▐★*★*★ ▐گفتگو با سوره مبارکه احقاف ▐★*★*★ ▐
گفتگو با سوره ی مباركه ی احقاف
سپاس و ستايش پروردگاري را كه دگربار چشمان بي فروغ ما را به نور قرآن منور ساخت تا با گشودن برگ زريني از آن با يكي ديگر از سُوَر گرانقدرش آشناتر شويم.
- اكنون از محضر اين نوگل قرآن تقاضامنديم خود را براي قرآن‌پژوهان معرفي بفرماييد:
نام من احقاف است و چهل‌و‌ششمين سوره قرآن هستم ، داراي 35 آيه و جزء سوره‌هاي مكي مي‌باشم.
- از شما خواهشمنديم فضيلت تلاوت خود را بيان فرماييد:
صادق آل محمد عليه‌السلام مي‌فرمايد: هر كه در هر شب يا در هر جمعه سوره‌ي احقاف را بخواند در دنيا خوفي به او نرسد و از فزع روز قيامت ايمن گردد و به درستي كه حق‌تعالي رحم ميكند بر تلاوت كننده‌ي اين سوره و رحم ميكند بر همسايگان و آشنايان و مصاحبان و خويشان او و در روز قيامت عرش الهي و ملائكه‌ي مقرب از براي او طلب استغفار مي‌نمايند. 1
- لطفاً‌خلاصه‌اي از مطالب خود را بازگو نماييد:
بخشي از آيات من شامل ، عظمت قرآن و عبث نبودن خلقت آسمان و زمين مي‌باشد و قسمتي ديگر از آيات من به بيان داستان قوم عاد كه ساكن سرزمين (احقاف) بودند پرداخته و ماجراي سفر پيامبر به طائف و ايمان آوردن گروهي از جنيان به ايشان را بازگو كرده است.
- خداوند در سيزدهمين آيه شما فرموده است:
« إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ » كساني كه گفتند پروردگار ما خداست و بر اين سخن ثابت و برقرار ماندند هيچ ترس و بيمي بر آنها نخواهد بود،
لطفاً بفرماييد منظور آيه چه كساني هستند؟
باقر العلوم عليه‌السلام در ذيل اين آيه فرموده‌اند: منظور كساني كه گفتند خداي ما الله است و بر آن ايستادند و بر ولايت اميرالمؤمنين عليه‌السلام با استقامت و پايدار باقي ماندند ، بر آنها هيچ ترس و بيمي نخواهد بود و ايشان اهل بهشتند و هميشه در آن جاودان خواهند بود و به پاداش عمل نيكي كه به جا آورده‌اند دست مي‌يابند.2
- برما منت گذارده و يكي از خاطرات خود را بيان فرماييد:
به خاطر مي‌آورم روزي جبرئيل بر پيامبر اسلام صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرود آمد و فرمود:
اي محمد! پروردگار سلام مي‌رساند و تو را بشارت مي‌دهد به فرزندي از فاطمه. امتت بعد از تو او را به قتل مي‌رسانند.
فرمود: اي جبرئيل به پروردگارم سلام برسان و عرض كن حاجت به فرزندي ندارم كه امت بعد از من او را به قتل برسانند.
جبرئيل عروج كرد و اين ماجرا سه مرتبه تكرار شد، باز جبرئيل حضور حضرت آمد و عرض كرد: اي محمد خدا سلام مي‌رساند و بشارت مي‌دهد شما را و مي فرمايد: در عوض شهادت آن فرزند، امامت و وصايت را در ذريه او قرار داديم. پيامبر راضي شد و مژده به فاطمه داد.
حضرت فاطمه(س) فرمود: اي پدر بزرگوار حاجت به چنين فرزندي ندارم كه امت او را شهيد كنند. پيامبر بشارت امامت و وصايت و ولايت را در ذريه حضرتش داد. حضرت فاطمه نيز راضي شد و با كراهت و مشقت بار حمل كشيد و مدت حمل و شيرخوارگي 30 ماه تمام بود تا وقتي كه به حد رشد رسيد و چهل ساله شد.
آنگاه گفت: پروردگارا مرا الهام ده تا شكر نعمت تو را به جا آورم. چه نعمت بخشيدي به من و پدر و مادرم و به كارهاي شايسته‌اي كه رضا و خشنودي تو در اوست. مرا موفق بدار و ذريه و فرزندانم را صالح گردان و اگر به جاي «و اصلح لي في ذريتي» مي‌فرمود: «و اصلح لي ذريتي» همانا تمام فرزندان حضرت امام حسين عليه‌السلام امام و پيشواي خلق مي‌شدند. 3
- در انتها از محضر ارزشمند شما كمال قدرداني و سپاس را داشته و تمناي دعاي خير داريم:
«...رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي.....» 4
پروردگارا مرا به نعمتي كه به من و پدر و مادر عطا فرمودي شكر بياموز و به كار شايسته‌اي كه رضا و خشنودي تو در آن است موفق بدار و فرزندان مرا صالح گردان.
پي نوشت:
1- بحارالانوار،92/300 باب 67و68
2- تفسير جامع ،ج6،ص317
3- تفسير جامع، ج6،ص317
4- احقاف/15
منبع : دارالقرآن کریم اصفهان
نقل قول
