▌•,,•▌ یادگار روزهای عطش-ویژه نامه شهادت امام باقرعلیه السلام▌•,,•▌

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ویژه نامه شهادت پنجمین اختر تابناک آسمان
امامت و ولایت ، امام محمد باقر علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

لجه ای از اقیانوس معرفت :

قالَ الباقِرُ ( عَلَيه السَّلام ) :

" الكَمال كُلُ الكَمال التَّفَقهُ فِي الدِّينِ وَ الصَبرُ عَلي النائِبَه وَ تَقدِيرُ المَعيشَةِ "

حضرت امام محمد باقر ( عليه السلام ) فرمودند :

« نهايت كمال ، فهم در دين و صبر بر مصيبت ، و اندازه گيري در خرج زندگاني است »

(اصول کافی ، ج 1 ، ص 39

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

۩ ۞ ۩ ويژه نامه شهادت پنجمين تنديس عشق٬ امام محمدباقر(ع)۩ ۞ (ویژه نامه سال گذشته )

۞|*|۩|*|۞ سرشگ غم۞اشعاري درسوگ غروب غم انگيز پنجمين خورشيد۞|*|۩|*|۞

۩ *۞*۩ پيامک هاي تسليت شهادت امام باقرعليه السلام ۩ *۞*

‍۩~*~۩ گالري تصاوير باموضوع شهادت باقر العلوم٬ محمدبن علي عليه السلام ۩~*~۩

آوای غم ( مجموعه مداحی و روضه خوانی در سوگ باقرالعلوم)

مقالات :

نگاهی گذرا بر زندگی نورانی امام باقر علیه السلام

محاجّه امام باقر با دشمن امیرالمؤمنین علیه السلام

وصیت امام باقر علیه السلام در آخرین لحظات

حضرت مهدي(عج) در کلام امام باقر علیه السلام

[م.رستمیان]

قالَ الاْ مامُ ابوجَعْفَر محمّد بنِ عليّ باقرُ العلومِ صَلواتُ اللّه وَ سَلامُهُ عَلَيْه :
إ ذا اءرَدْتَ اءنْ تَعْلَمَ اءنَّ فى كَ خَيْراً، فَانْظُرْ إ لى قَلْبِكَ فَإ نْ كانَ يُحِبُّ اءهْلَ طاعَةِ اللّهِ وَ يُبْغِضُ اءهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَفيكَ خَيْرٌ؛ وَاللّهُ يُحِبُّك ، وَ إ ذا كانَ يُبْغِضُ اءهْلَ طاعَةِ اللّهِ وَ يُحِبّ اءهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَلَيْسَ فيكَ خَيْرٌ؛ وَ اللّهُ يُبْغِضُكَ، وَالْمَرْءُ مَعَ مَنْ اءحَبَّ.

فرمود: اگر خواستى بدانى كه در وجودت خير و خوشبختى هست يا نه ، به درون خود دقّت كن اگر اهل عبادت و طاعت را دوست دارى و از اهل معصيت و گناه ناخوشايندى ، پس در وجودت خير و سعادت وجود دارد؛ و خداوند تو را دوست مى دارد.
ولى چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشايند باشى و به اهل معصيت عشق و علاقه ورزيدى ، پس خير و خوبى در تو نباشد؛ و خداوند تو را دشمن دارد.
و هر انسانى با هر كسى كه به او عشق و علاقه دارد، با همان محشور مى گردد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شهادت تندیس خورشید، معلّم سجایا و مکارم اخلاقی،

