(✿(✿(✿ تبسم عشق. ویژه نامه ولادت امام جواد علیه السلام ✿)✿)✿)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

(✿(✿(✿ تبسم عشق ✿)✿)✿)

ویژه نامه ولادت فرخنده نهمین سکاندار کشتی
هدایت، جوان ترین امام شیعیان ، ابن الرضا
حضرت محمد تقی الجواد علیه السلام






تقدیم به ساحت مقدس امام محمد تقی الجواد علیه السلام

▐ღ.•*♥*•.ღ ▐ويژه نامه ولادت فرخنده امام محمدتقي ، جواد الائمه (ع) ▐ღ.•*♥*•.ღ ▐(‌ ویژه نامه سال 89)

▐*♪* ▐فرخنده ميلادنهمين گل بوستان امامت،جواد الائمه(ع)مبارک▐*♪* ▐( ویژه نامه سال 90)

•``: آفتابی امشب از بیت رضا سر می زند(مدح امام جواد"ع") :``•

*ıllıllı * پيامک هاي تبريک ولادت جواد الائمه (ع) * ıllıllı *

♥|~*~|♥البوم تصاوير ويژه ولادت امام جواد عليه السلام♥|~*~|♥

(¯*~•~*¯) نوای شادی ،مولودی های زیبای ولادت جواد الائمه (ع) (¯*~•~*¯)

۞۩*۩۞ زیارتنامه حضرت امام جواد(ع) با صدای استاد فرهمند آزاد ۞۩*۩۞

۩~*~۩ متن زیارت نامه امام جواد علیه السلام(باترجمه فارسی) ۩~*~۩

۩*╬♥╬*۩ نرم افزار دانستنیهای امام جواد عليه السلام ۩*╬♥╬*۩


مقالات

§✿§ سيماي شخصيتي جواد الائمه علیه السلام در ائينه تاريخ §✿§

▐♥^♥^♥▐نمونه هايى از فضايل و سيره فردى امام جوادعلیه السلام▐♥^♥^♥▐

(¯`’★• ♥ حركت فرهنگي و سياسي امام جواد (علیه السلام) ♥ •★’´¯)

╫❀.❀.❀╫امام جواد علیه السلام از منظر دیگران╫❀.❀.❀╫

•^^❀*❀^^•مناظرات امام جواد عليه السلام•^^❀*❀^^•

•^❀^• دوستی و تعامل با همنوعان در سیره امام جواد(ع) •^❀^•

۩^^❀^^۩ داستان هایی از زندگی امام جواد (ع)۩^^❀^^۩

*╬♥╬* چهل حدیث گهربار از امام جواد علیه السلام *╬♥╬*

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

درنگی کوتاه در مکتب معرفت امام جواد علیه السلام

قال الامام محمدالتقی الجواد علیه السلام :

القصد الي الله تعالي بالقلوب أبلغ من إتعاب الجوارح بالأعمال

با دل‏ها به سوي خداوند متعال آهنگ نمودن،
رساتر از به زحمت انداختن اعضا با اعمال است.

مسند الامام الجواد، ص 244

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در بغل امشب يكى قرص قمر دارد رضا
بر زبان شكر خداى دادگر دارد رضا

بارگاه زاده موسى چراغان مى شود
در حريمش جشن ميلاد پسر دارد رضا

اِقتران مهر و مه گرديده امشب، يا مگر
نور چشمانش محمد را به بر دارد رضا

بر امام هشتمين حق كرده فرزندى عطا
زين پسر پيغام تبريك از پدر دارد رضا

آمد آن يكتا دُر عصمت كه بر ميلاد او
تهنيت از حضرت خيرالبشر دارد رضا

بر عقيمى آن كه بر فرزند موسى طعنه زد
گو بيا امشب ببين نور بصر دارد رضا

در كنار مهد او بنشسته بيدار و به لب
ذكر خواب از بهر طفلش تا سحر دارد رضا

ذكر خواب از بهر او مى گويد و گريان بود
من نمى دانم چرا چشمان تر دارد رضا

گاهى از اين موهبت شاد است و گاهى دل غمين
چون كه از پايان كار او خبر دارد رضا

«خسرو» از مداحى او مى كند بس افتخار
گر بدين منصب مدامش مفتخر دارد رضا
(محمّد خسرونژاد)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

میـلادیــــــه

بشارتت باد، ای زمین سبز!

