زندگي نامه و برنامه هاي هشت کانديداي يازدهمين دوره ي انتخابات رياست جمهوري (به ترتيب حروف الفبا) :

[شهاب منتظر]

زندگي نامه و برنامه هاي

هشت کانديداي يازدهمين دوره ي

انتخابات رياست جمهوري (به ترتيب حروف الفبا)

[شهاب منتظر]

1. سعيد جليلي



سعید جلیلی، متولد سال 1344 در شهرمقدس مشهد (منطقه طلاب)است.

وی كه تحصیلات خود را تا مقطع دكتری علوم سیاسی از دانشگاه امام صادق علیه‌السلام به پایان رسانده، مسلط به زبان‌های عربی و انگلیسی است.

جلیلی در دورانی كه برخی افراد تحصیل در دانشگاه را، بر دفاع از اسلام وانقلاب مقدم می‌دانستند و این بحث به‌صورت جدی حتی در سطح مدیریت دانشگاه امام صادق نیز مطرح بود، با جمع میان این دو مقوله به عنوان نیروی بسیجی بارها در جبهه‌های جنگ حضور یافت و در راه دفاع از آرمان‌های انقلاب به درجه جانبازی نایل آمد.

وی در دی ماه سال ۱۳۶۵دیده‌بان لشگر نصر خراسان بود كه در عملیات كربلای ۵ از ناحیه پا مجروح شد و در بیمارستان صحرایی منطقه شلمچه به دلیل فقدان امكانات و وضعیت اورژانسی پای راست خود را از دست داد. جلیلی پس از آن در واحد تداركات لشكر به خدمت پرداخت.

جلیلی در بازگشت از جبهه‌های حق علیه باطل، رساله دكترای خود را با عنوان "اندیشه سیاسی در قرآن" در خصوص سیاست خارجی اسلام به رشته تحریر درآورد؛ رساله‌ای كه پروفسور حمید مولانا، در مقدمه‌ای كه بر آن نوشت، به تجلیل از شخصیت این دانش‌آموخته اقدام كرد. این رساله در كشور لبنان نیز به زبان عربی ترجمه و منتشر شده است.

جلیلی، در سال 68 به وزارت امور خارجه رفت و بعد از یك دوره 2 ساله، ریاست اداره بازرسی وزارت خارجه را بر عهده گرفت. مناصب جلیلی در وزارت امور خارجه عبارتند از:


۱۳۶۸: وابسته سیاسی

۱۳۷۰: رئیس اداره بازرسی

۱۳۷۱: دبیر سوم

۱۳۷۳: دبیر دوم

۱۳۷۴: دبیر اول

۱۳۷۶: رایزن سوم

[شهاب منتظر]

پس از دوم خرداد 76 و تغییر اتوبوسی مدیران، وی به اداره امریكای وزارت خارجه منتقل شد و معاونت این اداره را بر عهده گرفت. در سال 80 نیز به دفتر مقام معظم رهبری رفت و در سمت مدیریت بررسی‌های جاری دفتر رهبر انقلاب به ادامه خدمت پرداخت.

جلیلی كه پس از انتخابات سوم تیر به عنوان گزینه مطرح و مورد نظر رئیس‌جمهور برای تصدی وزارت امور خارجه مطرح بود، بنا به پاره‌ای مصالح عهده‌دار مهم‌ترین معاونت وزارت خارجه، معاونت اروپا و آمریكا شد. ضمن آن‌كه در طول این دوره، ارتباط علمی خود با نهاد دانشگاه را قطع نكرد و به تدریس در دانشگاه ادامه داد.

وی كه در زندگی شخصی به پركاری و ساده‌زیستی شهرت دارد، تا پاسی از شب در جهت تقویت دیپلماسی كشور تلاش می كندو مورد اعتماد رهبر انقلاب حوزه سیاست خارجی و داخلی است.