شکافنده ی دریای علوم اسلامی، پایه گذار انقلاب بزرگ فرهنگی،

شاهد قيام عاشورا در کربلا ٬پنجمين ناخداي کشتي ايمان

حضرت محمدبن علي ٬ امام باقر علیه السلام

بر شیعیان علوی تسلیت باد!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای آسمان،
ای همسفر با اشک‏هایم!
سر می‏گذارم روی زانو
سرشار از مرثیه ‏هایم!
با من بگو از غربت شهر مدینه
از عطر تربت‏ های آذین گشته با اشک
از داغ ‏های گرم روییده به هامون
از کهکشان‏ هایی که امشب داغدارند
از سینه‏هایی که در آن پیچیده ناله.
امشب هوای بقیع دارم؛
هوای غریبانه غربت؛
تا تصویر اندوهم را، در اشک ریزانِ ستاره‏ها نظاره کنم.
امشب دلم سرشار اندوه است؛
گویی شام غریبان است و من،
غریبانه در نگاهِ خیمه‏ ها، آب می‏شوم.
مولاجان، ای معلم عطوفت،
مهر، جهاد و شهادت وای شکافنده‏ ی هسته ‏ی علوم!
چقدر سخت است، یادآوری رنج‏ هایت؛
از مدینه تا کربلا، از کربلا تا مدینه!
آه! از مردمانی که طاقتِ شکوهمندی‏ ات را نداشتند
و به آفتاب جمالت، رشک می‏بردند.
اگر نبود وجودِ نازنین تو،
ابرهای تیره‏ی انحراف، آسمان اسلام را می‏ پوشاندند
و گلستان شریعت نبوی صلی‏ الله ‏علی ه‏و‏آله‏ وسلم ،
به کویری سترون مبدل می‏شد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مولاجان!
اگر نبود جویبار غایتت،
جهل و خرافات، بر گستره ‏ی سبز زمین ریشه می‏دوانید.
تو بودی، که چلچراغ تمدن اسلامی را،
بر شاهراه حقیقت آویختی
و از سر ریز انوار الهیِ علومت،
دل‏های مصفّا، به آفتاب رسیدند.

تو بودی، مولاجان!
که آیینه ‏ی تمام نمای شریعت شدی؛
تا پویندگان معرفت، نظاره‏گر قامت حقیقت باشند؛
حقیقتی که سرچشمه از کوثرعلوی گرفته و تا بی‏نهایت،
تا آن‏سوی ابدیت، جاری است.

مولای من، ای باقر علوم آسمانی،
ای حجت خداوند وای مظلوم‏ترین فریاد تاریخ!
کاش، شمعی بر مزار غربت و تنهایی‏تان می‏شدم؛
شامگاهانی که خورشید، از سر مزارتان می‏گذرد
و با شفق دیدگانش،به غبارروبی می‏پردازد.

چقدر غروب‏های بقیع دلگیر است!
با آن غربت و تنهایی
که از بیت الاحزان زهرایی‏ات می‏تراود.

مولاجان!
امشب دل شکسته‏ ی ما را،به عنایتی بنواز ...

[نرگس منتظر]

قصه غربت




حضرت امام محمد باقر علیه السلام، در هفتم ذیحجه ى سال 114 هجرى در سن پنجاه و هفت سالگى به دست خلیفه ستمگر اموى «هشام بن عبد الملک » مسموم و به شهادت رسید.
مرحوم علامه مجلسی (ره) به نقل از كتاب شریف «کافی» نقل می نماید که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
در آن روزهائى كه پدرم حضرت باقرالعلوم علیه السلام در بستر بیماری بود، روزى مرا نزد خود فراخواند و فرمود :
پسرم! عدّه اى از مردم قریش را دعوت نما تا امروز آن ها را بر مطلبى شاهد و گواه بگیرم .
من نیز چنین کردم. وقتی همگى به محضر پدرم حاضر شدند، ایشان خطاب به من فرمود:
اى جعفر! هنگامى كه من از این دنیا رحلت كردم، خودت مرا غسل بده و كفن نما و بر من نماز بخوان، و پس از آن كه مرا به خاك سپردى، قبر مرا به اندازه چهار انگشت از زمین بلندتر گردان و در پایان مقدارى آب روى خاك قبرم بپاش .



