*~♥~*شمع عاشقي*ويژه گراميداشت مقام معلم وشهادت استادمطهري*~♥~*

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خوشا! القاب و نام تو معلم
خوشا! عزو مقام و تو معلم

سخنهایت بود آب حیاتم
خوشا! درس و کلام تو معلم

ز تو دنیای من گردیده روشن
شود دنیا به کام تو معلم!

دعا گوی تو باشد سائس ما
همیشه شاد! کام تو معلم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باغچه کوچکت همیشه بهاری!
کلماتی که بر تخته سیاه می‏نویسی،
ابرهای بهاری‏اند که باران را
به تشنگی گلبرگ‏ها مهمان می‏کنند.

همه اتفاقهای تو به گل سرخ می‏رسند.
پنجره‏های کلاست را با پروانه‏ها فرش کرده‏ای
و دیوارهای کلاست را با بوسه شاپرک‏ها، کاغذدیواری.

نیمکت‏های کلاس، مثل کلام تو
هیچ‏گاه بوی کهنگی نمی‏گیرند.
کلاست باغچه‏ای از گل‏های همیشه بهار است
که عطر زندگی را از جانت می‏آکنند.

نفس‏هایت رسولان روشنی‏اند.
کلمات تو ساده‏ترین شکل ترجمه خورشید است ؛
وقتی بر روی مستطیل جامانده
بر دل دیوار می‏نویسی و نور را نقاشی می‏کنی.

گرد گچ‏های سفید که بر شانه‏هایت می‏نشیند،
انگار با لبخندی مهربان، دماوند در مقابلمان ایستاده است؛
با همان سربلندی همیشگی.

اگر کسی چروک‏های پیشانی‏ات را دنبال کند،
به رنج باغبانی می‏رسد که سال‏هاست
گل‏هایش را از بیم خزان،
به بهارهای در راه سپرده است،

باغبانی که هر صبح، با لبخندی بی‏ پایان،
بهار را به باغش دعوت می‏کند.

همه جاده‏هایی که تو نشان می‏دهی،
به «خرد و روشنی» می‏رسند.
صدای گام‏هایت، زمزمه محبتی است
که پیام آور دنیایی از مهربانی است.

صدایت، قاصدک‏هایی‏اند
که خبر از آینده‏ای روشن،
از روزهای نیامده برایمان می‏آورند.

همیشه خستگی‏هایت را
پشت لبخندهای ما گم می‏کنی؛
لبخندهایی که بوی افتخار و غرور
و سربلندی می‏دهند،
لبخندهایی که بوی امید می‏دهند،
لبخندهایی که بوی بالندگی می‏دهند.

ما ماهیان قرمز کوچکی هستیم
که غیر از آب ندیدیم و از هم می‏پرسیم آب را
و تو رودی هستی که به اقیانوس‏های دور،
پیوندمان می‏دهی و آب را برایمان بخش می‏کنی.


تو ابری؛ جان تشنه کویری ما را
از باران دانش سیراب می‏کنی.
تو چشمه‏ای هستی که زلالی را
در زیر سایه درخت دانایی،
به ما تعارف می‏کنی.

تو به ما یاد می‏دهی
تا مثل همه پرنده‏ها پرواز کنیم
و یادمان می‏دهی که خویش را
به خداوند برسانیم؛
مثل تمام آه‏هایی که از دل‏های سوخته می‏آید.

وقتی که مثل همیشه آرام آرام
شروع می‏کنی به صحبت کردن،
انگار قناری‏های مست،
دارند بهار را آواز می‏کنند!

دست‏های گرمت را می‏فشاریم
که گرم‏ترین دست دوستی هاست.

آب حیات،
همین کلماتی‏ اند که تو به ما می‏آموزی،
بی‏آنکه چشم طمعی داشته باشی؛
تنها لبخند ما کافیست.

کلماتی که تو می‏آموزی،
هیچ گاه فراموش نخواهیم کرد.

ما درس چگونه زندگی کردن را
از تو آموخته‏ایم و تمام دار و ندارمان،
کوله باریست از آموخته‏های تو
که سال‏ها پیش از مسافر شدن،
در دست‏هایمان نهادی تا سربلند به مقصد برسیم.

همیشه دلگرممان کردی
تا جاده‏های پرپیچ و خم زندگی را
با امیدواری طی کنیم.

حالا که باغچه زیبایت به بار نشسته، بخند؛
بخند مثل همیشه،
تا ما همه خستگی راه را فراموش کنیم.