جلیلی در مهرماه 86 پس از استعفای علی لاریجانی به سمت دبیر شورای عالی امنیت ملی منصوب شد. اما آنچه امروز صحبت از این دیپلمات جوان و متعهد انقلاب را بر سر زبان ها انداخته است، اداره هوشمندانه، مقتدرانه و متعهدانه پرونده هسته‌ای و نحوه مذاكره او و تیم همراهش در مواجهه با كشورهای 1+5 بود.

وی یكی از از رویش های ارزشمند انقلاب اسلامی در عرصه دیپلماسی كشور است و این شكوفایی جز در سایه تعهد، تخصص و تفكر انقلابی به دست نیامده است.

این فرد قرار است در مذاکرات با 5+1 در 3 خرداد سال 1392 پیام ملت شریف ایران اسلامی را به غرب بدهد به امید پیروزی او از این امتحان سخت الهی(انشاالله)

تصاویر زیر عکس‌های منتشر نشده از وی است که سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی آن‌ها را بر روی خروجی خود قرار داده است.

[شهاب منتظر]

[شهاب منتظر]

2_غلام علی حدادعادل

خانواده پدری و دوران کودکی و نوجوانی

در زمان ناصرالدین شاه قاجار زمانی که اولین ماشین دودی (قطار) وارد ایران شد و بین تهران و شاه عبدالعظیم شروع به کار کرد، برای انجام امور فنی آن حاج عباس استخدام شد؛ برای کار ایشان که مکانیک قطار بود، هنوز واژه‌ای معادل وجود نداشت و از طرف دیگر اولین تعمیر کار قطار ایران، با حجم انبوه آهن آلات این وسیله نیز مشغول به کار بود، به همین جهت حاج عباس معروف به حداد عادل شدند.

از محل درآمد مناسب این کار، کم‌کم کامیون و بعدها اتوبوس خریداری شد و هر 4 فرزند پسر ایشان راننده کامیون و گاراژدار شدند و در همین مسیر فعالیت اقتصادی کردند؛ سال 1320 در هیئت ابوالفضلی‌های تهران ازدواجی کلید می‌خورد.

حاج عباس حدادعادل و حاج حسن مصدق که هر دو از موسسین این هیئت بودند، فرزندان خود را به عقد یکدیگر درمی‌آورند و حاج رضای حداد و دختر حاج حسن مصدق وصلت می‌کنند.

حاج‌رضا مشغول به رانندگی و همسر ایشان به سبک همه زنان متدین آن دوران خانه دار بودند، از ثمرات این وصلت فرزندی به نام غلامعلی است که در 19 اردیبهشت 1324 متولد می‌شود، کودکی را در یکی از مناطق پایین شهر آن دوران می گذارند؛ محل بازی او و همسالانش منطقه فقیر و نامناسبی به نام «پای خط»، از ضعیف‌ترین مناطق تهران بود.

دبستان را در مدرسه عمومی بندار رازی در خیابان لرزاده گذراند، اما نکته مهم دوران نوجوانی ایشان پیوستن به مدرسه علوی، از اول نظری سابق بوده است؛ در آنجا زیر نظر مرحوم علامه کرباسچیان و آقای روزبه تعلیمات دینی و علمی دید، در همان مدرسه که از قوی‌ترین مدارس دوران خود بوده کار علمی جدی را تجربه می‌کند.

[شهاب منتظر]

دانشگاه، فعالیت‌های علمی و مبارزات قبل از انقلاب

سال 1342 با دیپلم ریاضی وارد رشته فیزیک دانشگاه تهران می‌شود و 1345 در همین رشته مقطع کارشناسی ارشد را در دانشگاه دولتی شیراز پی می‌گیرد؛ در همان‌جا با جدی‌تر شدن مبارزات، او نیز فعالیت‌های انقلابی و مبارزاتی خود را شروع می‌کند همزمان با تحصیل به دلیل قوت و توانایی علمی مشغول به تدریس در دانشگاه می‌شوند.

