◄*♥*♥*► غدير در آواي سبز قلم شاعران ◄*♥*♥*►

[نرگس منتظر]

ما که از جور خوارج خسته ایم *** با علی عقد اخوت بسته ایم


ما مرید ذوالفقار حیدریم

تا جهان باقیست یار رهبریم


در سر ما نیست جز عشق ولی *** یا علی و یا علی و یا علی

[نرگس منتظر]

خندیدی و نظام جهان برقرار شد
لبخند با تبسم تو ماندگار شد
دستی در آب بردی و دستی در آینه
در خلقت این دقیقه‌ آغاز کار شد
در آینه نگاه بلیغ‌تو سر کشید
در خود شکفت آینه... نامش بهار شد
هفت آسمان که تکیه به دستان تو زدند
بر پایه‌های چرخ، فلک استوار شد
بر هر مسیر سبز که تو پا گذاشتى
آن جاده خالی از خفقان غبار شد
بر هرچه سنگ، سایه‌ات افتاد در زمین
در آسمان ستاره شد و بی‌شمار شد
تا چنگ زد به گیسوی تو دست بادها
سرتاسر جهان پر از آواز تار شد
دنیا به پشتوانه عشق تو جان گرفت
نامت برای خلق جهان اعتبار شد
امیر اکبرزاده

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

جز ولاي تو ائتلافي نيست
نور مطلق که اختلافي نيست

اعتقادات بي ولايت تو
به خدا جز خيال بافي نيست

پيرهن چاک عشق تو کعبه ست
بي شما قبله و مطافي نيست

عالمي بيقرار رجعت توست
آه شصت و سه سال کافي نيست

وقت مدح شما قلم لال است
ورنه تقصير اين قوافي نيست

شعرهايم اگر چه ناچيز است
دلم از عشق دوست لبريز است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در غدير خم خدا شد منجلي
در دل خورشيدي مولا علي

چيره شد فرمانرواي آفتاب
گشت سهم آفرينش، نور ناب

عشق باريد و زمين آيينه شد
مهرباني وارد هر سينه شد

خاك را بوي نجيب گل گرفت
عالم هستي، تب بلبل گرفت

آسمان شد با زمين همسايه باز
شد زمين مهمانسراي اهل راز

چشم‌ها با نور همبستر شدند
قلب‌ها با هم صميمي‌تر شدند

قبله توحيد، آن جان جهان
روح ايمان ، خاتم پيغمبران

در غديرستان خم، اعجاز كرد
راز معصوم خدا را باز كرد

گفت پيغمبر: ‌علي نور خداست
بعد من، او پيشوا و مقتداست

اي شمايان! امت سبز زمين
در ميان خلق عالم، بهترين

حرف حق اين است و در آن شبهه نيست
هم علي حق است و هم حق با علي‌ست

عشق را در قلب خود دعوت كنيد
با علي،‌نور خدا، بيعت كنيد

اين حقيقت از كسي مستور نيست
جانشين نور، غير از نور نيست

در غدير خم ولايت شد قبول
برد بالا دست مولا را رسول

رفت بالا دست خورشيد غدير
شد امام و متداي ما، امير

عشق، بيعت كرد با نور خدا
شد عدالت، سرور و مولاي ما

نور احمد، برگرفت از رخ نقاب
«آفتاب آمد، دليل آفتاب»

زين بشارت، آسمان خنديد مست
نور باريد و طلسم شب شكست

شد جهان، آيينه باران علي
عالم هستي، چراغان علي

جون علي،‌ آيينه عدل است و داد
دست در دست علي بايد نهاد

چون علي، نور خداي سرمد است
بيعت ما با علي، با احمدست

شد ز عشق حق، وجودش صيقلي
هر كه بيعت كرد، با نور علي

باز دل در كوي مستي گم شده
عالم هستي، غدير خم شده

باز هم مستيم، از جام غدير
باده مي‌نوشيم با نام امير

باز فصل شور و شيدايي شده
در زمين از عشق، غوغايي شده

آمده عيد ولايت، عاشقان
روز اكمال رسالت، عاشقان

در غدير خم، بيا كامل شويم
«ياعلي» گوييم و صاحبدل شويم

«ياعلي» گوييم تا بالا شويم
قطره‌ها، اي قطره‌ها دريا شويم

با علي،‌ نور خدا، بيعت كنيم
عشق را در قلب خود، دعوت كنيم

با علي، هم عهد و هم پيمان شويم
هم زبان و هم دل قرآن شويم

با علي، قرآن ناطق، بوتراب
سوره عصمت، امام آفتاب

چون كه احمد گفت: ‌او نور جلي‌ست
بعد من، اي عاشقان! مولا، علي‌ست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نبوت و ولايت


