▐*^* ▐سفیر نور*ویژه نامه مبعث حضرت ختمی مرتبت, محمد مصطفی(ص) * ▐*^* ▐

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

▐*^* ▐سفیر نور ▐*^* ▐
ویژه نامه مبعث فرخنده حضرت ختمی مرتبت
محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله

•*ஐ*•.*فروغ وحي* ويژه نامه عيد مبعث پيامبراعظم محمد مصطفي(ص)*.•*ஐ*•.(سال 90)

۞★۞★۞ ويژه نامه عيد مبعث حضرت ختمي مرتبت محمد مصطفي (ص)۞★۞★۞( سال 89)

▐♣*♣ ▐پيامک هاي تبريک عيد مبعث خاتم الانبياء محمد مصطفي(ص) ▐♣*♣ ▐

◄*♥*♥*► گالري ويژه تصاوير مبعث خاتم الانبياء والمرسلين ◄*♥*♥*►

₪❀₪ حدیث حرا ( مجموعه مولودی های ویژه عید بزرگ مبعث ) ₪❀₪

(¯`•.*~.*از بعثت او جهان جوان شد{اشعار عيدمبعث}.*.~*.•´¯)

مجموعه 60 سخنرانی از آیت الله جعفر سبحانی با موضوع تاریخ اسلام

زیارت حضرت محمد صلی الله با صدای استاد فرهمند

هزار سبد گل برای تو ( عید مبعث)


مقالات


╫ミ★ミ╫ ضرورت و لزوم بعثت انبياء از نگاه درون ديني و برون ديني چيست؟╫ミ★ミ╫

▐✿▐✿▐✿▐بررسی دلائل خاتمیت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله ▐✿▐✿▐✿▐

▌*๑۩๑*▌ گزیده ای از سخنان پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم)▌*๑۩๑*▌

آیا حضرت محمد(ص) پیامبر جهانی ست یا تنها پیامبر قوم عرب ؟!!

۞۩*۩۞ 120 درس زندگى از سيره حضرت محمد (ص ) ۞۩*۩۞

حدیثی از امام علی علیه السلام درباره حکمت ارسال رسل

آیا پیامبران پیش از نبوت و بعثت نیز معصوم بوده اند؟

چهل موضوع ؛ چهل كلام گهربار از پيامبر اعظم (ص)

**۞**پيامبران و فرستادگان خدا كيانند؟ **۞**

••*♥♥*••زندگي نامـه پيامبـــر (ص)••*♥♥*••

آیین پیامبر اکرم(صل الله علیه واله) پیش از بعثت

*~• ~* راز پیروزی پیامبر خاتم *~• ~*

حضرت محمد (ص) سواد داشت یانه؟

دلایل ارسال رسل از منظر قرآن

اثبات خاتمیّت پیامبر اکرم(ص)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نسیمی از عطر کلام حضرت ختمی مرتبت

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم):

تُقْبِلُوا إِلَيَّ بِسِتِّ خِصَالٍ أَتَقَبَّلُ لَكُمْ بِالْجَنَّةِ
إِذَا حَدَّثْتُمْ فَلَا تَكْذِبُوا وَ إِذَا وَعَدْتُمْ فَلَا تُخْلِفُوا
وَ إِذَا ائْتُمِنْتُمْ فَلَا تَخُونُوا وَ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ
وَ احْفَظُوا فُرُوجَكُمْ وَ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَلْسِنَتَكُمْ

شش چيز را براى من بپذيريد تا من بهشت را برايتان بپذيرم:
هنگامى كه سخن مى گوئيد، دروغ نگوئيد
و هنگامى كه وعده مى دهيد، خلف وعده نكنيد
و هنگامى كه امانتى به شما سپرده مى شود، پس خيانت نكنيد،
چشمان خود را (بر حرام) ببنديد و پاكدامن باشيد
و دست و زبانتان را (از گناه) نگه داريد.

