چرا ماجرای اصحاب فیل در جریان حمله سپاه یزید به كعبه تكرار نشد؟
طبق آیات قرآن خداوند هركس را كه ظالمانه و ملحدانه نسبت به كعبه قصد سوء داشته باشد عذابی دردناك می چشاند: "و من یرد فیه بالحادٍ بظلمٍ نذقه من عذابٍ الیم"(سوره حج- آیه 25) بر اساس این سنت تغییر ناپذیر و حكم جاودانه ی الهی واقعه ای كه در عام الفیل روی داد و در آن سپاه ابرهه به عذاب الهی گرفتار آمد، اتفاقی منحصر به فرد یا تصادفی نیست.
اما در خصوص پناهنده شدن ابن زبیر و حمله ی حجّاج ثقفی به كعبه و ویران كردن خانه ی خدا اتفاقی نیافتاد. سوال این است كه در واقعه ی اهانت به مسجد الحرام و تخریب كعبه چرا آنچه درباره ی اصحاب فیل جاری شد بر سر حجّاج نیامد؟
شیخ صدوق اینگونه پاسخ می دهد:
زیرا هدف حجّاج دستگیری ابن زبیر بود و نه ویرانی كعبه و ابن زبیر ضدّ حق یعنی مخالف حضرت سجّاد علیه السلام بود. وقتی این مرد ضدّ حق در كعبه متحصن شد خداوند اراده فرمود برای مردم بیان كند كه به او پناه نخواهد داد از این رو مهلت داد تا كعبه را بر سر او ویران كنند.(من لا یحضر- ج2 – ص 249)
آیت الله جوادی آملی در كتاب صهبای حج پس از ذكر این نكته اضافه می كند:
پس تفاوت ابرهه و حجّاج دراین است كه ابرهه ی ستمگر قصد داشت قبله و مطاف حنفا را ویران سازد اما حجّاج ستمگر قصد بدی نسبت به كعبه نداشت. مقصود وی در آن هنگام فقط تسلّط بر ستمگری همچون خود او بود كه امام زمان خویش یعنی حضرت سید الشهدا و امام سجاد علیهما السلام را نشناخت... از این واقعه به خوبی روشن می شود كه ضدیت با ولایت و امامت آنچنان مطرود است كه هركس با مقام رهبری امام معصوم علیه السلام مخالف است و او را تنها می گذارد و یاری نمی كند بلكه در برابر او موضع می گیرد و خود داعیه ی خام رهبری را در سر می پروراند، اگر در كعبه هم پناه ببرد از امان خاص الهی برخوردار نیست. از این حادثه قدر امام و حرمت ولایت و عزت الهی به خوبی دانسته می شود.(جرعه ای از صهبای حج- ولایت روح حج- صص 49)