بشارتت باد ای «مدینه» عشق!

بشارتت باد ای خطه «توس»!

بشارتت باد ای سلطان خراسان، ای علی بن موسی علیه السلام !

بشارتت باد آمدن فرزند؛ فرزندی که در همه آفاق یگانه است!

باعظمتی به وسعت تمام آسمان ها،

که هیچ معمّایی برایش غامض و هیچ علمی برایش دشوار نیست.

فرزندی که آسمان، به سخاوت دست هایش غبطه خواهد خورد!

فرزندی که با حضور سبز خود،

مسیر امامت را تا رویش اولین سپیده موعود، ادامه خواهد داد!

فرزندی که نخوتِ مستبدّان را با بردباری علم خود، خواهد شکست.

و چرخه آوازه اش، حیرتیان لاهوت و ناسوت را مفتون خویش، خواهد کرد!

... با تمام خردسالی اش، خاک پای «ابن الرضا» را آسمان، سُرمه خواهد کرد

و زمین، شکوفه های گیلاس را به پایش خواهد افشاند!

دست هایش که سخاوتمندترین فصل سبز هستی اند،

آسمان را با قنوتش، زمین را با نگاهش،

مسکینان را با ملاطفتش و درماندگان را با اجابتش،

مثل نسیم بهاری، خواهد نواخت و عشق،

در حوالی نگاهش، به اوج هیجان خواهد رسید.

صبرِ تمام محافل و مجالس، با نام مبارکش آذین خواهد شد

و با وجود خُردسالی، پیران راه را راهنما خواهد بود!

چشم ها به نگاه مهربانش و قلم ها

به نجوای آسمانی اش، دوخته خواهد شد!

به قامت آسمانی اش، هستی تواضع خواهد کرد

و بر قدوم مبارکش، عرش، حریر عاطفه خواهد گسترد!

می آید، تا ادامه دهنده وقار پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ،

صبر علی علیه السلام ، معصومیت زهرا علیهاالسلام ،

سخاوت حسن علیه السلام ، شهامت حسین علیه السلام ،

عبادت سجاد علیه السلام ، علم باقر علیه السلام ،

حلم صادق علیه السلام ، مظلومیت کاظم علیه السلام

و کرامت رضا علیه السلام باشد!

می آید، تا شور ولایت را در نگاه تک تکِ ستاره ها بدمد!

می آید، تا شوق سخاوت را در سینه تک تک ابرها بکارد!

می آید، تا نبض دست های خالی را با تبسّم های آکنده از مهربانی، پیوند بزند!

می آید، تا تمام نگاه های فقیرانه را با نسیم یادش، بنوازد!

می آید، تا یگانه فرزند روزگار خویش باشد

که حتی آینه ها به زیبایی و کمالش رشک می برند!

درود بر آمدنش! درود بر لحظه های سبز شادمانی!

درود بر لحظه های بلورین تولّد! درود بر آمدنش

که سبزترین نهال «امامت» خواهد بود

و در سایه سارش، آسمان، خستگی از تن خواهد زدود!

درود بر زیبایی زندگی اش

که جاری ترین لحظه های سخاوت را با «یا اَجْوَد الاَجْوَدینْ» تفسیر کرد!

و درود بر آمدنش که ما را به بهاری جاودانه، بشارت می دهد!

مولاجان! خوش آمدید.

سید علی اصغر موسوی

[نرگس منتظر]

آری ! با تولد این دردانه ، ثامن الحجج و گوهر گران بهای هستی حضرت رضا (ع) فرمودند :« این مولودی است که برای شیعیان ما با برکت تر از او زاده نشده است .»
و امام به مناسبت های مختلف از فرزند ارجمند خود با این عنوان یاد می کردند و این موضوع و جمله در میان شیعیان و یاران امام رضا (ع) معروف بوده است چرا که تولد حضرت در شرایطی بود که حضرت رضا (ع) در تعیین جانشین خود و معرفی امام بعدی با مشکلاتی رو به رو بودند .
از یک طرف بعد از شهادت امام کاظم (ع) گروهی که به واقفیه معروف شدند براساس انگیزه های مادی ، امامت امام رضا (ع) را انکار کردند و از سوی دیگر امام رضا (ع) تا حدود چهل و هفت سالگی دارای فرزند نشده بودند و چون احادیث رسیده از پیامبر حاکی بود که امامان دوازده نفرند که نه نفر آنان از نسل امام حسین خواهند بود با فقدان فرزند برای امام رضا (ع) هم امامت خود آن حضرت و هم تداوم امامت را زیر سوال می بردند .

