اخبار ايران در آبان ماه 89

[نرگس منتظر]

به نام خدا

یک دختر ایرانی به نام 'مهدیه آذری' که خود را زیباترین انسان در جهان می داند، با حضور مقابل دوربین یک عکاس
اروپایی، نام خود را به عنوان زیباترین دختر جهان ثبت کرد.

به گزارش مشرق، "مهدیه آذری" دختر 10ساله از ایران که به عنوان زیباترین،جلوی دوربین حاضر شد گفت: «من زیباترین دخترم چون‌ "نماز می‌خوانم"»

میشل شولتس کرزیزانوفسکی، عکاس اهل هلند به دنبال یافتن پاسخ این سؤال که «زیبایی چیست؟» پنج قاره جهان را زیر پا گذاشت و از مردمان مختلف پرسید: «آیا تو از همه زیباتری؟» وی گرچه با پاسخ هایی متفاوت در این زمینه روبرو شد اما عجیب ترین و شاید گفت منحصر به فرد ترین پاسخ را در ایران شنید وقتی مهدیه به او گفت "زیباست چون نماز می خواند" اما حتی این عکاس هم درک نکرد.
عکس‌های او که در 10 کشور مختلف گرفته شده به صورت کتابی به نام «زیباترین شخص جهان» انتشار یافته‌است. در این کتاب پیش از هر عکس، اول علتی که شخص برای «زیباترین بودن» خود ذکر کرده آمده و سپس عکس او در پشت صفحه درج شده‌است.
عبرت نوشت: روزنامه هلندی "تراو"، مصاحبه و نوشتاری داشته با آقای کرزیزانوفسکی که در آن چند و چون کار او این‌گونه توصیف شده‌است:
شولتس کرزیزانوفسکی برای انجام این پروژه عکاسی خود در کشورهای مختلف آگهی‌هایی به این مضمون در روزنامه‌ها چاپ کرد: «هر کس خود را زیباترین زیباها می‌داند به این آگهی پاسخ دهد.»
در کنار این آگهی‌ها، او برای مطرح کردن این سؤال، به همراه تیم خود به مناطق مختلف از کوچه پسکوچه‌های ایران گرفته تا حلبی‌آبادهای هند، نیز سر زده‌است.
از کتاب شولتس کرزیزانوفسکی چنین برمی‌آید که زیبایی، ابعاد گوناگون زیادی دارد. بیشتر پاسخ‌دهندگان دلیل ویژه‌ای برای زیبا دانستن خود ذکر نکرده‌اند ولی دسته‌ای نیز علت این حس را بیان کرده‌اند.
یکی، حفره‌های کوچکی که به هنگام خنده بر روی گونه‌هایش می‌افتد را نشان زیباترین بودن خود دانسته و دیگری چشمان درشتش، و شخصی دیگر لب‌های قیطانی‌اش را. یک زن نابینای هندی به کرزیزانوفسکی گفت: هر کس من را دیده می‌گوید که تو زیبایی.
مهدیه آذری، دختری 10ساله از ایران که به عنوان زیباترین، جلوی دوربین کرزیزانوفسکی حاضر شد در باره دلیل زیبا بودن خود گفت: «من زیباترین دخترم چون‌که نماز می‌خوانم.»
البته شولتس کرزیزانوفسکی که درکی درست از ارزشها و آثار نماز و نقش آن در سلامت روحی و جسمی و معنوی مسلمانان ندارد در واکنش به حرف این دختر و خیلی ساده و سر سری می‌گوید که «این حرف نشانه یک ششتشوی مغزی کامل است.» !
