دزدی از رزق خویش
دزدی از رزق خویش
"هیچ انسانى نیست مگر آن كه خداوند براى او رزق حلال مقرر فرموده است ."1
و فى وصیایا لقمان لابنه: و اءلزم القناعة و الرضا بما قسم الله و ان السارق اذا سرق حبسه الله من رزقه و كان علیه اثمه و لو صبر لنال ذلك و جاءه من وجه ؛2
در وصایاى حضرت لقمان به فرزندش آمده است كه:
"همواره ملازم قناعت و راضى به تقسیم خداوند باش . دزد وقتى مرتكب سرقت مى شود، خداوند از رزق او مى كاهد و گناه دزدى به عهده اش مى ماند. اگر صبر مى كرد و دزدى نمى نمود، همان مقدار، از راه مشروع به وى مى رسید."
دخل على علیه السلام المسجد و قال لرجل : اءمسك على بغلتى فخلع لجامها و ذهب فخرج على علیه السلام بعد ما قضى صلاته و بیده درهمان لیدفعهما الیه مكافاءة له فوجد البغلة عطلا فدفع الى اءحد غلمانه الدرهمین لیشترى بهما لجاما فصادف الغلام اللجام المسروق فى السوق قد باعه الرجل بدرهمین فاءخذه بالدرهمین و عاد الى مولاه فقال على علیه السلام : ان العبد لیحرم نفسه الرزق الحلال بترك الصبر و لا یزاد على ما قدر له. 3
"على علیه السلام در رهگذر به مسجدى رسید. از قاطر پیاده شد كه به داخل مسجد برود، مردى در آن جا بود، قاطر را به او سپرد و وارد مسجد گردید. آن مرد لجام قاطر را درآورد و با خود برد.
امام علیه السلام در مسجد نماز گزارد، دو درهم در دست گرفته بود تا اجرت شآن مرد را بدهد. موقعى كه آمد، دید كه قاطر بدون نگهبان و بى لجام است . دو درهم را به یك شخصى داد كه برود و یك افسار بخرد.
او در بازار آمد، لجام قاطر را در دكانى دید كه مرد سارق آن را به دو درهم فروخته بود. فرستاده على علیه السلام آن را به دو درهم خرید و نزد مولاى خود برگشت و جریان را به عرض حضرت رساند.
امام علیه السلام فرمود: آدمى با بى صبرى ، خود را از رزق حلال محروم مى نماید و چیزى بیشتر از آن چه مقرر است، به وى نمى رسد.
خلاصه در اسلام رزق حلال اهمیت بسیار دارد و مسلمان موظف است این امر را درباره خود و درباره كسانى كه نفقه آنها بر وى واجب است ، رعایت نماید و حداقل از غذایى استفاده كند كه در پیشگاه الهى مورد مؤ اخذه قرار نگیرد.
مردى مى گوید:
در محضر امام صادق علیه السلام بودیم . شخصى در حضور امام علیه السلام دعا كرد كه : بار الها! به من رزق طیب روزى فرما!
حضرت فرمود: چه درخواست دور از اجابتى ! این غذاى پیامبران است. از خداوند رزقى را بخواه كه در قیامت تو را براى آن رزق عذاب ننماید. 4
تنظیم: شکوری_گروه دین و اندیشه تبیان
- 1میزان الحكمه ، ج 4، ص 123.
2- سفینة البحار، ج 1، ص 518.
3- میزان الحكمه ، ج 4، ص 123.
4- شرح و تفسیر دعاى مكارم الاخلاق ، ج 3، ص 142. سفینة البحار، ج 1، ص 518.
برگرفته از: حكایات منبر (داستان هاى شیرین مرحوم فلسفى)، محمد رحمتى شهرضا
نقل قول
قضا و قدر
