اخبار قرآني در ديماه 89
مرجع : سایت خبری آینده روشن
نهضت عاشورا از نگاه اهل سنت
نهضت امام حسین (ع) از نادرترین رخدادهایى است كه تفكر انسانها را به خود معطوف داشته و در تاریخ اسلام، ارزش والایى دارد.
شهادت حسین بن على (ع) حیات تازهاى به اسلام بخشید، خون ها رابه جوش آورد و تن ها را از رخوت خارج ساخت. امام حسین(ع) باحركت قهرمانانه خود، روح مردم مسلمان را زنده کرد.
آنچه امت اسلامى از زمان وقوع این حادثه عظیم تا امروز بر آن متفق است، این است كه انقلاب كربلا هیبت و ابهت اسلام را كه به علت حاكمیت فرمانروایان ضعیف النفس و تحقیر ارزش ها و مقدسات دینى رو به افول داشت، احیا كرد. حركت امام حسین (ع)، حركتى است مستمر براى همه نسل ها و همه عصرها.
بسیاری از بزرگان سیاست و علم درباره عاشورا اظهار نظر کرده اند، که به چند نمونه آن اشاره می کنیم:
مَهاتما گاندی، رهبر استقلال هند: من زندگی امام حسین (ع)، آن شهید بزرگ اسلام را به دقّت خواندم و توجّه كافی به صفحات كربلا نمودم . بر من روشن است كه اگر هندوستان بخواهد یك كشور پیروز گردد، باید از سرمشق امام حسین(ع) پیروی كند.
محمّد علی جناح، بنیانگذار جمهوری اسلامی پاكستان: هیچ نمونه ای از شجاعت، بهتر از آنكه امام حسین (ع) از لحاظ فداكاری و تهوّر نشان داد، درعالم پیدا نمی شود. به عقیده من تمام مسلمین باید از سرمشق این شهیدی كه خود را در سرزمین عراق قربانی كرد، پیروی نمایند.
چارْلز دیكنْز، نویسنده معروف انگلیسی: اگر منظور امام حسین (ع) جنگ در راه خواسته های دنیایی بود، من نمی فهمیدم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند؟ پس عقل چنین حكم می نماید كه او فقط به خاطر اسلام، فداكاری خویش را انجام داد.
توماس كارْلایل، فیلسوف و مورخ انگلیسی: بهترین درسی كه از تراژدی كربلا می گیریم، این است كه حسین (ع) و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند. تفوّق عددی در جایی كه حق با باطل روبرو می شود و پیروزی حسین (ع) با وجود اقلّیتی كه داشت، باعث شگفتی من است.
ادوارد براوْن، مستشرق معروف انگلیسی: آیا قلبی پیدا می شود كه وقتی درباره كربلا سخن می شنود، آغشته با حزن و الم نگردد؟ حتّی غیر مسلمانان نیز نمی توانند پاكی روحی را كه در این جنگ اسلامی در تحت لوای آن انجام گرفت، انكار كنند.
فِرْدریك جیمس: درس امام حسین (ع) و هر قهرمان شهید دیگری این است كه در دنیا اصول ابدی وجود دارد كه تغییر ناپذیرند . همچنین می رساند هر گاه كسی برای این صفات مقاومت كند و در راه آن پافشاری نماید، آن اصول همیشه در دنیا باقی و پایدار خواهد ماند.
ل. م.بوید: طی قرون، افراد بشر همیشه جرئت و پردلی و عظمت روح، بزرگی قلب و شهامت روانی را دوست داشته اند و در همین هاست كه آزادی و عدالت هرگز به نیروی ظلم و فساد تسلیم نمی شود. این بود شهامت و این بود عظمت امام حسین (ع).
واشنگتن ایروینگ، مورخ مشهور امریكایی: برای امام حسین (ع) ممكن بود كه زندگی خود را با تسلیم شدن در برابر اراده یزید نجات بخشد، لیكن مسئولیت پیشوا و نهضت بخش اسلام اجازه نمی دادكه او یزید را به عنوان خلافت بشناسد. او به زودی خود را برای قبول هر ناراحتی و فشاری به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی امیه آماده ساخت. در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشك و در ریگ های تفتیده، روح حسین (ع) فناناپذیر است.