در وب‌سایت شولتس کرزیزانوفسکی می‌خوانیم که حجت الاسلام محسن ترک زاده، روحانی اهل اصفهان نیز گفته است که تمام تلاش خود را می کند تا به خدا برسد بنابراین او زیباترین مرد جهان است.
در کشور آفریقایی نامیبیا او و افراد تیم کرزیزانوفسکی به روستاها رفتند و پس از اهدای برنج به افراد محلی و برگزاری مراسم یک‌ساعته سنتی، سؤال خود را با روستاییان مختلف مطرح کردند. روستاییان با دیدن این‌که چندین فرد بالغ از اروپا به راه افتاده و برای پرسیدن این سؤال به آن‌جا آمده‌اند همگی از خنده بر روی زمین غلت می‌زدند.
شولتس کرزیزانوفسکی، افرادی را که برای عکس‌های کتابش انتخاب کرده با دقت گلچین کرده‌است. برای مثال در جریان عکاسی‌ها مردی به او رجوع کرده و گفته‌است از سیاره دیگری به زمین آمده و قرار است به‌زودی به سیاره خود بازگردد و به این دلیل زیباترین فرد روی زمین است، ولی این فرد توسط کرزیزانوفسکی برای پروژه عکاسی مناسب تشخیص داده نشد.
این عکاس 61 ساله هلندی پنج سال به دنبال معنی زیبایی بود ولی در پایان پروژه به این نتیجه رسید که به پاسخی نرسیده‌است. او در این مورد می‌گوید: «هر کس کتاب من را مطالعه کند می‌تواند پاسخی را برای خود تصور کند. کار من، تنها این است تا میان مردم تعامل و ارتباط ایجاد کنم. موضوع اصلی این است که بدانیم این افراد در مورد زیبایی چه نظری دارند. فکر و نظر آن‌ها می‌تواند بر حس ما هم تأثیر بگذارد.»
کرزیزانوفسکی می‌افزاید که بر عکس انتظاراتش کسی تا به حال پروژه و کتاب او را مسخره نکرده و منفی ندانسته‌است. وی می‌گوید که «کتاب مثبت‌گرای من شاید بتواند حس کوچک مثبتی باشد در میان موج اخبار منفی که هر روزه رسانه‌ها به سوی ما می‌فرستند.»
او می‌گوید که «اخبار فاجعه و جنگ تبدیل شده به تفریح روزانه مردم و این باعث شده تا دید ما به دنیای اطراف تبدیل به دیدی نادرست بشود.»
یکی از روزنامه‌نگاران از کرزیزانوفسکی پرسید که آیا او خود را زیباترین فرد می‌داند؟ شولتس کرزیزانوفسکی در جواب گفت: «اوایل از این پرسش فرار می‌کردم ولی الان می‌گویم، بله، من خودم را زیباترین حس می‌کنم. در جریان این پنج سال فهمیدم که همه به دنبال سازگار شدن با دنیای پیرامون خود هستند و ما خود می‌توانیم بر این سازگاری‌ها و هماهنگ شدن‌ها تأثیر بسزایی بگذاریم.»
کرزیزانوفسکی ادامه می‌دهد: «اگر بگویی بله، من زیباترینم، با گفتن همین جمله همه چیز دلپذیرتر، زیباتر و جالب‌تر می‌شود تا وقتی که بگویی نخیر من زیبا نیستم. زیبا بودن یک امر انتخابی است.»
منبع:شیعه نیوز