بحارالأنوار جلد : 66 صفحه : 371

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از حرا آیات رحمن و رحیم آمد پدید

با نخستین حرف،قرآن کریم آمد پدید

صوت"اقرا ء باسم ربک" می رسد بر گوش جان

یا که از غار "حرا"خلق عظیم آمد پدید

نغمه "یا ایها المدثر"از جبرئیل بین

یک جهان رحمت به ما از آن کلیم آمد پدید

بانگ توحید است از هرجا طنین افکن به گوش

فانی اصحاب شیطان رجیم آمد پدید

سید امی لقب بر دست قرآن می رسد

یا به گمراهان صراط مستقیم آمد پدید

بعثت پیامبر اكرم (ص) بر پیروان حضرتش تهنیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هنوز پس از چهارده قرن،
صدایت را می شنوم
صدای روشنت را،
از پس دیوارهای قرون
صدای ضجه بت ها را،
که می شکستی شان

و صدای انسانیت را،
که با تو نفسی تازه یافته بود
و از زیر گورهای جهالت
و خروارها خاک تعصب و بی ریشگی
به سمت آسمان وحی پلک می گشود
و حقیقت انسان را مشاهده می نمود.

صدایت را می شنوم
که بر پیکر صخره های سنگی
موهوم و بت های جاهلی لرزه افکنده.
هنوز نسیم پیامت می وزد
که آتش نمرودیان را خاموش ساخت
و طرحی از گلستان حقیقت انداخت.

از حرا پایین بیا
و «قولوا لااله الاالله تفلحوا» را
دوباره فریاد کن؛

تا زمین زیر گام هایت دوباره جان بگیرد
تا این بار، عصر منجمد آهن و ابررایانه و موشک،
در برابر خورشید نگاه تو ذوب شود؛
تا لات و عزا‌های نوپدید،
جاودانگی پیام تو را باور کنند
و در خود فرو ریزند.

صدایت را هنوز می شنوم؛
دوباره بیا و از شکستن بگو و از ساختن
از عطر بال جبرئیل بگو و از وحی
از پرواز بگو و از رسیدن
از عشق بگو و از لاهوت
از ملکوت

زمان در انتظار انقلابی بزرگ است
و به دنبال آن انقلابی بزرگ،
که پس از چهارده قرن غفلت و دلواپسی،
لابه لای همه هیاهوهای مدرن
از تو می گوید،
از عشق، از انسان، از خدا

او می آید تا انسانیت، نفسی دوباره یابد
و بار دیگر انسان خفته در زیر خروارها
جهل و تعصب رها شود از خود

هنوز از پس دیوار قرون،
صدایت را می شنوم

و صدای او را که صدای توست؛
که سرشار از عطر خوش وحی است؛
که مژده آمدنش را خود داده ای

او که پیام آشنای حرا را،
دوباره در جان مان جلا می بخشد
اینک در سایه سار نامت ایستاده ایم
و بعثت را دوباره فریاد می کشیم

و از دوردست، چشم براه
غبار سواری هستیم که می آید
از حرای غیبت،
و پرچم سبز توحید بر دوش

او می آید و زمین زیر گام هایش
جانی دوباره می گیرد....

برگرفته از: پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مبعث فرخنده آخرين فرستاده خدا ، حبيب قلوب العالمين
طيب نفوس المومنين ، اشرف الانبياء و المرسلين ،
فخر عالم امکان ، محمد مصطفي صلوات الله عليه
واله بر مسلمانان سراسر گيتي مبارک باد

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

روزگاری بود میوه اش فتنه ، خوراکش مردار ، زندگی اش آلوده ، سایه هایترس شانه های بردگان را می لرزاند . تازیانه ستم ، عاطفه را از چهره هامی سترد . تاریکی ، در اعماق تن انسان زوزه می کشید و دخترکان بیگناه ، در خاک سرد زنده به گور می شدند . و در این هنگام بود که محمد(ص) بر چکاد کوه نور ایستاد و زمین در زیر پاهای او استوار گردید .


بعثت رسول اکرم مبارک باد .

[نرگس منتظر]

بعثت

، امید انسان به فردایی روشن است.

بعثت

نشانه مهرورزی خدا با خاکیان و باران رحمت بی‌‌حد او بر زمینیان است.

بعثت پیامبر اکرم(ص)مبارک باد

[خادمه زینب کبری(س)]

اگر بعتثی نبود !

نزدیک به پانزده قرن از مبعث رسول خدا، محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله می گذرد. امروز ما هستیم و دینی که از او به یادگار مانده است. در این نوشتار در پی پاسخ به این سوالیم که اگر بعثتی رخ نمی داد چه اتفاقی می افتاد؟




برای پاسخ به این سوال بهتر آن است که پیامدهای بعثت را مورد بررسی قرار دهیم تا روشن شود پیامبری آن حضرت چه دستاوردهایی به دنبال داشته که در صورت نبود آن، بشر از فیض درکش محروم می شد.