مهر تابان ولايت شد نمايان در غدير
باز بخشيد اين بشارت، خلق را جان در غدير

خوان و احسان و كرم گسترد يزدان تا كند
عالمى را بر سر اين سفره مهمان در غدير

از طواف كعبه امروز آن كه بر گردد، يقين‏
حج او مقرون بود با عهد و پيمان در غدير

وه! چه غوغايى است د رآن سرزمين از جوش خلق !
موج انسان بين، بيابان در بيابان در غدير !

از جهاز اشتران شد منبرى آراسته
باشكوهى برتر از تخت سليمان در غدير

بر سر دست نبى تهليل گويان، مرتضى
اشك شوق از ديده مى‏بارد چو باران در غدير

اقتران مهر و مه دارد تماشا، نى عجب‏
گر شود جبرئيل هم آيينه گردان در غدير

دل درون سينه طغيان كرد و هوش از سر پريد
تا طنين انداز شد آيات قرآن در غدير

سينه پاك پيمبر گشت سر شار از شعف
آيه «بلغ» چو نازل شد زيزدان در غدير

تا ز «اكملت لكم» پر شد فضا، جبريل گفت:
با خود آوردم پيام از حى سبحان در غدير

مصطفى تا مرتضى را همچو جان دربر گرفت
يوسفش را كرد پيدا، پير كنعان در غدير

تا على شد جانشين خاتم پيغمبران
آشكارا شد همه اسرار پنهان در غدير

«هر كه من مولاى اويم اين على مولاى اوست»
اين ندا پيچيد در گوش بزرگان در غدير

خاطر اهل ولا زين گفته شد اميدوار
نا اميد از رحمت حق گشت شيطان در غدير

تا جهان را از عدالت پر كند همچون نبى‏
مرتضى بگرفت از او، منشور و پيمان در غدير

از نبوت د رجهان، اسلام اگر شد منتشر
شد ولايت دين يزدان را نگهبان در غدير

در حقيقت شد مسلمان هر كه با اخلاص داد
دست بيعت با على، مانند سلمان در غدير

گر به صدق و راستى آيد سوى اين آبگير
هر خطا كارى شود پاكيزه دامان در غدير

شد جهان روشن ز انوار اميرالمؤمنين
چلچراغ عشق و ايمان شد فروزان در غدير

«سرويا»! شكر خدا در موسم «حج وداع»
دين حق رونق گرفت و يافت سامان در غدير

قاسم سرويها (سروى)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ستاره سحر از صبح انتظار دميد
غدير از نفس رحمت بهار چكيد

گرفت دست قدر،رايت شفق بر دوش‏
زمين به حكم قضا آب زندگى نوشيد

بر آسمان سعادت ز مشرق هستى‏
سپيده داد نويد تولد خورشيد

به باغ،بلبل شوريده رفت بر منبر
چو از نسيم صبا بوى عشق يار شنيد

ز خويش رفته،نواخوان عشق بود و سرود
به بانك زير و بم،اسرار خطبه توحيد

فتاد غلغله در باغ و شورشى انگيخت‏
كه خيل غنچه شكفت و به روى او خنديد

هوا ز عطر گلاب محمدى مشحون‏
زمين به عترت و آل رسول بست اميد

رسول،سدره‏نشين شد،على به صدر نشست‏
پى تكامل دينش خداى كعبه گزيد

گرفت پرچم اسلام را على در دست‏
از اين گزيده زمين و زمان به خود باليد

به يمن فيض ولايت شراب خم الست‏
به عشق آل على از غدير خم جوشيد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تا امام عاشقانْ حضرت امیر شد
آسمان شکوفه کرد ناگهان غدیر شد

ناگهان تمام دشت پر شد از نماز رود
سَروْ سربلند کرد، بید سر به زیر شد

عاشقانه زیستن، باز امتداد یافت
دل به روز عاشقی باز هم اسیر شد

هم تمام کوه‏سار غَرق عطر لاله شد
هم سموم هرزه‏گردْ خسته از کویر شد

از مدینه تا نجف، پُر شد از صدای دَف
مکّه غرق نور شد کعبه بی‏نظیر شد

در حصار شب نمانده‏ای امیر عاشقان
هر که در طواف عشق، با تو هم‏مسیر شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

كاروان بود و بيابان عطشناك غدير
و نبى ملتهب از باده ادراك غدير

كاروان بود و بيابان كه سراپا مى‏سوخت‏
و محمد، كه افق را به نگاهش مى‏دوخت‏

آنچه ما نيز شنيديم كه شد، مى ‏دانست
تشنه حادثه‏اى بود، و خود مى‏ دانست !

