ویژه نامه روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان * لحظات ناب مناجات *

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

*✿* لحظات ناب مناجات *✿*

✿ ویژه نامه روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان ✿

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تلاوت ترتیل جزء بیست وچهارم قرآن کریم



برای شنیدن تلاوت قرآن بر روی تصویر بالا کلیک کنید

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

هرروز یک حدیث ناب

قال الامام علی بن ابی طالب علیه السلام :

الصيام اجتناب المحارم كما يمتنع الرجل من الطعام و الشراب

حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

روزه پرهيز از حرام ها است همچنان كه شخص
از خوردنى و نوشيدنى پرهيز مى‏كند

بحارالانوار ج 93 ص 249

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دعوت به بهشت خلد برین است رمضان
آشنائی بیگانه به دین است رمضان

تعطیلی جنگ و جدل و تهمت و کذب
پرهیز ز ریا ، خدعه و کین است رمضان

دوری ز طعام و هر خوراکی و شراب
میهمانی رب مسلمین است رمضان

روی تافتن از نگاه مسموم و پلید
چشم دوخته در کتاب دین است رمضان

نشنیدن گفته های بی ربط و اساس
هر صحبتی از روی یقین است رمضان

هر عضو بدن صبور گردد به صیام
شیطان لعین سخت به کمین است رمضان

قلب و دل و فکر ما اگر روزه بود
حق باعث رحمت قرین است رمضان

ما را تو پناه ده ز شیطان رجیم
ابلیس خبیث سخت غمین است رمضان

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

نماز شب بیست و چهارم :

هشت رکعت ، در هر رکعت بعد از حمد هر سوره ای
که می خواهد بخواند یک مرتبه.

ثواب :

حضرت علی(ع) :
خدای تعالی می آمرزد گناهان گذشته و آینده اش را.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

روز بیست وچهارم: رضای خداوند


دعای روز بیست وچهارم

«اللهمّ إنّی أسْئلُكَ فیه ما یُرْضیكَ و أعوذُبِكَ ممّا یؤذیك
و أسئلُكَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَكَ و لا أعْصیكَ یا جَوادَ السّائلین»

موجبات رضایت الهی

1 - زیاد استغفار کردن

2 - فروتنی

افتادگی آموز اگر طالب فیضی
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

3 - زیاد صدقه دادن:

علی علیه السلام: «ثلاث یبلغن بالعبد رضوان الله: کثرة الاستغفار
و خفض الجانب و کثرة الصدقة؛
سه چیز موجب رضای الهی می‏شود: زیاد استغفار کردن،
فروتنی و زیاد صدقه دادن.» (1)

4 - عدم تن‏ پروری:

علی علیه السلام: «من اسخط بدنه ارضی ربه؛
هر کس در راه بندگی بدنش را به سختی اندازد، خدا را راضی کرده است.» (2)

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

   

پاورقی ها:
1- بحارالانوار، ج 78، ص 80.
2- همان، ج 70، ص 312.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بازآی که مهمان خدائی...

