بر او درود و سلام می‌فرستند كه این نشان می‌دهد كه این ‏حدیث وقتی وارد شده كه یا حضرت مسلم به دنیا نبوده و یا فرزند خردسالی بوده است. انشاء الله در آن روز كه ما به اعمال روز عرفه می‌پردازیم بدانیم كه رمز ‏آن اعمال اینست كه ما به یاد حضرت مسلم (ع) هم باشیم و او را شفیع و وسیله در محضر پروردگار قرار دهیم و بگوییم پروردگارا به حق آن شهید والامقام امروز ‏دعاهای ما را به هدف اجابت برسان...

یك فراز هم از دعای امام ‏حسین در روز عرفه را مطرح كنیم و مختصر توضیح دهیم آن فراز اینست كه به خدا ‏عرض می‌كند '' یا مَنِ‏ اسْتَنْقَذَ السَّحَرَةَ مِنْ بَعْدِ طُولِ الْجُحُودِ، '' كه این خیلی مهم است و ‏البته همه دعا مهم است و این فراز خیلی مهم است و حضرت می‌خواهد بفرمایید كه ‏معجزات خدا فقط این نیست كه ما در زمین و آسمان می‌بینیم و خدا انواع معجزات دارد ‏بعضی از كارهای مهم و معجزات خدا شاید لطیف باشد و به ذهن افراد نرسد یكی از آن ‏معجزات و كارهای لطیف خدا كه حضرت در اینجا زبانزد می‌كند مثلاً ساحران فرعون است ''یا مَنِ‏ اسْتَنْقَذَ السَّحَرَةَ '' ای خدایی كه نجات دادی ساحران فرعون را بعد از انكار ‏طولانی بعد از كفر طولانی... یك وقتی می‌بینید یك آدم مومنی است یك گناهی ‏كرده خطایی كرده و استغفار كرد خدا او را نجات می‌دهد یك وقت هم نه یك عمر در درباره ‏فرعون از این افراد پذیرایی می كند كه فقط شما باشید كه یك وقت ممكن است وجودتان ‏لازم بشود و در برابر پیامبر (ص) عظیم‌الشان الهی حضرت موسی (ع) خواستند از اینها ‏استفاده كنند ولی وقتی كه حضرت موسی عصای خود را انداخت و اینها چون ساحر بودند و ‏خود اهل فن بودند سحر به طوری است كه اهل خبره می‌فهمند كه سحر است و اما ‏اینها دیدند كه این كار از قماش كار اینها نیست و یك مقوله دیگری است و این است كه ‏اولین كسانی كه ایمان آوردند آنها بودند كه در قرآن می‌فرماید فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سُجَّداً (طه - 70) ‏كه اینها به سجده افتادند و گفتند: قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هارُونَ وَ مُوسى‏ (طه - 70) ما ایمان ‏آوردیم به پروردگار عالمیان همان خدایی كه پروردگار موسی و هارون است و خلاصه اینها ‏شدند مومنین نمره یك به حدی كه فرعون آمد گفت: من دست و پای شما را قطع می‌كنم ‏و به دار می‌آویزیم ولی باز هم گفتند: هیچ ایرادی ندارد هیچ مهم نیست وَ إِنَّا إِلى‏ رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ ( زخرف - 14)ما به سوی پروردگارمان می‌رویم و هیچ مهم نیست كه چه پیش می آید.