---

وحی مکمّل عقل

قرآن کریم در یک بیان جامع چنین می فرماید:
«رُّسُلًا مُّبَشرِِّینَ وَ مُنذِرِینَ لِئَلَّا یَكُونَ لِلنَّاسِ عَلىَ اللَّهِ حُجَّةُ بَعْدَ الرُّسُلِ»
[1] ؛ ما این پیامبران را بشارت دهنده و انذار كننده قرار دادیم تا به رحمت و پاداش الهى، مردم را امیدوار سازند و از كیفرهاى او بیم دهند تا اتمام حجت بر آنها شود و بهانه‏اى نداشته باشند.
از این آیه به دست می آید که اگر رسول خدا صلی الله علیه و آله مبعوث نمی شد؛ مردم در قیامت به خداوند اعتراض بر حقی می کردند به این مضمون : خدایا! تو که می دانستی عقل کارایی اش محدود است و هرگز به تنهایی قابلیت درک بسیاری از معارف و احکام را ندارد (به اینکه چگونه نماز بخواند، روزه بگیرد و ...)؛ پس چرا سخنگویی نفرستادی تا این احکام و معارف را به ما گفته و برایمان شرح دهد؟

اگر ملاک دسترسی مستقیم به پیامبر و یا امام باشد که جز عده ای مابقی معذور شده و راه اعتراضشان به خدا باز می شود. آنچه به آنها (مردمی که به پیامبر دسترسی نداشتند) می رسید و با آنها اتمام حجت می شد، پیام و معارف دین بود نه شخص پیامبر یا امام.

می بینید این حرف، حرف درست و اعتراض واردی است؛ خود خداوند هم این ناکارآمدی عقل در شناخت احکام و معارف الهی را تایید کرده و می فرماید:
«أَرْسَلْنا فیكُمْ رَسُولاً مِنْكُمْ یَتْلُوا عَلَیْكُمْ آیاتِنا وَ یُزَكِّیكُمْ وَ یُعَلِّمُكُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ یُعَلِّمُكُمْ ما لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ»[2]؛ ما در بین شما پیامبری برانگیختیم تا ضمن تعلیم و تربیت، به شما چیزهایی بیاموزد که عقل شما به تنهایی هیچگاه نمی توانست به آنها دست پیدا کند.
این یعنی اگر خداوند از راه وحی و نقل پیامبر صلی الله علیه و آله احکام و معارف را به ما نمی رساند ما هیچگاه نمی توانستیم به بخش عمده ای از بایدها و نبایدها دست پیدا کنیم.
و از آنجا که خداوند متعال خدای حکیم است؛ «وَ كانَ اللَّهُ عَزیزاً حَكیماً» [3] ؛ به گونه ای عمل می کند که هیچگاه زیر سوال نرود[4] و به او اعتراض بر حقی نشود. بنابراین حكمت او ایجاب مى‏كند و قدرت او، راه را هموار مى‏سازد كه این كار عملى شود.
امیرالمومنین علی علیه السلام دقیقا به همین نکته اشاره کرده و می فرماید:
«وَ أَنْهَى إِلَیْكُمْ عَلَى لِسَانِهِ مَحَابَّهُ مِنَ الْأَعْمَالِ وَ مَكَارِهَهُ وَ نَوَاهِیَهُ وَ أَوَامِرَهُ »؛ پروردگار با زبان پیامبر به شما خبر داد كه چه كارهایى را دوست دارد و از چه كارهایى متنفر است؛ چه اعمالى را دستور به انجام داده و از چه اعمال نهى نموده است.
«فَأَلْقَى إِلَیْكُمُ الْمَعْذِرَةَ وَ اتَّخَذَ عَلَیْكُمُ الْحُجَّةَ» ؛ و جاى عذر براى شما باقى نگذاشت و حجّت را بر شما تمام كرد.[5]

بهانه ای بی اساس

ممکن است کسی بگوید که این سخن برای عصر حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله و مردمی است که کنار آن حضرت زندگی می کردند و امروز که ما به ایشان دسترسی نداریم می توانیم به خدا عرض کنیم: ما هدایتگری نداشتیم که برای ما وحی بخواند و احکام و تعالیم دینی را به ما بیاموزد. بنابراین ما که امروز در عصر نبود پیامبر و غیبت امام زندگی می کنیم می توانیم عذر بیاوریم و با این عذر، کج روی ها و گناهانی که ممکن است از ما سر بزند را توجیه کنیم.
در پاسخ به این سخن باید گفت که ملاک در قبول و یا رد این عذر؛ بود و یا نبود معارف دینی در دسترس مردم است. این عذر وقتی پذیرفته است که فرد بتواند ثابت کند هیچ واجب و حرامی به او نرسیده و خود در این زمینه کوتاهی هم نکرده است.



