◄*♥*♥*► غدير در آواي سبز قلم شاعران ◄*♥*♥*►

[نرگس منتظر]

قدرت حق ، سیرت حق ، مرد اعجاز آفرین

طلعت حق ، رحمت حق ، حجت جان آفرین

او وصی احمد است و نور پاک کردگار

زینت حق ، صولت حق ، حیدر کرار دین

[عهد آسمانى]

چون وجود مقدس ازلی
شاهد دلربای لم یزلی

وقت پیمان گرفتن از ذرات

با صدایی رسا و بانگ جلی


«اولست بربکم» فرمود
پاسخ آمد ز هر طرف که: بلی


تا بسنجد عیارشان، افروخت
آتشی در کمال مشتعلی


داد فرمان، روند در آتش
تا جدا گردد اصلی از بدلی


فرقه‌یی ز امر حق تمرد کرد
گشت مطرود حق ز پر حیلی


با شقاوت قرین شد و همدم
شد پریشان ز فرط منفعلی


فرقه دیگری در آتش رفت
ز امر یزدان قادر ازلی


نار شد بهرشان چو خلد برین
که بود این سزای خوش عملی


با سعادت قرین شد و همدم
گشت مقبول حق ز بی خللی


بهر این فرقه حق عیان فرمود
جلوات نبی و نور ولی


که منم نور احمد مختار
مهر من نیست غیر مهر علی


ناگهان شد عیان در آن وادی
نور مولا علی ز بی حللی


چون به خود آمدند، می‌گفتند
در حضور خدای لم یزلی


که: علی دست قادر ازلی‌ست
رشته ما سوا به دست علی‌ست

شاعر : محمدعلی مجاهدی

[صافات]

* مهدي رحيمي

دستي به هوا رفت و دو پيمانه به هم خورد
در لحظه «مي» نظم دو تا شانه به هم خورد


دستور رسيد از ته مجلس به تسلسل
پيمانه «مي» تا سر ميخانه به هم خورد

دستي به هوا رفت و به تاييد همان دست
دست همه قوم صميمانه به هم خورد

«لبيك علي »قطره باران به زمين ريخت
«لبيك علي» نور و تن دانه به هم خورد


يك روز گذشت و شب مستي به سر آمد
يعني سر سنگ و سر ديوانه به هم خورد

پس باده پريد از سر مستان و پس از آن
بادي نوزيد و در يك خانه به هم خورد

[عهد آسمانى]

السلام اي غدير! مَهبَط عشق!
مقصد دولت مسلّط عشق!

السلام اي غدير! مقصد يار!
وي گل‌افشان ز موج‌موج بهار!
چه بهاري توراست؟ كز خُم تو
مست عشقيم در تلاطم تو؟
تشنگان ولايتيم همه
عطش بي‌نهايتيم همه
لب خشكم ارگ ترَك خورده‌ست
غيرتم بارها محك خورده‌ست
قصه اهل كوفه بودن چيست؟
مست آب و علوفه بودن چيست؟
لب، اگر تر كند علي (ع)، تيغيم
حنجرِ عارفانه تبليغيم
از ولايت هر آن كه دم نزند
نفس از بام صبحدم نزند
عشق را وقت استماع رسيد
وحي در «حجة‌الوداع» رسيد
ما علي (ع) را گرفته‌ايم هنوز
تا نبي (ص) را چو خويش، گُم نكنيم
از سبو مي‌ زديم تا ديگر
جام را در شراب خُم نكنيم
ورنه «مروان»، «معاويه»، «هارون»
همگي از نبي (ص) سخن گويند
من، ولي، دستِ آن كسان بوسم
كز نبي (ص) زينبي (س) سخن گويند
غير آل علي (ع) كه مي‌داند؟
دين احمد، به تيغ، پابرجاست
حقِّ بدعت‌گذار، شمشير است
جايِ احساس و عشق، ديگر جاست
«ابن ملجم» نكشت، مولا را
مرگ، طاقت نداشت پيش علي (ع)
همه گفتند: امام را كشتند
ليك زنده است تا هميشه علي (ع)
لفط بر لفظ، من نمي‌بافم
هر طرف بنگرم، علي (ع) بينم
نه در آن كوچه يا در اين خانه
هركجا بگذرم، علي (ع) بينم
اوست نوري زلامكان و زمان
كه جهان در شعاع‌هاش، گُم است
گر به دنبال ديدن اويي
عكسش افتاده در «غدير خُ«» است
شيعه، سني‌ترين مذهب‌هاست
زان كه سنت، ملاك هر شيعه‌ست
زين سبب هركه اهل سنت شد
دم ز حيدر زند، اگر شيعه‌ست
سني و شيعه را اگر فرقي‌ست
اندك است آن چنان كه دشنه و تيغ
هر دو در قلب خصم، خواهد شد
تا كه خورشيد، سرزند زستيغ
آفتاب، آفتابِ اسلام است
بر سرِ ي، سرِ حسين (ع) ببين
دين، به تيغ دو تيغه، مديون است
«خيبر» و «خندق» و «حنين» بين
ذوالفقارِ ستيز! مولا
كوفيانه را به قعرِ گور فرست
جوشِ رجّاله‌هاست از شش سو
سيصد و سيزده غيور فرست
همرهانم! برادران! ديري‌ست
دشمنان، در كمين ما هستند
نه به دنبال، شوكت مايند
در پي مسخ دين ما هستند
بين‌ ما، تا شكاف اندازند
فرقه‌ها ساختند، بيهوده
اشتراكات را نهان كردند
چون چراغي كه مي‌زند دوده
روشنايي بجو، كه تاريكي
تيه گمراهي است باور كن
مصطفي، آن كه ماه كامل ماست
هم ستاره علي‌ست، آري چون،
علي (ع) آيينه خداوند است
عشق از او، انعكاس مي‌يابد
نور، بر گِرِد قامتش پيچد
ماهِ من، ناشناس مي‌تابد
ياد كن خلوتِ فقيران را
در شبِ سرِ يثرب و كوفه
گريه‌ها، گريه‌هاي مولاوار
رازها، رازهاي مكشوفه
پرده برداشت حيدر از اسرار
هرچه بود و نبود، با من گفت
غصه‌ها را و زخم‌ها را سرخ
دردها را كبود، با من گفت
بعد از آن صحبت غريبانه
اسمان را بنفش، مي‌بنيم
آخرين مرد، خواهد آمد و من
آسب و تيغ و درفش، مي‌بينم
آخرين مرد، آخرين اميد
آخرين حامي ولايت حق
آخرين گردبادِ نوراني
انتشار عدالت مطلق