وحى آميخته با جام افق خواهد شد
وحى روشنگر ابهام افق خواهد شد

انتظارش به سر آمد كسى از راه رسيد
آن كه بود از دل توفانى‏اش آگاه رسيد

گفت برخيز كه از يار سفير آمده است !
به چراغانى صحراى غدير آمده است

موج يك حادثه در جان غدير است امروز
و على چهره تابان غدير است امروز

آن كه سر مى‏دهد از دل همه شب ناله عشق
مژده‏ات باد! كه شد بعد تو دنباله عشق

آخرين جمله پيغام رسالت باقى است
گام نه، صعب‏ترين گام رسالت باقى است

دست در دست على از همگان بيعت گير
خيز و از مردم هر سوى زمان بيعت گير!

و بگو هست على بعد تو مولاى همه
گر كه تنهاش گذارند، بگو واى همه!

همه بودند، و ديدند، و بيعت كردند
هر چه حق گفت شنيدند و بيعت كردند

بيعت شيشه‏اى و آهن پيمان شكنى
داد از بيعت آبستن پيمان شكنى

پس از آن بيعت پر شور، على تنها ماند
و وصاياى نبى، در دل صحرا جا ماند

اى برادر! تو كه اين سوى زمانى، هش دار!
تو بر اين عهد، مبادا كه نمانى! هش دار

دلت اى دوست اگر شيعه آيين على ست
يا كه چشمان تو سجاده خونين على ست‏

هم از آن روست كه عهدى ست تو را با مول
پس به يادآر و به پا خيز و بگو يا مولا!

ما هنوز از دل خود صوت نبى مى‏شنويم
خلوتى گر بنماييم شبى، مى‏شنويم‏

بيعتى را كه نموديم به خاطر داريم
پيش از آن، آنچه كه بوديم به خاطر داريم‏

چهارده قرن پس از حادثه پيمان بستن
به كه پيش از همگان بستن و هم بشكستن‏

موج آن حادثه در جان غدير است هنوز
و على چهره تابان غدير است هنوز

راه سخت است و بلا خيز، ولى كوتاه است
و هدف گام نخست است، كه بسم الله است

سفرى بايد از آن باديه تا منزل دوست
سفرى نيست كه راه از خود او تا خود اوست

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

تا صورت پيوند جهان بود على بود
تا نقش زمين بود و زمان بود على بود
شاهى كه ولى بود و وصى بود على بود
سلطان سخا و كرم و جود على بود …
آن شير دلاور كه ز بهر طمع نفس
در خوان جهان پنجه نيالود على بود
آن كاشف قرآن كه خدا در همه قرآن
كردش صفت عصمت و بستود على بود
آن عارف سجّاد كه خاك درش از قدر
از كنگره عرش برافزود على بود
آن شاه سرافراز كه اندر ره اسلام

تا كار نشد راست نياسود على بود
آن قلعه گشايى كه در قلعه خيبر
بر كَند به يك حمله و بگشود على بود
چندان كه در آفاق نظر كردم و ديدم
از روى يقين در همه موجود على بود
اين كفر نباشد سخن كفر نه اين است

تا هست على باشد و تا بود على بو

د6

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

صداي كيست چنين دلپذير مي‌آيد؟
كدام چشمه به اين گرمسير مي‌آيد؟

صداي كيست كه اين گونه روشن و گيراست؟
كه بود و كيست كه از اين مسير مي‌آيد؟

چه گفته است مگر جبرييل با احمد؟
صداي كاتب و كلك دبير مي‌آيد

خبر به روشني روز در فضا پيچيد
خبر دهيد:‌كسي دستگير مي‌آيد

كسي بزرگ‌تر از آسمان و هر چه در اوست
به دست‌گيري طفل صغير مي‌آيد

علي به جاي محمد به انتخاب خدا
خبر دهيد: بشيري به نذير مي‌آيد

كسي كه به سختي سوهان، به سختي صخره
كسي كه به نرمي موج حرير مي‌آيد

كسي كه مثل كسي نيست، مثل او تنهاست
كسي شبيه خودش، بي‌نظير مي‌آيد

خبر دهيد كه: دريا به چشمه خواهد ريخت
خر دهيد به ياران: غدير مي‌آيد