به نام حق
دلى كه مهر دنيا و آنچه متعلق به دنيا است در آن جاى گيرد ديگر جايى براى مهر خداوندى باقى نمى ماند پس يكى از مقدمات (بلكه تمام مقدمات ) رسيدن به مهر و عشق خدايى بيرون كردن علاقه به اولاد و مال و زرق و برق دنيايى از دل است . چنانچه اميرمؤ منان على عليه السلام فرموده : كسى كه دوستى و محبّت دنيا در دلش خانه كرده ، چگونه دوستى خدا را ادّعا مى كند. و همچنين رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى فرمايد: دوستى دنيا و دوستى خدا هرگز در يك دل جمع نمى گردد.
O از همه اينها گذشته براى تحصيل عشق الهى بايد از خود او بخواهيم كه محبت خود را به ما عنايت فرمايد، و محبت اغيار را از دل ما بيرون كند چرا كه تنها مؤ ثّر در عالم وجود اوست (لا مؤّثر فى الوجود الا اللّه ) و امر خداوندى چنين است كه اگر اراده كند كارى را واقع مى شود و بالعكس . پس همه چيز در دست قدرت اوست ، از او بخواهيم كه راهى آسان براى رسيدن به محبت به خودش براى ما فراهم آورد چنانچه امام سجاد زين العابدين عليه السلام در مناجات خود با خداى عالم چنين مى فرمايد:
(وانهج لى الى محبتك سبيلاً سهلةً اكمل لى بها خيرالدنيا والا خرة
).
(خداوندا! ... به سوى محبّتت راهى آسان بر من هموار ساز و به وسيله آن خير دنيا و آخرت را بر من كامل گردان
).
O محبت خداى عالم سرچشمه تمام خوبى هاست ، يعنى اگر شناخت الهى و پس از آن عشق خدايى براى ما حاصل شود تمام خيرات و خوبيهاى اخروى و دنيوى براى ما مهياست ، چنانچه سالار شهيدان حضرت اباعبداللّه الحسين عليه السلام در دعاى عرفه چنين با خداى متعال راز و نياز مى كند.
(... ماذا وجد من فقدك و ما الذى فقد من وجدك
). كسى كه تو را نيافت ، چه يافت و آن كه تو را يافت ، چه نيافت ؟
O انسان عاقل هميشه بدنبال چيزى بى عيب و نقص است ، و به عبارت ديگر انسان عاقل بدنبال زيبايى مى گردد كه هيچگونه عيب و نقصى نداشته باشد، به اينچنين عاقلى بايد گفت كه آن بى عيب و نقص كه از هر جهت زيبا است و زيبايى او در حد كمال است فقط و فقط خداست .