در شیراز انجمن اسلامی دانشگاه را راه‌اندازی می‌کند و پس از مدتی دستگیر شده و تحت بازجویی ساواک قرار می‌گیرند؛ نهایتا به جهت مبارزات انقلابی و فعالیت‌های سیاسی از دانشگاه شیراز اخراج می‌شوند؛ آشنایی آقای حداد با شهید علامه مطهری نیز در همین دوران و در شیراز اتفاقی می‌افتد گرچه بعدها تبدیل به رابطه استاد و شاگردی محکمی می‌شود.

ایشان آن طور که بین نزدیکان شهید مطهری مشهور است به بهترین شاگرد غیر روحانی استاد مطهری شناخته می‌شوند؛ سال 1347 در رشته علوم اجتماعی مجدد وارد دانشگاه تهران می‌شوند اگرچه در این ایام به دلیل استمرار مبارزات و فعالیت‌های انقلابی در چند نوبت از دانشگاه اخراج می‌شود.

در اوایل دهه 50 نیز توسط ساواک دستگیر شده و البته با همه فراز و فرودهای زندگی انقلابی در سال 1353 دروس دکتری خود را در رشته فلسفه با رتبه ممتاز به جهات علمی به پایان می‌برد؛ از خانواده ایشان افراد مبارز و انقلابی دیگری نیز دستگیر می‌شوند و از نکات کمتر توجه شده این مسئله خواهر ایشان است که کم سن و سال ترین دختر دستگیر و شکنجه شده در ساواک است.

شهید مجید حداد عادل نیز که برادر کوچکتر ایشان بوده است به همراه برخی دیگر از اعضاء خانواده از دستگیر شدگان مبارزات قبل از انقلاب بودند؛ شهید مجید حداد عادل که سرپرستی استانداری کرمانشاه رادر اوایل جنگ بر عهده داشت در غروب روز هفتم مهرماه سال 1360 در جبهه دارخوین و در سن 30 سالگی بر اثر اصابت ترکش کاتیوشا به ناحیه سر در عملیات ثامن‌الائمه (ع) که همان عملیات شکست حصر آبادان بود، آسمانی شد.

در دوران زندان ساواک آقای حداد، به دلیل قوت فکری و انقلابی وی، تقی شهرام (نویسنده بیانیه تغییر ایدئولوژیک سازمان مجاهدین) که مدتی با حداد در یک بخش زندان بوده است گفته بود : «علی حداد حتما باید از بدنه مبارزین مسلمان جدا شود و من اگر جای ساواک بودم حتما به هر طریقی این کار را می‌کردم ».

در همین سال‌ها و در کنار این مبارزات بود که پس از تدریس در دانشگاه شیراز در دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه ملی سابق (شهید بهشتی) نیز دروس مختلفی را تدریس کرد؛ با همه فعالیت‌های انقلابی، مبارزات، اخراج‌های مکرر از دانشگاه، دستگیری خود و خانواده و شکنجه شدن اعضاء خانواده و موارد متعدد از این دست که بیانگر خط روشن ایشان قبل از انقلاب بوده، برخی به دلیل مسئولیت سید حسین نصر در دفتر فرح گمان برده‌اند که وی نیز با دفتر فرح ارتباط کاری داشته، در حالی که دکتر حداد اصرار نصر را برای همکاری با وی در این حوزه نمی‌پذیرد، حتی پا فشاری ایشان برای حضور در انجمن فلسفه و حکمت شاهنشاهی را هم رد می‌کند و این گمان غلط به دلیل تحصیل فلسفه نزد دکتر نصر بوده که استاد مذهبی فلسفه آن زمان دانشگاه تهران است.

از سوی دیگر به جهت قدرت علمی در فلسفه، حدادعادل جوان مورد توجه سیدحسین نصر واقع می‌شود و این نیز مزید بر این شائبه شده است؛ ایشان همچنین عضویت در حزب رستاخیز را که در آن دوران اجباری بود را نپذیرفت و به همین دلیل تهدید به اخراج دانشگاه صنعتی شریف شد و البته با انقلابی‌تر شدن فضای کشور در سال‌های بعدی از این فشار ها کاسته شد.