اگر ملاک دسترسی مستقیم به پیامبر و یا امام باشد که جز عده ای مابقی معذور شده و راه اعتراضشان به خدا باز می شود. در همان عصر حضور پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان علیهم السلام هم همگان به ایشان دسترسی نداشتند؛ با این حال خدا فرمود ما پیامبر فرستادیم تا کسی عذر نیاورد.
نکته مهم این است آنچه به آنها (مردمی که به پیامبر دسترسی نداشتند) می رسید و با آنها اتمام حجت می شد، پیام و معارف دین بود نه شخص پیامبر یا امام.
برای همین قرآن کریم به مردم عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله و مردم بعد از ایشان دستور می دهد که همواره عده‌ای بروند دین را فرا گرفته و برای تعلیم آن به مردم شهر و دیار خود به آن سامان بازگردند[6] و این سبک و سیره الهی در رساندن پیام خود به بندگان و اتمام حجت با آنهاست؛ نه آنکه برای هر شهر و آبادی یک پیامبری مبعوث کند و یا امامی بفرستد.

در عصر حاضر که انواع و اقسام رسانه ها بشر را در خود غرق کرده است به شکلی که در محرومترین مناطق دیش های ماهواره ای بر روی کلبه خرابها و یا در کنار چادرهای بیابانی خودنمایی می کند، دیگر چه جای عذر و بهانه ای که شخص بگوید پیام دین به من نرسید و هدایتگری نبود تا من را هدایت کند.

پس معنای این سخن که فرمود: « وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ ؛ براى هر قوم و ملتى، هادى و رهنمایى است‏»[7] وجود یک پیامبر اولوالعزم و یا غیرالوالعزم و یا امام معصوم نیست؛ بلکه مراد از این هادی، هر کسی است که دین را می شناسد (حداقل بیش از دیگران) و پیام آن را به گوش آنها می رساند.
این محدوده را باز هم می توان گسترش داد. در عصر حاضر که انواع و اقسام رسانه ها بشر را در خود غرق کرده است به شکلی که در محرومترین مناطق دیش های ماهواره ای بر روی کلبه خرابها و یا در کنار چادرهای بیابانی خودنمایی می کند، دیگر چه جای عذر و بهانه ای که شخص بگوید پیام دین به من نرسید و هدایتگری نبود تا من را هدایت کند.
ذکر این نکته لازم است که اگر کسی از روی عمد چشم به این واقعیت بست و از شنیدن پیام خدا طفره رفت و در انتخاب سایت و یا کانال به گونه ای عمل کرد که اسلام به گوش و چشم او نخورد؛ خود مقصر است و مقصر حق اعتراض و بهانه جویی نخواهد داشت.
پس پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به پیامبری مبعوث شد تا پیام خدا را به ما برساند این وظیفه پیام رسانی بعد از او در درجه اول از آنِ امامان معصوم علیهم السلام است و در مرتبه بعد بر عهده شاگردان ایشان خواهد بود و این پرتو افکنی همچنان با واسطه های متصل به مرکز تا قیامت ادامه خواهد داشت و این ماییم که باید جانمان را در معرض پرتو حیاتبخشش[8] قرار دهیم.

پی نوشت:
1. آیه 165 سوره نساء.
2. آیه 151 سوره بقره.
3. ادامه همان آیه 165 سوره نساء.
4. «لا یُسْئَلُ عَمَّا یَفْعَلُ» ؛ هیچكس بر كار او نمى‏تواند خرده بگیرد و او را زیر سۆال ببرد. آیه 23 سوره انبیاء.
5. نهج البلاغه، خطبه 86.
6. آیه 122 سوره توبه.
7. آیه 7 سوره رعد.
8. حیات بخشی دین را می توان از آیه 24 سوره انفال به دست آورد که می فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَجیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما یُحْییكُم»‏ ؛ اى اهل ایمان! هنگامى كه خدا و رسول شما را به چیزى كه شما را زندگى مى‏بخشد دعوت مى‏كنند، اجابت كنید. و واضح است که خدا و رسولش مردم را به دین دعوت می کنند.