بخند، زیبا بخند!
بهار جاودانه گل‏هایی که تو پرورش دادی
مبارک باغبان؛ خسته نباشی!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قبل از درج مطالب مرتبط به گراميداشت هفته معلم و با توجه به اينکه در سال گذشته تاپيک جامع و کاملي در خصوص زندگي ، انديشه ها ، خاطرات ، آثار ... شهيد مطهري تحت عنوان ╬♥╬ گذري برزندگي استاد شهيد مرتضي مطهري( به مناسبت گراميداشت روز معلم) ╬♥╬ ايجاد شده است ، در اين مقال به طور مختصر از اين شخصيت بزرگ تاريخ انقلاب اسلامي ياد مي کنيم .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

معلم شهيد ، زنده زمان، زنده هميشه جاودان

در طول تاریخ، همواره انسان هایی بوده اند که سهم خویش را در زندگی نادیده گرفته و با تمام عقل و احساس، به جنگ نادانی و خرافات شتافته اند؛ مردان و زنان نمونه ای که توصیف ناشدنی اند و هر کدام نقش منحصر به فردی در هدایت دیگران بر عهده داشته اند. دراین میان، شهید والامقام، استاد مرتضی مطهری، این معلم ارزنده و نویسنده توانا، از اهمیتی ویژه برخوردار است که دراین نوشته، به گوشه هایی از آن می پردازیم.

معلم ساده ای میان ما بودکه «از دور چونان فلسفه می نمود، در میانه راه مانند حکمت و منطق بود و هر که او را از نزدیک می فهمید، حقیقت و لطافت عرفان را در وجودش شعله ور می دید».(1)

او کسی نیست جز مرتضی مطهری؛ مردی که ساده زیست تا زیر بار سادگی ها نرود و اندیشیدن را برگزید تا گرفتار اندیشه های باطل نگردد. شهید مطهری با تحقیق، مطالعه، سخنرانی و نوشتن، خواب را از چشم بازی خوردگان دنیا ربود و لرزه براندام آنان انداخت. او مردی بود که علم و دین و حوزه و دانشگاه را یک دل و یک جهت نمود و ایران و ایرانیان را به سوی آینده ای روشن، رهنمون شد. او افق های سبز اندیشه را ارزانی ایرانیان کرد.

کسانی که چشم دیدن اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم را نداشتند، با همان چشمان نابینای خویش دیدند مطهری آمد و ایدئولوژی اسلامی را زنده و جاری کرد. آنان دیدند که استاد گمنام و بی ادعا از راه رسید و بذر اندیشه و معرفت را در جان تشنه کامان، آب یاری نمود.

پس کمر به قتل او بستند تاجهان را از وجودش بی نصیب سازند و راهی برای نفوذ خود در دل مردم باز کنند. گروهک فریب خورده فرقان، داوطلب شد تا ننگ این جنایت را به نام خویش ثبت کند.

اما آنان و تمام سرخوردگانی که در کمین اندیشه های مطهری خفته بودند، هرگز نفهمیدند که استاد مظلوم، گفتنی ها را گفت وآنچه را باید، از خود به یادگار گذاشت.

دشمنان، تصمیم خود را گرفتند، ولی هرگز نفهمیدند که مطهری، زنده زمان است و با مرگ جسمانی او، خللی در آموزه های فکری، دینی و اعتقادی اش وارد نخواهد شد.

آنان هرگز ندانستند که اندیشه های مطهری، در سراسر دنیا مخاطبان خود را پیدا کرده است و همین شاگردان گمنام و بی نشانش هستند که با تکیه بر فکر، بیان و قلم استاد شهید مرتضی مطهری، به جنگ فکری، فرهنگی و تبلیغی دشمنان اسلام خواهند رفت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خون خورشید

فقط هشتاد روز از پیروزی انقلاب اسلامی گذشته بود که گروهک فرقان، به نام آوری ننگینی رسید و سرانجام پس از یک هفته کمین، توانست اساس نامه دشمنی اش را با خون شهید مطهری رنگین سازد.

یازدهم اردیبهشت 1358، روزی بود که آن شهید والامقام به یکی از جلسات ستاد انقلاب رفته بود. اما گروهک فرقان که می دانست خون خورشید را در روشنایی روز نمی توان بر زمین ریخت، تا ساعت ده و نیم شب در اطراف ساختمان کمین نمود. هنگامی که جلسه به پایان رسید و شهید مطهری محل جلسه را ترک کرد، هنوز چند قدمی راه نرفته بود که گلوله نفاق از آستین تحجر بیرون آمد و مغز متفکر جهان اسلام را هدف قرار داد.

