خدادر سوره آل عمران، آیه 54 میخوانیم: «وَ مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْماكِرِینَ»، حال این سوال مطرح میشود، نظر به این كه مكرو حیله از صفات رذیله اخلاقی است، چرا در این آیه به خداوند نسبت داده شده است؟
پاسخ:
در قرآن آیاتی شبیه این آیه دیده میشود كه در آن نسبت «مكر» به خدا داده شده است (مانند آیه 30، انفال و آیه نمل و...)
«مكر» در لغت عرب، با آن چه در فارسی امروز از آن میفهمیم، تفاوت بسیار دارد: در فارسی «مكر» به نقشههای شیطانی و زیان بخش گفته میشود، در حالی كه در زبان عرب، ریشه لغوی «مكر» هر نوع چاره اندیشی را میگویند كه گاهی خوب و گاهی زیان آور است. در كتاب مفردات راغب میخوانیم: «المكر صرف الغیر عما یقصده» مكر این است كه كسی را از منظورش باز دارند (اعم از این كه منظورش خوب یا بد باشد).
در قرآن نیز گاهی مكر با كلمه «خیر» ذكر شده مانند: «وَاللَّهُ خَیْرُ الْماكِرِینَ»»؛ خداوند بهترین چاره جویان است. و گاهی با كلمه «سیِّیء» «بد» آمده است، مانند: «لا یَحِیقُ الْمَكْرُ السَّیِّئُ إِلاَّ بِأَهْلِهِ »؛ نقشه و اندیشه بد جز به صاحبش احاطه نخواهد كرد.
بنابراین، منظور از آیه این است كه دشمنان «مسیح» با طرحهای شیطانی خود میخواستند جلو این دعوت الهی را بگیرند، اما خداوند برای حفظ جان پیامبر خود و پیشرفت آئینش، تدبیر كرد و نقشههای آنها بر آب شد.
نظیر همین پاسخ در «كید الهی» نیز مطرح میباشد، آن جا كه سوره طارق، آیه 16 و 15 میخوانیم: «إِنَّهُمْ یَكِیدُونَ كَیْداً وَ أَكِیدُ كَیْداً» آنها پیوسته حیله میكنند و من نیز در برابر آنها چاره میكنم.
جهرمی زاده_ گروه دین و اندیشه تبیان
گردآوری : گروه اینترنتی نیک صالحی
نقل قول
