◄*♥*♥*► غدير در آواي سبز قلم شاعران ◄*♥*♥*►

[خادمه زینب کبری(س)]

چون مرتضى به جاى نبى انتخاب شد
بر روى شيعيان جهان فتح باب شد
نص صريح آيه يا ايهاالنبى
امروز از خدا به محمد خطاب شد
راز خفى كه بين نبى بود با خدا
با امر حق عيان به همه شيخ و شاب شد
فرمان حق رسيد كه در حجة الوداع
احمد براى نصب على در شتاب شد
در آفتاب وادى سوزان الغدير
ظاهر به روى دست نبى آفتاب شد
شايسته مقام نبى غير او نبود
زان رو على به امر خدا انتخاب شد
تا زد نبى به نام على نقش رهبرى
نقش مخالفان همه نقش بر آب شد
بر جن و انس رهبر و مولا و پيشوا
بعد از نبى به امر خدا بوتراب شد
آنها كه بود در دلشان كينه على
دلهايشان ز آتش حسرت كباب شد
آن كاخهاى مرتفع آرزويشان
يكباره سرنگون شد و يكجا خراب شد
هر بنده اى كه دامن مهر على گرفت
فارغ ز هول و وحشت روز حساب شد
دست طلب به دامن او زن كه در جهان
هر كس گرفت دامن او كامياب شد
هر كس كه گشت داخل حصن ولايتش
ايمن به روز حشر ز بيم عذاب شد
نوروز شيعيان جهان عيد مرتضى است
روزى كه شادمان دل ختمى مب شد
ما را ظهور مهدى او آرزو بود
كز انتظار او دل هر شيعه آب شد
خسرو چه جاى خنده بود كز غم زمان
بيرون بسى ز ديده ما خون ناب شد

سيد محمد خسرونژاد خسرو

[خادمه زینب کبری(س)]

در غدير خم ، طلوع نور بود
خم ، تجلى گاه ، كوه طور بود
كاروانى شد، مقيم آن زمين
كاروان سالار، ختم المرسلين
غرق شادى ، جمله افلاكيان
خرم و سرمست خيل خاكيان
جبرئيل آورد، پيغام از خدا
بر حبيب او، رسول مصطفى (ص )
گفت آوردم ، به فرمان كريم
بهر تو اينك پيامى بس عظيم
امتت را آگه از اين راز كن
عقده از كار دو عالم باز كن
داد فرمان خاتم پيغمبران
تا به پا شد، منبرى در آن مكان
بر فراز منبر آن ، والا مقام
كرد حجت بر مسلمانان تمام
گفت پيغمبر(ص ) كه بعد از من على
رهبر خلق و امام است و ولى
پس بخوانيد اى قدح نوشان خم
آيه اليوم اكملت لكم
خانه زاد خانه امن خدا
شد وصى و جانشين مصطفى
خانه زاد كعبه نورى منجلى است
كعبه دلهاى مشتاقان على است
خانه زاد كعبه بر دوشش به شب
مى برد شام يتيمان عرب
تا مبادا كودكى بى نان و آب
سر نهد بر بستر و بالين خواب

غلامرضا غلامپور

[نرگس منتظر]

