╬ •*♥*•╬ ويژه نامه عيد امامت و ولايت٬عيد غديرخم╬ •*♥*•╬

[نرگس منتظر]

خورشید طلوع کرد با رنگهایی از جنس زندگی
زنگها همه سرمست از بودن ، همه جا بوی خوش نور غوغا می کرد
بی وقفه تمام روزنه ها خبر دار شدند
تا نورها راه دهند به اعماق لحظه های تاریک خود

و نزدیک است

زمانی که تمام لحظه های سیاه زمان از ساعتها و تقویم ها پاک شود
نور همه گیر شود و آسمانها پر رنگ تر از هر زمان .

عيد سعيد غدير خم،
عيد امامت و ولايت،
برشما دل داده آستان هدايت و شيعه رهرو سعادت
مبارك و تهنيت باد.

[نرگس منتظر]

شانه‌های زخمی

شانه‌های زخمی‌علی(ع) به انبان نان و خرما، الفتی دیرینه داشت و ایتام و بی‌پناهان، با طنین گام‌های او مأنوس بودند.

ضربت ابن ‌ملجم، حقیرتر از آن است که فرق اسطوره‌ای چون علی(ع) را بشکافد!

آن زخم عمیق که سینه عاشقان علی(ع) را هزار پاره می‌کند، جهل و جمودی است که علی(ع) را مظلوم عالم کرده است.
امیرمؤمنان، علی(ع) جامع اضداد است؛
فرمانروایی است پرصلابت، درعین‌حال بردبار، در میدان جنگ،
دلاوری کم‌نظیر و در محراب عبادت، عابدی‌ گریان،
با دشمنان قاطع و با یتیمان و بیوه‌زنان رقیق‌القلب، سخاوتمندی بی‌مانند و ساده‌پوشی کارگر و کشاورز، حاکمی‌دانا، قاضی‌ای دادگر و دقیق‌النظر.
مولا علی(ع) دریایی است از خصایص عالی بشری و جامع صفات ممتاز یک انسان برتر و به حقیقت انسانی کامل.
طه حسین درباره حضرت علی(ع) می‌گوید:

«من پس از وحی و سخن خدا، سخنی پرجلال‌تر و شیواتر از سخن ایشان ندیده و نمی‌شناسم».

جبران خلیل جبران می‌گوید:

«دو طایفه، شیفته روش علی(ع) بودند: یکی خردمندان پاک‌دل و دیگری نیکوسرشتان باذوق».

اشارات :: تیر ۱۳۸۸ - شماره ۱۲۲
فاطره ذبیح‌زاده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

برکه ای پر از پر پروانه

ابراهیم قبله آرباطان
ظهر بود؛
گرم و تن سوز؛ خاک ها، از شلاق شعله های خورشید، زخمی.
ظهر بود که صدای صاعقه زمان، حادثه ای را رقم می زد.
صدا، پروانه ای می شد که روی هزاران شانه خسته و خاک گرفته می نشست.
برکه، خودش را تا مرز دریا شدن باور کرده بود.
برکه، روی پاهایش ایستاد و موج موج خنده بر چهره میهمان ها پاشید.
برکه، ایستاده بود و بهار را در آغوش می کشید.
برکه، تمام پروانه های تنش را در آسمان آبی صحرا رها کرده بود و در خودش نمی گنجید.

غدیر دیگر برکه نبود.
«غدیر ای باده گردان ولایت رسولان الهی مبتلایت ندا آمد ز محراب سماوات به گوش گوشه گیران خرابات رسولی کز غدیر خم ننوشد ردای سبز بعثت را نپوشد» غدیر دف می زد و بر طبل های شادی می کوبید.
ناگهان، دست های خورشید، در دست های وحی گره خورد.
آسمان خودش را روی پاهای خورشید انداخت.

تمام ستاره های آسمان، به شب نشینی چشمان خورشید آمدند.
دست های وحی، بالا می رفت و دست های خورشید را بالاتر می برد.
هزاران باور، می دیدند و تبریک می گفتند.

«اشهد انک امیر المؤمنین الحق الذی نطق بولایتک التنزیل و اخذ لک العهد علی الأمه».

غدیر فریاد می کشید و دهان های تعجب، خشک شده بود.
غدیر فریاد می کشید و صدای پای بهار، تا آسمان هفتم پیچیده بود.
غدیر فریاد می کشید و رسول، طنین صدایش را در برکه به نجوا نشانده بود.

«من کنت مولاه فهذا علی مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله».