من نقل به ‏معنا می‌كنم غرض اینست كه اینطور یك عده كافر به این درجه از ایمان برسند كه حتی ‏اینها را تهدید كنند به بریدن دست و پا و اینها باز هم بگویند كه برایشان مهم نیست. از اینجا استفاده می‌كنیم كه عظمت خدا، كرم خدا و عفو خدا و قدرتش را در ‏این روز بزرگ حضرت امام حسین (ع) قصد دارد به ما معرفی كند كه ساحران فرعون ‏نجات پیدا كردند بگوییم به ما هم این طمع را داریم در تو و حالا ممكن است نقصان و كوتاهی ما به درجه ساحران فرعون نرسد ولی حضرت در این دعا می‌گوید ''یاكلون رزقه و ‏یعبدون غیره'' این ساحران رزق خدا را می‌خورند و عبادت غیرخدا می‌كردند این ظلمت در ظلمت است....ما در این روز به خدا عرض كنیم كه ما نمی گوییم كه بندگان ممتازی هستیم اما هر چه هستیم دیگر به درجه ظلمت آنها ‏نرسیده‌ایم تو كه آنها را دستگیری كردی یقیناً ما را هم دستگیری خواهی كرد كه باید به این حرف ایمان قلبی داشته باشیم با ایمان این حاجت را بخواهیم كه خدا مرحمت می‌كند و ‏نه با شك و تردید و یا بگوییم كه آن زمان شرایط یك جور دیگر و الان جور دیگر است سنن ‏خدا هیچ وقت عوض نمی‌شود یكی از سنن پروردگار اینست كه هر كس از پروردگار ‏خالصانه هدایت و بندگی بخواهد به او مرحمت می‌كند.‏

[خادمه زینب کبری(س)]

عرفه آمد ومن هنوزدرکوچه پس کوچه های تنگ وتاریک دلم سرگردانم....هنوز دلتنگم و هنوز غریب....

امسال هم عرفه، اجازه ندادند عرفات باشم....نتوانستم همنفس با فرشتگان و همصدا با مولایم در بهترین سرزمین"عرفات" نیایش کنم........

عرفه روز دعاست.خداخودبه دعا امر فرمودند وبه اجابت ،ضمانت.

چه دعایی باید کرد؟چه گفت؟چه خواست؟!!

نمی دانم......

واقعا نمی دانم........

خدایا اگر نبود پدرونبودنمازهای او، من اصلا نمازخوان می شدم؟!!!

اگر اشکهای او درمصیبت سیدالشهداءنبود،من کجا سینه زن می شدم؟!!!

اگر درخلوت دررثای فرزند شهیدش ، روضه علی اکبر نمی خواند؛ من چگونه عاشورا رامی فهمیدم؟ !!!

اگر...........

اگرمادرم هر روز با خدا خلوت نمی کرد و قرآن نمی خواند ،من کجا قرآن خوان می شدم؟

اگر بغض مادردر مظلومیت ائمه نمی شکست ، من کجا معنی پاکی و معصومیت را می فهمیدم؟!!!

اگرنبود شاخه های استجابت قنوت مادرم،من کجا به هر آنچه می خواستم ،می رسیدم؟!!!

اگر.........

بار الها،خواسته های دلم به وسعت عالم و آدم است،امااز تو می خواهم آگاهی ،عشق ، نیاز ومبارزه راکه فلسفه نیایش های زیباترین روح پرستنده"حضرت سجاد (ع)"است، از من نگیری ......

خدایا بر محمد و آلش درود و رحمت فرست.......

خدایا در این روز شریف که خود براستجابت دعا ضمانت کردی، پدرم را قرین رحمت خاصه ی خویش قرارده وبر خوان نعمت مولایش- اباعبدالله- مهمان......

خدایا مادرم را در پناه الطافت،آرامشی عطا فرما که شاهد به بار نشستن میوه های زندگی اش باشد....

خدایا،حتی برای لحظه ای مرا به خودم وا مگذار ، مرا ببخش و بیامرز......

" آمین یا رب العالمین "

http://del-neveshteh.blogfa.com/cat-25.aspx

[خادمه زینب کبری(س)]

رو به سوي تو نمودم كه پناهم بدهي

نـعمـت مغفرت و عـفو گنـاهـم بـدهـي

گر پناهم ندهي مي روم آخر از دست

دارم اميد كه اي دوست پناهم بدهي

گر تو راهـم ندهي مشكـل مـن حـل نشـود

حل شود مشكلم آن لحظه كه راهم بدهي

نالـه وآه شده كـارمن آيـا چـه شود

اثري هم توبه اين ناله وآهم بدهي

ته چاه هوس افتادم و آسوده شوم

آن زمانيكه نجات از ته چاهم بدهي

روز من گشته ز تاريكي غفلت چون شب

چـه شـود خـاتمـه بـر روز سياهـم بـدهي

زآنچه دادي به كسانيكه مقرب گشتند

چه شود از كـرمـت نيز به مـاهم بدهي

[خادمه زینب کبری(س)]

روز عرفه، روز شناخت است.
عرفه روزي است كه خداي سبحان بندگان خود

را به عبادت و اطاعت خويش فرا مي خواند و خوان كرم و احسان
ولطف خود را براي آنان مي گسترد و درهاي مغفرت و بخشش و

رحمتش را بر روي آنان مي گشايد.

