تاریخچه نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نداجا)
یکی از قوای سه گانه اجا میباشد که مسئولیت حفاظت از آبهای جمهوری اسلامی ایران را دارد. نیروی دریایی ایران بطور سنتی کوچکترین واحد از نیروهای مسلح بوده و طراحی آن تنها برای حفاظت از مرزهای آبی و بنادر خودی بودهاست. قبل از سال ۱۹۷۱ نیروی دریایی ایران بطور کل با تجهیزات ایالات متحده و بریتانیا اداره میشد. در طول ۸ سال بعد نیروی دریایی ایران ناوشکنهای مدرن انگلیسی و آمریکایی را به ناوگان خود اضافه نمود ٫ شامل ناوشکنها ٫ ناوچهها ٫ تعدادی شناور کوچک شامل قایقهای گشتی و هاور کرافت ٫ همچنین شاه ایران چهار ناوشکن مدرن نیز به آمریکا سفارش داده بود که با سقوط شاه به ایران تحویل داده نشد و به این چهار ناوشکن به عنوان کلاس کید (به انگلیسی: Kidd class) به خدمت نیروی دریایی آمریکا در آمد.
در دهه ۱۹۷۰ ٫ایران با برنامه گسترش نفوذ خود به اقیانوس هند اقدام به مجهز کردن ناوگان دریایی خود کرد که این مهم با وقوع انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ ٫ جنگ ایران و عراق و محدودیت بودجه به واقعیت نپیوست
این مسایل باعث شد تا نیروی دریایی با توانایی محدود در ابراز قدرت در خلیج فارس روبرو شود
بعد از انقلاب ایالات متحده تحریمهای اقتصادی ٫ تجاری و نظامی ٫ بخصوص بر نیروی دریایی وارد کرد که باعث زمین گیر شدن چندین کشتی شد
در دهه ۹۰ نیروی دریایی ایران تعدادی قایق گشتی ٫ زیردریایی ٫ موشک ضد کشتی سطحی
به معنی کشتی مهم سطحی ٫ ایران دارای سه ناوشکن با عمر ۵۰ سال است که به صورت رزو در بندر بوشهر نگهداری میشود. نیروی دریایی ایران دارای کشتی فرماندهی نیست ٫ بزرگترین کشتیهای سه ناوشکن سبک است که با موشکهای مدرن چینی مجهز شدهاست (موشک نور). تمرکز اصلی نیروی دریایی ایران به نظر ساخت ناوچهها ٫ ناوچههای سبک ٫ قایقهای تندرو بزرگ و متوسط است برای حمل موشکهای مدرن.
سه عدد باقیمانده از چهار ناوشکن ایران(ناو شکن سهند توسط نیروی دریایی آمریکا منهدم شد) ۲۵ سال از عمرشان میگذرد وبه موشکهای ضد کشتی چینی مجهز هستند. یکی از ناوچه های مستقر در دریای خزر حمزه است که در اصل یک کشتی تفریحی بودهاست که هم اکنون به موشکهای مدرن مجهز است ٫ که البته در بندر انزلی پهلو گرفتهاست.