ای آنکه نگه دوخته بر بزم خدایی
خوش باش بر این شیوه که نور دل مایی

پیداست از این حال که دلداده اویی
زیباست چه بسیار که از خویش رهایی

نشنیده ای آیاکه زند جارچی عرش
گلبانگ, که بازآی, که مهمان خدایی

ماه رمضان آمده و مائده بر پاست
دعوت همگا نیست چرا زود نیایی

آن به که زهر خوان دگر چشم بپوشی
زیباست بر افطاز خدا لب بگشایی

غافل منشینید که در عرش خبر هاست
چتری به سر آرید که فری است همایی

خوان کرمش مائده هردو جهانست
آن به که بر این سفره گسترده در آیی

گاهیست به پدرام چرا قدر ندانی
ماهیست همه بدر چرا ماه نپایی

یک شب که بمقدار به عمریست برابر
آنرا زچه هر سال به عمرت نفزایی؟

خیل ملک آید به سلام تو در این شب
حیف است که بر خاک تو رخسار نسایی

آرند و د مانند به هر روح روانی
آیند و رسانند به هر گوش ندایی

تا صبحد مان پیش تو مانند به تکریم
هر لحظه به سازی و نوازی و نوایی

تنها نه فقط قدر تو تقدیر نمایند
بر درد دلت میرسد از غیب دوایی

گیرند به تکلیف تو ازحور کنیزی
بخشند به تشریف تو از نور قبایی

جویند به رضوان تو در قرب مقامی
سازند به تمکین تو در خلد سرایی

بر ره سپران مژده همین بس که به فرجام
با روزه برد راه سپر راه به جایی

دعوت که به مهمانی قرب است عزیزان
آن کس بپذیرد که بر او نیست ریایی

ناظم نه طمعکار سراید غزل اما
هر گفته برد اجری و هر کرده جزایی

شاعر:ناظم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با تو، خویشتن را از هر گناهی تطهیر می کنم.
با تو می توانم تا آسمان هفتم، بی درنگ پرواز کنم.

وقتی که می آیی، مرا به مهمانی خداوند می بری.
چه شوقی دارد مهمان خدا بودن!
چه شوقی دارد از پرنده ها سبکبال تر شدن!

تو، عطر باغ های بهشت را می دهی؛
عطر سفره های صمیمانه اهل بیت علیهم السلام را.

وقتی که می آیی، صدای مناجات علی علیه السلام را هم با خودت می آوری.
هر شب، نجوای غریبانه اش را می شنوم. بوی رفتنش را حس می کنم.

شب بیست و یکم، همه آبشارها، نامش را در اشک زمزمه خواهند کرد.
حس عجیبی دارم. دعا می کنم کاش این بار، دستان ابن ملجم بلرزند!
کاش این بار نتواند!

اما فرشته ها آمده اند تا برکت زمین را بر روی بوسه هایشان تشییع کنند.
این بار هم من و تو سیاه پوش می شویم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بزرگی تو آن‌سان است
که به کم‌ترين کرده‌ها، سوی کسب خرسندی‌ات توان شتافت

و اميدواری ما به تو چندان که
نه از يک راه و دو راه
که از فراوان راه‌ها خشنودی تو را توان يافت

بنده‌نوازی‌ات آن گونه است که
خود، راه خشنودی خويش را به بنده‌ات می‌نمايانی

و او را به مقام امن خود می‌کشانی
اگر از تو بخواهم که امروز
بسترهای رضامندی خود را برای من بگسترانی

آيا ناروا خواسته‌ام؟
می‌دانم که چنين نيست!
گو اين که بر کبريا و عظمت تو گردی نمی‌نشيند
و بلندای تو را ناپسندی نمی‌آلايد

اما اگر من دست به ناشايستی زنم
و کرده‌ی ناخوشايندی را روا دارم
اين خود من هستم که آسيب می‌بينم

. . . و تو همين را نمی‌پسندی
و ناخوش می‌داری

پس بايد به ذات تو پناه آورد و در سايه‌سار تو نشست
تا بتوان از گناه رَست و به آستان تو پيوست

فرمان‌برداری تو توفيقی است که آن را نه به هر کس دهی
و پرهيز از سرکشی در برابر دستورت

نشانی که آن را نه بر هر کس نهی
امروز از تو می‌خواهم که مرا زيبنده‌ی اين بهره‌مندی بشناسی
و زيور فرمان‌بری و بندگی را بر گردن من اندازی

هر که از تو پرسيد
به هدف رسيد
و هر که از تو زيور خواست
جان خويش بياراست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای ماه دلارای صائمان، رمضان!
به سراچه ی قلب غریبم خوش آمدی!

مهجوری من از راه فائزین قدر،
حرمان هماره من است و دلجویی تو می جویم.

سحرت را دوست می دارم و هلالت بسان
ابروی یار است و شبانگاهت عطر نیایش مولادارد.

عطش تو عاشورایی است و صیام،
میثاق ما با قیام یاران نینواست.

غروب تو، طلوع فرحت ایمانیان است
و خرسندی دوست؛ و طلوعت غروب رذیلت
و ریمنی در آفاق انفاس روزه دار.

رمضان، ای موسم غفران و غوغای عفو!
تو ضیافت جمع علی جویان و محفل انس عاشقان مولایی!

عطشناکی ما در رؤیت هلال تو، عطش دیدار
امیر عدل و عاطفه، علی (ع) است.

نکهت ولایت از لحظه های آسمانی تو می خیزد
و جان را به جنان والیان می خوانی.

عجبا از این ضیافت عظما و
محفل زیبا و نشور بی همتا!