نماز ، عبادت همگانی و شرط قبولی بقیه ی اعمال

[نرگس منتظر]

نماز ، عبادت همگانی و شرط قبولی بقیه ی اعمال





همه‌ی عبادات همگانی نیستند .

حج ، پولدارها می‌روند .

عمره پولدارها می‌روند .

سالم‌ها روزه می‌گیرند .
جهاد آدم‌های سالم جبهه می‌روند .
آدمی كه دست ندارد ، پا ندارد ، چشم ندارد ، جبهه بر او واجب نیست . هركس پول دارد خمس و زكات می‌دهد .
تمام واجبات اگری هستند اما نماز اگرندارد .
نماز واجب همگانی است.

باقی واجبات زمان خاصی دارد .

در یك زمان‌هایی واجب هستند ، اما نماز شبانه روزی است . تعطیلی ندارد .

نماز مثل سوزن و همه‌ی عبادات مثل نخ هستند . اگر سوزن فرو رفت ، نخ هم می‌رود .
سوزن ایستاد نخ هم می‌ایستد . اگر نماز قبول شد ، باقی كارها قبول می‌شود .

پلیس راه جلوی شما را می‌گیرد می‌گوید : گواهی نامه‌ی رانندگی !

شما چند جور گواهینامه داری . میگی : آقا من خلبان هستم ، می‌گوید: در آسمان‌ها می‌توانی بروی ، روی زمین نمی‌توانی بروی .
گواهینامه‌ی رانندگی ! آقا من فقیه هستم .

مجتهد هستم .

خبرگان هستم . می گوید فقط گواهی رانندگی !
پزشك هستم . سفیر، وكیل ، وزیر، می‌گوید : آقا هركس هستی باش .
بنده پلیس هستم ، گواهینامه‌ی رانندگی می‌خواهم .

قیامت هم نماز را می‌پرسند .
کاری ندارن که قلبت پاک بوده ، کل سال را روزه بودی ، حج رفتی ، مدرسه ساختی ،

قبولی همه ی اینها وابسته به مهر قبولی نماز است .