این انقلاب تنها انقلابى است كه اگر كلیه صحنههایش چنان كه بوده، تصویر شود، هیچ كس نمىتواند از بروز احساسها و عواطففطرىاش جلوگیرى كند؛ زیرا این فاجعه به قول شافعى دنیا را لرزانده و نزدیك است قله كوه ها را آب كند.
شوكانى، در كتاب «نیل الاوطار» در رد بعضى از سخنوران دربارى مىگوید: به تحقیق، عدهاى از اهلعلم افراط ورزیده، چنان حكم كردند كه حسین(ع)نوه پیامبر كه خداوند از او راضى باشد، نافرمانىیك آدم دائم الخمر را كرده و حرمتشریعتیزید بن معاویه را هتككرده است. خداوند لعنتشان كند، چه سخنان عجیبى كه از شنیدنآنها مو بر بدن انسان راست مىگردد.
تفتازانى، در كتاب «شرح العقاید» مىنویسد: حقیقت این است كه رضایت یزید به قتل حسین(ع) و شاد شدن اوبدان خبر و اهانت كردنش به اهلبیت پیامبر(ص) از اخبارى است كهدر معنى متواتر است; هر چند تفاصیل آن متواتر نیست. دربارهمقام یزید بلكه درباره ایمان او كه لعنتخدا بر او و یارانشباد، توافقى نداریم.
جاحظ مىگوید: منكراتى كه یزید انجام داد، یعنى قتل حسین(ع)وبه اسارت گرفتن زن و فرزند او و ترساندن اهل مدینه و منهدمساختن كعبه، همه اینها بر فسق و قساوت و كینه و نفاق و خروج ازایمان او دلالت مىكند. بنابراین، یزید فاسق و ملعون است و كسى كه از لعن او جلوگیرىكند نیز ملعون است.
ابن حجر هیثمى مكى، در كتاب «الصواعق المحرقه» مىنویسد: پسرامام حنبل در مورد لعن یزید از وى پرسید. احمد در جواب گفت: چگونه لعنت نشود كسى كه خداوند او را در قرآن لعن كرده است؟
آنجا كه مىفرماید: «فصل عسیتم ان تولیتم ان تفسدوا فى الارض و تقطعوا ارحامكماولئك الذین لعنهمالله» و چه مفاسدى و قطع رحمى از آنچه یزید انجام داد، بالاتر است؟
عبدالرزاق مقرم، در كتاب «مقتل الحسین» مىگوید: به تحقیقگروهى از علما از جمله قاضى ابوعلى و حافظ ابن الجوزى وتفتازانى و سیوطى در مورد كفر یزید نظر قطعى دادهاند و باصداقت تمام لعن او را جایز شمردهاند.
مؤلف كتاب «شذرات الذهب» مىنویسد: در مورد لعن یزید، احمد بن حنبل دو قول دارد كه در یكى تلویح و در دیگرى تصریح به لعناو مىكند. مالك و ابوحنیفه نیز هر كدام هم تلویحاً و هم تصریحاً یزید را لعنت كردهاند و به راستى چرا اینگونه نباشد و حالآنكه او فردى قمار باز و دائم الخمر بود.
شیخ محمد عبده مىگوید: هنگامى كه در دنیا حكومت عادلى وجود دارد كه هدف آن اقامه شرع و حدود الهى است و در برابر آنحكومتى ستمگر است كه مىخواهد حكومت عدل را تعطیل كند، بر هرفرد مسلمانى كمك كردن به حكومت عدل واجب است و از همین باب است انقلاب امام حسین كه در برابر حكومتیزید كه خدا او را خواركند، ایستاد.
از سبط بن جوزى در مورد لعن یزید پرسیده شد. او در جواب گفت: احمد حنبل لعن او را تجویز كرده است، ما نیز به خاطر جنایاتىكه درباره پسر دختر رسول خدا مرتكب شد، او را دوست نداریم واگر كسى به این حد راضى نمىشود، ما هم مى
گوییم اصل، لعنت كردنیزید است.
منبع: پایگاه تقریب (با تلخیص و ویراش)
نقل قول
هشتمين جلسه شورای توسعه فرهنگ قرآنی 11 دی تشكيل می‌شود