[عهد آسمانى]

برنا: ازدواج از مهمترین تصمیمات زندگی جوان محسوب می شود و امروزه در دنیای اینترنتی، روابط اجتماعی نیز شکل اینترنتی به خود گرفته اند. در این میان برخی از نهدها و خبرگزاری های مربوطه همانند سازمان ملی جوانان و خبرگزاری برنا و … با داشتن دغدغه ازدواج جوانان و مشکلات پیش روی آنان با ارائه اطلاعات و راهنمایی های صحیح به دنبال برطرف نمودن مشکلات جوانان و ترویج ازدواج ساده در میان آنان هستند.

این سایت ها و وبلاگ ها با ارائه اطلاعات نادرست به جوانان موجبات آسیب های اجتماعی، روانی و فرهنگی را برای آنان به وجود آورند. حکم فقهی این مساله را از مراجع عظام تقلید سوال نمودیم:

سوال: ازدواج های اینترنتی که در آن دختر و پسر با تکیه به اطلاعاتی که صحت آنها مشخص نمی باشد و تنها با اینترنت با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و بیشتر آنها به دوستی های قبل از ازدواج منتهی می شود چگونه است؟ آیا این گونه روابط برای ازدواج صحیح است؟ تاسیس سایتهای ازدواج اینترنتی چه حکمی دارد؟آیا درآمد حاصل از آن حلال است؟
رهبر فرزانه انقلاب حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(مدظله العالی): بطور کلى ارتباط با نامحرم که مستلزم مفسده و یا خوف ارتکاب گناه در آن مى‌باشد، جایز نیست.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی: این کار با جنس مخالف اشکال دارد، و غالباً پیامدهاى منفى به همراه دارد، مگر این که مقدّمۀ ازدواج باشد. که در این صورت به مقدارى که جهت ازدواج لازم است، اشکالى ندارد و در مورد سایتهای مذکور اگر این کار زیر نظر افراد مطمئن و با رعایت تمام شئونات اسلامی و اخذ مجوز از مقامات ذی صلاح صورت گیرد کار خوبی است و ممکن است جلوی بسیاری از مشکلات ازدواجها را بگیرد اما با توجه به ظرافت و حساسیت های مساله نیاز به برنامه ریزی دقیق دارد.
حضرت آیت الله سیستانی: ارتباط اینترنتى قبل از ازدواج جایز نیست ولى اگر بعد از آن عقد صحیح خوانده شود اشکالى ندارد وسایتها اگر فقط واسطه آشنایى براى ازدواج باشد وموجب ارتباطهاى نامشروع نشود مفید است.
همچنین یک تن از مجتهدین و استادان حوزه علیمه این چنین پاسخ داده اند:
آیت الله علوی گرگانی: ازدواجهای اینترنتی از جمله ازدواجهای سست بنیان و غیر قابل اعتماد است و توصیه ما به جوانان عزیز دوری از اینگونه رابطه ها و ازدواجها است و اگر قبل از ازدواج دوستی بین دختر و پسر برقرار شود چه بسا موجب عمل حرام هم باشد البته اگر فردی بخواهد از طریق اینترنت به جوانان مشاوره صحیح اسلامی بدهد و آنان را با مرحله خطیری که دارند آشنا کند و احیانا” موردی را برای آنان پیدا کند مانعی ندارد و کسب در آمد از این طریق حلال است البته باید ایجاد رابطه بین دختر و پسر با هماهنگی پدر دختر باشد.

[نرگس منتظر]

آيت‌الله واعظ طبسي در نامه‌اي به رهبر معظم انقلاب:
سفر رهبري به قم خط با شكوه امامت و امت را پررنگ‌تر از هميشه نمايان كرد
خبرگزاري فارس: نماينده ولي فقيه در خراسان در نامه‌اي به مقام معظم رهبري تصريح كرد: سفر مقام معظم رهبري به قم بار ديگر خط پر افتخار و با شكوه امامت و امت را پررنگ‌تر از هميشه نمايان كرد.

به گزارش خبرگزاري فارس از مشهد به نقل از مركز مديريت حوزه علميه خراسان، متن نامه آيت‌الله واعظ طبسي به دفتر آيت‌الله العظمي خامنه‌اي به اين شرح است:
محضر مبارک رهبر معظم انقلاب، حضرت آيت الله العظمي خامنه‌اي(مدظله العالي)، با اهداي شايسته‌ترين سلام‌ها و تحيات؛ سفر 10 روزه حضرتعالي به استان قم، فصلي پر برکت و اثرگذار براي آن ديار و به‌خصوص حوزه‌هاي علميه تشيع رقم زد.
سفري که با استقبال پر شور مردم مؤمن و انقلابي، مراجع معظم، علما و فضلاي آن استان همراه شد، بار ديگرخط پر افتخار و باشکوه امامت و امت را پررنگ‌تر از هميشه نمايان کرد و البته ديدار گرم و صميمي آن رهبر فرزانه و حضور در جمع‌هاي مختلف حوزويان، به ويژه علما و مراجع معظم تقليد از لحظات زيبا، شيرين و اميدآفرين اين سفر بود.
بيانات ارزشمند و حکيمانه جنابعالي در جمع حوزويان منشوري مهم براي حوزه‌هاي علميه است که برنامه‌ريزي دقيق و عمل براساس آنها مي‌تواند آينده‌اي درخشان و افق روشني براي حوزه‌ها ترسيم نمايد.
اينجانب ضمن سپاس و قدرداني از بذل عنايات حضرتعالي با استعانت از خداوند متعال، عزم راسخ خود و مجموعه شوراي برنامه‌ريزي مديريت حوزه علميه خراسان به عنوان دومين حوزه جهان تشيع را در تلاش بيش از پيش و مضاعف براي زمينه‌سازي و حرکت در اين مسير، اعلام مي‌نمايم.
در جوار مرقد مطهر و مضجع شريف حضرت رضا(ع)، طول عمر، سلامتي و دوام برکات و تأييدات وجود شريف را از پيشگاه خداوند متعال مسئلت مي‌کنم.
"والسلام عليکم و رحمة الله و برکاته "
خبرگزاري فارس