گروه واقفیه این موضوع را دستاویز قرار داد و حضرت رضا (ع) را متهم به عقیمی و امامت ایشان را انکار می کردند .
تولد حضرت جواد الائمه (ع) به این سمپاشی ها خاتمه داد و موضع امام و شیعیان را تقویت کرد و این یکی از دلایل علاقه بی حد و حصر امام به فرزند دلبند خویش است و دوستداران و شیعیان با درک ، ‌پس از عرض ارادت به پیشگاه پدر برای وصول به حاجت های دنیوی و اخروی و بهره مندی از سفره ی اکرام رضوی جواد الائمه را واسطه قرار داده ؛
امامی که همانند حضرت عیسی (ع) و حضرت یحیی (ع) در کودکی علم و حکمت را دریافت نمود و از کودکی جواب گوی محبین و دوستداران بود و در صغر سن که عهده دار عهد و پیمان الهی گردید از علم لدنی و موهبت خدادادی او قاضی القضات مات گردید و در مناظره با دانشمندان برجسته ی عصر خود پیروز و موفق و آنان حیران و سرگردان و دوستان و یاران از مکتبش بهره مند و از پرسش و پاسخ های او راضی و شادمان شدند .
در این برهه از زمان که از حضور ظاهری و مادی ، مظهر جود و سخا و علم و حکمت و وفا بی بهره ایم علاوه بر این که شیفته ی صحن و سرای ملکوتی اش هستیم باید بیش از بیش شیفته و عالم و عامل به گفتار این امام همام باشیم تا ازنور امامتش و جود و سخایش ما نیز بهره مند گردیم .

از فرمایشات گهربار حضرت امام محمد بن علی التقی (ع) : « توسد الصبر و خالف الهوی و ارفض الشهوات »؛
صبر را تکیه گاه خود کن و با هوس مخالفت نما و خواهش های دل را دور انداز.
منبع تبیان

[نرگس منتظر]

محبت امام جواد به حضرت فاطمه(سلام الله علیهما)

امام جواد علیه السلام از همان کودکی محبت و علاقه شدیدی به اجداد مطهرش و به خصوص حضرت زهرا سلام الله علیها داشت.
به چند مورد از این دلبستگی و تاثیرش در زندگی پربار او اشاره می‌شود:

امام جواد علیه السلام در خانه فاطمه علیهاالسلام

عبدالله بن زرین می گوید: امام جواد علیه السلام هر روز هنگام ظهر به مسجد پیامبر در مدینه می‌رفت و قبر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را زیارت می‌کرد.
سپس به سوی خانه فاطمه سلام الله علیها بر می‌گشت، کفش را از پای خویش در می آورد و در آنجا به نماز می‌ایستاد.
سفارش امام جواد علیه السلام به طواف برای حضرت زهرا علیهاسلام
موسی بن قاسم می‌گوید: «به امام جواد علیه السلام گفتم: من تصمیم داشتم از طرف شما و پدرتان طواف کنم اما شنیده‌ام که کسی نباید از طرف اوصیاء طواف کند.»
امام جواد علیه السلام فرمود: «نه، هر چه می‌خواهی طواف کن، مانعی ندارد.»
پس از سه سال دوباره به امام جواد علیه السلام عرض کردم:«من برای شما و پدرتان زیاد طواف می‌کردم، ولی بعد تصمیم گرفتم برای همه معصومین طواف کنم.
بنابراین یک روز برای پیامبر خدا طواف می‌کردم، روز بعد برای علی علیه السلام، روز سوم برای امام حسن، روز چهارم برای امام حسین، روز پنجم برای امام سجاد، روز ششم برای امام باقر و روز هفتم برای امام صادق، روز هشتم برای جدّت امام هفتم، روز نهم برای پدر شما امام رضا علیه السلام و روز دهم برای شما. گاهی نیز از طرف مادرتان حضرت فاطمه سلام الله علیها طواف می کنم.»
امام جواد علیه السلام فرمود:«برای مادرمان، فاطمه، زیاد طواف کن، که این برترین کاری است که می‌توانی انجام دهی.
سوگند به خدا، تو با ولایت اینان، دینی را پذیرا گشته‌ای که خداوند جز آن، دینی از بندگانش نمی‌پذیرد.»

