◄*♥*♥*► غدير در آواي سبز قلم شاعران ◄*♥*♥*►

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گر امامى بايدت معصوم و پاك
مى طلب شاهى چنين يعنى على

گر محمد هست ختم انبيا
گشته بر خاتم نگين يعنى على

ساقى كوثر امام انس و جان
مصطفى را جانشين يعنى على

فتح و نصرت داشت در روز غزا
بر يسار و بر يمين يعنى على

پيشوايى گر گزينى اى عزيز!
اين چنين شاهى گزين يعنى على

مخزن الاسرار اسماى اله
نفس خيرالمرسلين يعنى على

بود با سر نبوت روز و شب
رازدار و هم قرين يعنى على

دين و دنيا رونقى دارد كه هست
كارساز آن و اين يعنى على

اين نصيحت بشنو از من ياددار
دايما ميگو همين يعنى على

ناز دارد بر جميع اوليا
آن ولى نازنين يعنى على

صورتش در طا و ها مى جو كه هست
معنى اش در يا و سين يعنى على

دست برده ازيد بيضا به روز
معجزه در آستين يعنى على

معنى علم لدنى بى خلاف
عالم لوح مبين يعنى على

در ولايت اولين اوليا
در خلافت آخرين يعنى على

نعمت اللّه خوشه چين خرمنش
دلنواز خوشه چين يعنى على

[خادمه زینب کبری(س)]

ز خلد فراز آمد عید وصى خم

شادند بدین عید نو آیین همه مردم
امروز نهاد ایزد منت به سر ما

برخوان ز نبى آیت اتممت علیكم
امروز نبى داد سزا را به سزاوار

در زیر قبایل شده پهناى زمین گم
دست وصى بر حق بگرفت و برافراشت

چون چشمه خورشید كه بر چرخ چهارم
پشت نبى و روى هدى حیدر كرار

شاهى كه به نه گردون او راست تحكم
در هر صفتى باز ندانیش ز ایزد

جز آن كه منزه بود ایزد ز تجسم
صد آیت موسیش عیان از دم شمشیر

صد معجز عیسیش نهان زیر تبسم
جز بر گهر ختم رسل خواجه لولاك

بر هر گهرى گوهر او راست تقدم
حاصل نشدش معرفت كامل جبریل

زانو نزد ار نزد وى از بهر تعلم
علم از على و آل على بایدت آموخت

خیره مطلب بوى خوش عود ز هیزم
اندر رسن دوستى عترتش آویز

خواهى كه شوى بر سر این بر شده طارم
تا زاد على از گهر آدم ، ابلیس

از سجده نكردن گزد انگشت تندم
دیدند درو چون همه اوصاف خداوند

كردند گروهى به خداییش توهم
بردى فلك ماه بدیدار زمین رشك

چون دلدل او سودى بر روى زمین سم
مور آمده در بارگهش از پى حاجت

مار آمده در پیشگهش بهر تظلم
روزى همه زو ریزد چون ژاله ز گردون

هستى همه زو خیزد چون موج ز قلزم
در حفره دوزخ عدوى او است معذب

در غرفه فردوس ولیش به تنعم
هست از مدد فیض وى و پرتو ذاتش

گردیدن گردون و درخشیدن انجم
بر دوش وى افكند ردایى ملك العرش

كان را نرسد دست مه و گردون بر كم
بشكسته به پیرانه سر اندر صف كفار

در مهد دریده ز دم تنین تا دم
تا خواجه نخواندش پدر خاك به كنیت

در شرع مقرر نشد آیین تیمم
اى دست خداوند جهان اى در رحمت

بر بنده مداح بود جاى ترحم
خواهم ز تو بهبودى از این الم صعب

زین بیش مرامى نبود جاى تالم
یعقوب لقاى توهمى جست بزارى

داود ثناى تو سرودى به ترنم
تا دست نزد نوح به دامان تو ننشست

كشتى به سر جودى و دریا ز تلاطم
آدم به مقام تو و جاه تو حسد برد

شد فتنه او از پى این خوشه گندم
چون تو به همى كرد ازین خواهش باطل
بنهاد به سر ذوالمننش تاج تكرم
در سدره و در سینا با احمد و موسى

