فلسفه تبرک چیست؟ آیا تبرک جستن به مکانها و اشیای مقدس، شرک نیست؟ چرا اهل سنت تبرک جستن ما را حمل بر شرک می کنند ؟
«تبرک» به معنى مبارک شدن و برکت پیدا کردن است.
در پاسخ به این سۆال، چند مطلب را اگر در نظر بگیریم، به سهولت پاسخ آن را در مىیابیم. این مطالب عبارتند از:
1. تبرک، منشأ و مبداء و ریشه قرآنى دارد. زمانى که حضرت یعقوب نبى علیه السلام از فراق یوسف نابینا شد، به تصریح قرآن کریم، حضرت یعقوب، لباس یوسف را بر چشم خود نهاد و بینایى خود را باز یافت؛ «فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَکمْ إِنِّى أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ»؛ یوسف (12)، آیه 96.؛ «پس چون مژده رسان آمد، آن پیراهن را بر چهره او انداخت؛ پس بینا گردید. گفت: آیا به شما نگفتم که بىشک من از (عنایت) خدا چیزهایى مىدانم که شما نمىدانید»؟ تبرّک و استشفا به پیراهن یوسف، نمونه اى از تبرّک و استشفا به چیزى است که به شکلى، منسوب به اولیاى الهى است. نقل این داستان توسط قرآن و عدم رد آن، نشان دهنده تأیید آن مى باشد.
2. قرآن خود را هم مبارک و با برکت معرفی می کند و می فرماید: «كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْكَ مُبَارَكٌ لِّیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَكَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ » ؛ این قرآن کتابی است که ما آن را به سوی تو فرستادهایم و مبارک است. تا خردمندان در آیات بیندیشند و پند گیرند. (سوره ص آیه 29 )
خداوند خود را با همین صفت درباره نزول قرآن ستوده است. آنجا که میفرماید: « تَبَارَكَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِیَكُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا» (سوره فرقان آیه 1) ؛پاک و منزه بزرگ و متعالی ، فزونی بخش و پای دارنده خیر است آن خداوند که قرآن را بر بندهاش فرو فرستاد تا برای جهانیان بیم دهندهای باشد.
صفت مبارک برای قرآن به معنای آن است که قرآن موجب سعادت و کامروایی، باعث فزونی و کثرت درهمه خیرهاست. خواندن قرآن، عمل به آن، فهم آیات آن همگی باعث سعادت و کامرانی اهل ایمان است و عامل خیر و نیکی.