امام صادق علیه السلام در ادامه می فرماید: بعد از اینکه جمعیّت از منزل خارج شدند، به پدرم گفتم: پدرجان! نیازى به شاهد گرفتن این افراد نبود و اگر مرا به تنهائى نیز وصیّت مى فرمودى به آن عمل مى كردم . پدرم در پاسخ فرمود: خواستم آن افراد را شاهد و گواه قرار دهم تا بدانند که تو وصی من هستی و بعد از من درباره امامت تو منازعه و مشاجره اى نکنند. (1)
همچنین حضرت صادق علیه السلام می فرماید:

پدرم به من وصیّت نمود تا بدن مطهّرش را در سه نوع پارچه كفن نمایم، یكى از آن ها، رداء و پارچه اى بود كه روزهاى جمعه با آن نماز مى خواند؛ و یكى نیز پیراهنى بود كه خود مى پوشید. همچنین فرمود: عمامه بر سرم ببند ولی عمامه را از جامه هاى كفن حساب مكن.(2)
در کتاب شریف منتهی الآمال آمده است که مرحوم کلینی به سند موثق از امام صادق علیه السلام نقل نموده است که پدرم فرمود:
اى جعفر! از مال من وقفى بكن براى گریه کنندگان كه ده سال در موسم حج در منى بر مظلومیت من گریه و زارى نمایند.(3)
مرحوم صفار در کتاب «بصائرالدرجات» از امام صادق علیه السلام نقل می نماید که در آخرین لحظات عمر مبارک پدرم امام باقر علیه السلام، نزدیك او رفتم، دیدم مشغول راز و نیاز با پروردگار متعال است، وقتی مناجات و زمزمه اش پایان یافت به من فرمود:
فرزندم! امشب وعده الهى فرا مى رسد و من لحظاتى دیگر به سوى او خواهم رفت... ، و در همان شب به درجات أعلى علّیین عروج نمود. (4)
ابن شهرآشوب، کفعمی، إربلى و دیگر مورّخین نوشته اند:
امام محمّد باقر علیه السلام در اثر زهری كه ابراهیم بن ولید به دستور هشام بن عبدالملك ملعون به آن حضرت خورانیده بود، مسموم و به شهادت رسید و پس از انجام غسل و كفن و اقامه نماز بر جنازه پاکش، توسّط فرزندش امام جعفر صادق علیه السلام، در قبرستان بقیع، در جوار قبر مطهر عموی بزرگوارش، امام حسن مجتبى علیه السلام و پدرگرامی خود، امام زین العابدین علیه السلام، به خاك سپرده شد. (5)
پس از شهادت آن امام مظلوم، امام صادق علیه السلام دستور دادند تا چراغ اتاقى را كه پدر بزرگوارشان در آن مى زیست روشن نگاه دارند و این چراغ تا زمانی که فرزند ایشان امام كاظم علیه السلام در مدینه بود، همه شب روشن بود تا اینكه او به عراق احضار شد. (6)


پی نوشتها:
1. بحارالانوار، ج 46، ص214؛ كافى، ج3، ص166.
2. تهذیب شیخ طوسى، ج1، ص293؛ كافى، ج3، ص144.
3. كافى، ج5، ص117.
4. بصائرالدّرجات، جزء10، باب 9، ح 7؛ بحارالانوار، ج 46، ص 213..

5. مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص340؛ مصباح كفعمى، ص521؛ كشف الغمّة، ج2، ص 322.
6. كافى، ج3، ص251؛ من لا یحضره الفقیه، ج‏1، ص160؛ وسائل الشیعة، ج‏2، ص469.