امید پیشگر

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

[خادمه زینب کبری(س)]

بعثت نبوی از نگاه علوی




"بعثت، در لغت به معنی برانگیختن، برانگیزاندن، فرستادن، بیدار كردن وزنده كردن است و در اصطلاح فرستادن خدای متعال است، انسانی را به سوی بشریت تا آنان را به راه حق وحقیقت دعوت كند.¹
به طوری كه در آیات قرآن و احادیث اهل بیت (ع) بیان گردیده است، خداوند متعال در زمان‌های مناسب پیامبرانی را برای هدایت مردم برانگیخته وهیچ قومی را بدون راهنمای الهی وانگذاشته است.

نوید بعثت پیامبر (ص)

برخی از خصوصیات و نشانه‌های ظهور آن حضرت در كتب واخبار ادیان پیشین مطرح بوده وبسیاری از اهل كتاب واعراب مشرك نیز با آن آشنائی قبلی داشتند.قرآن كریم در این زمینه می‌فرماید:
« الَّذِینَ ءَاتَیْنَهُمُ الْكِتَابَ یَعْرِفُونَهُ‏ و كَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَآءَهُمْ وَ إِنَّ فَرِیقًا مِّنْهُمْ لَیَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ یعلمون» (بقره/146)
«كسانی كه به ایشان كتاب (آسمانی) داده‌ایم، همان گونه كه پسران خود را می‌شناسند، او (محمد) را می‌شناسند و مسلماً گروهی از ایشان حقیقت را نهفته می‌دارند، و خودشان هم می‌دانند.»
بعثت،انقلابی بزرگ بر ضد جهل، گمراهی، فساد وتباهی است و سزاوار منت گذاری خداوند ودر بردارنده حكمت وتربیت است:

«لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ یَتْلُواْ عَلَیْهِمْ ءَایَتِهِ‏ وَ یُزَكِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِى ضَلَالٍ مُّبِینٍ » (آل‌عمران/164)
«به یقین،خدا بر مؤمنان منّت نهاد (كه) پیامبری از خودشان در میان آنان برانگیخت،تا آیات خود را بر ایشان تلاوت كند و پاكشان گرداند وكتاب وحكمت به آنان بیاموزد، و قطعاً پیش از آن در گمراهی آشكاری بودند.»
حضرت علی (ع) درباره فلسفه بعثت پیامبر خاتم (ص) می‌فرمایند:
«....خداوند سبحان، برای وفای به وعده خود و كامل گردانیدن دوران نبوّت، حضرت محمّد (ص) را مبعوث كرد؛ و از همه پیامبران پیمان پذیرش نبوت او را گرفته بود، نشانه‌های او شهرت داشت؛ و تولدش بر همه مبارك بود. در روزگاری كه مردم روی زمین دارای مذاهب پراكنده، خواسته‌های گوناگون و روش‌های متفاوت بودند؛ عده‌ای خدا را به پدیده‌ها تشبیه كرده وگروهی نام‌های ارزشمند خدا را انكار وبه بت‌ها نسبت می‌دادند وبرخی به غیر خدا اشاره می‌كردند. پس خدای سبحان، مردم را به وسیله پیامبر (ص) از گمراهی نجات داد وهدایت كرد واز جهالت رهایی بخشید. سپس دیدار خود را برای پیامبر (ص) برگزید وآنچه نزد خود داشت برای او پسندید واو را با كوچ دادن از دنیا گرامی داشت...»²
همراه اولین نزول وحی ودر لحظه بعثت،حوادثی بزرگ اتفاق افتاد كه از آن جمله می‌توان به شنیده شدن صدای ناله‌ای اشاره كرد كه حضرت علی (ع) در باره آن می‌فرمایند: «صدای ناله شیطان را در هنگام نزول اولین وحی به آن حضرت شنیدم، عرض كردم یا رسول الله این ناله چیست؟ فرمود: این شیطان است كه چون از اطاعت شدن ناامید شده چنین به ناله درآمده است.»


آغاز بعثت در غار حرا با نزول آیاتی از سوره مباركه علق همراه بوده است، اما در این كه بعثت در چه زمانی رخ داده است، اختلاف‌نظر وجود دارد و همین باعث اختلاف در زمان نزول قرآن نیز شده است. عده‌ای بعثت را در 27 رجب می‌دانند، برخی دیگر آنرا در 17، 18 و یا 24 ماه رمضان می پندارند و عده‌ای ربیع‌الاول را ماه مبعث برمی‌شمارند.



