عقل و عشق در کربلای امام حسین (ع) 1

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

عقل و عشق در کربلای امام حسین (ع) 1

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین


امشب بیا بخوانیم از روی دل خدا را
شاید کرم نماید درویش بی نوا را


در گوشه سلامت با آه و اشک خونین
بیرون ز دل نماییم آثار ما سوا را


بر آسمان جانان دست دعا بر آریم
تسخیر خود نماییم چشم ستاره ها را


در جان ما بسوزد از درد داغ غربت
یادی ز جان نماییم مظلوم کربلا را


بار سفر ببندیم در راه شام و کوفه
تا زینبش ببیند یاران آشنا را


آبی ز مشک عباس هر شب طلب نماییم
باشد که جان بنوشد سرچشمه صفا را


از غربت شهیدان خون از جگر فشانیم
تا اکبرش ببیند انبوه گریه ها را


بیچاره ایم ، چاره ، از اصغرش بجوییم
شاید به ما سپارد گهواره بقا را



ایام سوگ و عزای سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) رو به محضر امام
زمانمون و شما عاشقان حکمت و معرفت و پیروان راه ولایت تسلیت عرض

می نمایم.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ایام محرم و مخصوصا دهه اول آن بهترین زمان برای بازگشت به خویشتن اصلی خویش و پیمودن راه معرفت به ساحت ولایت اهل بیت عصمت و طهارت (ع)هست.

ما باید در کنار عزاداری و گریه بر امام مظلوممان پیام معرفت شناسی امام را دوباره بخوانیم و با حضرتش تجدید پیمان کنیم و بدانیم که:



طهارت ارنه به خون جگر کند عاشق * به قول مفتی عشقش نمازش هست باطل



در عرفان اسلامی ما دو نوع مرگ و موت داریم یکی مرگ اجباری و دیگری مرگ اختیاری.

منظور از موت اجباری همان مرگی است که روزی سراغ همه ما خواهد آمد و گریزی از آن نیست چرا که (( کل نفس ذائقة الموت)).(سوره عنکبوت ایه 57)



اما مرگ اختیاری یک مقام و درجه عرفانی است که عرفا با پیمودن مسیر سلوک الی الله به آن مقام دست می یازند .

عارف قبل از آنکه با مرگ اجباری بمیرد به مرگ اختیاری می میرد و با مرگ اختیاری زندگی می کند!

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

این همان تفسیر حدیث نبوی است که فرمود:


(موتوا قبل ان تموتوا )
(شرح مصباح الشریعه ترجمه گیلانی ص 591)

(بمیرید قبل از آنکه بمیرید )



مرگ اجباری یعنی اینکه وقتی میت به دست غسال می افتد و غسال بدن او را حرکت می دهد این میت اختیاری از خود ندارد اما اولیای خدا قبل از انکه به مرگ اجباری و ظاهری برسند به مرگ اختیاری می رسند.


مرگ اختیاری یعنی اینکه انسان در برابر اراده تشریعی خدا (دستورات دینی خدا)اختیاری از خود نداشته باشد و مقاومتی نکند و تسلیم محض اوامر حضرت حق باشد یعنی دست حق او را حرکت دهد.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

این مقام اولیا الله است امام حسین (علیه السلام) قبل از شهادتش فانی فی الله بود و به مقام فنای فی الحق و مرگ اختیاری رسیده بود. و در مقام فنا سیرمی کرد.

اولیای الهی خوفی از مرگ اجباری ندارند و غصه هم در این عالم طبیعت ندارند چرا که خدا فرمود:


( الا ان اولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون )
(سوره یونس آیه 62)

(آگاه باشید که همانا اولیا الله نه خوفی دارند و نه غم و غصه ای)



ولیّ خدا اگر به مقام شهادت هم نرسد به مرگ اختیاری فانی شده است.



مولوی حکیم می گوید:



مرگ را دانم ، ولی تا کوی دوست ، *** راه اگر نزدیکتر دانی بگو

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ولیّ خدا تسلیم محض در برابر خداست و اگر لازم باشد مرگ جسم و تن خود را با مرگ ظاهری ، اختیار خواهد کرد و به مقام شهادت خواهد رسید یعنی آن مرگ اجباری و ظاهری را هم اختیار خواهد کرد.



درک واقعه عاشورا وابسته به معرفت به امام حسین (ع) است اگر کسی معرفت به ساحت ولایت امام حسین (ع) نداشته باشد واقعه عاشورا را یک جنگ معمولی خواهد دید.