ابوالفضل صالح صدر
بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

[خادمه زینب کبری(س)]

امام باقر (علیه السلام) در بستر بیماری



كلینی به سند صحیح از زراره روایت كرده است كه گفت روزی از حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) شنیدم كه فرمود :
درخواب دیدم كه برسركوهی ایستاده ام ومردم ازهرطرف آن كوه به سوی من بالا می آ مدند چون مردم بسیاری دراطراف آن كوه جمع شدند به ناگاه كوه بلند شد ومردم ازهرطرف آن فرو می ریختند ، تا آنكه جماعتی برآن كوه باقی ماندند واین اتفاق پنج مرتبه تكرارشد ، گویا آن حضرت این خواب رابه وفات خود تعبیر فرموده بود ، كه بعدازگذشت پنج شب ازاین خواب به رحمت ایزدی پیوستند .
دركافی و بصائر الدرجات و سایر كتابهای معتبر روایت كرده اند كه حضرت امام صادق (علیه السلام ) فرمود : كه پدرم بیماری سختی گرفته بود وبیشتر مردم ازبیماری حضرت ترسیدند واهل بیت آن حضرت را به گریه درآمدند كه امام باقر(علیه السلام) فرمود: من دراین بیماری ازدنیا نخواهم رفت زیرا دو نفر نزد من آمدند وبه من چنین خبردادند پس ازآن بیماری صحت یافت ومدتی وسالم بود . وبرای من زمین را بشكاف وگود كن زیرا كه من فربه هستم ودرزمین مدینه برای من نمی توان لحد ساخت .
علت فرمایش حضرت آن است كه زمینهای مدینه سخت بودند به جای آنكه قبر را به اندازه قد متوسط انسان گود كنند ، معمولاً برای قبر درآن زمینها لحد درمی آوردند یعنی حفره ای به اندازه جسد دردیوار قبردرسمت قبله درست می كردند و چون امام باقر (علیه السلام) فربه وچاق بودند ودردیوار قبر به سختی جای می گرفتند ، لذا وصیت كردند كه زمین را برای این امر گود نمایند تا ایشان به آسانی وبدون مشكل درقبر شریفشان جای گیرند.
از حضرت امام صادق (علیه السلام) روایت كرده است كه پدرم گفت: ای جعفر از مال من برای ندبه كنندگان وقف كن كه ده سال در منی در موسم حج برمن ندبه و گریه كنند. و رسم ماتم را تجدید نمایند و برمظلومیت من زاری كنند.

پس گفتم : ای پدر بزرگوار من امروز تورا ازهمه وقت سالم تر می بینم و ناراحتی درتو مشاهده نمی كنم حضرت فرمود : آن دونفر كه درآن بیماری صحت وسلامت من راخبر دادند دراین بیماری به نزد من آمدند و گفتند : دراین مریضی به عالم آخرت رحلت می نمایی و به روایت دیگری فرمود: كه ای فرزند ، مگر نشنیدی حضرت علی بن الحسین (علیهما السلام) من را از پس دیوار ندا كرد كه ای محمد بیا و زود باش كه ما انتظار تو را می كشیم .
كلینی به سند حسن روایت كرده است كه حضرت امام محمد باقر (علیه السلام ) هشتصد درهم برای تعزیه و ماتم خود وصیت فرمود.
وبه سند موثق ازحضرت امام صادق (علیه السلام) روایت كرده است كه پدرم گفت: ای جعفر ازمال من برای ندبه كنندگان وقف كن كه ده سال درمنی درموسم حج برمن ندبه وگریه كنند. و رسم ماتم راتجدید نمایند وبرمظلومیت من زاری كنند.
كلینی به سند معتبر نیزروایت كرده است كه چون امام محمد باقر (علیه السلام ) به جهان باقی رحلت نمود، حضرت امام صادق (علیه السلام ) فرمود : كه هرشب درحجره ای كه آن حضرت درآن وفات یافته بود ، چراغ می افروختند.
شیخ عباس قمی میگویند : كه درتاریخ وفات آن حضرت اختلاف است و وفات ایشان درروز دوشنبه هفتم ذیحجه سال صد و چهاردهم به سن پنجاه وهفت سالگی درمدینه مشرفه اتفاق افتاد. وفات ایشان درایام خلافت هشام بن عبدالملك بود وگفته شده كه آن حضرت راابراهیم بن ولید بن عبدالملك بن مروان به زهر شهید كرده وشاید به امر هشام بوده است .
قبر مقدس آن حضرت به اتفاق همگی دربقیع ، كنار قبر پدر وعم بزرگوار خود ، حضرت امام حسن (علیه السلام) قرار دارد .