* نادر بختياري

[نرگس منتظر]

مولا اگر نبود،ولایت نداشتیم

روز حساب، باب شفاعت نداشتیم

عاشق نمی شدیم اگر مرتضی نبود

نسبت به اهل بیت ارادت نداشتیم

عشق علی كه قسمت هركس نمی شود

سلمان اگر نبود، سعادت نداشتیم

مولا اگر نبود، عجم سرشكسته بود

ما غیراز او امید حمایت نداشتیم

اسلام ما نتیجه ی لبخند مرتضی است

با زور تیغ ، میل ِ هدایت نداشتیم

مولا اگر نبود، ری از دست رفته بود

تاریخ هشت سال رشادت نداشتیم

این انقلاب بی مددش پا نمی گرفت

شور ِ قیام و شوق ِ شهادت نداشتیم

ما از دعای ِ خیرِ علی رزق می خوریم

این طور اگر نبود، روایت نداشتیم

رونق نداشت حجره ی انصاف هایمان

بركت به كاروكسب تجارت نداشتیم

شبهای جمعه گریه مان ارث مرتضی است

ما بی كمیل حال عبادت نداشتیم

محشر كه دست ِ مردم سرگشته خالی است

بیچاره می شدیم ؛ ولایت نداشتیم

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان




وحید قاسمی

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

آسمان غرق هیاهوست به کف، دف دارد
این خبر شور به پا کرده ،بزن! کف دارد

آنقدر بوسه به دستش به خدا شیرین است
که در این غلغله نوبت شدنش صف دارد

دشت هم در قدمش شعر مقفی شده است
آفتاب از هیجان نور مُردف دارد

از همان لحظه که خُم در پی خُم رنگین شد
خبرش رفت به دریا، که به لب کف دارد

در بیابان طلب گر چه ز هر سو خطری ست
دل من در طلبش شوق مضاعف دارد

خُم و میخانه اسیر لب و پیمانۀ او
هر سبو زمزمه ای بر سر هر رف دارد

بنوازید! بخوانید! زمان مستی ست
این هیاهو همه هو هو همه دف دف دارد

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

سنگ است دلم عشق علی سنگ نوشته
می‌سوزم از این عشق چو اسفند برشته

با جوهر اشك و قلم بال فرشته
بر لوح دل خسته ام این جمله نوشته

جز مهر علی در دل من خانه ندارد
"كس جای در این خانهٔ ویرانه ندارد"

ما از می مرد افكن این میكده مستیم
شادیم كه پیمانه و پیمان نشكستم

تا عشق علی هست در این میكده هستیم
پس خورده نگیرید كه ما باده پرستیم

هشدار كه نوشیدن این باده مجاز است
"المنة لله که در میکده باز است"