[خادمه زینب کبری(س)]

غدیر ، گل همیشه بهار زندگی است . دریایی بی‏کرانه است ؛ جاری بر جان ‏های پاک و اندیشه های تابناک .

غدیر ، تجلی خواست خالق ، روح آفرینش ، برانگیزاننده ستایش و دست های بلندی است که انسان خاکی را به افلاک می‏ کشاند .

غدیر ، ریزش باران الطاف رحمانی بر گلزار جان‏ های تشنه است .

غدیر ، برکت همه احساس ‏های معنوی و دریای جاری خیرات نبوی است .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دو غدیریه ابن حمادعبدی

ابن حماد عبدی یکی از شاعران متعهد شیعه در قرن چهارم است که شعرش را تنها برای دینش به دینش بکار برد .

غدیریه اول:

یوم الغدیر لاشرف الایام و اجلها قدرا على الاسلام 1

یوم اقام الله فیه امامنا اعنى الوصى امام كل امام 2

قال النبی بدوح خم رافعا كف الوصى یقول للاقوام 3

من كنت مولاه فذا مولى له بالوحى من ذى العزة العلام 4

هذا وزیرى فى الحیاة علیكم فاذا قضیت فذا یقوم مقامى 5

یا رب والى من اقر له الولا و انزل بمن عاداه سوء حمام 6

فتهافتت ایدى الرجال لبیعة فیها كمال الدین و الانعام 7

1- حقا كه روز غدیر شریف‏ترین روزها، و گرانقدرترین روزها

در عالم اسلام است

2- روزى است كه در آن، خداوند امام ما را كه وصى رسول خدا و امام هر امامى است‏به ولایت نصب كرد.

3- پیغمبر خدا در كنار سایبان درختان خم كه دست وصى خود را بلند كرده بود، به تمام گروه و جماعت مردم گفت:

4- هر كس من بر او ولایت دارم، این على بر او ولایت دارد، و این وحیى است كه از خداوند عزیز و علام رسیده است.

5- این على در زمان حیات من، وزیر من بر شماست، و چون بدرود حیات گفتم جانشین من خواهد شد.

6- اى خداى من! تو ولى آن كس باش كه ولایت او را اقرار كند! و بر دشمن او مرگ بد را فرود آر!

7- پس بنابر این گفتار، دست‏هاى مردمان براى بیعت كردن با على از یكدیگر پیشى مى ‏گرفت، و براى بیعت هجوم آورده و سبقت مى‏ گرفتند، آن بیعتى كه در آن كمال دین خدا و نعمت او منطوى بود

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غدیریه دوم:

یا سائلى عن حیدر اعییتنى انا لست فى هذا الجواب خلیقا 1

الله سماه علیا باسمه فسما علوا فى العلا و سموقا 2

و اختاره دون الورى و اقامه علما الى سبل الهدى و طریقا 3

اخذ الاله على البریة كلها عهدا له یوم الغدیر وثیقا 4

و غداة وافى المصطفى اصحابه جعل الوصى له اخا و شقیقا 5

فرق الضلال عن الهدى فرقى الى ان جاوز الجوزاء و العیوقا 6

و دعاه املاك السماء بامر من اوحى الیهم حیدر الفاروقا 7

و اجاب احمد سابقا و مصدقا ما جاء فیه فسمى الصدیقا 8

فاذا ادعى هذه الاسامى غیره فلیاتنا فى شاهد توثیقا 9


1- «اى كسى كه از حیدر و شناخت او از من پرسش مى ‏كنى،
تو مرا خسته و فرسوده ساختى!زیرا كه من به هیچوجه در خور بیان این واقعیت نیستم، و شایستگى كشف این حقیقت را ندارم!

2- خداوند طبق نام خودش، او را على نامید، فلهذا در مراتب مجد و علو و بلندى و رفعت، بالا رفت.

3- خداوند او را اختیار و انتخاب كرد از میان تمام مردم جهان، و همه را كنار زد، و او را راه و طریق و نشانه به سوى راههاى هدایت‏برافراشت و معین كرد.

4- خداوند در روز غدیر، از همه خلایق عهد و پیمان استوارى براى ولایت و تمكین و پیروى از او گرفت.

5- و در صبحگاه روشن و درخشان روزى كه مصطفى بین اصحاب خود عقد برادرى و اخوت بست، على وصى را براى خود برادر و همتا قرار داد.

6- و بنابراین با این عمل، بین ضلالت و هدایت جدائى افكند، و على با این برادرى پیامبر گرامى، آنقدر بالا رفت كه از برج جوزآء و از ستاره عیوق گذشت.