آثار ماندگار

شهید مطهری سه اثر ماندگار از خود باقی گذاشت: اندیشه سالم، بیان سازنده و قلم ساده و سلامت بخش. این آثار، حاصل شصت سال بندگی و تلاش شبانه روزی او بود که از او اندیشمندی بزرگ در جهان اسلام ساخت. به همین دلیل، عالمان به او اشتیاق یافتند، عامیان به او ارادتمند گردیدند و حسودان بدخواه نیز او را مانعی برای مردم فریبی و سلطه گری خویش دیدند؛ چنان که خود را در قعر خشم و انتقام مردم فرو بردند و مطهری را از صحنه جامعه حذف کردند.
ای دست بولهب که فکندی ز پای، سرو تبت یداک، وای تو، زین شوم اختری چشم تو کور باد کزان «باغبان پیر» زین باغ خون دوباره بروید

مطهری علم همراه عمل

شهید مطهری، مرد علم بود و عمل؛ دانشمندی بود که بار دنیا و توشه آخرتش در قلب و روح و اندیشه اش بود. آنچه می گفت، با تمام وجود لمس کرده بود و آنچه به دیگران توصیه می کرد، پیش از همه، در زندگی فردی و اجتماعی خود اجرا کرده بود تا الگوی علمی و عملی کامل باشد؛ نه زبان گویایی که فقط گفتن را دوست دارد و از عمل به گفته های خویش غفلت می ورزد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سیره روحانی

ادب و متانت خاصی در گفتار و رفتار شهید مطهری وجود داشت که همواره بر جاذبه شخصیت و نفوذ سخنان او می افزود.

نظم و برنامه ریزی، اصل جدایی ناپذیر از کارهای شخصی و فعالیت های اجتماعی اش بودند. چهره مهربان و خندان او، گواه روح لطیف و احساس زلالش بود.

شهید مطهری همواره خود را طلبه ساده ای می دانست و اجازه نداد زندگی در پایتخت و استادی در دانشگاه، بر سیره روحانی او غلبه کند و اثر منفی بگذارد.(1)

او جهاد فکری، فرهنگی و معنوی را تکلیف الهی خویش می دانست که تا آخرعمر آن را بر دوش کشید و چنان پیروز میدان شد که در این جهاد بزرگ، به آرزوی دیرینه اش یعنی شهادت فی سبیل الله نیز دست یافت.

استاد در مکتب قرآن

استاد مرتضی مطهری، با جوانان، دانشگاهیان و روشن فکران متعهد انس و هم نشینی جالبی داشت. کمک به محرومان و مستضعفان، قسمتی از برنامه کاری او بود.(2) در امور منزل به همسرش یاری می رساند و با وجود فشار کاری و مشغله فکری زیادی که داشت، همیشه ارتباط عاطفی و صمیمانه خویش را با دیگر اعضای خانواده حفظ می کرد.(3)

او که هر شب قبل از خواب، زمانی را به قرائت قرآن کریم اختصاص می داد، در نامه ای خطاب به فرزندش که در دانشگاه تبریز درس می خواند، سفارشی چنین داشت: «فرزند عزیزم! حتی الامکان از تلاوت روزی یک حزب قرآن که فقط پنج دقیقه طول می کشد، مضایقه نکن و ثوابش را هدیه روح مبارک حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بنما که موجب برکت عمر و موفقیت است. ان شاءالله».(4)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تکیه گاه

گفتار و نوشتار استاد مطهری، حاصل عمری تفکر، تحقیق و تلاش علمی و عملی این مرد بزرگ است.

آثار ایشان در چند بخش دینی، عقیدتی، فلسفی، تاریخی، سیاسی، اجتماعی، حقوقی، اخلاقی، ادبی و روان شناسی می گنجد.(5) آنچه از مطهری برجا مانده، ویژگی های اسلامی، انقلابی

و حماسه آفرینی منحصر به فرد دارد. آگاهی به مسائل روز و مشکلات جامعه، خصوصیت روحی استاد بود که بر اساس آن پاسخ گویی به سؤال ها و شبهه افکنی ها و مبارزه با هرگونه تحریف و التقاط را در اولویت وظایف خویش می دانست(1) تا اندیشه غلط و اعتقاد نادرست را از ذهن جامعه و به ویژه نسل جوان پاک سازد.

او به خوبی می دانست این شکوفه های نوپا، همان درختان ریشه دار و تنومندی هستند که در آینده نزدیک، تکیه گاه مطمئنی برای انقلاب اسلامی خواهند بود.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پای درس استاد شهيد مرتضي مطهري

لذت دعا

می بیند».(2) البته مرتبه بالاتر آن است که دعا کننده، مستقیما خود را با ذات حق در تماس می بیند، بلکه خودی دعای خود را مشاهده می کنند. آنها از بهجت هایی بهره مند می شوند که برای ما کمتر قابل تصور است.