دانشمندان اهل سنّت برای اثبات بعثت در ماه مبارک رمضان به آیات سوره بقره، دخان و قدر استناد نموده‌اند، آنان می‌گویند در قرآن، نامی از رجب و بعثت در آن وجود ندارد. آن‌چه قرآن بر آن دلالت دارد نزول آن در ماه رمضان و شب قدر می باشد و چون بعثت پیامبر (ص)‌با نزول قرآن همراه بوده، بنابر این بعثت نیز در ماه رمضان به وقوع پیوسته است.
صاحب كتاب التمهید چنین می‌گوید:
براساس روایات اهل بیت (علیهم السلام) بعثت در ماه رجب واقع شده است، اما قرآن به عنوان كتاب آسمانی، سه سال بعد از آن بر پیامبر نازل شده است و در این سه سال پیامبر (ص)‌دعوت مخفیانه داشتند. پس از آن دعوت علنی حضرت آغاز شد. که مقارن با آن نزول پیوسته قرآن هم آغاز گردید.³

شیعه بر این باور است بعثت پیامبر (ص) طبق برخی روایات روز 27 رجب⁴ پنج سال پس از تجدید بنای كعبه، در سن چهل سالگی آن حضرت اتفاق افتاد. مستند این سخن روایات فراوانی است كه از اهل بیت (ع) به ما رسیده است.
زمانی كه حضرت مانند همیشه در غار حرا واقع در كوه نور مشغول راز ونیاز با معبود خویش بود فرشته وحی از جانب پروردگار نازل می‌شود وآن حضرت را به خواندن فرا می‌خواند: ای محمد بخوان، پیامبر فرمود: چه بخوانم؟ پس جبرئیل آیاتی از قرآن را عرضه كرد:

« اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِى خَلَقَ،خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ،اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ، الَّذِى عَلَّمَ بالقلم، عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ » (آیات 1- 5)
«بخوان به نام پروردگارت كه آفرید. انسان را از ع‍َلَق آفرید. بخوان، وپروردگار تو كریمترین است. همان كس كه به وسیله قلم آموخت، آنچه را كه انسان نمی‌دانست آموخت.»⁵
همراه اولین نزول وحی ودر لحظه بعثت،حوادثی بزرگ اتفاق افتاد كه از آن جمله می‌توان به شنیده شدن صدای ناله‌ای اشاره كرد كه حضرت علی (ع) در باره آن می‌فرمایند:
«صدای ناله شیطان را در هنگام نزول اولین وحی به آن حضرت شنیدم، عرض كردم یا رسول الله این ناله چیست؟ فرمود: این شیطان است كه چون از اطاعت شدن ناامید شده چنین به ناله درآمده است.»

تنظیم: گروه دین و اندیشه تبیان

---

[1] - لغت‌نامه دهخدا، واژه بعثت.
[2] - نهج‌البلاغه؛ ترجمه محمد دشتی، ص 39، خطبه اول
[3] - معرفت، محمد هادی، التمهید فی علوم القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ج1، ص 81 و 82
[4] - سبحانی، جعفر؛ فروغ ابدیت، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، 1373، ج 1،ص 233
[5] - ابن هشام، سیره ابن هشام، ج 1، ص 236.

[خادمه زینب کبری(س)]

فوائد بعثت پیامبر خاتم صلی الله علیه وآله

«لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُۆْمِنینَ إِذْ بَعَثَ‏ فیهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَكِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفی‏ ضَلالٍ مُبینٍ» [1]



