ویژه نامه شهادت جانسوزحضرت فاطمه زهراعلیهاالسلام* انسیّةحوراء *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

السلام علیک یا سیدتنا یا فاطمة الزهراء(علیها السلام)

شکسته بال وپری زآشیانه می بردند
تن ضعیف غریبانه شبانه می بردند

جنازه ای که همه انبیاء قربانش
چه شد که هفت نفر مخفیانه می بردند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء سلام الله عليها :

الْزَمْ رِجْلَها، فَإنَّ الْجَنَّةَ تَحْتَ أقْدامِها، و الْزَمْ رِجْلَها فَثَمَّ الْجَنَّةَ.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها فرمود:

هميشه در خدمت مادر و پاي بند او باش،
چون بهشت زير پاي مادران است;
و نتيجه آن نعمت هاي بهشتي خواهد بود.

«كنزل العمّال، ج 16، ص 462، ح 45443»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کوثر بهای بهشت بود و بهشت را به بها می دهند نه به بهانه...

کوثر را به خاتم دادند تا علی را همسری کند

و حسن و حسین را مادری.



از حضرت علی پرسیدند که فاطمه چگونه بود برای تو؟
گفت:"نعم العون فی طاعت الله"
بهترین یاور در عبادت حق تعالی بود.



در خطبه شقشقیه هست که علی علیه السلام می گوید:
گروهی بر فدک تجاوز کردند،
و گروهی کریمانه از این حق گذشتند...



حضرت زهرا سلام الله علیها چشمه جوشان اهل بیت بود
که از این لیلة القدر یازده یوم الله طلوع کردند.



زهرا(س) اولین روضه خوان بر سر قبر عمویش حمزه بود.
هر روز پیاده بر سر مزار شهدای احد می رفت...



شاید به شیعه می آموخت تا بر سر مزار حسین
باید رفت و روضه بر غریبی خواند.
زهرا سنگ صبور غم های رحمت للعالمین،
پس از مادرش خدیجه بود.



زهرا پس از رحلت رسول خدا هفتاد روز بیشتر دوام نیاورد.
زهرا(س) نماد ولایت پذیری در اعصار است.



عباس را یاد داد که حسین را تنها نگذارد در کربلا ...
زهرا ادامه ی خداست، در روی زمین؛
و زمین کم آورد از نبودش.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نمی‏دانم کجایی،
اما هر روز برایت گل می‏چینم.

اگر بودی،
مردانگی‏ ها، بوی تعفن نمی‏گرفت
و دست‏های سیاه تفرقه،
کشورهای مسلمان‏ نشین را نمی‏ بلعید.

ما در تنهایی خویش، غرق می‏شویم
و آوازهای ابوجهل‏ها را صیقل می‏دهیم.
ما از تو دور افتادیم.

هنوز بوی در نیم ‏سوخته را
از کوچه‏ های تنگ مدینه می‏شنویم؛
از پشت صفحات غبارگرفته تاریخ.

هنوز کلمات و آیین‏ های زندگی تو زنده ‏اند.
اگر سیره تو فراگیر شود،
دوباره عطر امامت،
مشام روزهای تنها مانده ما را خواهد آکند.

کاش به ما یادآوری می‏کردی
شیوه پیروان حقیقی را!
کاش ما از این خواب زمستانی برخیزیم!
عباس محمدی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زهرا علیهاالسلام کوثر خداست.
لیلة القدر خداست.

جلوه جمال خداست
و تفسیر جلال خدا.

زهرا علیهاالسلام حصن محکم ولایت است
و آموزگار خوب شهادت.

زهرا علیهاالسلام
تلاوت بیداری است؛

سایبان شوق است؛
تولّد بالغ تاریخ است
و بهار سرشار دل های آشنا.

زهرا علیهاالسلام معرّف نهایت
کمال زن است و اوج عروج انسان.

چشمه غدیر در باغ دستان
پرتوان او به بلوغی رسید

و غدیری ها از دامان عصمت او
به رویشی رسیدند...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نامت گل، نشانت گل آذین،
یادت گلاب و غروبت گلگون!

آن گلی که بهشت با عطر
گلبرگ های آن از هوش می رود؛

گلی با هیجده گلبرگ بی مثال،
با هیجده بهار لا یزال.

خوشا به حال هیجده بهاری که با تو شکفتند.
هیجده تابستانی که به بار نشستند؛

هیجده خزانی که بر باد رفتند
و هیجده زمستانی که کفن پوشیدند....

کوه ها حجم عقده های کبود توست
و دریاها چکیده اشک های غریب تو.

