آيه هاي انتظار
نیستان اندوه {ویژه نامه شهادت غریبانه امام حسن مجتبی علیه السلام}
توسط در تاریخ 09-12-2013 در ساعت 04:41 (1868 نمایش)
▓彡♥彡♥彡▓ نیستان اندوه ▓彡♥彡♥彡▓
ویژه نامه شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام
لجه ای از اقیانونس معرفت امام
قال الامام الحسن المجتبی(عليه السلام):
المَسؤولُ حُرّ حَتی یَعِد ، وَ مُستَرِقُ المَسئولِ حَتی یَنجَز؛
امام حسن مجتبی علیه السلام فرموده اند :
انسان تا وعده نداده ، آزاد است . اما وقتی وعده می دهد زیر بار مسؤولیت میرود،
و تا به وعده اش عمل نکند رها نخواهد شد .
(بحار الانوار،ج78،ص113)
امشب دوباره چه شده است که سایه خسته شانه هایت
که بی صدا می لرزد، بر قبور قبرستان بقیع افتاده است!
چه گریه غریبانه ای!
پس از آن شب اندوهناک، که مادرت را به آغوش خاک های من سپردند،
همه غربت عالم در بقیع جمع شد و من کم کم عادت کردم
به گریه های بی صدای بچه های فاطمه علیهاالسلام
که جز در دل شب نمی توانستند در وقت دیگر
به زیارت قبر بی نام و نشان مادر بیایند.
هنوز جای پای بی تابی های کودکانه حسین علیه السلام
و چادر بلند خواهر کوچکت، که بر خاک ها کشیده می شد،
بر صفحه دل من باقی مانده است!
از اندوه قَلَندر همیشه بیدار شب های دلتنگ شهر هم
که دیگر نمی توان سخنی گفت، که با بقیع الفتی دیرینه داشت!
اما آمدن تو به بقیع، خود مرثیه ای دیگر بود
که سوگوارِ خویش را می طلبید!
هر کس دیگری هم نمی دانست، من خوب می دانستم که طولی نخواهد کشید،
تو، بغض کودکانه ات را پشت دیوارهای بقیع جا می گذاری
و با جگر شرحه شرحه، میهمان دایمی من خواهی شد!
ولی امشب، تو با همه شب های تلخ عمرت فرق داری!
گویی این چشم ها، جز اشک، حرف دیگری نیز برای گفتن دارند؛
حرفی از جنس خون جگر و طشت و لب های کبود!
چه قدر زود پیر و شکسته شدی حسن جان!
غم نخل های خونین فدک، موهایت را به سپیدی کشاند،
یا داغ چادر خاکی مادر، در کوچه های بی کسی؟
امشب که آمدی، سایه ات خمیده تر از خودت بود!
مثل کودکی ات، کنار قبر ناپیدای فاطمه علیهاالسلام نشستی
و زانوانت را در بغل گرفتی و آن قدر بی صدا
زیارت نامه عشق خواندی و گریستی،
که حتی سکوت دل من هم شکست!
سرت را بالا آوردی و از پشت مژگان بارانی ات، نگاهی به حرم جدّت
که از دور نمایان بود، کردی و بعد، بقیع را از نظر گذراندی
و تابوت غریبانه خویش را به چشم دیدی که از حرم رسول خدا
صلی الله علیه و آله وسلم به سمت بقیع، با تیرهای جفا، مشایعت می شد.
آن نقطه که نگاهت را بر خود ثابت نگه داشته، همان مزاری است
که حسین علیه السلام ، با دستان خویش، برایت خواهد کند
و همان جایی است که عباس علیه السلام ،
تیرهای خونین را از تابوتت بیرون خواهد کشید!
فقط خدا می داند که بر حسین علیه السلام چه خواهد گذشت،
وقتی با دیدن کفن خونینت، زخم کهنه دلش سر باز می کند
و داغ سینه مجروح مادرت تازه می شود.
عباس علیه السلام هم اگر زیر بازوی حسین علیه السلام را بگیرد،
باز هم کمرش در مصیبت تو خواهد شکست و قامتش خواهد خمید!
مرثیه خوانی او را از هم اینک می شنوی که با تو زمزمه می کند:
«أأَدْهُنُ رَأسی اَطَیِّبُ مَحاسِنی و رأسک مَعْفُورٌ و أنت سَلیب /
فَلَیْسَ حَریبا مَن اُصیبَ بمالِهِ و لکنَّ مَن دارءَ اَخاهُ حَریب».