[عهد آسمانى]

همشهری سرنخ در شماره ۶۸ خود گزارشی خواندی از عیالوارترین مرد ایران را به همراه عکس‌های دیدنی از این خانواده منتشر کرده که بخش‌هایی از این گزارش در ادامه می‌آید:
با ۲۶ زن، ۱۹۵ فرزند و بیش از۲۰۰ نوه و نتیجه در خانه‌ای در شمال کشور زندگی می‌کرد. تعداد فرزندان او آن‌قدر زیاد بود که برای انتخاب نام آنها با مشکل روبه‌رو شده بود. دو گوسفند، ۵۰ کیلو برنج، ۲۰ کیلو آرد، هفت کیلو حبوبات، چهار کیلو روغن، یک کیلو چای و ۱۰ کیلو قند و شکر مصرف روزانه خانه آنها بود. درباره حاجعلی حق‌پناه صحبت می‌کنیم؛ مردی که در دهه ۵۰ به خاطر خانواده پرجمعیتش تیتر یک روزنامه‌های کشور شد. حالا ۳۴ سال از مرگ حق‌پناه می‌گذرد و خانواده حق‌پناه‌ها جمعیتشان خیلی بیشتر از قبل شده. آن‌قدر که محاسبه تعداد خانواده برای خودشان هم سخت است. خبرنگار و عکاس سرنخ برای اینکه از اوضاع و احوال این خانواده پرجمعیت بعد از مرگ حاجعلی باخبر شوند؛ درست روزی که اعضای این خانواده برای ولیمه دور هم جمع شده بودند؛ شال و کلاه کردند و به روستای جوجاده رفتند.

اگر سری به جوجاده، روستایی بین قائمشهر و ساری بزنید؛ اولین موضوعی که توجه شما را به خود جلب می‌کند تعداد بی‌شمار افرادی است که نام خانوادگی‌شان حق‌پناه است. آنها همه از بازماندگان مردی به نام حاجعلی حق‌پناه هستند که به خاطر تعداد زیاد همسر و فرزندانش نامش به روزنامه‌ها راه یافت.

«من خودم هم حق‌پناه هستم. با کدامشان کار دارید؟!» اینها را راننده تاکسی‌ای می‌گوید که ما از او سراغ خانواده حق‌پناه را می‌گیریم. اکثر ساکنان روستای جوجاده از بچه‌ها، نوه‌ها، نتیجه‌ها و ندیده‌های حاجعلی حق‌پناه هستند که با جمعیت زیادشان روستا را به نام خود درآورده‌اند. راننده می‌گوید: «حتی مسجدی که در مرکز جوجاده قرار دارد زمینی بوده که حاجعلی حق‌پناه به اهالی اهدا کرده تا مراسم‌شان را آنجا برگزار کنند. نام حاجعلی را می‌توانید روی سر در این مسجد که بخش‌هایی از آن هنوز نیمه‌کاره مانده ببینید.»
اینجا همه حاجعلی را به خاطر تعداد همسرها و فرزندان بی‌شمارش به علاوه نفوذ و ثروتی که داشته می‌شناسند. حاجعلی در یک خانواده فقیر به دنیا آمد اما با سعی و تلاش در سن ۲۴ سالگی صاحب مال و املاک زیادی شد. حق‌پناه بزرگ سرانجام در سن ۹۵سالگی به خاطر کهولت سن و به مرگ طبیعی فوت کرد. آن زمان کوچکترین فرزند حاجعلی که از همسر بیست و ششمی‌اش بود؛ سه سال بیشتر نداشت. حالا اگرچه حاجعلی و زن‌هایش همه به رحمت خدا رفته‌اند اما هنوز که هنوز است چرخ روستای جوجاده به کمک پسران، دختران، نوه‌ها، نتیجه‌ها و ندیده‌های حق‌پناه می‌چرخد.

