♥ شهدای تفحص ♥

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

بسم الله الرحمن الرحیم

معرفی شهدای تفحص

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شهيد ابراهيم احمد پوری فعالی

تاريخ تولد :1355
نام پدر :احمد
تاریخ شهادت : 7/تير/1374
محل شهادت :شمال فكه- منطقه عملياتي والفجر 1
مزار شهید :گلزار شهداي وادي رحمت تبريز

ابراهيم در سال 1355 هجري شمسي در ميان خانواده‌اي مؤمن و متعهد در شهر تبريز چشم به جهان گشود. يازده بهار بيشتر از عمر پربارش نگذشته بود كه رهسپار منطقه عملياتي بيت المقدس 2 گشت. او دوران كودكي و نوجواني را در كنار بچه‌هاي مسجد محل سپري كرد و براي انجام حركتي اسلامي به عضويت انجمن اسلامي مدرسه درآمد. ابراهيم پس از پايان دوره راهنمايي به دبيرستان «مكتب الحسين (ع)» سپاه رفت و زحمات بسياري را جهت برگزاري كنگره سرداران شهيد آذربايجان, طرح تابستاني سال 1373 و پادگان آموزشي 8 شهيد قاضي طباطبايي لشگر كشيد. احمد پوري فعالي به دليل عشق به اباعبدالله (ع) در تمام عزاداريهاي امام حسين (ع) شركت فعال داشت و هميشه با تشكيل كلاس‌هاي سخنراني اساتيد و پخش فيلم در مساجد جوانان را از خطر تهاجم فرهنگي دور مي‌كرد. عشق او به رزمندگان جبهه باعث شد به عنوان يك نيروي فعال پايگاه مقاومت مسجد حضرت علي (ع) كار خود را آغاز نمايد و همچنين به ياري گروه تدوين تاريخچه «لشگر 31 عاشورا» برود. ابراهيم در سال 1374 همزمان با سالگرد ارتحال حضرت امام (ره) به همراه كاروان عاشقان روح الله (ره) از لشگر 31 عاشورا با پاي برهنه صدها كيلومتر راه را پياده به حرم رفت و پس از بازگشت با اصرار فراوان به گروه تفحص پيوست و راهي منطقه عملياتي «فكه» شد. سرانجام ابراهيم احمد پوري فعالي زمانيكه در منطقه عملياتي والفجر 1 در دماي 50 درجه در ساعت 12 ظهر مشغول جست و جوي پيكر پاك شهدا بود در تاريخ 7/4/1374 در فكه بر اثر انفجار نارنجك پوسيده‌اي به شهداي گلگون كفن جنگ تحميلي پيوست. پيكر معطر ابراهيم در حاليكه انگشتان دست و پاي راستش قطع شده بود, در گلزار شهداي وادي رحمت تبريز آرميد تا روحش در آسمانها به جست و جوي شهيدان اسلام برود.

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شهيد غلامحسين بهارشاهي

تاريخ تولد :1348
نام پدر :محمد
تاریخ شهادت : 27/آبان/1373
محل تولد :خراسان /خوسف /مهديه
طول مدت حیات :25
محل شهادت :مناطق جنگي
مزار شهید :روستاي مهديه از توابع شهر خوسف

غلامحسين بهارشاهي، فرزند محمد، در سال 1348 در روستاي «مهديه» از توابع شهر خوسف، در خانواده‌اي کشاورز ديده به جهان گشود. تحصيلات خود را تا سال اول دبيرستان ادامه داد.
در سال 1365 براي گذراندن دوره سربازي به خدمت ارتش درآمد. سپس به ميدانهاي نبرد حق عليه باطل اعزام شد. او در بيست و هفتم آبانماه سال 1373 هنگام جستجوي اجساد متبرک شهدا، بر اثر برخورد با مين در سن 25 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد.
پيکر پاکش پس از تشييع در شهرستان بيرجند براي خاکسپاري به زادگاهش انتقال يافت.