فهمیدم از این راز كه در كعبه شكاف است
هر جا كه بود نام ید الله مطاف است

این گفته نه بیهوده و این دم نه گزاف است
در روز جزا شیعه‌ات از نار معاف است

چون غیر علی در دو جهان هیچ ندیدند
"مردان خدا پردۀ پندار دریدند"

تا نام تو پیچید در آن شبه جزیره
شد پاك از این خاك گناهان كبیره

زد چنگ به دامان تو هر ایل و عشیره
شد ثابت و سیار در اوصاف تو خیره

جز ساقی كوثر ز كسی جام نگیریم
"ما زنده به آنیم كه آرام نگیریم"

زان باده كه در روز غدیریه به خم بود
پیدای تو شد هر كه در آن حادثه گم بود

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

تا شد به روي دست نبي (ص) مرتضي (ع) بلند
شد رايت جلال خدا برملا بلند

بشنيد چون كه نغمه «يا ايهاالرسول»
گرديد منبري همه از پشته‌ها بلند

مرآت پاك لم‌يزلي، آيت جلي
شد بر سرير دست حبيب خدا بلند

آيين پاك ختم رسل ناتمام بود
گر بر نمي‌شد آن مه برج ولا بلند

هنگامه شد به كوري چشمان دشمنان
شد بانگ مرحبا ز همه ما سوي بلند

خورشيد دين، سپهر يقين، ختم مرسلين
شد زين سبب ميان همه انبيا بلند

تا شد به عرش دست نبي ماه عارضش
شد اين ندا ز بارگه كبريا بلند

تكميل شد شريعت پاك محمدي
چونان كه گشت دين خدا را لوا بلند

اي مظهر صفات خداوند لايزال
وي از تو آسمان ولايت به پا بلند

هرجا كه بود پيكر هر ناتوان به خاك
هر جا كه بود ناله هر بي‌نوا بلند

هر جا كه بود طفل يتيمي سرشك‌بار
هرجا كه بود شعله شور و نوا بلند

از بهر دستگيري آنان سپندوار
يك‌باره مي‌شد يد مشكل‌گشا بلند

تا خانه‌زاد خود كُنَدَت كردگار پاك
بهرت نمود خانه خود را بنا بلند

آهنگ «تفلحوا» چو شنيدي ز كوي دوست
و آواز خوش چو شد ز حريم حرا بلند

يك‌باره دست بيعت خود را از روي شوق
كردي به سوي شمس رُسل، مصطفي بلند

[عهد آسمانى]

در غدير خم ، طلوع نور بود
خم ، تجلى گاه ، كوه طور بود
كاروانى شد، مقيم آن زمين
كاروان سالار، ختم المرسلين
غرق شادى ، جمله افلاكيان
خرم و سرمست خيل خاكيان
جبرئيل آورد، پيغام از خدا
بر حبيب او، رسول مصطفى
گفت آوردم ، به فرمان كريم
بهر تو اينك پيامى بس عظيم
امتت را آگه از اين راز كن
عقده از كار دو عالم باز كن
داد فرمان خاتم پيغمبران
تا به پا شد، منبرى در آن مكان
بر فراز منبر آن ، والا مقام
كرد حجت بر مسلمانان تمام
گفت پيغمبر كه بعد از من على
رهبر خلق و امام است و ولى
پس بخوانيد اى قدح نوشان خم
آيه اليوم اكملت لكم
خانه زاد خانه امن خدا
شد وصى و جانشين مصطفى
خانه زاد كعبه نورى منجلى است
كعبه دلهاى مشتاقان على است
خانه زاد كعبه بر دوشش به شب
مى برد شام يتيمان عرب
تا مبادا كودكى بى نان و آب
سر نهد بر بستر و بالين خواب

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟

صدای کیست که این گونه روشن و گیراست؟
که بود و کیست که از این مسیر می‌آید؟

چه گفته است مگر جبرییل با احمد؟
صدای کاتب و کلک دبیر می‌آید

خبر به روشنی روز در فضا پیچید
خبر دهید:‌کسی دستگیر می‌آید

کسی بزرگ‌تر از آسمان و هر چه در اوست
به دست‌گیری طفل صغیر می‌آید

علی به جای محمد به انتخاب خدا
خبر دهید: بشیری به نذیر می‌آید

کسی که به سختی سوهان، به سختی صخره
کسی که به نرمی موج حریر می‌آید

کسی که مثل کسی نیست، مثل او تنهاست
کسی شبیه خودش، بی‌نظیر می‌آید

خبر دهید که: دریا به چشمه خواهد ریخت
خبر دهید به یاران: غدیر می‌آید