[عهد آسمانى]

از آمل تا بابل
«خودمان هم آمار دقیقی از تعداد فرزندان پدرمان نداریم. تا به حال فرصتی هم پیدا نکرده‌ایم که شجره‌نامه‌ای از خاندانمان تهیه کنیم.» اینها را حسن، یکی از پسران زن ششم حاجعلی می‌گوید. او ۶۵ سال دارد و وقتی حرف به اینجا می‌رسد که خودش چند زن دارد با خنده ادامه می‌دهد؛ «من یک زن بیشتر ندارم در عوض خدا به من نه دختر و یک پسر داده، راستش خانمم تحمل هوو ندارد. خدا نکند از کار خانمی تعریف کنم آن شب را باید بیرون از خانه بخوابم.» در میان پسران حاجی تنها چند نفرشان هستند که مانند پدر چند همسر گرفته‌اند اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند رکورد پدرشان را در این زمینه بشکنند اما نکته جالب اینجاست که نه خود حاجی و نه پسرانش تا به حال کارشان به طلاق نکشیده است و همسرانشان به‌خوبی و خوشی با هم زندگی می‌کنند. حسن می‌گوید: «زن اول پدرم عاروس نام داشت. پدرم زمانی که ۲۴ سال داشت با این زن که آن زمان ۱۸ ساله بود؛ ازدواج کرد.»

عکسی از حاج علی

به گفته حسن، پدرش در اکثر شهرهای مازندران همسر داشته و تا آنجا که او می‌داند پدرش برای زن‌هایش شش خانه خریده بوده؛ «از آمل گرفته تا بابل، قائمشهر، نکا، ساری، زرین‌کلاه و… پدرم زن گرفته بود.» پسران حاجعلی درباره راه و روش زندگی پدرشان حرف‌های زیادی برای گفتن دارند؛ «پدر کارهای زیادی انجام می‌داد. او در حدود ۲۰ هکتار مزرعه گندم، جو، برنج و پنبه داشت و زن‌هایش پا به پایش در مزرعه کار می‌کردند.»

حق‌پناه بزرگ مرد کاری و پرتلاشی بود. او در کنار مزرعه‌داری دستی هم در خرید و فروش دام داشت. برای همین مجبور بود به شهرهای مختلف سفر کند و گاو وگوسفندهایش را بفروشد. شاید یکی از دلایلی که باعث شد حاجعلی ۲۶ زن را به عقدش دربیاورد؛ همین سفرهای زیاد بوده است؛ «به نظر ما یکی از دلایل اینکه پدرمان زیاد زن گرفته، می‌تواند سفرهای زیادی باشد که او می‌رفته. مثلا مادر حسن‌آقا که نامش محرم بود و مادر من و یک خانم دیگر از زن‌هایی بودند که پدرم آنها را در آمل دیده و با آنها ازدواج کرده بود.»
غلامرضا کوچکترین پسر حاج علی است. او ۳۵ سال دارد و نام دخترش که کوچک‌ترین نوه حاجعلی به حساب می‌آید را به احترام مادر خدا بیامرزش مهتاب گذاشته است؛ «مهتاب زن آخر حاجی بود. او ۱۴ ساله بود که به عقد حاجعلی ۷۰ساله درآمد. مردم روستا مدعی بودند که حاجعلی او را از بقیه همسرانش بیشتر دوست دارد.»