فرآوری : زهرا اجلال
بخش عترت و سیره تبیان

منابع:
بحارالانوار، ج 50، ص 101، ح 15.
بحارالانوار، ج 50، ص 59، ح 35.
سایت حوزه
سایت همشهری آنلاین

[نرگس منتظر]

انوار هدایت تقوی

در منابع تشیّع و تسنّن، از امام جواد علیه‌السلام حدود 250 گوهر ماندگار در زمینه‌های مختلف فقهی، اخلاقی و اجتماعی به ما رسیده است.
شایسته است که به ذکر چند نمونه که بیشتر در منابع اهل سنّت است، اشاره کنیم؛
امید است که این جملات نورانی مشعل‌های فروزانی باشند در دهکده ظلمانی جهان امروز و چراغ‌هایی در کوره راه‌های دشوار زندگی.

1. مَنِ اسْتَغْنی بِاللّهِ افْتَقَرَ النّاسُ اِلَیْهِ، وَ مَنِ اتَّقیَ اللّهَ اَحَبَّهُ النّاسُ؛ کسی که با اتکاء به خدا، روی نیاز از مردم بگرداند، مردم به او نیازمند می‌شوند؛ و کسی که پرهیزکاری پیشه سازد، محبوب مردمان می‌گردد.

2. حَسْبُ الْمَرْءِ مِنْ کَمالِ الْمُرُوَّهِ اَنْ لا یَلْقی اَحَداً به ما یَکْرَهُ؛ کمال مروّت آن است که انسان با هیچ کس چنان رفتار نکند که برخودش نمی‌پسندد.

3. مَنِ اسْتَحْسَنَ قَبیحاً کانَ شَریکاً فیهِ؛ آنکه کار زشتی را نیکو شمارد، در آن کار شریک است.

4. مَنْ وَعَظَ اَخاهُ سِرّاً فَقَدْ زانَهُ وَ مَنْ وَعَظَهُ عَلانِیَهً فَقَدْ شانَهُ؛ کسی که برادر مۆمن خود را پنهانی پند دهد، او را آراسته، و کسی که آشکارا و در حضور دیگران نصیحت کند، چهره اجتماعی او را زشت ساخته است.

5. عُنوانُ صَحیفَهِ الْمُسْلِمِ حُسْنُ خُلْقِهِ؛ سرآغاز نامه عمل مسلمان در قیامت، نیک خُلقی اوست.

6. مَنْ وَثِقَ بِاللّهِ وَ تَوَکَّلَ عَلَی اللّهِ نَجاهُ اللّهُ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَ حَرَزَ مِنْ کُلِّ عَدُوٍّ؛ هرکس به خدا اعتماد داشته باشد و بر او توکلّ کند، خدا او را از هر بدی نجات می‌بخشد و از هر دشمنی حفظ می‌کند.
7. اَلْکَمالُ فِی الْعَقْلِ؛ کمال آدمی در خردمندی است.


8. اَلْعامِلُ بِالظُّلْمِ وَالْمُعینُ عَلَیْهِ وَالرّاضی شُرَکاء؛ ستمکار و یاری کننده ستمکار و کسی که به ستم او راضی است، همه در گناه آن شریکند.

9. یَوْمُ الْعَدْلِ عَلَی الظّالِمِ اَشَدُّ مِنْ یَوْمِ الْجَوْرِ عَلَی الْمَظْلُومِ؛ روز دادخواهی و عدالت بر ستمگر سخت‌تر از روز ستم بر ستمدیده است.