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شهید سید امیر تشت زرین

تاريخ تولد :1351
نام پدر :سيد حسن
تاریخ شهادت : 27/مرداد/1375
محل تولد :آذربايجان‌شرقي
محل شهادت :منطقه عملياتي والفجر 1- فكه
مزار شهید :گلزار شهداي همدان- باغ بهشت

خانواده «تشت زرين» از سلاله سادات در سال 1351 به تولد «سيد امير» بار ديگر سبزپوش شد. دوران كودكي را با علاقه به نماز و روزه به توشه تقوي مزين ساخت و كسب علم را تحقق بخش حديث «اطلبوالعلم من المهد الي الحد» ساخت. سن كم او در زمان جنگ، مانعي در اذن دخول به خط بزم عاشقان بود ولي عشق به حضور، چون آرزويي بزرگ، روح او را متلاطم نگه داشت. دوران جنگ تمام شد و امير با ديپلم رياضي در رشته مهندسي نساجي دانشگاه قبول شد. او براي خانواده‌هاي بي‌بضاعت پول جمع كرده، براي دختران جهيزيه و براي پسران بساط عروسي فراهم مي‌ساخت. سيد امير با نشان دادن كتاب و عكس از شهدا به خانواده، اهميت فعاليت عده‌اي در گروه تفحص را نمايان كرد و خود با درك انديشه‌هاي والاي بسيجيان پا در اين ميدان امتحان نهاد و عليرغم برخورداري از برخي تنعمات زندگي و وجود مقتضيات سني با تحصيل در دانشگاه «جستجوگران نور»، شيريني دلچسب دنيا را به اهل دنيا سپرد و ماندن در صف عاشورايي امام عشق را لبيك گفت. او هر چند جنگ را نديده بود اما سخن از جبهه، آتش به دلش مي‌افكند. بوي عطر شهادت را از پيكرهاي تكيده شهدا مي‌گرفت و راه بهشت شهدا را يافته بود و گله از ماندش داشت، اشكهايش مرحم زخمهاي شهيدان بود تا اينكه در 27/5/ 1375 در منطقه عملياتي والفجر يك (فكه ) نداي «ارجعي الي ربك » را لبيك گفت و به افلاكيان پيوست.

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شهيد محمدرضا نيك خواه بهرامي

تاریخ شهادت : 2/8/1382
محل شهادت :مهران
مزار شهید :اسلامشهر، گلزار شهداي امامزاده عقيل

سال ها از دفاع دليرانه امت اسلام در مقابل تجاوزگران بعثي مي‌گذشت، اما هنوز سرزمين ايران آغشته به خشم و نفرت بعثيان است. هنوز هم يلان صف‌شکن ايران اسلامي در جست و جوي پاره‌هاي پيکر عزيزانشان در خاک هاي شلمچه مي‌گردند تا نشاني از آن يوسف گمگشته به دست آورند.
محمدرضا نيز در جرگه‌ي آناني بود که به شوق شاد کردن مادري دلسوخته که سال‌ها در انتظار فرزندش چشم به در دوخته بود، راهي ديار جنوب شد و همراه تکاوران لشگر 58 ذوالفقار نيروي زميني ارتش به منطقه مهران رفت و سرانجام در جست و جوي گل گم شده‌‌ي مادري پير در روز دوم آبان‌ماه سال 1382 جان به جان آفرين تسليم کرد محمدرضا آن روز مأمور پاکسازي ميدان مين بود و در اثر سانحه انفجار به علت شدت جراحات وارده به شهادت رسيد. مزار پاکش در امامزاده عقيل اسلامشهر قرار دارد.

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شهيد علي محمودوند

تاريخ تولد :1343
نام پدر :عباس
تاریخ شهادت : 22/11/1379
محل تولد :تهران /تهران
طول مدت حیات :36
محل شهادت :فكه