[عهد آسمانى]

خانه‌ای برای ۱۲ هوو

خانه حاجعلی در جوجاده تا سال ۷۳ همچنان پابرجا بود اما در همان سال، وقتی زن‌های فامیل دور هم جمع شدند تا برای غلامرضا، پسر کوچک خانواده آش پشت پای سربازی درست کنند، به خاطر شیطنت بچه‌های فامیل، خانه آتش می‌گیرد و بیشتر یادگاری‌های به‌جا مانده از حاجعلی در میان شعله‌های آتش می‌سوزد. آخرین پسر حاجعلی در این‌باره می‌گوید: «زیر خانه پدر کاه زیادی جمع کرده بودیم. آن روز بچه‌های کوچک شیطنت کردند و با آتش زدن کاه‌ها خانه را به آتش کشیدند. خوشبختانه شخصی در این حادثه آسیب ندید اما خانه پدریم با همه یادگاری‌هایش سوخت.»

خانه اصلی حاجعلی در بالاترین نقطه روستا و روی تپه‌ای بلند قرار گرفته بود. جایی که به قول حسن، هم به ساری مشرف بود و هم قائمشهر. بعد از آن آتش‌سوزی، بعد از پاکسازی بقایای خانه سوخته، آنجا را به باغ تبدیل کردند و درختان نارنگی، پرتقال و انار زیادی آنجا کاشتند؛ «پدرم عاشق خانه‌اش بود و تا جایی که به خاطر دارم؛ او با ۱۲ زن خود و همه فرزندانش در آن خانه به خوبی و خوشی زندگی می‌کردند.» این‌ها را علامرضا اضافه می‌کند در خانه حاجعلی ۱۲ هوو و فرزندانشان به خوبی و خوشی زندگی می‌کردند. همسران حق‌پناه بزرگ به خوبی کارها را بین خود تقسیم کرده و با هم کنار آمده بودند. حسن درباره زندگی در خانه پدری‌اش می‌گوید: «آن زمان مادرانمان در حیاط خانه یک گهواره سراسری با پارچه درست می‌کردند و بچه‌ها را در آن می‌خواباندند. کارهای خانه بین زن‌ها تقسیم شده بود. یکی از آنها فقط مسوول نگهداری از نوزادان بود.»

حاجعلی برای اینکه نظم و انضباط را در خانواده پرجمعیتش برقرار کند؛ گاهی مجبور می‌شد ابروهایش را درهم بکشد و با توپ و تشر اوضاع را آن‌طور که دلش می‌خواهد سر و سامان دهد. او مرد خانواده‌داری بود و تا آنجا که می‌توانست سعی می‌کرد خانواده‌اش را دور هم جمع کند. غلامرضا که یکی از پسران تحصیلکرده حاجعلی است؛ می‌گوید: «پدرم به اتحاد و همبستگی در خانواده خیلی اهمیت می‌داد. حتی در زمان ناهار و شام با اینکه تعداد خانواده زیاد بود اما او در چند نوبت غذا می‌خورد تا دل همه را به دست بیاورد و با همه اعضا خانواده‌اش دور هم بنشینند.»

[عهد آسمانى]

جیره پادگانی
سال‌ها پیش وقتی حاجعلی به خاطر تعداد زیاد زنان و فرزندانش سوژه روزنامه‌ها و مجله‌ها شد؛ درباره زندگی‌اش به خبرنگارها گفت: «من در چند نوبت با خانواده‌ام شام و ناهار می‌خورم. اول با یکی از همسرانم و فرزندانمان و بعد هم به نوبت با بقیه غذا می‌خورم. به همین خاطر پرخور شده‌ام!»

حق‌پناه بزرگ مرد دست و دلبازی بود و به خاطر کار و تلاش زیادی که انجام می‌داد؛ وضع مالی خوبی به‌هم زده بود. او دوست نداشت به اهل و عیالش بد بگذرد. رشید یکی دیگر از فرزندان حاجعلی در این‌باره می‌گوید: «غذای ما خیلی زیاد بود. ما آن زمان که دور هم بودیم؛ روزی دو گوسفند، بیش از ۱۰ مرغ، ۵۰ کیلو برنج، ۲۰ کیلو آرد، هفت کیلو حبوبات، چهار کیلو روغن، دو کیلو کره، هشت کیلو پنیر، یک کیلو چای و ۱۰ کیلو قند و شکر مصرف می‌کردیم.»