دل در جوشش ناب عرفه، وضو مي گيرد
و در صحراي تفتيده عرفات، جاري مي شود.
آن جا كه ايوان هزار نقش خداشناسي است.
لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را

از بارش توبه، از دست داده اند.
دل، بيقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسين (ع) شده است.

پنجره باران خورده چشم ها از ضريح اجابت، تصوير مي دهد
و اين صحراي عرفات است كه با كلمات روحبخش دعاي امام حسين (ع)
و اشك عاشقان او بر دامن خود اجابت رانقش مي كند.

اشك و زمزمه ما را نيز بپذير، اي خداي عرفه.

[ملکوت* گامی تارهایی *]

شرح بخشي از دعاي عرفه با بيان زيباي دكتر شريعتي :



خداي من!
خواندمت پاسخم گفتي
از تو خواستم عطايم كردي
به سوي تو آمدم آغوش رحمت گشودي
به تو تكيه كردم نجاتم دادي،
به تو پناه آوردم حمايتم كردي
خدايا!
از خيمه‌گاه رحمتت بيرونمان مكن
از آستان مهرت نوميدان مساز
آرزوها و انتظارهايمان را به حرمان مكشان
از درگاه خويشت ما را مران
اي خدا مهربان!
بر من روزي حلالت را وسعت بخش
و جسم و دينم را سلامت بدار
و خوف و وحشتم را به آرامش و انست مبدل كن
و از آتش جهنم رهايم ساز.
خداي من!
تو چقدر به من نزديكي با اين همه فاصله‌اي كه من از تو گرفته‌ام.
تو اين قدر دلسوز مني!
خدايا!
تو كي نبودي كه بودنت دليل بخواهد؟
تو كي غايت بودي كه حضورت نشانه بخواهد؟
تو كي پنهان بوده‌اي كه ظهورت محتاج آيه باشد؟
كور باد آن چشمي كه تو را ناظر خويش نبيند
كور باد نگاهي كه ديده‌باني نگاه تو را درنيابد
بسته باد پنجره‌اي كه رو به آفتاب ظهور تو گشوده نشود
و زيان كار باد سوداي بنده‌‌اي كه عشق تو نصيب ندارد.
خداي من!
مرا از سيطره ذلت بار نفس نجات ده و پيش از آنكه
خاك گور بر اندام نشيند از شك و شرك رهايي‌ام بخش
خداي من! چگونه نوميد باشم در حالي‌ كه تو اميد مني!
چگونه سستي بگيرم در حالي كه تكيه‌گاه مني!
خداي من!
اگر آنچه از تو خواسته‌ام. عنايت فرمايي محروميت از غير از آن زيان ندارد
و اگر عطا نكني و هر چه عطا جز آن منفعت ندارد
يارب! يارب!يارب

[شكوه انتظار]

روز بخشیدن گناه

صدای زمزمه می‏آید.

سوز دل،

اندوه و غم،

صدای راز و نیاز عاشقانه.

چه حال خوشی دارند این جماعت،

این جماعتی که دعوت شدند و اجابت کردند و اکنون،

آمده‏اند تا میهمان مهربانی خدا شوند؛

میهمان بخشش بی‏اندازه خدا.

هر کس در گوشه‏ای نشسته و زانوی پشیمانی در بغل گرفته و سر در گریبان اندوه فرو برده است و دانه دانه دلتنگی‏اش را با اشک و حسرت به تسبیح می‏کشد.

همه خود را از یاد برده و غرق در دلخوشیِ یاد خدا شده‏اند.
چه قدر این جماعت شبیه هم هستند!

حرف‏هایشان شبیه هم است،

سوز دلشان شبیه هم است،

حتّی خلوت‏هایشان هم شبیه هم است.

آمده‏اند، تا بزرگی خدا را به خودشان گوشزد کنند.