«آیا موی سرم را روغن زنم و محاسنم را با عطر، خوشبو کنم،
در حالی که سرت را روی خاک می نگرم
و تو را هم چون درخت شاخ و برگ ریخته می بینم/
غارت زده، آن کسی نیست که مالش را ربوده باشند،
غارت زده کسی است که برادرش را در خاک بپوشاند.»
و بی آن که بخواهی، صحنه ای از کربلا، پیش چشمت می آید
که پس از ده سال عزای دل، محاسن حسین علیه السلام ،
به بوی خون گلوی علی اصغر علیه السلام ،معطر و خضاب می شود
و ناخودآگاه دوباره زیر لب با خود نجوا می کنی
«لا یوم کَیَومک یا اباعبداللّه » حسن جان!
برخیز که تأخیر نابهنگام امشب تو، دریای دل زینب علیهاالسلام را
به توفان بی قراری می کشاند.
او نیز می داند که شب های بقیع، پس از آمدن تو، بیش از پیش، غریب خواهد شد،
اما همین یک امشب را در خلوت دل او باش تا برای آخرین بار،
تو روضه گوشواره شکسته مادر را بخوانی و او با تو هم گریه شود!
اما غریبم! بقیع را ببخش که نه چراغی دارد تا بر مزار خاموشت بیفروزد
و نه می تواند سوگواران داغت را در خود پذیرا شود،
تا زایر بی کسی هایت شوند؛
که اگر بقیع را شمع و زایری می بخشیدند،
قبر بی نام و نشان مادرت، سزاوارتر بود برای زیارت و روشنایی!
اما گویا بر پیشانی تقدیر بقیع،
خطوط غربت، نقش بسته و داغ مظلومیت!
بقیع، از هم اینک، چشم انتظار
وارث اندوه فاطمه علیهاالسلام است!
آه از مصیبت حسن و حال مضطرش
اَحشای پاره پاره و، قلب مکدرش
آن دردها که در دل غمگین نهفتـه داشت
و آن زهرها که در جگر افروخت آذرش
آن طعنه‌ها که خورد ز دشمن به زندگی
و آن تیرها که زد پـس مردن بـه پیکرش
یک لحظه ساغرش نشد از خون دل تهی
بعد شهادت پدر و فوت مادرش
الله اکبر از لب آبی که نیمه شب
نوشید و سر زد از جگر الله اکبرش
ز الماس سوده، رنگ زمرد گـرفت، سیم
یاقوت کرد جزع و چـو بیجاده، گـوهـرش
آهی کشید و طشت طلب کرد و خون دل
در طشت ریخت نزد ستـمدیده خواهرش
زینب چو دید طشت پر از خون، فغان کشید
گویی بـه خاطر آمـد از آن طـشت دیگـرش
چندان کشیده آه که آتش گرفت چـرخ
چندان گریست خون که گذشت آب از سرش
"ادیب الممالک فراهانی"امیری
فعالیتهای فرهنگی- هنری- ادبی- صوتی و تصویری
ويژنامه شهادت غريب مدينه٬مولاي کريمان ٬امـام مجتبی علیه السلام (سال 89)
مقالات و سایر مطالب مرتبط
برچسب ها:
مقالات امام حسن مجتبی (ع),
ناله های فراغ در سوگ کریم آل الله,
ویژه نامه شهادت امام حسن مجتبی (ع),
پیامک های تسلیت شهادت مولای کریمان,
امام حسن اسوه صبر,
اوضاع سیاسی دوران امام مجتبی,
بررسی دلائل صلح امام حسن علیه السلام,
تصاویر ویژه شهادت امام مجتبی,
ثواب زيارت امام حسن,
حسن خلق امام مجتبی,
خوشحالي شهادت,
دوران خلافت امام دوم,
در رثای کریم اهل بیت,
سوگ نامه شهادت مولای کریمان,
سیره اخلاقی حسن بن علی (ع) سیره اجتماعی امام مجتبی,
سیری در زندگی دومین خورشید هدایت,
شهادت مظلومانه غریب مدینه,
شهادت امام حسن,
شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام هفتـم صفـر یا 28 صفر؟!
- دسته بندی ها
- دسته بندی نشده
ارسال مطلب به ایمیل
مشاهده پروفایل
علامت گذاری به عنوان خوانده شده