غلامرضا در ادامه صحبت‌های برادرش با خنده می‌گوید: «ما در خانه قبلی‌مان جایی داشتیم به اسم بالاخانه. آنجا همیشه یک لاشه گوسفند آویزان بود و به محض اینکه نزدیک بود تمام شود؛ پدرم آن را برمی‌داشت و یک لاشه پرگوشت دیگر آویزان می‌کرد.»
به هر حال خرج خانه‌ای که در آن ۱۲ هوو، ۱۹۵ پسر و دختر و بیش از ۲۰۰ نوه و نتیجه زندگی می‌کردند، معلوم است که زیاد می‌شود اما حاجعلی به خاطر داشتن زمین‌های زیاد وکشاورزی مناسب می‌توانست هزینه خانواده‌اش را تامین کند. البته این برای زمانی بود که حاجعلی تنها ۱۲ زن داشت اما وقتی تعداد همسران او به عدد ۲۶ رسید؛ حق‌پناه بزرگ مجبور شد برای بقیه زن‌هایش در شهرها و روستاهای اطراف جوجاده خانه بگیرد و هرچند روز یک بار برای سرکشی به وضعیت آنها به شهرها و روستاهای دیگر مازندران رفت و آمد کند. او برای رفت و آمدش هم آدابی داشت که بچه‌ها باید آن را رعایت می‌کردند؛ «پدرمان اسبی داشت به اسم سهند.زمانی که او می‌خواست برای دیدن زن و فرزندانش به شهر دیگری برود با سهند تا لب جاده می‌رفت و از آنجا سوار بنز ۱۹۰اش می‌شد. وقتی هم که می‌خواست برگردد؛ یکی از دختران یا پسرانش باید با اسب لب جاده می‌رفت و آن‌قدر منتظر می‌ماند تا حاجی از راه برسد و سوار بر سهند به داخل روستا برگردد.»

[عهد آسمانى]

خواستگاری برای هوو

پسران حاجعلی تا دلتان بخواهد از پدرشان و کارهایی که انجام داده، خاطره دارند اما حتما دختران حق‌پناه هم حرف‌های شنیدنی از پدرشان دارند. برای همین پای حرف‌های آنها می‌نشینیم. روزی که ما برای تهیه گزارش به روستای جوجاده رفتیم؛ بهترین فرصت ممکن برای دیدن بازمانده‌های حاجعلی بود؛ چراکه ولیمه خوران یکی از پسران حاجعلی بود که داشت خودش را برای زیارت خانه خدا آماده می‌کرد.

حاجی صنم سومین دختر حاجعلی از زن اولش یعنی عاروس است. او که حالا ۸۵ ساله است، می‌گوید: «آن اوایل حاجی با ۱۲ همسرش در یک خانه زندگی می‌کرد. همه رابطه‌شان با هم خوب بود. وقتی حاجی می‌خواست دوباره ازدواج کند، مادرم خودش چادر به کمر می‌بست و به در خانه آن زن می‌رفت تا او را از خانواده‌اش برای حاجی خواستگاری کند.»

به گفته صنم زندگی در خانه حاجعلی خیلی جالب بود چرا که گاهی اوقات در یک هفته چند زن هم‌زمان با هم وضع حمل می‌کردند؛ «حاجعلی در میان ۲۶ زن خود سه تای آنها را از همه بیشتر دوست داشت. اولی مادرم عاروس بود که هم پای حاجی بود. دومی محرم خانم و سوم همسر آخر پدرم، ماتابه بود.» صنم در جواب این سوال که آیا حاجعلی دستِ بزن هم داشته، خنده‌اش می‌گیرد؛ طوری که دندان‌های طلایش به چشم می‌آیند؛ «حاجی سیاست داشت. اگر خشم نمی‌کرد و از زن‌هایش زهرچشم نمی‌گرفت که آنها به راحتی نمی‌توانستند در کنار هم زندگی کنند. او گاهی دستِ بزن هم داشت اما بعدا دلجویی می‌کرد. خلاصه اینکه حاجی خیلی خانواده‌دوست بود.»