7- و فرشتگان سماوى به دستور و فرمان خداوندى كه به آنها وحى مى ‏فرستد، همگى على را حیدر و فاروق نامیده، و بدین اسم نام نهادند.

8- او از همه زودتر پیشى گرفته و سبقت جسته، و دعوت احمد را لبیك گفت، و آنچه درباره احمد نازل شده بود را تصدیق كرد، فلهذا به صدیق امت نامیده شد.

9- و بنابراین، غیر از على هر كس ادعاى این القاب و اسامى كند، باید براى توثیق مدعاى خود براى ما شاهد و دلیل آورد».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پیامبر؛ و نگرانی‌هایش در‌باره علی علیه السلام

پیامبر همیشه نگران دین خدا و امت خود بوده‌اند, لذا درباره علی‌(ع‌) از هیچ كوششی فروگذار نبود. او خود می‌دانست, بعد از وفاتش چه رفتاری با علی خواهند داشت‌. از اینرو همیشه تذكراتی را می‌دادو همیشه به پیما ن خود در «یوم ‌الاِنذار» پایدار بود و به اَنحاء مختلف علی را به مردم معرفی می‌كرد.

پیامبر(ص‌) می‌فرمود:
ای علی, تو مظلومِ بعد از من هستی, بنابراین وای بر كسی كه به تو ظلم كرده و با تو دشمنی كند و بهشت گوارای آنكه تو را پیروی كرده و دیگری را بر تو ترجیح ندهد.

ای علی بعد از من تو (با دشمنان‌) می‌جنگی, بنابراین وای بر كسی كه علیه تو جنگ كند و بهشت‌گوارای آنكه در یاری تو بجنگد.

ای علی تو كسی هستی كه با كلام من سخن گفته و بعد از من با زبان من تكلم می‌كنی, پس وای برآنكه سخنتو را نپذیرد و بهشت گوارای آنكه كلام تو را بپذیرد.

ای علی, بعد از من تو سرور این امت و امام و جانشین - من - بر آنها هستی‌. هر كه از تو جدا شود درقیامت ازمن جدا خواهد بود و هر كه به تو بپیوندد در قیامت با من خواهد بود.

ای علی تو اولین كسی هستی كه به من ایمان آورده و مرا تصدیق كرد. تو اولین كسی هستی كه مرا دركارهایم یاری كرده و همراه من با دشمنانم مبارزه كرد. تو اولین كسی هستی كه با من نماز گزاردی حال‌آنكه مردم درغفلت و نادانی بسر می‌بردند.

از دیگر ویژگی‌های علی‌(ع‌) كه با جانشینی پیامبر مرتبط بوده و از هنجارهایی است كه پیامبر تأكید فراوانی بردرونی كردن آنها داشته‌اند, راستگویی و تمیز میان حق و باطل است كه به پیروی از حق و ترك باطل منجرمی‌شود.

پیامبر(ص‌) درباره علی (ع‌) می‌فرماید:

او صدیق اكبر- بزرگترین راستگو- و فاروقی است كه میان حق و باطل جدایی می‌افكند.هر كه او را دوست بدارد خدا را دوست داشته و هر كه با او كینه بورزد خدا با او كینه دارد و هر كه بااو مخالفتكند, خداوند نابودش سازد.

دو سبط امت من, حسن و حسین از (نسل‌) او است‌. آن دو فرزندان من هستند. امامان هدایت از(نسل‌) حسین

است كه خداوند علم و فهم مرا به آنان عنایت كرده است‌. پس آنان را ولی خود بدانید وهیچ غیر آنان را دوست نگیرید كه خشم خداوند بر شما حلال خواهد شد و هر كه خشم خداوند بر اوحلال شود, همانا نابود می‌شود وزندگی دنیا هیچ نیست مگر كالای فریب‌. درود بر محمد و آل پاك او.

ویژگی‌های علی در این روایت عبارتند از:

1- بزرگترین راستگویان‌.

2- كسی كه از همه بیشتر میان حق و باطل تمیز می‌دهد.

3- دوستی علی دوستی با خدا و كینه با علی كینه باخداست‌. خدا،دوستان علی را دوست داشته و نسبت به دشمنان علی كینه داشته و نابودشان‌می‌سازد.

4- نسل پیامبر از طریق علی‌(ع‌) باقی است‌.

5- علم و فهم پیامبر در میان نسل علی‌(ع‌) بخصوص فرزندان حسین‌(ع‌) جاری است‌.

6- باید فرزندان پیامبر را ولی خود دانست و دوستی غیر آنان را نپذیرفت‌.