است. آن دسته از بندگان خدا، لذت می برند که اهل دل و اهل توکل و اهل اعتماد به خدا هستند و آثار اعتمادش را قطع می کند و اثر این توکل و اعتماد را در زندگی خودش می بیند. این مرتبه عین الیقین می کند و دعای خود را مستجاب شده می بیند، در کارها به خدا توکل و اعتماد می کند، از غیر خدا می کند، نبیند. این مرتبه علم الیقین است.

ولی گاهی هست که عملاً اثر توحید را مشاهده می کند؛ دعا زندگی خصوصی خود، اثر لطف خاص خدا وعنایت های مخصوصی که گاهی به بندگانش عنایت «انسان ممکن است خدا را کاملاً بشناسد و به وجود مقدسش ایمان و اذعان داشته باشد، ولی در نمی بیند و خودی مشاهده نمی کند. فعل را فعل او، صفت را صفت او و در همه چیز او را
عدالت

دیگر».(3) هر بشری به موجب خلقت خودش و به موجب کار و فعالیت خودش به دست آورده است، به او داده خود نشان می دهند، استحقاق هایی پیدا می کنند. عدالت عبارت است از اینکه آن استحقاق و آن حقی که «افراد بشر در دنیا، به حسب خلقت خودشان و به حسب فعالیت هایی که می کنند و استعدادهایی که از شود. عدالت عبارت است از رساندن هر حقی به صاحبش، یعنی رعایت حقوق افراد.

علی علیه السلام ، انسان کامل

«ما چرا علی علیه السلام را انسان کامل می دانیم؟ برای اینکه درد اجتماع را حس می کرده. برای اینکه «من» او تبدیل به «ما» شده بود. برای اینکه خود او، خودی بود که همه انسان ها را جذب می کرد. او به صورت یک فرد مجزا از انسان های دیگر نبود، بلکه واقعا خودش را به منزله یک عنصر، یک انگشت، یک عصب در یک بدن احساس می کرد که وقتی ناراحتی در یک جای بدن پیدا می شود، این عضو، ناآرام و بی قرار می گردد.

وقتی خبردار می شود که عامل او، فرمانداری که از ناحیه او منصوب است، در یک میهمانی شرکت کرده است، نامه عتاب آمیزی به او می نویسد که در نهج البلاغه هست. علی علیه السلام می گوید: من باور نمی کردم که فرماندار و نماینده من، پای در مجلسی بگذارد که صرفا از اشراف تشکیل شده است.

او بعد راجع به خودش و زندگی خودش برای آن فرماندار شرح می دهد. درباره خود می گوید که درد مردم را از درد خودش بیشتر احساس می کند، درد آنها سبب شده که اساسا درد خود را احساس نکند».(4)

اخلاق

«چیزهایی که به خلق و خوی انسان مربوط است، نظامی که انسان باید به غرایز خود بدهد و دستورهایی که مربوط است به رابطه انسان با خودش، اصطلاحا «اخلاق» نامیده می شود.

پایه اخلاق این است که حاکم بر وجود انسان، طبیعت نباشد؛ یعنی شهوت و غضب و هیچ یک از غرایز طبیعی نباشد، وهم و قوه واهمه نباشد، خیال نباشد. حاکم بر وجود انسان، عقل باشد و اگر حاکم، عقل باشد، عقل به عدالت در انسان حکم می کند».(5)


امر به معروف و نهی از منکر

«امر به معروف و نهی از منکر برای این است که معروف رواج بگیرد و منکر محو شود. پس در جایی باید امر به معروف و نهی از منکر کرد که احتمالاً این کار اثر داشته باشد و اگر می دانیم که قطعا بی اثر است، واجب نیست.

دیگر اینکه این عمل برای این است که یک مصلحتی انجام شود. پس در جایی باید صورت بگیرد که مفسده بالاتری بر آن مترتب نشود.

لازمه این دو شرط، بصیرت در عمل است. آدمی که در عمل بصیرت ندارد، نمی تواند پیش بینی کند که آیا اثری بر این

کار مترتب هست یا نیست و آیا مفسده بالاتری هست یا نیست؟ این است که امر به معروف جاهلانه، همان طوری که در حدیث آمده، افسادش بیشتر از اصلاحش است».(6)

شعار امروز

«اگر پیغمبر اسلام زنده می بود، امروز چه می کرد؟ درباره چه مسئله ای می اندیشید؟ والله و بالله قسم می خورم پیغمبر اکرم در قبر مقدسش امروز از یهود می لرزد.

