مقدمه
حج، چشمهای است جوشان، که هر که از آن نوشید، تشنه تر شد، هر که حلاوت آن را یافت، شیفته تر گشت و هر که چهره جان در زمزم معارفش شست، پاکدل شد.
حج، کتابی است که هر که با الفبای عشقش آشنا شد، دل به آن سپرد و هر که اوراقی از رموز و اسرارش را با سرانگشت تدبّر ورق زد، مشتاق به پایان بردن این صحیفه عرفان گردید.
هر که نگاهی به سطرهای این کتاب یقین افکند و نظر بر خط نوشته های این «بیت المعمور» داشت، بذر معرفت در اندیشه و دل کاشت.
حج، خانه ای است که هر که چند صباحی رحل اقامت در آن افکند و هر که چند روزی بار سفر به سوی آن کشید و لذت آرمیدن در سایه معنویت بیت خدا را چشید، رنج سفر فراموش کرد و آنجا را خانه خود، خانه خدا و خانه مردم یافت، و به راستی هر که مقیم این خانه شد، مقام یافت و هر که ساکن این حریم گشت به سکون نفس رسید.
نقل قول