8- ممكن است در دوستی غیر آل محمد, دنیا نهفته باشد ولی این دنیا فریبی بیش نبوده ونابود شدنی است‌.

خلاصه اینكه: علی و فرزندان او كه فرزندان پیامبرند, اسوه راستگویی, حق‌خواهی و باطل‌ستیزی‌بوده و باید به آنان روی آورد و از غیر آنان تبری جست كه هدایت در تبعیت و دوستی آنان و نابودی در پیروی غیر آنان ودشمنی با آنان است‌.

در روایتی دیگر نیز پیامبر به این دو وجهه صدیق -راستگو- بودن و فاروق -تمیزدهنده میان حق وباطل-‌ بودن ایشان اشاره داشته می‌فرماید:

هر امتی صدیق و فاروقی دارد و صدیق و فاروق این امت, علی بن ابی طالب است‌. او كشتی نجات‌این امت است‌.او یوشَع, شَمعون و ذوالقرنین این امت است‌.

ای مردم, علی خلیفه خداوند و خلیفه بعد از من بر شما است‌. همانا او امیر مؤمنان و بهترین اوصیاء است‌. هر كه با او به نزاع برخیزد, با من نزاع كرده و هر كه به او ستم كند بر من ستم روا داشته است‌. هركه بر او چیره شود بر من چیره شده و هر كه به او نیكی كند به من نیكی كرده و هر كه به او جفا كند بر من جفا كرده و هر كه با او دشمنی كند با من دشمنی كرده است‌. هر كه او را دوست بدارد, مرا دوست‌داشته, زیرا او برادر و وزیر من است‌. او از خاك من خلق شده است و من و او از نور واحدی هستیم‌.

در این روایت علاوه بر صدیق بودن و فاروق بودن ایشان - كه از لوازم جانشینی پیامبر است - پیامبرایشان را به كشتی نجات امت تشبیه كرده‌اند. كشتی نجات وقتی به كار می‌آید كه انسان در میان تلاطم وطوفان‌های فكری

گرفتار شده و در حال غرق شدن باشد, در این صورت باید انسان دست‌آویزی داشته‌باشد اطمینان‌بخش, كه او را از آن تلاطم نجات داده و به ساحل امن و آرامش برساند و در آنجا نیز او به ‌راحتی بتواند فرود آید.

گویا فقط عظمت علی است كه تاب تحمل توفان‌ها را دارد و در گرداب حوادث خرد نمی‌شود. همه‌چشم‌ها باید به علی دوخته شود, صداقت و راستی او را پیشه خود سازند و كم‌كم خود به زورق‌هایی ‌تبدیل شوند كه در اطراف كشتی است, هم جنس علی شده, دوستدار او بوده و همانند علی به نجات‌دیگران همت گزینند. از اینرو دائمأ پیامبر افراد را متوجه علی ساخته و همه تعبیرات نجات‌بخش را به‌ایشان مستند می‌سازند.

در روایتی دیگر پیامبر می‌فرماید: ای علی, تو حجت خدا و در رسیدن به خداوند هستی, تو تنها راهی هستی كه به خداوند متصل‌می‌شود. تو نَبَأ عظیم و صراط مستقیم - او- هستی, تو مثل اعلی هستی, ای علی تو امام مسلمانان و امیرمؤمنان, بهترین اوصیاء و سرور راستگویان هستی‌. ای علی تو فاروق اعظم و صدیق اكبر هستی‌. ای‌علی تو خلیفه من بر امت و قاضی دین من هستی‌. تو هستی كه به وعده‌های من جامه عمل می‌پوشانی‌.

ای علی تو بعد از من مظلوم خواهی بود و همه از تو جدا شده و تو را تنها می‌گذارند. خداوند وحاضرین از امت خود را شاهد می‌گیرم كه حزب تو حزب من و حزب من حزب خدا است و حزب ‌دشمنان تو حزب شیطان است‌.

از فقرات آخر این حدیث می‌توان استفاده كرد كه پیامبر همیشه نگران بعد از خود بوده‌اند, زیراپیامبر خود می‌دانستند كه همه افرادی كه از ایشان استقبال كرده و به ایشان تسلیم شده‌اند سطح ‌باورهایشان یكسان نبوده است‌.

آنكه مستقیمأ تحت تربیت و كنترل پیامبر بوده, علی بوده است ولی‌دیگران یا تربیتشان غیرمستقیم بوده و یا تحت نظارت شدید نبوده‌اند كه باورها، ارزش‌ها, هنجارهایشان با پیامبر مطابقت كامل داشته باشد.