ساقی رندان

یکی گوید سراپا عیب دارم
یکی گوید زبان از غیب دارم

نمی دانم که هستم هرچه هستم
قلم چون تیغ می رقصد به دستم

نه دِئبـِل نه فَرَزدَق نه کُمِیتَم
ولیکن خاک پای اهل بیتم

الا ساقی مستان ولایت
بهار بی زمستان ولایت

از آن جامی که دادی کربلا را
بنوشان این خراب مبتلا را

چنان مستم کن از یکتا پرستی
که از آهم بسوزد ملک هستی

هزاران راز را در من نهفتی
ولی در گوش من اینگونه گفتی

زاحمد تا احد یک میم فرق است
جهانی اندرین یک میم غرق است

یقینا میم احمد میم مستیست
که سرمست ازجمالش چشم هستیست

زاحمد هر دو عالم آبرو یافت
دمی خندیدو هستی رنگ وبو یافت

اگر احمد نبود آدم کجابود
خدا را آیه ای محکم کجا بود

چه می پرسند کین احمد کدام است
که ذکرش لذت شُرب مدام است

همان احمدکه آوازش بهار است
دلیل خلقت لیل النهار است

همان احمد که فرزند خلیل است
قیام بت شکن هارادلیل است

همان احمدکه ستارُالعیوب است
دلیل راه و علّامُ الغیوب است

همان احمدکه جامش جام وحی است
به دستش ذوالفقار امر و نهی است

همان احمد که ختم الانبیاء شد
جناب کُنتُ کنزاً مخفیا شد

همان اوّل که اینجا آخر آمد
همان باطن که برما ظاهرآمد

همان احمد که سرمستان سرمد
بخوانندش ابوالقاسم محمّد

محمد میم و حاء و میم و دال است
تدارک بخش عدل و اعتدال است

محمد رحمةٌ للعالمین است
شرافت بخش صد روح الامین است

محمد پاک و شفاف و زلال است
که مرآت جمال ذوالجلال است

محمد تا نبوت را برانگیخت
ولایت را به کام شیعیان ریخت

ولایت بادۀ غیب و شهود است
کلید مخزن سرّ وجود است

محمد با علی روز اخوت
ولایت را گره زد بر نبوت

محمد را علی آیینه دار است
نخستین جلوه اش در ذوالفقار است

به جز دست علی مشکل گشا کیست
کلیدکُنتُ کنزاًمخفیا کیست

کسی دیگر توانایی ندارد
که زخم شیعه را مرهم گذارد

غدیر ای باده گردان ولایت
رسولان الهی مبتلایت

ندا آمد ز محراب سماوات
به گوش گوشه گیران خرابات

رسولی کز غدیر خم ننوشد
ردای سبز بعثت را نپوشد

تمام انبیاء ساغر گرفتند
شراب از ساقی کوثر گرفتند

علی ساقی رندان بلاکش
بده جامی که می سوزم در آتش

مرا آیینۀ صدق و صفا کن
تجللی گاه نور مصطفی کن

" مرحوم آغاسی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امروز كردگار بود روز رحمتش
بر بندگان تمام همى كرد نعمتش

امروز دين و داد كمالى تمام يافت
اسلام سود بر سر عيوق رايتش

امروز با پيمبر مرسل پديد كرد
مقصود آنچه داشت خداى از رسالتش

بسپرد مصطفى در دين را به مرتضى
مولاى مؤمنان شد و هارون امتش

مرد احد مبارز صفين امير بدر
شهره در آسمانها صيت شجاعتش

جزويست هل اتاش ز مجموعه كرم
حرفيست لافتى ز كتاب فتوتش

بر خلق آسمان و زمين حجت خداى
شمشير تيز بر سر كفار حجتش

داده رسول او را در حربها لوا
كرده خداى بخشگر نار و جنتش

بودست از عبادت جن و بشر فزون
در روز حرب خندق بر عمر و ضربتش

از باره در به قوت دادار در ربود
زيرا كه بود قوت دادار قوتش

گردد مشيت ملك العرش ازو پديد
از بهر آن كه اوست مخل مشيتش

دست خدا و صنع خدا زو شود پديد
هر صانعى نمايد با دست صنعتش

روزى كه شد پيمبر انگيخته به خلق
مر خلق را به حب على بود دعوتش

بيخ درخت بر شده طوبى بود نبى
شاخ درخت و ساق ، عليند و عترتش

تابنده شده به طور و پراكنده شد ز هم
همچند چشم سوزنى از نور شيعتش

خوانده ولايتش را ايزد حصار خويش
ايمن كسى كه شد به حصار ولايتش

تا شهد حب او نچشى كى برى نصيب
از جوى انگبين بهشت و حلاوتش

[نرگس منتظر]

«مولود کعبه»

ای که شد کعبه ولادتگه تو *** معبد حق شده خلوتگه تو
فاطمه بنت اسد مام تو شد *** مادر پاک و نکونام تو شد
مولد تو حرم بیت اللّه *** حبّذا از رجبِ شهر اللّه‏
جمعه و سیزدهم ماه رجب *** روز میلاد علی میر عرب
علیِ عالیِ اعلا آمد *** همسر أمّ أبیها آمد
هادی دین خدا نور مبین *** حجّت بالغه و رهبر دین
عاشق و واله حقّ سبحان *** قاتل و خصم جنود شیطان
چشمه سار کرم و جود و سخا *** مرتضی شافع روز عُقبا
اسد اللّه‏ِ همیشه غالب *** یاور حق، پسر بو طالب
مهربان بر غربا و فقرا *** بر یتیمان عرب او بابا
آیت روشن حیّ داور *** ناصرِ نامورِ پیغمبر
شب تاریک، تو را خفته ندید *** علم و ایمان تو چونان خورشید
یا علی دل به هوای تو تپد *** هر کجا دل برود جان برود
جان به قربان تو و همسر تو *** من فدای تو و چشم تر تو
بی‏ولایت به قیامت خاسر *** منکر حق تو باشد کافر
دشمن و خصم علی مطرود است *** بی علی هر عملی مردود است
عارفان چون غم عشقت دارند *** هستی خود به رهت بسپارند
ای امیر دو سرا مولا جان *** اسم ما ثبت نما در دیوان
زانکه مقداد، ثنای تو سرود *** شافعش باش به روز موعود