مزار شهید :بهشت‌زهرا، قطعه 27

علي (امير) در سال 1343 در روز هفدهم صفر ماه قمري در تهران پا بر خاک نهاد، تحصيلاتش را تا پايان دوره راهنمايي ادامه داد، با آغاز جنگ تحميلي به عضويت بسيج مسجد درآمد و با شوري وصف‌ناشدني به فعاليت مذهبي پرداخت. تابستان سال 1361 هم‌زمان با شروع عمليات رمضان در هفده سالگي به جبهه رفت و کارش را در گردان تخريب لشگر 27 محمدرسول‌الله (ص) آغاز نمود. در عمليات والفجر مقدماتي همراه گردان حنظله به منطقه فکه رفت و از ناحيه دست مجروح شد. در عمليات والفجر 8 براي هميشه پايش را از دست داد و با وجود 70 درصد جانبازي (شيميايي، موجي، قطع پا و 25 ساچمه در دست) باز هم از ميهن اسلامي دفاع نمود. او در سال 1367 با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد، علي به علت علاقه به نظام مقدس جمهوري اسلامي به عضويت نهاد مقدس سپاه درآمد و توانست با تلاش بسيار مدرک ديپلم خود را دريافت نمايد.
محمودوند در سال 1371 بعد از شهادت سيدعلي موسوي به ياري برادران گروه تفحص شتافت و 8 سال در ميان خاک هاي تفتيده جنوب براي يافتن پيکر شهدا تلاش نمود، به طوري که دو مرتبه پاي مصنوعي خود را بر اثر کار زياد از دست داد، فرمانده‌ي دلير گروه تفحص لشگر27 محمدرسول‌الله (ص) سرانجام در تاريخ 22/11/1379 در منطقه فکه بر اثر انفجار مين در جرگه شاهدان قرار گرفت. علي در سن 36 سالگي تنها پسرش عباس را که نابينا و فلج بود، به همراه دخترش در نزد ما به يادگار گذاشت. پيکر پاکش را در قطعه 27 بهشت‌زهرا طبق وصيت او به خاک سپردند.

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شهيد سيدعلي موسوي

تاريخ تولد :1346
نام پدر :محمدعلي
تاریخ شهادت : 9/1/1371
محل تولد :تهران /كرج
طول مدت حیات :25
محل شهادت :ارتفاعات 146 فكه
مزار شهید :بهشت زهرا(س) قطعه 53

سال 1346بود، عطر ياس فضاي خانه را پر کرده بود. خانواده‌ي موسوي در تهران در انتظار تولد کودکي از سلاله زهراي اطهر بودند، سيدعلي که چشم گشود، آشنايان غرق در شادي شدند. دوران کودکي براي سيد علي سرشار از شادي‌هاي کودکانه بود. دانش‌آموز سال دوم راهنمايي بود که عشق امام چنان وجود مشتاقش را در بر گرفت، که با دست‌کاري شناسنامه برادر بزرگترش که قبل از تولد او جان سپرده بود، در 13 يا 14 سالگي برگه اعزام به جبهه را دريافت نمود. و به سوي جبهه شتافت، ميعادگاهي که ذره ذره وجودش را به سوي خود فرا مي‌خواند. سيد علي از سال 64-1363 لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن کرد، و در گردان تخريب لشگر 27 محمد رسول‌الله (ص) مشغول شد، در همان گردان نيز هنگام پاک‌سازي ميدان مين بر اثر انفجار انگشت شصت خود را از دست داد، و ترکشي نيز در پايش يادگار داشت. جنگ به پايان رسيده بود، اما آشوب درون سيد علي را آرامشي نبود، بايد کمبودها را جبران مي‌کرد، سپس درمجتمع رزمندگان در طي دوسال تحصيل ديپلمش را در رشته ادبيات و علوم انساني گرفت. مسجد بقية‌الله و هيئت محبان‌الزهرا (س) از مراکز فعاليت او بودند. سيدعلي در سال 1370 ازدواج کرد، و در همان سال نيز با گروه تفحص آشنا شد و به اين گروه پيوست و به اطراف ارتفاعات 146فکه در منطقه عملياتي والفجر1 اعزام شد، و سرانجام نيز در نهمين روز از فروردين ماه سال 1371 در ايام ماه مبارک رمضان در سن 25 سالگي هنگام جستجوي پيکر شهدا بر اثر انفجار مين و اصابت ترکش به ريه به آرزوي ديرينه‌اش رسيد و به آسمان پر گشود. پيکر پاک او را در بهشت‌زهراي تهران در قطعه 53 به خاک سپردند.