«ممكن است كسانى در این جهان اینگونه بیندیشند كه خداوند به ما انسانها عقل و اندیشه داده و در سایه خرد قادر هستیم مصالح و مفاسد خویش را ادراك كنیم و به دنبال آن به امورى كه مصلحت ما در آن است جامه عمل پوشیده و از امورى كه داراى مفسده و ضرر است اجتناب كنیم و در نتیجه هماى سعادت و خوشبختى را در آغوش كشیم و مدینه فاضله را بر روى كره خاكى ایجاد نمائیم. حال با این محاسبه، دیگر چه نیازى به ارسال رُسل و انزال كتب و وعده‏ و وعیدهاى آسمانى و ... وجود دارد؟
ما معتقدیم كه با وجود عقل و شعور و اراده و علوم بشرى باز بشر نیاز به انبیاء دارد، نیاز به قانون آسمانى دارد و در هیچ عصرى بشر از حجت ظاهرى یعنى پیامبران و یا ادامه ‏دهندگان راه آنان یعنى ائمه علیهم السلام بى‏نیاز نیست و بلكه با گذشت زمان احساس نیاز به آئین هاى آسمانى فزونى یافته و مضاعف مى‏گردد. » [2]
این مسأله آن قدر با اهمیت است که علمای بزرگ همچون خواجه نصیرالدین طوسی آن را در صدر مباحث بعثت انبیاء آورده اند. شاید با طرح چنین بحثی بتوان به امتنانی بودن بعثت پی برد؛ که خداوند برای ارسال رسل بر انسانها منت گذارده است. بنابراین در جواب این سۆال که «چرا خداوند بخاطر مبعوث کردن پیامبرانش بر عموم مردم منت نهاده است؟» باید گفت بخاطر اهمیت موضوں و اینکه فوائد و ثمرات و نتایج بسیاری بر آن مترتب است.

فوائد قرآنی بعثت

1.الگو قرار دادن انسان کامل
انسان برای اینکه به سعادت دنیایی و اخروی برسد نیازمند به الگویی مناسب است؛ این الگو توسط خداوند با مبعوث کردن پیامبر محقق شده است. این است که خداوند بعد از آن که اعلام می دارد که رسولی را مبعوث نموده است اشاره می کند که این رسول از جنس خود شماست (من انفسکم). یعنی امکان الگوگیری از او هست. همانطور که در آیه دیگر تصریح به این مطلب دارد. «لَقَدْ كانَ لَكُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ...» [3] مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نیكویى بود، براى آنها كه امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد مى‏كنند.

ما معتقدیم كه با وجود عقل و شعور و اراده و علوم بشرى باز بشر نیاز به انبیاء دارد، نیاز به قانون آسمانى دارد و در هیچ عصرى بشر از حجت ظاهرى یعنى پیامبران و یا ادامه ‏دهندگان راه آنان یعنى ائمه علیهم السلام بى‏نیاز نیست و بلكه با گذشت زمان احساس نیاز به آئین هاى آسمانى فزونى یافته و مضاعف مى‏گردد.

2.افزون شده ایمان با تلاوت آیات توسط پیامبر
یکی از فوائد بعثت این است که پیامبر با دریافت آیات نورانی از سوی خداوند باعث تقویت روحیه و اضافه شدن ایمان مۆمنان راستین می گردد. قرآن در ادامه آیه بعثت می فرماید: پیامبرى از خودشان برانگیخت؛ كه آیات او را بر آنها بخواند. نتیجه این تلاوت چیست؟ خود قرآن در جای دیگر بیان می دارد که ثمره این تلاوت توسط رسول افزوده شده ایمان مۆمنان است.
«إِنَّمَا الْمُۆْمِنُونَ الَّذینَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ‏ إیماناً وَ عَلى‏ رَبِّهِمْ یَتَوَكَّلُونَ» [4]
مۆمنان، تنها كسانى هستند كه هر گاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان میگردد؛ و هنگامى كه آیات او بر آنها خوانده مى‏شود، ایمانشان فزونتر مى‏گردد؛ و تنها بر پروردگارشان توكل دارند.
3.تزکیه و خودسازی
یکی از مهمترین فوائد بعثت اصلاح و انقلاب درونی افراد است. با بعثت انبیاء راه صحیح خودسازی به انسانها ارائه می شود. خداوندی که آفریننده انسانهاست و از تمامی استعدادها و ظرفیت های موجود و نیز کاستی های انسان کاملا آگاه است تنها او و کسانی که از طرف اویند قادرند تا برنامه ای جامع و کامل در خودسازی به بشر ارائه دهند. این است که در قرآن به کرار تزکیه نفس را نتیجه ارسال پیامبران بر می شمارد. در معنای تزکیه مرحوم طبرسی می گوید:«مردم را از شرك و پلیدى پاك سازد.» [5]