[خادمه زینب کبری(س)]

از غدير خم نداى روح پرور بشنويد
نغمه من كنت مولى از پيمبر بشنويد
گر چه در روز الست اين نغمه را بشنيده اند
گوش جان بايد گشودن تا مكرربشنويد
روى گلفرش زمين اين آسمانى نغمه را
از لب لعل نبى از قول داور بشنويد
از جهاز اشتران چون منبرى آراستند
حكم يزدان را به خلق از عرش منبر بشنويد
رو سوى امت نمود آن مصطفاى كردگار
كاى جماعت جمله از مولى و چاكربشنويد
در غدير خم شدم ماءمور از سوى خدا
تا به حق ، حق را رسانم بار ديگر بشنويد
مى كنم امروز حجت بر خداجويان تمام
نشنويد امروز اگر، فرداى محشر بشنويد
من به هر نفسى كه اولايم على اولى بود
رستگاريد، از دل و جان گفته ام گربشنويد
همرهان كردند بيعت با على در آن كوير
ذكر بخ بخ اى مولى ، مكرر بشنويد
شام عيد است و جلال اين خجسته عيد را
از زبان اطهر فتاح خيبر بشنويد
شد سؤال از او چه روزى خوشترين روز توبود
پاسخش را با شعف اى اهل محضربشنويد
گفت روى دست پيغمبر به صحراى غدير
بهترين روزم بد، ار داريد باور بشنويد
باز پرسيدند از او از سختى ايام عمر
ميزند گفتار او بر قلب نشتر بشنويد
گفت آن روزى كه سيلى بر رخ زهرا زدند
رنج و اندوه من از ديوار و از در بشنويد
موسم عيد است ثابت وقت آن آمد كه باز
از غدير خم نداى روح پروربشنويد

قاسم استادى ثابت

[خادمه زینب کبری(س)]

عيد غدير است و جهان در سرور
كون و مكان غرق نشاط است و نور
بانگ طربخوانى كروبيان
سوى زمين مى رسد از آسمان
شيعه كند فخر بر اهل زمين
زان گه بود در صف اهل يقين
اهل يقينى كه مرامش ولاست
در نظرش آل على مقتداست
اى شرف اهل ولايت ، غدير!
بركه سرشار هدايت ، غدير!
آب حياتى كه سكندر نيافت
آن تويى و سوى تو بايد شتافت
زمزم و كوثر ز تو كى بهترند؟
آبروى خويش ز تو مى خرند
خلقت گيتى چو خدا مى نمود
منبع آن از رشحات تو بود
اين كه كند زنده همه چيز آب
زاب غدير است نه از هر سراب
از ازل اين بركه به جا بوده است -----
آينه لطف خدا بوده است
بر لب اين بركه باغ بهشت
دست ملايك گل آدم سرشت
بركه نه ، بل قلزم آب حيات
بر لب آن كشتى اهل نجات
بر لب اين بركه وضو كرد عشق
آبروى خويش از او كرد عشق
قطره اى از آن كه ز دستش گريخت
خون شهيدان شد و بر خاك ريخت
حرمت اين بركه ندانست كس
جز نبى و نايب ايشان و بس
آوخ اگر معرفتى خلق داشت
كى به خود اين بركه فرو مى گذاشت ؟

طاهره موسوى گرمارودى

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بکن شادی دلا عید غدیر است
که رحمت نازل از حی قدیر است

