محرم; فرصت انتخاب است و امتحان

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

محرم; فرصت انتخاب و امتحان


صحبت از محرم که مي شود، همه به ياد عزاداري مي افتند، به ياد دسته و زنجير و علم و کتل و... اما فلسفه محرم و عاشورا فلسفه انتخاب است.

انتخاب ميان ماندن و رفتن، انتخاب بين خود و خداي خود! خيلي از ما عادت داريم بر يزيد لعنت بفرستيم و کوفيان را نکوهش کنيم که چرا امام را تنها گذاشتند،

اما آيا به اين فکر کرده ايم که اگر خودمان در صحنه عاشورا حضور داشتيم جزو کدام دسته بوديم؟ حسيني بوديم يا يزيدي؟ !

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

مي گويند شب عاشورا وقتي چراغ ها را خاموش کردند، امام حسين (ع) فرمودند:

حالا لحظه انتخاب است، هر کس مي تواند انتخاب کند که بماند يا برود !


اين طرف جنگ است و خون و شهادت و آن طرف مال است و منال است و زندگي !

در دل آن تاريکي هر کس مي توانست ميان خود و خداي خود به انتخاب بنشيند، همه جا تاريک بود و کسي ناظر بر تصميم گيري اش نبود،

اگر مي رفت نه تنها کسي مانعش نمي شد که شناخته هم نمي شد، اما لحظه، لحظه ي انتخاب بود، ميان ماندن و رفتن.

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

همگان اين جمله زيبا را بارها شنيده ايم که مي گويند: هر روز عاشوراست و هر سرزميني کربلاست.

اما عاشورا و کربلاي ما شکل ديگري دارد،


چرا که خداوند هر کس را به اندازه توانش امتحان مي کند، توان ما، توان امام حسين (ع) نيست، پس ما با صحراي کربلا امتحان نمي شويم،

اما هر کدام از ما به اندازه خودمان در حال امتحان شدن هستيم.

در کربلا و عاشوراي ما از جنگ و خون خبري نيست.

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

عاشوراي ما شايد همشهري دردمندمان باشد که در تهيه جهيزيه دخترش و يا از هزينه درمان همسر بيمارش، عاجز مانده است.

مشکلش را مي دانيم، شايد بتوان کمکش کرد يا لااقل قرض داد، اما خودمان هم به آن پول نياز داريم، قرار است فرش خانه را عوض کنيم !


حالا وقت امتحان پس دادن است، حالا فرض کن چراغ ها خاموش مي شود ;


ماندني هستي يا رفتني؟


همين لحظه ي عاشوراي توست، انتخاب ميان خود و خداي خود؟

گذشتن از اين چيزها خيلي سخت است، گذشتن از مال و موقعيت و مقام، زن و فرزند و در مرحله آخر... جان !

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

عاشورا که از راه مي رسد، وقت آن است که ترازو گذاريم و خودمان را وزن کنيم.

هر روز چقدر حسيني بوده ايم و هر لحظه ميان خود و خدايمان چند بار خدا را انتخاب کرده ايم و از خود گذشته ايم؟

چقدر به مشکل آدم هاي اطرافمان توجه کرده ايم؟


يادمان باشد، هيچ آدمي بي دليل بر سر راهمان قرار نمي گيرد،

اگر همسايه درد دلش را براي ما مي گويد، براي اين نيست که بشنويم و سري به تاسف تکان دهيم و بي تفاوت بگذريم.

براي اين است که اگر کاري از دستمان برمي آيد کوتاهي نکنيم.


اگر پدر و مادرمان مشکلي دارند، اگر همسايه ما گرفتاري دارد، اگر مردي شرمنده خانواده اش است،

يادمان باشد کربلا و عاشوراي ما همين جاست،

بايد انتخاب کنيم که مي توانيم از پولمان از مالمان بگذريم يا نه؟


اينجاست که بايد خودمان را محک بزنيم، حسيني هستيم يا نه؟

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

بي تعارف بگويم، متاسفانه براي اين قبيل مسايل، هميشه بهانه ها فراوان است، گرفتارم، کار دارم، خسته ام، خودم بيشتر از ديگران نياز دارم، پس کي به داد من مي رسد و...؟

هزار بهانه ديگر که آدم ها را از هم دور مي کند و از ياري رساندن به هم باز مي دارد.

اين روزها به راحتي دروغ مي گوييم، به انسان هاي درمانده تر از خود رحم نمي کنيم، در منجلاب اسراف و تبذير، تجملات و چشم و هم چشمي ها غرق شده ايم،

ما باطنمان را فداي ظاهر کرده ايم،


به درس هاي عاشورا کمتر مي انديشيم و بسيار اندک عمل مي کنيم.

اين است خود واقعي ما که در عاشورا برملا مي شود،

بياييم در اين عاشورا خود را بسنجيم و براي خود چاره اي بينديشيم.

واي اگر از همه اين نهضت ها و حماسه هاي بزرگ، براي ما فقط دو دست بريده، لب هاي خشکيده و فرق شکافته شده اي و... باقي مانده باشد

و معرفت انسان هاي بزرگ تاريخ در گذر زمان به دست فراموشي سپرده شده و از آن فقط مراسمي برجا مانده باشد !

آن وقت است که بايد گريست، بر سرزد و شيون کرد براي اين همه غفلت.

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

اکنون لحظه خاموش شدن چراغ ها فرا رسيده است،


اينجا کربلاست،


هر لحظه جنگي اتفاق مي افتد و در درون ما جنگي بين ماندن و رفتن،



اگر تمام لحظه ها به خودمان آگاه باشيم، در حق همنوعان ظلم نمي کنيم،

ظالم که باشي يقينا يزيدي هستي،

ظلم فقط کشتن آدم ها نيست، شکستن يک دل، بريدن يک نان، ريختن يک آبرو، دروغ، تهمت، غيبت، خيانت، تجاوز به حقوق ديگران و... همه و همه ظلم هستند،

مراقب باش، ظالم که باشي ديگر نمي تواني خودت را عزادار حسيني بداني.


امام حسين (ع) از همه دارايي اش، از گرانبهاترين گوهر وجودش، از زن و فرزند و خانمانش و در وهله آخر از جانش گذشت که ما بياموزيم

حسيني بودن تنها به سر و سينه زدن و علم برداشتن و گريه کردن نيست.




غلامرضا قدس