كلماتی از آن بزرگوار:



1 - همانا خداوند عز و جل نگاه دارد بوسیله تقوی بنده ر ا از آنچه عقلش بدان دسترسی ندارد .
2 - بردباری جامه شخص دانا و عالم است مبادا خود را از آن برهنه كنی.
3 - خدا بر خویش مهرورزی را لازم كرده و رحمت او بر خشمش پیشی جسته و از روی راستی و درستی به
انجام رسیده، پس چنان نیست كه خداوند به بندگان خشم آغاز كند پیش از آنكه آنان او را به خشم آورند...
4 - هر ملتی كه كتاب خدا را به پشت سر انداخته خدا نیز علم كتاب را از آنها بگیرد …
5-
حریص بر دنیا، همچون كرم ابریشم است كه هر چه پیله را بر خود بیشتر بپیچد، بیرون آمدنش مشكل تر
می شود
.


منبع: سایت ایرنا
تنظیم برای تبیان: سید پیمان صابری

---

1 – از رساله امام محمد باقر علیه السلام، سعد الخیر / روضه كافی ج اول (ص 79)

[نرگس منتظر]

باز هم بقیع...

امروز چه قدر مدینه بوی غربت و بی‏کسی می‏دهد! انگار خاک بی‏پدری بر سرش ریخته‏اند. از هر نقطه، صدای ناله می‏آید. کوچه‏ها، خانه‏ها، دیوارها، پنجره‏ها همه و همه آرام آرام، مظلومیت کسی را می‏گریند.
صدای لا اله الا اللّه فرشتگان بلند می‏شود. صدای قدسیان که هم‏ناله با زمینیان، تابوت خورشید پنجم را به سوی بقیع به دوش می کشند.
باز هم بقیع، چه قدر این خاک قداست دارد! چه قدر این نقطه از زمین، مطهّر است! آرامگاه آسمانیان زمینی، مأمن افلاکیان خاک نشین.
وای اگر لب باز کند، چه عقده‏ها که می‏گشاید، چه رازها که فاش می‏کند و چه گنج‏های پنهانی که آشکار می‏سازد!
مولا جان!
در تابوت، آرام خفته‏ای، و هیچ کس نمی‏داند که زهر با جگرت چه کرده است!
لب فرو بسته‏ای و کسی از داغ جگر سوزت خبر ندارد.
چشم از زشتی‏ها بستی و اینک می‏روی، در حالی که دل نگران قرآنی.
می‏روی و هنوز دلواپس اسلامی که زنده ماندنش را مدیون دلسوزی‏های معلّمی چون تو بوده است.
می‏روی و می‏دانی که شیعه، هنوز تشنه آموختن است.
ای کاشف قلمروهای نامکشوف معرفت! شاگردانت، این نوآموزان مکتب آسمانی‏ات را به که می‏سپاری؟
ای شکافنده بی‏نظیر دانش‏ها! تنها سر انگشتان دانش تو، گره از اسرار حقیقت می‏گشاید.
بمان و درد نادانی بشر را، به کلمه‏ای از دانش الهی‏ات، شفا ده، و طومار نافهمی انسان را مچاله کن که بی‏حضور تو، انسان در تاریکزار جهل به عصیان می‏رسد.
صدای لا اله الا اللّه در سکوت تیغ می‏پیچد، و پیکری مطهر، سوخته از نازیبایی‏ها، میهمان بهشت می‏شود، و هنوز بعد از گذشت سال‏ها، هم‏نوا با عرفات، ضجه می‏زنیم مظلومیت امام غریب شیعه را...

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

---

خدیجه پنجی