به قول عبدالرحمان فرامرزی، این اسراییلی که من می شناسم، فردا ادعای شیراز را هم می کند، می گویند شاعرهای شما همیشه در اشعارشان اسم شیراز را گذاشتند ملک سلیمان. هر چه بگویی آقا! آن تشبیه است، می گویند، سند از این بهتر هم می خواهید؟

مگر ادعای خیبر را که نزدیک مدینه است ندارند؟ مگر اینها ادعای عراق و سرزمین های مقدس شما را ندارند؟ و الله و بالله ما در برابر این قضیه مسئولیت داریم.

به خدا قسم ماغافل هستیم. و الله قضیه ای که دل پیغمبر اسلام را امروز خون کرده است، این قضیه است. داستانی که دل حسین بن علی علیه السلام را خون کرده، این قضیه است. اگر حسین بن علی علیه السلام بود، می گفت: اگر می خواهی برای من عزاداری کنی، برای من سینه و زنجیر بزنی؛ شعار امروز تو باید فلسطین باشد».(7)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سیری در کلام استاد

سه رکن اصلی بقا و تداوم انقلاب اسلامی، عدالت اجتماعی، استقلال و آزادی و معنویت اسلامی است.

مشکل ترین مبارزه ها، مبارزه با نفاق است که مبارزه با زیرکی هایی است که احمق ها را وسیله قرار می دهد.

علی علیه السلام دو طبقه را دفع کرد؛ منافقان زیرک و زاهدان احمق.

آنچه مخالفان حجاب خرده گیری کرده اند و گفته اند حجاب، موجب فلج شدن نیمی از افراد جامعه است؛ لیکن بی حجابی و ترویج روابط آزاد جنسی، موجب فلج نمودن نیروهای کارآمد جامعه و جوانان می شود.

اساسی ترین شرط سلامت قلب، تسلیم بودن در مقابل حقیقت است. تسلیم سه مرحله دارد؛ تسلیم تن، تسلیم عقل، تسلیم دل.

شهادت، تزریق خون است به پیکر اجتماع.

شخصیت مصلح و عارف را اگر تربیت کنندو از آنها یک انسان به وجود آورند، شهید به وجود می آید.(1) منطق شهید از یک طرف، منطق عشق الهی است و از طرف دیگر، منطق اصلاح اجتماعی.


استاد از نگاه اصحاب خدا

امام خمینی؛پیوست؛ لکن بدخواهان بدانند که با رفتن او، شخصیت اسلامی و علمی و فلسفی اش نمی رود.(2) : مطهری که در طهارت روح و قوت ایمان و قدرت بیان کم نظیر بود، رفت و به ملأاعلی.

مقام معظم رهبری: اگر ما بخواهیم این نظام در ذهن مردم عمق پیدا کند و حرکت انقلابی این مردم هم چنان ادامه یابد، بایستی افکار استاد شهید مطهری در میان مردم رواج یابد.
آثار استاد شهید مطهری، مبنای فکری نظام جمهوری اسلامی است.(3)

آیت الله جوادی آملی: مرحوم شهید مطهری همان طور که قبلا گفته شد، انسان آزادی بود. چون انسان آزاد شد، نقش آزادی اش در مقام زندگی اش مشهود است؛ بدین جهت توانست با طاغوت بیرون، با قلم و بیان بجنگد و هم با دیو درون با عقل و دل به نبرد برخیزد، و این روزی که خدا به او داد، او رامغرور نکرد، بلکه بر تواضعش افزود.

تواضع است دلیل رسیدگان به کمال که چون سوار به مقصد رسد پیاده رود شهید مطهری مشغول به حال نبود، مشغول به حمد بود. هرگز علم را کالا نمی دانست و علم فروشی نکرد، بلکه به حمد مشغول بود و حمد آن بود که این نعمت را به جا صرف نماید، و این سبب شد که از علم، نور بگیرد. شهید مطهری قبل از هر چیز شاگرد قرآن بود.(4)


پي نوشت :
1. همان.
2. مجموعه گفتارها، ص 319.
3. مهدی خلیلیان، فرهنگ استاد، دنیای هنر، ص 10. 4. گفتارهای معنوی، ص 229.
5. محمدعلی زکریایی، فرهنگ مطهر، ص 67.
6. مجموعه گفتارها، ص 183.
7 . بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد، ویژه نامه گنجینه مطهر، واحد قم، اردیبهشت 1384.
8. همان.
9. مرتضی مطهری، مسئله حجاب، تهران، صدرا، پشت جلد.
10. گنجینه مطهر، ص1.
11. همان.
پدیدآورنده: عبدیائی، سمیه