شعری برای مرحوم آغاسی شاعر و مداح اهل بیت

[ملکوت* گامی تارهایی *]

عشق را با عشق معنا کرد و رفت
این کویر تشنه دریا کرد و رفت



رفت و با جمع اقاقی‌ها نشست
حیف معشوقش ندید و چشم بست


ساده بود و با صفا و بی‌ریا
بی‌توقع، بی‌ادا، بی‌ادعا


دیده می‌بست و زبان را می‌گشود
ساده می‌گفت و صمیمی می‌سرود



ناله‌های از دلش، دل می‌شکست
حرف‌هایش ساده بر دل می‌نشست



سینه مالامال درد و اشتیاق
چهره‌اش رنجور از درد فراق


جمعه‌‌ها با چشم و دل در انتظار
بی‌قرار و بی‌قرار و بی‌قرار



شعر او عین روایت بود و بس
مست از عشق ولایت بود و بس



نیست اما حرف‌هایش ماندنیست‌
بیت بیت شعرهایش خواندنیست...


روحش شاد و یادش گرامی