كرده به زبان تو خداوند تكلم
فردا كه دهد خصم تو را ایزد پاداش

هر موى زند بر تن او نیش چو كژدم
مدح على و آل چنین گوى سروشا

پشمینه گدا را ده و شاهان را قاقم

سروش اصفهانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

به روي دست مصطفي, دست خدا عيان شده
علي به امر كبريا, اميرمؤمنان شده
عيد ولايت آمده
غديررحمت آمده
به وادي غدير خم, رسد منادي خدا
براي ختم الانبياء, داده پيام آشنا
كه بعد تو علي بُود, امير مُلك لافتي
عيد ولايت آمده, غديررحمت آمده
ز بعد حجة الوداع, پيام داور آمده
به قلب پاك مصطفي, وحي مكرر آمده
حكم ولايت علي, بهر پيمبر آمده
عيد ولايت آمده, غديررحمت آمده
علي كه نام او بود, به خوان فيض حق نمك
لواي معرفت زده, به قله هاي نُه فلك
پيام تهنيت رسد, ز هر بشر ز هر مَلك
عيد ولايت آمده, غديررحمت آمده
گشوده لب رسول مصطفي به مدحت علي
ولايت خدا و من, بود ولايت علي
كرم نموده حق به بندگان ز نعمت علي
عيد ولايت آمده, غديررحمت آمده
هر آن كه رهبرش منم, علي بود امام او
پيام او پيام من, پيام من پيام او
رسد به بندگان حق, فيض علي الدوام او
عيد ولايت آمده, غديررحمت آمده
ز بعد من علي بود, ولّيِ امر مؤمنين
ولايتش ولايت خدا به رهروان دين
به خاتم ولايت خدا بود علي نگين
عيد ولايت آمده, غديررحمت آمده
علي كتاب عشق حق, بود براي عاشقان
(محمد نعيمي)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

لب تشنه بود و سینه‏اش مى‏سوخت صحرا

پیوسته از هرم عطش مى‏سوخت صحرا

کم‏کم کویرستان سوت و کور مانده

از بارش ابر و طراوت دور مانده؛

دید و شنید آواى محزون اذان را

حس کرد بانگ کاروان حاجیان را:

این بوى ناب عطر فردوس برین است؟

یا نه، نسیم نام خیرالمرسلین است؟

اینجا غدیر است و على را مى‏شناسد

او از ازل قدر ولى را مى‏شناسد

آن روز خورشید از توان ماه مى‏گفت

مثل همیشه جامع و کوتاه مى‏گفت

با چهره‏اى لبریز لبخند و تبسم

دست على را برد بالا، گفت: مردم

بعد از من از امر ولایت سر نپیچید

از یارى مرد عدالت سر نپیچید

فرمود: مردم طبق فرمان‏هاى سرمد

این است مرد اول دین محمد

من یک مسلمانم ولى را مى‏شناسم

مولا على مولا على را مى‏شناسم

مهر على را تا ابد در سینه دارم

در سینه از مهر على گنجینه دارم.

