يا صاحب الزمان
اي مولاي مهرباني كه به سنيّ بياعتقاد به خود، اجازه ملاقات مي دهي ! عمري است كه در طلب ديدنت ناليديم و تمّنا كرديم كه :
« اللَّهُمَّ أَرِنِي الطَّلْعَةَ الرَّشِيدَةَ وَ الْغُرَّةَ الْحَمِيدَة»
منت گذار و چشمهاي آلوده ما را به ديدار جمال نورانيت روشن فرما.
اگر كارهايمان در اوج آسايش و آساني انجام مي شود و هيچ وظيفه و مسئوليتي در نظرمان سخت نميآيد، معلوم است خود را به حضرت سپردهايم و او سيرمان مي دهد.
زيارت آل ياسين از لِسان مبارك امام زمان (عج) نقل شده است. امام عصر (ع) دراين زيارت به ما ميآموزند كه چگونه با حضرت سخن بگوئيم.
آيت الله بهجت مي فرمايند: « فقط منتظر ظهور عام نباشيد و ظهور خاص را هم براي خود طلب كنيد.»
اگر تصور ما در مورد امام زمان اين است كه حضرت به ما بيتوجه هستند نهايت بيانصافي است. زيرا ولي عصر (ع) در توقيعشان به شيخ مفيد مي فرمايند:
« إِنَّا غَيْرُ مُهْمِلِينَ لِمُرَاعَاتِكُم ْ وَ لَا نَاسِينَ لِذِكْرِكُم»
ما هيچ گاه نگاه چوپاني مان را از شما بر نمي داريم و هيچ گاه رهايتان نمي كنيم، ما شما را فراموش نمي كنيم.