آمده‏اند تا خودشان را پیدا کنند، آمده‏اند تا چشم‏ها،

دست‏ها، پاها و پیکر گناهکارشان را مجازات کنند.
آمده‏اند تا صادقانه به اعتراف بنشینند،

گذشته پر از گناهشان را.

آمده‏اند تا از درگاه خدا،

بخشش گدایی کنند و رستگاری بخواهند.

آمده‏اند تا خود را تسلیم مهربانی و سخاوت خدا کنند.
خدایا! این جماعت،

فقط تو را می‏خواهند، تو را صدا می‏زنند.
حرف دل و زبانشان تویی،

دلیل اشک‏هایشان، سوز مناجات‏هایشان آه و ناله‏های بی‏صدایشان.

اینک آمده‏اند تا از باغ عرفه، گل‏های معرفت بچینند.

آمده‏اند تا تو را بشناسند، تو را ببینند، تو را بفهمند.
پروردگارا! شاخه‏های خشکیده روحمان را به میهمانی باران رحمتت بخوان.

دستان التماس دل‏هایمان را، با دست‏های اجابت بفشار و برف‏های هوس نشسته بر بام احساسمان را به هُرم یک نگاه مهربان آب کن.
خدایا! امروز را، روز عرفه تو و ما قرار ده، روز شناسایی بزرگی‏ات، مهربانی‏ات، کرامتت، و روز بخشیدن بیچارگی ما، درماندگی ما، گناهان ما...

[شكوه انتظار]

قنوتی از ستاره‏ها
سید علی‏اصغر موسوی
گویی هنوز در «عرفات» رو به جلوه‏زار «کعبه» ایستاده و از پرتو چهره نورانی‏اش، صحرا غرق نور شده است! گویی ایستاده و دست‏های پر از اجابت خود را به آسمان گرفته و ملکوت الهی غرق شنیدن عاشقانه‏های اوست:
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی لَیْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ وَ لا لِعَطائِهِ مانِعٌ و...
ستایش از آن خدایی است که قضایش را دفع کننده‏ای و عطایش را منع کننده‏ای نیست.
اَللهُمَ إِنّی اَرْغَبُ اِلَیْکَ وَ اَشْهَدُ بِالرُّبُوبِیَةِ لَکَ مُقِرّا بِانَّکَ رَبّی، وَ اِلَیْکَ مَرَدّی،...
الهی، اینک من به سوی تو روی می‏کنم و به پروردگاری‏ات گواهی می‏دهم؛ اقرار می‏کنم که آفریدگار من تویی و بازگشت من به سوی توست، ...
گویی در «کربلا» ایستاده است! و تصویر لاجوردی آسمان، شگفت‏انگیزتر و بشکوه‏تر از همیشه، در ازدحام سپید فرشتگان، گم شده است!
پرتو قنوتش، حتی دورترین ستاره را به تماشا می‏خواند و تسبیح کلمات آسمانی‏اش غلغله در عرش می‏اندازد؛ نگاه حقیقت شناس فرشتگان پر از ستاره است و نغمه «یا حسین» با اشک‏ها و آمین‏های پی در پی، گوشه گوشه آسمان را فرا گرفته است.
امروز، روز عرفه است، روز نیایش، روز ستایش واقعی و توحید محض.
امروز باید عظمت خداوند متعال «جلّ جلاله» را بی‏پرده دید!
امروز باید غیر از آسمان، برای خود سقفی نساخت!
امروز باید سجاده بر خاک نهاد، باید محراب تماشا را تا افق گسترد، باید وسعت لا یتناهی اندیشه و احساس را به هم آمیخت!
امروز، روز طولانی‏ترین نیایش‏های عاشقانه با خداست!
امروز، روز همایش رحمت خداوند است، روز نا امیدی اهریمن، از نارسایی ترفندهایش.
امروز، روز سخاوت حضرت حق «عزّ و جل» است، روزِ «اَللهُمَّ یا اَجْوَدَ مَنْ اَعْطی وَ یا خَیْرَ مَن سُئِلَ وَ یا اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ».
امروز، روز اوج‏گیری نور صلوات است که منزلت خاکیان را بر افلاکیان ثابت می‏کند.
امروز، روز استجابتِ «یا مُجیبُ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینُ» است!
امروز، روز عرفه است است، روز نیایشِ خونین حضرت مسلم‏بن عقیل علیه‏السلام ، روز استجابت دعای پیر فرزانه کوفه، شهید عشق حسین علیه‏السلام ، هانی بن عروه رحمه‏الله است! امروز، روز دعا و اشک و «یا حسین» در تمام صحراهای آغشته به عطر کربلاست!
امروز، مؤمنین در سایه‏زار چتر رحمت، دل‏های عاشق خود را به امتحان عشق می‏سپارند.
امروز، روز معراجِ دل‏های کربلایی است که هم‏نوا با کاروان سالار عشق عاشورا، می‏خوانند: لآ اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الْمُوحِّدِینَ،...
امروز، روز همراهی و هم‏صداییِ متیقن با «یا ربّ یا ربّ»های امام حسین علیه‏السلام است!
امروز، روز زیبای سیر و سلوک عارفانه در عالم بالاست، روز عارفان حقیقی، روز معراج دل، به اعلی علیّینِ تسبیحِ حضرت پروردگار!
امروز، روز پالایش وجود از هر گونه تعلّق و شرک و گناه است، روز توبه!
الهی، به حق امروز که روز نیایش‏های عاشقانه و عارفانه امام حسین علیه‏السلام است، به شرافت «روز عرفه»، در طول سال،
ما را از مغفوران درگاهت قرار بده، نه از محرومان!
الهی، به حق امام حسین علیه‏السلام ،
و به حق مسلم بن عقیل علیه‏السلام ، شناخت قدر و حرمت روز عرفه را به ما بیاموز تا روزی‏مند از رحمت واسعه تو گردیم!
الهی، به حق عبادت اولیای درگاهت در این روز مبارک،
زیارت حجتِ(عج) پنهان از نظرت را در دنیا و شفاعتش را در جهان آخرت نصیبمان گردان. آمین!