[نرگس منتظر]

ای والی ملک و ملت و دین
ای نایب خاتم النبیین
ای داده رواج شرح انور
ای از تو فروغ دین و آیین
ای کان شریعت از تو محکم
آداب طریقت از تو تبیین
دزر منزل جعفر ز امر ایزد
گردید امارت تو تعیین
رکن و حجر و صفا وزمزم
از مولد تست که یفت تزیین
از حشر صراط نیست باکم
هستی چوو تو هادی مضلین
ای مهر نبی امام بر حق
ای قاعر زمره محبین
خواهم طلبی مرا ز احسان
شاید که به کوی تو دهم جان
ای شاه نجف فدای نامت
جبرئیل امبن کمین غلامت
ای گشته کمان قر نه افلاک
در درگه پی سلامت
هر صبح پی طواف کویت
خورشید تتق کشد ز بامت
مهر تو نهفته در دل خویش
بنهار لب هر کسی بجامت
بغض تو به سینه هر که دارد
در حشر کشد بی ندامت
خواهم طلبی مرا ز احسان
شاید که به کوی تو دهم جان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باغ آرزوها

غــنـــچـــه بــاغ ولایت شد شکوفا در غدیر
بــر ثـــمر بــنــشست بــاغ آرزوهـا در غدیر

تا شود روشن جهان از پرتو خورشید عشق
از افق مـهـــر ولایــت شـد هــویـدا درغدیر

تــا علــی بــر روی دستـــان پیمبر جاگرفت
رفــت روی دســت اقـیـانــوس، دریا در غدیر

دیــــده دل بـــاز کن تـــا آفـــتـــاب هـل اتی
بـنــگری هم دوش با خورشید بطحا در غدیر

تــــا ابـــد بـــر لعل لبهایش گل لبخند مـاند
هرکه از جان بوسه زد بر دست مولا در غدیر

از نـــسیـــم روی زیــبـــای امــیـرمؤمـنان
غــنــچــه بـــاغ ولــایت شـد شکوفا در غدیر

جواد جهان آرایی

[خادمه زینب کبری(س)]

شبي در محفلي ذکر علي بود
شنيدم عارفي فرزانه فرمود
اگر آتش به زير پوست داري
نسوزي گر علي را دوست داري
خورشيد شکفته در غدير است علي
باران بهار در کوير است علي
بر مسند عاشقي شهي بي همتاست
بر ملک محمدي امير است علي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مولاى عشق

على را وصف، در باور نیاید

زبان هرگز ز وصفش بر نیاید

على تركیبى از زیباترین‌هاست

على تلفیقى از شیواترین‌هاست

على راز شگفت روز آغاز

على روح سبكبالى و پرواز

زبان عشق را گویاترین بود

طریق درد را پویاترین بود

دل دریایى‏اش دریاى خون بود

ضمیرش چون شهادت لاله‏گون بود

صداقت از وجودش رشك مى‏برد

اصالت از حشورش غبطه مى‏خورد

صلابت ذره‏اى از همتش بود

شجاعت در كمند هیبتش بود

سلاست در زبانش موج مى‏زد

كلامش تكیه را بر اوج مى‏زد

غبار عشق، خاك كوى او بود

عبیر و مشك، مست از بوى او بود

على با درد غربت آشنا بود

على تنهاترین مرد خدا بود

على در آستین دست خدا داشت

قدم در آستان كبریا داشت‏

نواى عشق از ناى على بود

اذان سرخ، آواى على بود

شهادت از وجودش آبرو یافت

شهادت هر چه را دارد از او یافت‏

على سوز و گدازى جاودانه است

على راز و نیازى عاشقانه است

تپش در سینه‏اش حرفى دگر داشت

حدیث خوردن خون جگر داشت

شگفتا! عشق از او وام گیرد

محبت آید و الهام گیرد

تلاطم پیش پایش سخت آرام

تداوم در حضورش بى سرانجام

توان در پیش پایش ناتوان است‏

فصاحت در حضورش بى زبان است

خطر مى‏لرزد از تكرار نامش

سفر گم مى‏شود در نیم گامش‏

یورش از ذوالفقارش بیم دارد

تهاجم صحبت از تسلیم دارد

كفش خونین‏ترین گل پینه را داشت

ضمیرش صافى آیینه را داشت

من او را دیده‏ام در بى كرآنه

فراتر از تمام كهكشانها

من او را دیده‏ام آن سوى بودن

فراز لحظه ناب سرودن

من او را دیده‏ام در فصل مهتاب

درون خانه مهتابى آب

على را از گل «لا» آفریدند

براى عشق، مولا آفریدند

سخن هر چند گویم ناتمام است

سخن در حد او سوداى خام است

ز دریا قطره آوردن هنر نیست

زبانم را توانى بیشتر نیست

ولى تا با سخن گردد دلم جفت

بگویم آنچه آن شوریده مى‏گفت:

«على را قدر، پیغمبر شناسد

كه هر كس خویش را بهتر شناسد»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خلوصی دارد آبی رنگ و یکتا
زبانزد گشته از یک اُنسِ زیبا
خدا می داند و بس، برکه خُم
چه حالی می کند با عشقِ مولا علیه السلام .
جام ولا
دو روزِ نیستی، هستم کن ای عشق
رهایم نه، که پابستم کن ای عشق
خُمار آلوده حقم بیا باز
به جامی از علی علیه السلام مستم کن ای عشق!
جام ولا
سبو مست از لبِ فرزانه ات شد

«غدیر» آمد پُر از «خُم»خانه ات شد
خدا را شکر از این دل، چون سرانجام
سرِ عقل آمد و دیوانه ات شد!
دلنواز
تحیر زاده شد در اهلِ بینش
خدا تعریف شد با این گزینش
... وَ یادِ دلْ نوازش ناتمام است،
علی علیه السلام ، مردِ تمامِ آفرینش!
علی، جمع اضداد
بسوزانْ دیده، دیگرْ بین شو ای دل
در این بُستان، شگفتی چین شو ای دل
شگفتی، جمعِ اضداد است، آری
ز شورِ «یا علی»، شیرین شو ای دل.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اي علي، اي ارتفاعت تا خدا
بي نهايت، بيكران، بي‌انتها

اي علي، اي همسر بانوي اب
جلوه حق، اسم اعظم، نور ناب

اي علي اي خوب، اي تنهاترين
اي ملايك با نگاهت همنشين

اي علي، اي آفتاب حق سرشت
اي قسيم روشني‌هاي بهشت

اي فراتر از تصور، ازخيال
بحر عرفان، آفتاب بي‌زوال

اي تو خورشيد نهان در زير ابر
كوه علم و كوه حلم و كوه صبر

چون تو مردي نيست در اين روزگار
هيچ تيغي نيز، همچون ذوالفقار

جان ما را كن ز عشقت منجلي
اي فدايت جان عالم، يا علي

كاش مي‌كرديم بيعت تا بهار
مي‌شكفتيم از كرامات علي

در بهارستان او گل مي‌شديم
زائر آواز بلبل مي‌شديم

از غدير خم، سبويي مي‌زديم
در صراط عشق، هويي مي‌زديم

زائر كوي تولا مي‌شديم
جرعه نوش عشق مولا مي‌شديم

با نزول سوره سبز غدير
باز مي‌كرديم، بيعت با امير

با علي، آيينه‌دار سرنوشت
وارث بوي خدا، بوي بهشت

شد غدير خم، هلا، اي عاشقان!
مي‌وزد عطر علي از آسمان

چيست تفسير غدير خم؟ علي
عشق را، مولا، عدالت را، ولي

چيست تفسير غدير خم؟ ولا
رستخيز عشق، بيعت با خدا

چيست تفسير غدير خم؟ حريم
رو به روي ما، صراط مستقيم

چيست تفسير غدير خم؟ اميد
مژده رحمت به امت، بوي عيد

چيست آيا اين غدير خم؟ سحر
صبح صادق، نور لبخند ظفر

چيست آيا...؟‌ساقي و ساغر، شراب
اتشي در جان هستي، عشق ناب

چيست آيا... ؟ خنده فتح المبين
روز اكمال رسالت، عيد دين

چيست آيا...؟ سيب سرخي ناگهان
سهم ما از عشق، آري عاشقان