روایتی تکان دهنده
مرحوم آیت الله میرزا احمد مجتهدی تهرانی که خدا ایشان را غریق رحمت واسعة خویش نماید؛ با حالی خاص به بیان یک روایتی پرداختند که احساس کردم جگرم جلا و صفا پیدا کرد.
ایشان فرمودند: روزی فردی آمد خدمت امام معصوم ( امام باقر(ع) و یا امام صادق (ع)) و به ایشان عرض کرد: اگر روزی یکی از شیعیان شما گناهی کند، عاقبتش چگونه خواهد بود؟
امام در پاسخ به وی فرمودند: خداوند به او یک بیماری عطا می نماید تا سختی های آن بیماری کفارة گناهانش شود.
آن مرد دو مرتبه پرسید: اگر مریض نشد چه؟ امام مجدد فرمودند: خداوند به او همسایه ای بد میدهد تا اورا اذیت نماید و این اذیت و آزار همسایه ، کفارة گناهانش شود .
آن مرد گفت : اگر همسایة بد نصیبش نشد چه؟ امام فرمودند: خداوند به او دوست بدی می هد تا وی را اذیت نماید و آزار آن دوست بد، کفارة گناهان دوست ما باشد.
آن مرد گفت : اگر دوست بد هم نصیبش نشد چه ؟! امام فرمودند : خداوند همسر بدی به او میدهد تا آزار های آن همسر بد ، کفارة گناهانش شود .
آن مرد گفت: اگر همسر بد هم نصیبش نشد چه؟ امام فرمودند: خداوند قبل از مرگ، به او توفیق توبه عنایت می فرماید .
بازهم آن مرد از روی دشمنی ای که داشت گفت: و اگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه؟!
امام فرمودند: به کوری چشم تو! ما او را شفاعت خواهیم کرد .
نقل قول