10. ثَلاثٌ یُبَلِّغْنَ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّهِ تعالی: کَثْرَهُ اْلاِسْتِغْفارِ وَ لینُ الْجانِبِ وَ کَثْرَهُ الصَّدَقَهِ وَ ثَلاثٌ مَنْ کُنَّ فیهِ لَمْ یَنْدَمْ: تَرْکُ الْعَجَلَهِ وَالْمَشْوَرَهُ وَالتَّوَکُّلُ عَلَی اللّهِ عِنْدَ الْعَزْمِ؛
سه چیز انسان را به خشنودی خدا می‌رساند: بسیار آمرزش خواستن از خدا؛ نرم خویی با مردم؛ و بسیار صدقه دادن.

و سه خصلت است که در هر کس باشد، پشیمان نمی‌شود: شتاب نکردن در کارها؛ مشورت در کارها؛ توکّل بر خدا هنگامی که بر انجام کاری تصمیم می‌گیرد.

[نرگس منتظر]

11. اَلْعِفافُ زینَهُ الْفَقْرِ، وَالشُّکْرُ زینَهُ الْغِنی، وَالصَّبْرُ زینَهُ الْبَلاءِ، وَالتَّواضُعُ زینَهُ الْحَسَبِ، وَالفَصاحَهُ زینَهُ الْکَلامِ، وَالْحِفْظُ زینَهُ الرِّوایَهِ، وَخَفْضُ الْجَناحِ زینَهُ الْعِلْمِ، وَحُسْنُ الاَدَبِ زینَهُ الْعَقْلِ، وَبَسْطُ الْوَجْهِ زینَهُ الْکَرَمِ، وَ تَرْکُ المَنِّ زینَهُ الْمَعْرُوفِ، وَالْخُشُوعُ زینَهُ‌الصَّلوهِ، وَ تَرْکُ مالا یَعْنی زینَهُ الْوَرَعِ؛

پارسایی زینت فقر، شکر زینت توانگری، شکیبایی زینت بلا، فروتنی زینت شأن و بزرگی، گویایی زینت سخن، نگهداری و ضبط دقیق زینت روایت، تواضع زینت دانش، ادب زینت خرد، گشاده‌رویی زینت کرم و بخشندگی، منّت ننهادن زینت احسان و نیکی، توجّه و حضور قلب زینت نماز، ترک کارهای بیهوده زینت تقوا و پرهیزکاری است.

12. کَیْفَ یَضیعُ مَنِ اللّهُ کافِلُهُ، وَ کَیْفَ یَنْجُو مَنِ اللّهُ طالِبُهُ؛ چگونه ممکن است کسی که خدا سرپرست اوست، تباه شود؛ و چگونه ممکن است کسی که خدا در تعقیب اوست، رهایی یابد؟


13. عِزُّالْمُۆْمِنُ غِناهُ عَنِ النّاسِ؛ عزّت مۆمن در بی‌نیازی از مردم است.

14. اَلْعُلَماءُ غُرَباءٌ لِکِثْرَهِ الْجُهّالِ بَیْنَهُمْ؛ علما با زیاد بودن جاهلان، غریبند.

15. سه عمل نیک: حضرت فرمود: «ثَلاثٌ مِنْ عَمَلِ الاَبْرارِ: اِقامَهُ الْفَرائِضِ وَاجْتِنابُ الَْمحارِمِ وَاحْتِراسٌ مِنَ الْغَفْلَهِ فِی الدِّینِ؛
سه [چیز] از اعمال نیک انسان شمرده می‌شود: برپایی (انجام) واجبات، دوری از محرمات، دوری و پرهیز از غفلت در دین.»

16. سه نیازمندی مۆمن: امام جواد علیه‌السلام فرمود: «اَلْمُۆْمِنُ یَحْتاجُ اِلی ثَلاثِ خِصالٍ تَوْفیقٍ مِنَ اللّه وواعظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَقَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ؛
مۆمن به سه چیز نیازمند است: توفیقی از خداوند، واعظی از درون، و پذیرش نصیحت از دیگران.»