با دقت در روایت ذكر شده, به دو مطلب مهم پی خواهیم برد:

1- علی‌(ع‌) اولین مرد مسلمان است‌.

2- اول مردی كه در آن جمع به پیامبر ایمان بیاورد, جانشین پیامبر است‌.

مطلب اول آنقدر مهم است كه در بسیاری از موارد موجب غفلت مطلب دوم می‌شود و مطلب دوم‌ را به اصطلاح تحت ‌الشعاع خود قرار داده است‌. لذا در روایات فراوانی كه بعدأ خواهد آمد به‌ویژگی‌هایی از علی‌(ع‌) برمی‌خوریم,

كه این ویژگی‌ها اختصاص به جانشین پیامبر دارد, مانند صدیق‌اكبر بودن و فاروق بودن‌. در بعضی از آن روایات نیز به جانشینی ایشان از پیامبر تصریح شده است‌. شیوه برخورد پیامبر(ص‌) با امور نیز به گونه‌ای بوده است كه نشانگر تثبیت موقعیت علی‌(ع‌) بوده‌اند, موقعیتی كه علی‌(ع‌) نیز شایستگی خود را برای برعهده داشتن آن به اثبات رسانده بود.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ولایت

«ولایت» علی (ع) محور خطبه غدیریه نبوی (ص)

وقتی آیات سوره مباركه احزاب نازل شد كه:

النّبیّ اولی بالمؤمنین من انفسهم و ازواجه امّهاتهم و اولوا الأرحام بعضهم اولی ببعض (1)،

مردم از رسول گرامی تفسیر این كریمه را سئوال كردند؛ كه النّبیّ اولی بالمؤمنین من انفس هم یعنی چه ؟

فرمود: السّمع و الطّاعه.

فرمود: من دو سمت دارم؛ یكی سمت(رسالت) دارم كه احكام الهی را نقل می كنم، خودم عمل می كنم؛ شما یاد می گیرید و عمل می كنید. سمت دیگر من (ولایت) و (امامت) و (رهبری) من است، كه من فرمانده كلّ قوایم، فرمانده جنگ و صلحم، فرمانده اخذ زكوات ام؛ مسائل كشوری و لشكری به عهده من است، رهبری جامعه به عهده من است. من فرمانی كه می دهم، شما باید بشنوید و اطاعت كنید.

وقتی گفته شد: اولی بالمؤمن، یعنی قلمرو ولایت،كلیه مؤمنین اند، بانفسهم و اموالهم و حقوقهم. و این اولی،أفعل تعیینی است، نه أفعل تفضیلی. همانطوری كه و اولوا الأرحام بعضهم اولی ببعض، أفعل تعیین است، نه أفعل تفضیل؛ اینجا هم كه فرمود: النّبیّ اولی بالمؤمنین من انفسهم؛ أفعل تعیین است، نه تفضیل! یعنی وقتی رسول گرامی درباره امت اسلامی تصمیم گرفت، متعیّناً تصمیم پیغمبر، مقدّم است.


درك واقعی حج در پرتو ادراك ولایت امام معصوم (ع)

مردم با این دیدگاه به مكه رفتند، تا حج واقعی را ادراك كنند. در جریان حج مستحضرید كه گفتند: من تمام الحج لقاء المام(2). یكی از بركات حج این است كه حاجی ها و زائران به طرف كعبه، مشرّف بشوند، و خانه خدا را زیارت كنند؛ بعد از زیارت به حضور امامشان مشرّف بشوند و عرض نصرت و ولایت كنند. من تمام الحجل قاء المام.

آنگاه در چنین شرائطی وجود مبارك رسول گرامی (ص) سخنرانی مبسوط كرد؛ وضع خودش را شرح داد، نزول قرآن را بازگو كرد؛ بعد نظیر اخذ میثاق، همانطوری كه ذات أقدس له فرمود: الست بربّ كم، قالوا: بلی؛ خلیفه الله، انسان كامل، یعنی اوّلین انسان و آخرین انسان آثار خدائی كه در او جلوه كرده است به عنوان آیت كبرای حق، از مردم ا قرار گرفت؛ فرمود: أیّها النّاس! الست اولی بكم من انفس كم؟ قالوا: بلی(3). این قالوا بلی را آنچنان گفتند كه در ذاخذ ربّك من بنی آدم من ظهور هم ذریّتهم و اشهدهم علی انفسهم الستب ربّ كم قالوا بلی (4). خلیفه خدا، كار خدائی می كند.