از آن روز که فدک به نام تو شد،
فلک قافیه ای در خور یافت
و از آن دم که آب مهریه تو شد،

سفینه اهل بیت به جریان افتا د.
بیت الاحزان تو، پیشگوی کربلا بود
و گریه های دردناکت پیش درآمد نینوا.

سیمرغ گم شده!
مبادا بی تو حقیقت،
آشیانه خفاش ها شود و عشق،
بازیچه کاکلی ها!

مادر پهلو شکسته،
دل های شکسته را دریاب.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تو را که دستانت بوسه گاه آفتاب بود.
تو را که چشمانت ضریح آسمان بود

تو را که دریاهای جهان، کنار نامت پهلو گرفتند.
تو را که گل‏های جهان، عطر نامت را وام گرفتند.
تو را که باران، به یمن نگاه تو نازل شد.

خورشید، فردا را بی تو در کنج کدام خرابه غروب کند؟
دریا، فردا را بی تو در کدام ساحل، سر بکوبد؟
آسمان، فردا را بی تو در کدام کرانه شعله‏ور شود.

شب‏های بی تو، مرگ بار است.
روزهای بی تو، داغناک است.
ای مادر پدر!
ماجرای پهلوی تو تلخ است.

بگذار فقط خدا بداند که چه بر مدینه گذشت؟!
بگذار فقط خدا بداند...

حدیث فاطمی * مجموعه فعالیتهای بچه هــای آیه های انتظار به مناسبت شهادت حضرت فاطمه علیهاالسلام *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کشتی پهلو گرفته

هیچکس آیا توانسته است غم فاطمه(س) را
در سوگ پدر به تصویر بکشد،
جز ناله های بیت الاحزان فاطمه(س)؟

در اندوه جگر سوز علی (ع)
در مواجهه با فاطمه ی میان در و دیوار
و گاه شستن صورت نیلی و بازوی کبود فاطمه(س)،
هیچ هنرمند عارفی توانسته است مرثیه بسراید

آنچنانکه از عمق رنج آدمی
در چروک های پیشانی علی(ع) خبر دهد
و وسعت غمهای خلقت را در پهنای اشک علی (ع) بشناسد
و بشناساند جز باز اشک پنهانی علی(ع) ؟

هیچکس را یارای آن بوده است
که آلام محض زینب (س) را به هنگام دیدار سر برادر
بر بام نیزه ها بیان کند،
جز خون جاری از سر مبارک زینب(س) ؟

اگر زینب(س) با مشاهده ی سر برادر ،
حسین،روحی فداه سلامت سر خویش را تاب آورده بود
و سر بر ستون کجاوه نکوبیده بود،
چه کسی عشق را ،درد را
و هجران را در آفرینش تفسیر می کرد ؟

اینها دردهایی است که نویسنده را
اگر احساس داشته باشد خاکستر می کند
و قلم را اگر به تعداد درختان عالم باشد
می سوزاند و دفتری به پهنای گیتی را آتش می زند.

سوز اشکهای فاطمه(س) هنوز
پای عارفان را در بیت الاحزان او سست می کند
و کمر ابرار را می شکند
و آتش به جان اولیاء الله می اندازد.

معاذالله که رشحه ی هیچ قلمی بتواند
با اشک سوزناک علی(ع)
به هنگام شستن پیکر فاطمه(س) برابری کند.
کجاست اسماء ؟

از او بپرسید، فرشتگانی که
در اشکهای آن هنگام علی(ع) به تبرک غسل می کردند،
بال و پرشان نسوخت؟

آنچه بر پیشانی تاریخ تشیع،
چروکهایی اینچنین عمیق آفریده،
دردهایی از این دست است.

دردهایی که گفتنی نیست،
بیان کردنی نیست،
تصویر و تصور کردنی نیست.

درد را اگر بسیار عمیق باشد به زخم تشبیه می کنند
و زخم را اگر بیش از حد سوزنده باشد به آتش .

و حرارت کدام آتشی می تواند
با هرم قلب علی (ع) در بیست و پنج سال سکوت
خار در چشم و استخوان در گلوی او برابری کند ؟

پس اینگونه دردها مشبه نیستند مشبه به اند.
و تاریخ شیعه آکنده از دردهایی اینگونه است.

غم کمر شکن و چاره سوز حسین(ع)
در شهادت برادر علمدار ، عباس روحی فداه.

سکوت اندوهبار حسین جان عالمی به فدایش
در برابر جگر پاره پاره امام برادر حسن(ع).

حسرت عمیق عباس برادر(ع)،عباس عمو،عباس پدر
و عباس امید در جراحت مشک آب.

