▐*♪* ▐▐-راز ماندگاری قیام حسینی-▐*♪* ▐

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

راز ماندگاری قیام حسینی

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

چه راز و سرّی در این قضیه وجود دارد که انسانها را همانند آهن ریایی ناخودآگاه بسوی خود می کشد تا دوباره برای مصیبت های حضرت و یارانش و خاندانش به عزا و ماتم بنشیند و به سر و سینه بزنند.

---

عن جعفر بن محمد علیهما السلام قال:

نظرَ النبی الی الحسین بن علی و هو مُقبِل فاجلسه فی حجره و قال: إنّ لقتل الحسین حرارةً فی قلوب المؤمنین لا تبرد أبدا. (1)



امام صادق علیه السلام فرمود:

نبی اکرم به حسین علیه السلام نگاهی کرد در حالی که در مقابلش بود؛ پس او را روی دامن نشاند و فرمود:

همانا بر اثر کشته شدن حسین گرمایی در دل های مؤمنان ایجاد می شود که هرگز خاموش نخواهد شد.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

وقتی محرم فرا می رسد و حتی قبل از شروع آن یک شور وصف ناپذیری در بین عاشقان آقا اباعبدالله ایجاد می شود. و این شور سال به سال بیشتر می شود.

چه راز و سرّی در این قضیه وجود دارد که انسانها را همانند آهن ریایی ناخودآگاه بسوی خود می کشد تا دوباره برای مصیبت های حضرت و یارانش و خاندانش به عزا و ماتم بنشیند و به سر و سینه بزنند.

یک وقت بحث از این است که چه ویژگی هایی در قیام حسینی بود که جلب توجه می کند و باعث ترغیب و تشویق انسانهای آزاده می شود تا برای عاشورا عزاداری کنند. یعنی اول در واقعه کربلا تأمل کافی می شود و بعد به این نتیجه می رسند که باید برای چنین مصیبتی گریست.

اما یک وقت بحث این است که چگونه است که انسان ها بی اختیار جذب مجالس عزاداری شهدای کربلا شده اند؟ بزرگان می فرمایند:

هر عملی در عالم یک عکس العملی دارد. اما متناسب با آن عمل، یعنی اگر عمل انسان عمل بزرگی باشد چه خوب و چه بد به نسبت، عکس العملش هم شدیدتر خواهد بود. در این صورت اثر چنین عملی دوام بیشتری دارد. در ثانی هر عملی یک کمیت دارد و یک کیفیت و هر دوی اینها نیز در دوام اثر و ماندگاری عمل نقش دارد.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

نقش کیفیت عمل در ماندگاری آن

الف.کیفیت عمل از جهت نیت:

از طرفی کیفیت عمل در خلوص آن عمل برای خداست و آن در نیت انسان تجلی می یابد.

بنابراین از جهتی ارزش هر عمل به نیت آن است. امیرالمؤمنین صلوات الله علیه می فرماید:

الاخلاص خیر العمل..
بهترین كارها خلوص‏ نیت‏ است.(2)



در همین راستاست کلام پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله:

«الاعمال بالنّیّات، و لكلّ امرء ما نوى. (3)

همانا عمل ها بنیّت هاست یعنى اصل در عمل نیّت است و ثواب و عقاب بر آن مترتّب مى‏شود. (4)




ب.کیفیت عمل از جهت سختی عمل:

از طرف دیگر مشکل تر بودن عمل نیز در ماندگاری آن نقش دارد همانطور که ثوابش بیشتر است.

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید:

الثّواب بالمشقّة.(5)

پاداش باندازه مشقّت است،

پس هر عملى كه مشقّت آن بیشتر باشد ثواب آن نیز بیشتر خواهد بود چنانكه در احادیث دیگر نیز وارد شده(حدیث نبوی) كه

«أفضل الاعمال أحمزها» (6)
یعنى أفضل و افزونتر اعمال دشوارترین آنهاست. (7)

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

چگونگی جریان محبت حسین علیه السلام در قلب ها


گاهی شخصی یک انسان را به راه راست متوجه می کند، امر به معروف می کند، اما شخص دیگری قصد اصلاح تمامی انسان ها را دارد و می خواهد همه را متوجه به خدا کند؛ مسلما این دو با هم فرق دارند.




امام حسین صلوات الله علیه در نامه ای که به برادر خود تصریح کردند که هدف شان اصلاح جامعه اسلامی است نه فقط شخص حاکم ظالم زمان.

إنما خرجتُ لطلب الاصلاح فی امّة جدی. (8)

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

پس باید دانست انسان ها هر عملی که در زندگی انجام می دهند چه خوب و چه بد، اثری دارد و اثرش دیگر دست انسان نیست بلکه عمل در اختیار انسان است.


به عنوان مثال:

انسان ها تا به هم محبت نکرده باشند عکس العملی محبت آمیز، توقعی بی جاست؛ اما در مقابل اگر محبتی در بین باشد شخص محبت دیده ناخودآگاه واکنشی مثبت نشان می دهد.


خداوند متعال نیز اگر بنده ای برای او و در راه او قدمی بر دارد در قبال عمل الهی بنده محبت وی را در دل ها قرار می دهد؛ همانگونه که محبت حسین بن علی را در درون جانها به ودیعه نهاده است. این است که خداوند می فرماید:


انَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا (9)


مسلّماً كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شایسته انجام داده‏ اند، خداوند رحمان محبّتى براى آنان در دل ها قرار مى‏دهد.