17. سه راه جذب دیگران: حضرت جواد علیه‌السلام فرمود: «ثَلاثُ خِصالٍ تَجْتَلِبُ بِهِنَّ الْمَحَبَّهُ: اَلاِنْصافُ فِی الْمُعاشِرَهِ وَالْمُواساهُ فِی الشِّدَّهِ وَالاِْنطواعِ والرُّجوعُ علی قَلْبٍ سَلیمٍ؛
با سه چیز می‌توانی جلب محبت دیگران کنی: انصاف داشتن در برخوردها، همدردی با دیگران در سختی‌ها و راحتی‌ها، و داشتن قلب سلیم.»

18. نشانه کمال ایمان: حضرت فرمود:
«اَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فیهِ اِسْتَکْمَلَ الایمانَ؛ مَنْ اَعْطی للّه وَمَنَعَ فی اللّه وَاَحَبَّ للّه وَاَبْغَضَ فیهِ؛
چهار چیز در هر کس باشد، ایمانش کامل شده است: کسی که برای خدا عطا (و انفاق) کند و در راه خدا منع کند، و برای خدا دوست بدارد و در راه خدا بغض بورزد.»

فرآوری : زهرا اجلال

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

---

منابع :
اعلام الهدی، ج 11
بحار الانوار، ج 75
سایت سبطین
سایت اهل البیت

[ملکوت* گامی تارهایی *]

سلام، تولد ابن الرضا -علیه السلام- وباب الحوائج کوچک آل طه مبارک باد!

[خادمه زینب کبری(س)]

شیرینی یک عیادت



بیماری تاب و توانش را ربوده بود. رنج و درد جسمی آزارش می‌داد. رنگ چهره‌اش به زردی می‌زد. درد را هر طور که بود، تحمل می‌کرد، ولی خانه‌نشین شدن و دوری از دوستان و آشنایان و مهم‌تر از همه دور شدن از امامش بیش از هر چیز دیگری روحش را می‌آزرد.
گاهی که تنهایی کلافه‌اش می‌کرد، کتاب می‌خواند، فرصتی بود تا اعمال روزانه و شبانه و مستحبات و مکروهات را از کتابی که یونس بن عبدالرحمان [1] نگاشته بود، مطالعه کند.
خواندن آن کتاب نیز اگرچه مورد تایید اهل بیت بود، آه و حسرتش را افزون می‌ساخت، زیرا با خود می‌گفت: ای کاش سلامت جسمی داشتم تا می‌توانستم این اعمال را انجام دهم.
گاهی در اوج تنهایی، دلش هوای دیدار امام زمانش را می‌کرد. حسرت استشمام عطر امامت، صبرش را ربوده و بی‌تاب کرده بود، اما با خود می‌اندیشید: من کجا و محمد بن علی کجا!؟ مگر می‌شود امام به دیدن من بیاید؟ نه! من چنین لیاقتی ندارم.
درد جسمی از یک‌سو، تنهایی و غربت از سویی و هجوم این افکار از دیگر سو امانش را بریده بودند که ناگاه در خانه به صدا درآمد.
بیماری تاب و توانش را ربوده بود. رنج و درد جسمی آزارش می‌داد. رنگ چهره‌اش به زردی می‌زد. درد را هر طور که بود، تحمل می‌کرد، ولی خانه‌نشین شدن و دوری از دوستان و آشنایان و مهم‌تر از همه دور شدن از امامش بیش از هر چیز دیگری روحش را می‌آزرد

تا نگاهش به نگاه امام افتاد، تمام درد و رنج خود را فراموش کرد. حضور امام، نشاط عجیبی در دلش پدید آورد.
وقتی امام جواد(علیه السلام) کنار بسترش نشست، شوق و امید به زندگی در دلش شکوفه زد. امام احوالش را پرسید و نگاه پر محبتش را به او هدیه کرد. [2]
امام جواد(علیه السلام) این کتاب را تأیید کرد و پس از مطالعه آن سه مرتبه فرمود: «خدا یونس را رحمت کند.»

پی نوشت ها :


[1]. عقیقی بخشایشی، حضرت امام محمد تقی (علیه السلام)، کریم اهل بیت، ص 28.

[2]. سید ابوالفضل طباطبایی و مهدی اسماعیلی، اعجوبه اهل‌بیت:، ص 94.



بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

---

منبع : سایت سبطین