[عهد آسمانى]

گوش به آهنگ سطل مسی

«به پدربزرگم به این خاطر حاجعلی گدا می‌گفتند که او عاشق حضرت علی(ع) بود و ارادت خاصی به او داشت. به همین دلیل گدای علی لقب گرفت. حتی شعری که روی سنگ مزار او نوشته‌ایم هم بی‌مناسبت با اسم او نیست.» فرامرز حق‌پناه اینها را می‌گوید؛ او اولین نوه حاجعلی است که در سال ۵۱ توانسته دیپلم بگیرد.

فرامرز مدتی روی خانواده‌اش تحقیق کرد تا آمار دقیقی از تعدادشان جمع‌وجور کند اما از آنجا که تعداد آنها خیلی زیاد است، از این کار منصرف شد. «در آماری که سال ۵۱ گرفتم متوجه شدم حاجعلی حدود ۵۴۰ دختر و پسر و نوه و نتیجه دارد. شاید الان حدود ۲۳۰۰ نفر باشیم، شاید هم بیشتر.» فرامرز از حاجعلی خاطرات زیادی دارد.

او می‌گوید: «خوب به خاطر دارم که وقتی ما بچه بودیم حاجی برای اینکه دخترها، پسرها، نوه و نتیجه‌هایش را صدا کند، می‌گفت: «آهای. او تعداد زیادی از فرزندانش را به اسم نمی‌شناخت و به همه می‌گفت آهای.»

حاجعلی حتی برای صدا کردن بچه‌هایش از سر مزرعه هم رسم و رسوم خاصی داشت. آن زمان تلفن همراه نبود. برای همین حق‌پناه بزرگ به یکی از ستون‌های خانه‌اش سطلی مسی آویزان کرده بود و هر وقت می‌خواست پسرانش را از سر مزرعه به خانه صدا کند، با یک چکش به سطل مسی می‌کوبید تا اعضای خانواده را دور هم جمع کند؛ «یکی از نشانه‌های حاجعلی داسی بود که همیشه همراهش بود. او بدون آن داس هیچ‌جا نمی‌رفت و اعتقاد داشت که ابزار کارش باید همیشه همراهش باشد. پیرمرد جز قند و شکر هیچ چیز دیگری نمی‌خرید. همه محصولات مورد استفاده‌اش را خودش به کمک همسرانش درست می‌کرد. از پشم و پنبه گرفته تا شیر و کره و پنیر.»

[عهد آسمانى]

سفره عقدی برای سه عروس

یکی دیگر از خاطرات بامزه‌ای که همه فرزندان و اطرافیان حاجعلی آن را به خوبی به یاد دارند، مربوط به روزی می‌شود که حاجعلی سه نفر از همسرانش را در یک شب عقد کرد. این اتفاق را حسن حق‌پناه به خوبی به خاطر دارد؛ «عاروس، حوا، مریم، ننه خانم، ننه‌جان، محرم خانم، فضه، فاطمه، صغری و ماتابه یا مهتاب تنها چند تن از زنان حاجی هستند.» مدتی که حاجعلی برای فروش دام‌هایش به آمل رفت‌وآمد می‌کرد، از دو دختر اهل روستای «گتاب» خواستگاری می‌کند. یکی از آنها ماتابه بود که آن زمان ۱۴ سال بیشتر نداشت؛ «وقتی پدرمان می‌خواست این دو زن را به عقد خودش دربیاورد، یکی دیگر از دختران روستا هم از او می‌خواهد او را هم به‌عنوان همسر قبول کند. پدرمان هم قبول می‌کند. به این ترتیب او در آن شب سه زن را با هم عقد می‌کند.»

با اینکه حاجعلی در طول زندگی‌اش زن‌های زیادی را به عقد خود درآورد اما فقط رضا یکی از پسران حاجعلی که حالا۷۰ ساله است مانند پدرش چند همسر دارد. او تا به حال پنج همسر اختیار کرده است؛ «پدرم قبل از مرگش قصد داشت دختر دیگری را هم به عقد خود درآورد اما دیگر اجل مهلتش نداد. او هر کاری کرد نتوانست از خانواده آن دختر رضایت بگیرد.» بعد از آن ماجرا حاجعلی گفته بود که دخترهای امروزی پرتوقع شده‌اند و به هیچ شرایطی راضی نمی‌شوند.