درد وصف ناشدنی سجاد(ع) در شهادت مظلومانه ی پدر.

واز آن پس، همچنان انبوه درد بر درد
و تراکم جراحت بر جراحت و زخم بر زخم
و اتصال مدام جوی خون.


انگار تاریخ را در سرزمین شیعه
با خون رقم می زنند،با مظلومیت خون.
...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

علی علیه السلام تنها شد

... مرد خیبر، مرد خندق،

تا شنید، از پای افتاد.

آبی بیاورید...

در کنارش می گفت:

ای کوثر خدا،

ای دختر رسول،

ای اُنس مهربان،

این دل رمیده ما را

دیگر چه کسی انیس و مونس باشد؟ ...

یک بار دیگر آسمان گرفت

و خنجر تبار قابیل،

خورشیدی دیگر را

که در ابتدای طلوع خود بود،

بر سجاده خون از پای انداخت.

رسول صلی الله علیه و آله وسلم از تنهایی درآمد

و علی علیه السلام

غربت خود را به سوگ نشست.

و حرامیان سرمست،

که علی علیه السلام تنها شد؛

چون بی همتا شد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کشتی پهلو گرفته

هیچکس آیا توانسته است غم فاطمه(س) را
در سوگ پدر به تصویر بکشد،
جز ناله های بیت الاحزان فاطمه(س)؟

در اندوه جگر سوز علی (ع)
در مواجهه با فاطمه ی میان در و دیوار
و گاه شستن صورت نیلی و بازوی کبود فاطمه(س)،
هیچ هنرمند عارفی توانسته است مرثیه بسراید

آنچنانکه از عمق رنج آدمی
در چروک های پیشانی علی(ع) خبر دهد
و وسعت غمهای خلقت را در پهنای اشک علی (ع) بشناسد
و بشناساند جز باز اشک پنهانی علی(ع) ؟

هیچکس را یارای آن بوده است
که آلام محض زینب (س) را به هنگام دیدار سر برادر
بر بام نیزه ها بیان کند،
جز خون جاری از سر مبارک زینب(س) ؟

اگر زینب(س) با مشاهده ی سر برادر ،
حسین،روحی فداه سلامت سر خویش را تاب آورده بود
و سر بر ستون کجاوه نکوبیده بود،
چه کسی عشق را ،درد را
و هجران را در آفرینش تفسیر می کرد ؟

اینها دردهایی است که نویسنده را
اگر احساس داشته باشد خاکستر می کند
و قلم را اگر به تعداد درختان عالم باشد
می سوزاند و دفتری به پهنای گیتی را آتش می زند.

سوز اشکهای فاطمه(س) هنوز
پای عارفان را در بیت الاحزان او سست می کند
و کمر ابرار را می شکند
و آتش به جان اولیاء الله می اندازد.

معاذالله که رشحه ی هیچ قلمی بتواند
با اشک سوزناک علی(ع)
به هنگام شستن پیکر فاطمه(س) برابری کند.
کجاست اسماء ؟

از او بپرسید، فرشتگانی که
در اشکهای آن هنگام علی(ع) به تبرک غسل می کردند،
بال و پرشان نسوخت؟

آنچه بر پیشانی تاریخ تشیع،
چروکهایی اینچنین عمیق آفریده،
دردهایی از این دست است.

دردهایی که گفتنی نیست،
بیان کردنی نیست،
تصویر و تصور کردنی نیست.

درد را اگر بسیار عمیق باشد به زخم تشبیه می کنند
و زخم را اگر بیش از حد سوزنده باشد به آتش .

و حرارت کدام آتشی می تواند
با هرم قلب علی (ع) در بیست و پنج سال سکوت
خار در چشم و استخوان در گلوی او برابری کند ؟

پس اینگونه دردها مشبه نیستند مشبه به اند.
و تاریخ شیعه آکنده از دردهایی اینگونه است.

غم کمر شکن و چاره سوز حسین(ع)
در شهادت برادر علمدار ، عباس روحی فداه.

سکوت اندوهبار حسین جان عالمی به فدایش
در برابر جگر پاره پاره امام برادر حسن(ع).

حسرت عمیق عباس برادر(ع)،عباس عمو،عباس پدر
و عباس امید در جراحت مشک آب.

درد وصف ناشدنی سجاد(ع) در شهادت مظلومانه ی پدر.

واز آن پس، همچنان انبوه درد بر درد
و تراکم جراحت بر جراحت و زخم بر زخم
و اتصال مدام جوی خون.


انگار تاریخ را در سرزمین شیعه
با خون رقم می زنند،با مظلومیت خون.
...