حکمت بیماری امام سجاد(ع) در کربلا . . .

[ملکوت* گامی تارهایی *]

حکمت بیماری امام سجاد(علیه‎السلام) در کربلا

برخی از مورخان معتقدند که امام زین العابدین(علیه‎السلام) در واقعه جانگداز و خونین کربلا ۲۴ ساله بوده است و بعضی دیگر نوشته‎اند که از سن مبارکش ۲۲ سال می‎گذشت. محمد بن سعد در کتابش می‎نویسد:



«علی بن الحسین(علیه السلام) در واقعه کربلا همراه پدرش بود و در آن هنگام از عمر شریفش ۲۳ سال[1] می‎گذشت. فرزند ایشان، امام محمدباقر(علیه‎السلام) که از کربلا تا شهادت همراه پدر بود، سه یا چهار ساله بود. امام زین العابدین در آن هنگام به سبب بیماری در جهاد شرکت نکرد و خداوند او را برای هدایت مسلمانان نگه داشت و نسل رسول خدا(صلی الله علیه و آله) از فاطمه(علیهاالسلام) در ذریه امام حسین(علیه‎السلام) به امام سجاد(علیه‎السلام) و اولاد او منحصر گردید.»[2]


شیخ مفید در این باره می‎گوید:
«همین که امام حسین(علیه‎السلام) شربت شهادت نوشید، شمر به قصد کشتن امام سجاد (علیه‎السلام) نیز حمله برد. امام زین العابدین(علیه‎السلام) در بستر بیماری به سر می‎برد و حمید بن مسلم به دفاع پرداخت و مانع حمله شمر شد. عمر بن سعد آن حضرت را در حالی که از بیماری رنج می‎برد با اهل بیت به کوفه انتقال داد.»[3]

امام زین العابدین بیمار؛ غلط است. چرا که ایشان فقط در واقعه کربلا بنا بر مصلحت خداوند چند روزی بیمار بودند که در این واقعه به علت بیماری به شهادت نرسند تا بار مسئولیت امامت را بعد از حضرت سیدالشهدا(علیه‎السلام) بر دوش بکشند.

امام سجاد(علیه‎السلام) در قیام خونین کربلا مدت کوتاهی (بنا به مشیت الهی) بیمار بود و پس از بهبودی، مدت ۳۵ سال امامت و زمامت جامعه مسلمین را تداوم بخشید. این که برخی این امام همام را دائم المریض معرفی کرده‎اند تا آنجا که در اذهان عوام این قضیه مانده است، در حقیقت نسبت به امام چهارم(علیه‎السلام) و فداکاری‎های ایشان بی توجهی کرده‎اند.

پس دریافتیم این که گفته می‎شود: امام زین العابدین بیمار؛ غلط است. چرا که ایشان فقط در واقعه کربلا بنا بر مصلحت خداوند چند روزی بیمار بودند که در این واقعه به علت بیماری به شهادت نرسند تا بار مسئولیت امامت را بعد از حضرت سیدالشهدا(علیه‎السلام) بر دوش بکشند.

[ملکوت* گامی تارهایی *]

چرا امام سجاد در کربلا در معرکه جنگ حضور نداشتند ؟مگر بیماری ایشان چقدر مهلک بود؟

حضرت امام سجاد(ع) در کربلا بیمار بود و پرستار آن حضرت زینب کبری (س) بود. [4] روز عاشورا وقتی که همه یاران و خویشان امام حسین(ع) به شهادت رسیدند و امام کسی از یاران و خویشان را ندید ، حضرت امام سجاد وقتی این صحنه را دید با اینکه بیمار بود، شمشیر برداشت واز خیمه خارج شد در حالی که قدرت حمل شمشیر هم نداشت. ام کلثوم پشت سر او از خیمه خارج شد و صدا زد:عزیزم برگرد . امام سجاد در جواب عمه اش گفت:عمه ام بگذار از فرزند رسول خدا دفاع کنم .

در این حال امام حسین(ع) فرمود:ای ام کلثوم!او را بگیر و نگذار بجنگد تا کره زمین از نسل آل پیامبر خالی نماند. [5]

این روایت می رساند که بیماری آن حضرت بیماری سختی بوده و با آن بیماری نمی توانست بجنگد و این هم حکمت خدا بود که در آن روزها آن حضرت بیمار باشد تا در معرکه حاضر نشود و کشته نشود. چون باید بماند او امام است و کره زمین بدون امام نمی ماند.

اگر امام سجاد در معرکه جنگ حاضر می شد کشته می شد. ولی اگر در معرکه نبود کشته نمی شد. کسی که در معرکه نبود کشته نمی شد بخصوص آنکه بیمار هم باشد.

امام سجاد(ع) در خیمه ها بود. پس از انکه خیمه ها آتش گرفت و همه چیز غارت شد ، آن حضرت توان فرار نداشت و او را بنحوی از آتش نجات دادند . او به رو افتاده بود ، توان نشستن نداشت و بسیار گرسنه و تشنه بود. زنان و دختران به حال او گریه می کردند و در عین حال او هم به حال آنان گریه میکرد.[6]

وقتی نیروهای شمر خیمه ها را گرفتند ، امام سجاد در بستر بیماری بود. یکی از یاران شمر پیشنهاد کرد که این بیمار را هم بکشیم ولی دیگران قبول نکردند.[7]

بنابراین، بیماری امام سجاد بسیار شدید بود و با آن حال نمی توانست در معرکه حضور بیابد و اصل بیماری هم مصلحت و حکمت خدا بود.


پی‎نوشت‎ها:

1- طبقات ابن سعد، ج 5، ص 163/ زندگانی امام زین العابدین، سیدمحسن امین، حسین وجدانی، ص 70
2- ارشاد شیخ مفید، ص 254٫
3- طبقات ابن سعد، ج 5، ص 163
4- (بحارالانوار، ج 45، ص 1 باب 37 ، چاپ ایران)
5- (بحار الانوار،ج 45 ص 46)
6-(بحار الانوار،ج 45 ص 61)
7-(بحار الانوار،ج 45 ص 61)