این اثری است که خداوند نه عنوان یک سنت الهی در عالم قرار داده است. که در سنت خدا تغییر و تبدیلی نیست.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ‏ اللَّهِ‏ تَبْدیلاً وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ‏ اللَّهِ‏ تَحْویلاً (10)
هرگز براى سنّت خدا تبدیل نخواهى یافت، و هرگز براى سنّت الهى تغییرى نمى‏یابى!



نتیجه نهایی اینکه سیدالشهداء علیه السلام با حرکتش بسوی کربلا از ماه رجب تا کربلا که حدود شش ماه بطول انجامید؛ و در پایان فدا کردن بهترین یاران و خویشان خویش در روز عاشورا و همچنین راضی بودن به آوارگی زنان و کودکان خود بی تردید عملی ماندگار در تاریخ بجای گذاشت.


عملی که از حیث کمیت و کیفیت بی نظیر است؛ به ویژه جهت کیفیت عمل که در نهایت خلوص و تحت شدیدترین وضعیت بوده است. پس چون عمل حضرت عظیم بود و مصیبتش اعظم اینچنین ماندگار شد.




مُصیبتاً ما أعظمَها و أعظم رزیّتها فی الإسلام و فی جمیع السموات و الارض. (11)




این است که با آمدن محرم الحرام بی اختیار انسانها به تکاپو می افتند؛ مساجد و حسینیه ها و زینبیه ها سیاه پوش می شود.


و این مجالس ذکر مصائب امام حسین هر سال باشکوه تر از سال قبل برگزار می گردد. زیرا این خواست الهی است و کسی را در برابر خواست او مجالی نیست.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

پی نوشت ها:




1.مستدرک الوسائل،محدث نوری،ج10،ص318،مؤسسه آل بیت قم،چاپ 1408 ه.ق
2. گنج حكمت یا احادیث منظوم ،ص : 296
3. بحار الأنوار ،ج‏67،ص 212
4. شهاب الأخبار با ترجمه ص7 ، قاضى قضاعى،‏ناشر: مزكز انتشارات علمى و فرهنگى‏ تهران‏ 1361 ش‏

5. تصنیف غرر الحكم و درر الكلم، ص: 100 عبد الواحد تمیمى آمدى‏،ناشر: دفتر تبلیغات‏ قم‏ چاپ: اول‏ 1366 ش‏
6. بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏67، ص: 191
7. شرح آقا جمال الدین خوانسارى بر غرر الحكم ج‏1 ص 22
8. بحار،ج44،ص329
9. سوره مریم، آیه 96
10. سوره فاطر،آیه43
11. مصباح المتهجد،شیخ طوسی،ص744


سید روح الله علوی

منبع:بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

[فاطر]

هر كس در زندگي خود قيمت وارزش خود را بشناسد ماندگار ميشود، و حسين بن علي عليهما السلام ارزش ومقام وقدر ومنزلت خود را مي‌دانست وبه همين خاطر ماندگار شد.

إِنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ قَدْراً الَّذِي لَا يَرَى الدُّنْيَا لِنَفْسِهِ خَطَراً[1] أَمَا إِنَّ أَبْدَانَكُمْ لَيْسَ لَهَا ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةُ فَلَا تَبِيعُوهَا بِغَيْرِهَا ‏[2]


گرانقدرترين مردم كسى است كه دنيادارى را براى خود قدر و منزلتى نداند. هان كه به راستى بهاى پيكرهاى شما جز بهشت نباشد پس آنها را به چيزى ديگر نفروشيد.[3] [4]

---

[1]. أي قدرا و رفعة. و الخطر: الحظّ و النصيب و القدر و المنزلة.

[2] ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول - قم، چاپ: دوم، 1404 / 1363ق. ص389

[3] ( 43) صاحب الوافى در اينجا سخنى از استادش، رحمهما اللَّه، نقل كرده، گويد: اين از آن روست كه پيكرها روز به روز در كاهش( و فرسودگى) هستند زيرا نفس( يا روان) از پيكرها روى به جهان ديگر دارد. پس اگر نفس نيكبخت باشد غايت جهد و كوشش آن در اين دنيا و گسستگى آن از زندگى جسمانى رهسپارى به سوى خداوند سبحان و نعمتهاى بهشتى است چه در راه هدايت و پايدارى گامزن است و چنان باشد كه گويى نفس( روحانى) پيكر( جسمانى) خود را به بهاى بهشت فروخته و با خداى تعالى سودا كرده و خداى عزّ و جلّ او را براى همين آفريده است و اگر نگون‏بخت باشد نهايت كوشش و پايان مهلت و عمرش منجر به نزديكى به شيطان و عذاب دوزخ است زيرا در راه گمراهى گام نهاده و گويى پيكرش را به بهاى تحصيل شهوتهاى گذرا و لذّتهاى حيوانى فروخته كه( در آخرت) آتشهاى سوزان دردناكى مى‏شوند كه امروز از دسترس حواسّ ظاهر اهل دنيا پوشيده و نهفته است ولى به روز رستاخيز بروز و ظهور خواهند كرد و آمده است كه:« برّزت الجحيم لمن يرى- دوزخ بدان كس كه بيناست رخ نمايد» و اين سودايى است كه با شيطان كرده و باطل‏گرايان در اينجا زيان بينند.( بهاى پيكر، در ص 398 نيز آمده است.- م.)

[4] ابن شعبه حرانى، حسن بن على، رهاورد خرد / ترجمه تحف العقول - تهران، چاپ: اول، 1376ش. ص396