[شكوه انتظار]

چشمه عشق

یا رب این کعبه مقصود تماشاگه کیست
که مغیلان طریقش گل و نسرین من است
دست‏های پر از نیازمان را بر آستان مهربانی‏ات می‏گشاییم و با سر انگشتان پر از التماسمان تنها بر درگاه تو می‏آویزیم.
خدایا؛ تو همانی که
«لَیْسَ لِقضائِهِ دافِعٌ وَ لا لِعَطائِهِ مانِعٌ».
خدایا، تو همانی که در شداید و مصائب تو را خواندم، اجابت کردی، و اگر شکرت کردم، افزونم دادی.
خدایا، تو را به کدام نامت بخوانم که تمام نام‏هایت مقدس است؟ تو را به عطایت بخوانم یا به جلالت، به رحمانیتت، به مهربانی‏ات یا به معبودیتت، به جود و کرمت یا به عفو و بخششت؟
ای خدای کعبه! ما را از خودمان برهان و به خودت برسان.
اکنون که ما را در مقام ابراهیمت جای داده‏ای، اکنون که لباسی محرمیّت را به تن کرده‏ایم و وجودمان را از پلیدی‏ها زدوده‏ایم، اکنون که میان صفا و مروه فقط یا رب، یا رب زمزمه می‏کنیم، و اکنون که در چشمه زمزم ایستاده‏ایم و صدای لبیک از این چشمه می‏جوشد؛ اکنون که در عرفات مناجات، در مقام تعظیم در برابر تو ایستاده‏ایم، به ما نشان ده که چه بودیم و چه هستیم.
یا قابِلَ التَّوْباتِ، من این‏جا نیامده‏ام که توبه کنم و توبه بشکنم، من آمده‏ام که در مقام بنده ناچیز، در برابر جلال و بزرگی‏ات به خاک بیفتم و وجودم را از تاریکی‏ها بزدایم و تنها نیازمند تو باشم.
دست‏هایم را در مقام سپاس در آستان تو بالا می‏گیرم و فریاد می‏زنم
أَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ
فقیر و خسته به درگاهت آمدم، رحمی!
که جز ولای توام نیست هیچ دستاویز.