عاملی برای ارزش گذاری بر اعمال
اخلاص، روح اعمال مؤمن است و بدون این روح، کالبد عمل هیچ گونه ارزشی نخواهد داشت. رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «هر کاری که انجام می دهی خالصانه و برای رضای خدا باشد؛ زیرا جز عمل خالص در پیشگاه خداوندی پذیرفته نمی شود.»
حال که پذیرش هر عملی از مؤمن، مبنی بر اخلاص او در کار است، نباید آن را از یاد ببرد، بلکه موظف است چون درّ گران بهایی آن را محافظت کند و آدمی باید زحمت بکشد و تلاش و جدّ و جهد نماید تا مبادا این سرمایه او رو به زوال رود.
امام صادق علیه السلام فرموده است: «کارهای نیک خود را به خاطر خودنمایی و نشان دادن به مردمی که نه زندگی به دست آنهاست و نه مرگ و نه قدرت دارند مشکلی را برای تو بگشایند، انجام مده.»