اما معرفت به حسین (ع) است که صحنه کربلا را صحنه معاشقه حسین با معشوق ازلی و ابدی نشان می دهد.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

حکیم مولانا جلال الدین بلخی می گوید که من در مورد کربلا شنیدم که که آن جا سرها بریده اند و استخوان ها قلم کرده اند و خود را به کربلا رساندم دیدم که اینجا غوغایی به پاست:

رقص و جولان بر سر میدان کنند
رقص اندر خون خود مردان کنند

چون رهند از دست خود ، دستی زنند
چون جهند از نقص خود رقصی کنند

مطربان شان از درون دف می زنند
بحرها در شورشان کف می زنند

تو نبینی لیک بهر گوششان
برگ ها بر شاخها شد کف زنان

گوش سر بربند از هزل و دروغ
تا ببینی شهر جان را با فروغ

هین دهان بربند از هزل ای عمو
جز حدیث روی او چیزی مگو

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

خطبه هایی که حضرت امام حسین در کربلا خوانده است و صحبتی که با یارانش کرده است بخشی از آن از بابت امتحان کردن و آزمودن یاران خود بود حضرت ،
صدق و معرفت انان را می آزمود ایشان برای یارانش 5 تا خطبه دارد تا اینکه شب
عاشورا کاملا غربال می کند و می فرماید:

(ایها الناس فمن کان منکم یصبر علی حد السیوف وطعن الاسنة فلیقم معنا و الا

فلینصرف عنا)
(فرهنگ سخنان امام حسین علیه السلام ص 44; ینابیع المودة، ص 406 .)

(ای مردم! هر کدام از شما که می تواند بر تیزی شمشیر و ضربات نیزه ها صبر کند

با ما قیام کند و بماند وگرنه از میان ما بیرون رود و تن خود را نجات دهد)

حضرت فرمود که کسی بماند که صبر بر سوزش نیزه و سنان می کند:

هرکه دارد آه و واه از سوز درد
او نماند در میان این نبرد

گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما
سرگیرد و بیرون رود از کربلای ما

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

حضرت در گوشه ای از نامه اش به محمد حنفیه نوشت:

«فمن قبلنی بقبول الحق فالله اولی بالحق ومن رد علی هذا اصبر حتی یقضی الله بینی وبین القوم بالحق;

(بحارالانوار، ج 44، ص 329; )

( پس هرکس مرا بپذیرد و از من پیروی کند، راه خدا را پذیرفته و خدا به حق اولی است و هر کس رد کند و من را تنها گذارد صبر می کنم تا خداوند میان من و این قوم به حق داوری کند )

از حدود 2000 نفر همه غربال شدند و روز عاشورا 72 نفر خالص ماند و اینها نشان دادند که تشنه معرفتند و سالک راه افق اعلی هستند.


بُرَیرِبن خُضِیر عابد عارفی بود از اصحاب امام حسین (ع) ، عبدالرحمن هم از اصحاب امام بود که هر دو مسن و همسن بودند.

شب عاشورا بُرَیرِبن خُضِیر خیلی با عبدالرحمن شوخی و مزاح می کرد :

در مزاح آمد بُریر بن خُضیر
چون که روحش داشت در آفاق سیر

عبدالرحمن با تعجب به او گفت اینجا چه موقع شوخی کردن است؟!

بُریر پاسخ داد:

از مزاح و خنده بیزارم همی
در همه عمرم از آن ناگفتمی

لیکن امشب از وصال روی یار
می کنم با تو مزاح ، بی اختیار

مزاح عرفانی همان بسط عرفانی است که عارف بعضا در حال بسط است در مقابل قبض. (عرفا حالاتی بین قبض و بسط دارند).

عقل و عشق در انسان کامل ، تجلی تام می یابد. یعنی انسان کامل و معصوم، تجلی تامه خدای متعال است. تجلی کامل در انسان کامل است .

عقل کامل در انسان کامل است. عشق کامل هم در انسان کامل است.

انسان چرا ناقصه؟ چون عقلش ناقصه. وقتی صحبت از انسان ناقص می کنیم درمقابل انسان کامل ، این نقص به نقص عقل بر می گردد. عقل و عشق به صورت کامل در وجود مبارک حضرت امام حسین (ع) تجلی یافته است.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

توجه داشته باشید که عشق هر عاشقی به اندازه عقلشه و چون امام حسین عقل کامل بود عشق کامل یعنی عاشق کامل هم بود.

عشق حسین عشق عقلانی بود نه عشق احساسی. او از مرز حس و خیال گذشته بود و عاشق معقول شده بود. پس عاقل تام و کامل ، عاشق تام و کامل هم خواهد بود.

انسان کامل از کثرت به سمت وحدت هجرت کرده است و در وحدت متعالی سیر می کند. در وحدت متعالی هم تعارضی میان عقل و عشق و سایر قوای انسان نیست چون انجا بینهایت است پس همگی یکی خواهد بود.

چون هر چقدر انسان در تعالی بالا برود به وحدت نزدیکتر می شود و اوج وحدت که بالاتر از آن متصور نیست (بی نهایت) عقل عین عشق می شود و عشق عین عقل.

هر چقدر انسان متعالی تر بشه به وحدت نزدیکتر خواهد شد برای اینکه خدا واحد حقه حقیقیه است و در انجا مقام عقل عین مقام عشق می شود و عشق عین عقل. که این موضوع در وجود انسان کامل متصور است.

در وجود امام حسین (ع) متصور است.