بود این عید عیدالله اکبر
ز اعــــیــاد دگـــر ممتــاز و بهتر

بشد جبریل نازل بر پیمبر
بـــه او ابـــلاغ کـــردی امــر داور

بگفتا ای رسول پاک محمود
رســان حکـــم خـــدا بر مردمان زود

ز جا خیز و ز امر ذات سبحان
عــــلی را جــانشین خویــش گردان

پیمبر تا که بشنید این سخن را
پی اجرای حق گشتی مـــهـیـــا

بروی منبری آنگاه بنشست
علی را برد بـــــالا بــر سر دست

بگفتا این چنین کای اهل ایمان
بـگویــم ایـن سخن از امر یزدان

هر آن کس را که من مولایم و دوست
پسر عمم علی مولای بر اوست

علی منصوب رب العالمین است
علی بر من وصی و جانشین است

علی از بهر من یار و وزیر است
علی بر مسلمین یکسر امیر است

بود با این علی هر کس که دشمن
خدا را دشمن است و نیست از من

علی را هر که نبود یاور و یار
بر او آید عذاب و قهر دادار

سپس در حق آن مولا دعا کرد
چنین آنجا تقاضا از خدا کرد

خدایا دوست با یار علی باش
عدو با دشمن خوار علی باش

یکی از آن میان برخواست از جا
لئیمی بت پرستی بی سرو پا


همان فض غلیظ القلب نادان
که همچون او ندیده چشم دوران

ز جا برخواست بخ یاعلی گفت
ولی با دشمنی بود این سخن جفت

زبانش بود بر تبریک مولا
دلش آکنده بود از دشمنی ها

چو طرح فتنه و جور و جفا کرد
تو خود دانی که با مولا چهـا کرد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقبول انت منى و ممدوح هل اتى
قايل به قول لوكشف و دافع مضار

زوج بتول و ابن عم حضرت رسول (ص )
قايم مقام احمد و محمود كردگار

خيبر گشا و قافله سالار دين حق
مالك رقاب قنبر و داراى ذوالفقار

خورشيد را چه حد كه زند لاف روشنى
جايى كه گشته سايه او مطلع النهار

جايى كه گشت دوش نبى نقش مقدمش
كلك مرا چه حد كه شود منقبت نگار

از خشم او بود شررى صرصر خزان
از لطف او بود اثرى نشئه بهار

از خامه اى كه شرح صفاتش رقم كند
نبود عجب كه بارد اگر نافه تتار

چون بحر نعت و منقبتت بيكران بود
كى مى كند خيال منى اندر آن گذار

در روضه ات كه كعبه سيه پوش هجر اوست
هر دم كنم به خويشتن اين مطلع آشكار

كاى زاده حريم حرم شاه نامدار
گشته بلند صيت كمالت به هر ديار

در درگهت كه غيرت باب الجنان بود
افتم به سر كه سازم از آن تاج افتخار

در صحن آستانه قدس آشيانه ات
بار دگر شوم ز ترنم سخنگزار

كاى آفتاب اوج ولايت تويى تويى
مولاى عاجزان سيه روزگار خوار

كشتى شكستگان محيط گناه را
لطفت به نيم جذبه رساند به اعتبار

شاها منم كه در ره مدح و ثناى تو
گرديده ام به توسن نطق و بيان سوار

دانم يقين كه مرحمتت همرهى كند
دارم به راه مكرمتت چشم انتظار

چون نيست نعت ذات تو را مقطعى از آن
گرديده است بار دگر مطلع آبدار

افتاده ام به بحر معاصى حباب وار
دست من است لامع و دامان هشت و چار

از حد گذشت طول و ز هم بگسلد كلام
از بهر اختتام دو دست دعا بر آر

سر سبز باد باغ مراد موافقت
چندان كه هست رشك خزان رونق بهار

بى توشه باد راه اميد مخالفت
تا هست مطلب دل عاشق وصل يار

[خادمه زینب کبری(س)]

اى توتياى ديده من خاك پاى تو
وى كنج خلوت دل عالم سراى تو
هر مو به تن زبان شده تا از تو دم زند
چون نى پر است هر رگ جان از نواى تو
گاهى برآى از دل و در ديده جلوه كن
اى صدهزار ديده و دل مبتلاى تو
داغ محبت تو چراغ دل من است
اين لاله زار يافت صفا از صفاى تو
دانم چسان ز درد كشم انتقام ، اگر
دستم رسد به تربت دارالشفاى تو
سوزد در انجمن ، دل پروانه ، جان شمع
بر حال من كه سوخته ام درهواى تو
اين نيم جان كه مانده ز تاراج غم به جا
يكبار رو نما كه بود رونماى تو
هر كس ز جام عشق تو نوشيد جرعه اى
بيگانه شد ز خويش چو شد آشناى تو
از دل كجا روى كه جز اين كلبه حقير
در عالم وجود بود تنگ جاى تو
اى رهنماى قافله عشق ، همتى
كز پا فتاده خسته دلى در قفاى تو
آنان كه از براى تو مردند، زنده اند
مرده ست آن كسى كه نميرد براى تو
بى جلوه تو ديده ما را فروغ نيست
بى حاصل است طاعت ما بى ولاى تو
در كار خلق ، هر گره مشكلى كه هست
گردد گشوده در كف مشكل گشاى تو
من عاجزم ز وصف و ثناى تو ياعلى
زيرا كه حق نموده به قرآن ثناى تو
روز غدير خم به جهان گشت آشكار
جاه تو و جلال تو و كبرياى تو
دست سهى ز دامن مهرت جدا مباد
اى توتياى ديده ما خاك پاى تو

ذبيح اللّه صاحبكار