4.تعلیم کتاب و حکمت
خداوند به وسیله پیامبرانش دستورات و قوانین الهی را در قالب کتاب آسمانی می آموزد. بسیاری از علوم هستند که فراتر از علم و عقل بشری است که مخزن این علوم خداوند است و جانشینان خداوند در روی زمین. همچنین حکمت هایی که عقل بشر قادر به درک آنها به تنهایی نیست. «شاید منظور از «كتاب» ظواهر شریعت و منظور از «حكمت» اسرار آن باشد. و شاید هم كتاب متن قرآن باشد و حكمت محتواى آن و شاید هم كتاب برنامه زندگى باشد و حكمت افقهاى بالایى كه در اثر تقوا و ایمان، مۆمنان به آن مى‏رسد. پیامبر این همه را بر مۆمنان عصر خود یا همان عربهاى جاهلى مى‏آموخت در حالى كه آنان پیش از اسلام در گمراهى آشكار بودند.»[6]

کلام خواجه نصیرالدین طوسی

خواجه در کتاب شریف تجرید الاعتقاد که شاگردش علامه حلی بر آن شرح زده - به نام کشف المراد – 10 فایده برای بعثت انبیاء ذکر کرده است که به بعضی از آن اشاره می شود:
عبارت مرحوم خواجه چنین است: « البعثةُ حسنةٌ، لاشتمالها على‏ فوائدَ: كمُعاضَدةِ العقل فیما یدلّ علیه و استفادةِ الحكم فیما لا یدل، و إزالةِ الخوف... و الإخبار بالعقاب و الثواب فیحصل اللطفُ للمكلَّفِ.[7]
1- تأیید حكم عقل در آنچه بدان راه دارد مانند قباحت قتل و دزدى، چون شرع تأكید حكم عقل كند داعى مردم در آن قوى‏تر می شود.
2- بیان احكامى كه عقل بدان راه ندارد و عقلا در آن اختلاف كردند، مثلا روزه ماه مبارك رمضان واجب است و روزه عید فطر حرام، كشتن حیوان براى غذاى انسان خوب است نزد ما، و بد است نزد هنود.
3- به سبب پیغمبران ترس از اقدام به بسیارى از كارها بر طرف می شود چون انسان نمی داند خوب است یا بد مانند غصب مال دیگرى براى رفع گرسنگى از خود.

خداوند به وسیله پیامبرانش دستورات و قوانین الهی را در قالب کتاب آسمانی می آموزد. بسیاری از علوم هستند که فراتر از علم و عقل بشری است که مخزن این علوم خداوند است و جانشینان خداوند در روی زمین. همچنین حکمت هایی که عقل بشر قادر به درک آنها به تنهایی نیست.

4- تشخیص سود و زیان در قواعد و رسومى كه حُسن و قُبح عقلى در آن راه ندارد مثلا تقسیم ارث چگونه نافعتر است و وصیت بیش از ثلث زیان دارد و...
5- از فواید بعثت انبیا حفظ نوع انسان است از تباهى به اینكه قوانین عادله جعل كنند براى معیشت دنیا غیر آنكه براى عبادت و آخرت قرار دادند. مانند احكام معاملات و نكاح و طلاق و قضا و شهادات و امثال آن و این قسمت از شریعت فقط فائده دنیوى دارد و همه كس از عادل و فاسق و ظالم و پارسا به آن نیازمندند.[8]
ایشان بعد از چند فایده دیگر آخرین فایده ای که ذکر می کند این است:
6. و از فوائد پیغمبران حل بزرگترین مسائل بشرى است كه اثبات ثواب‏ و عقاب و سراى آخرت و بقاى روح باشد و با آنكه خود این مسأله از اهم مسائل است و دانستن آن فضل بزرگى است، در آن لطفى است براى مكلّفان در عمل به احكام شریعت‏. [9]

پی نوشت:
1. آیه 164،سوره آل عمران.
2. شرح كشف المراد،علی محمدی،ص : 336 و337،ناشر: دار الفكر- قم‏،چاپ: 1378 ش‏ .
3. آیه21،سوره احزاب .
4. آیه 2،سوره انفال.
5. ترجمه جوامع الجامع، ج‏1، ص: 175، بنیاد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى‏، 1377 ش.
6. تفسیركوثر،جعفری، ج‏2، ص: 295.
7. كشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد قسم الالهیات،علامه حلی،ص 151، انتشارات مۆسسه امام صادق علیه السلام.
8. شرح فارسى تجرید الاعتقاد، ابو الحسن شعرانى‏،ص 481و 482، انتشارات اسلامیه،‏ چاپ تهران‏.
9. همان،ص 484 و 485 .

سید روح الله علوی