كرامات و مقامات عرفاني امام حسين علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

كرامات و مقامات عرفاني امام حسين علیه السلام

پيشگفتار


قيام امام حسين عليه السلام در زمان يزيد، چنان پرشور و مهيج بود كه خاطره‌ي آن در دلهاي مردم جاويد مانده است و چنانكه مشاهده مي‌كنيم پس از قرون متمادي، هنوز هم مردم، قهرمانان كربلا را براي خود نمونه و سرمشق قرار مي‌دهند و در ابراز قهرماني و فداكاري از آنها الهام مي‌گيرند.

حسين بن علي عليه السلام از همان دوران نوجواني كه شاهد انحرافات دستگاه حكومت اسلامي از مسير اصلي خود بود، از موضع گيريهاي سياسي پدر خود پيروي و حمايت مي‌كرد؛ چنانكه در زمان خلافت عمر بن خطاب، روزي وارد مسجد شد و ديد عمر بر فراز منبر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نشسته است.

با ديدن اين صحنه بالاي منبر رفت و به عمر گفت:«از منبر پدرم پايين بيا و بالاي منبر پدرت برو!»عمر كه قافيه را باخته بود گفت: «پدرم منبر نداشت!» آنگاه او را در كنار خود نشانيد و پس از آنكه از منبر پايين آمد از او پرسيد:«چه كسي اين سخنان را به تو ياد داده است؟»


و او در پاسخ فرمود: «هيچ كس!»در هر حال حسين بن علي عليه السلام مردي است كه در دوران عمر خود به شجاعت و آزادگي و ايستادگي در برابر ظلم و ستم شهرت يافت.اين كتاب چنانكه از نامش هويداست فقط به قطره‌اي از اقيانوس كرامات و مقامات عرفاني آن امام همام خواهد پرداخت، با اين اميد كه عاشقان و پيروان آن حضرت را نافع افتد؛ و فصل نوين و پرشوري را در زندگي ما پديد آورد.

قم، حوزه علميه سيد علي حسيني قمي ربيع‌الثاني

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سيره‌ي امام حسين در يك نگاه

نام: حسين عليه السلام

لقب معروف: سيدالشهداء عليه السلام

كنيه: اباعبدالله

پدر: اميرمؤمنان علي عليه السلام

مادر: حضرت صديقه‌ي طاهره عليهاالسلام

زمان و مكان تولد: سوم شعبان سال 4 هجري در مدينه

زمان و مكان شهادت: روز عاشوراي سال 61 هجري در كربلا

مدت عمر: 57 سال

مرقد مطهر: كربلاي معلي

دوران زندگي در عصر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم: حدود 6/5 سال

همراهي با پدر: حدود 50 سال

همراهي با برادرش امام حسن عليه السلام: حدود 10 سالمدت امامت: 10 سال

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مظهر ازادگی



بزرگ فلسفه‌ي قتل شاه دين اين است كه
مرگ سرخ به از زندگي ننگين است‌

نه ظلم كن به كسي ني به زير ظلم برو
كه اين مرام حسين است و مكتب دين است‌

حسين مظهر آزادگي و آزادي است
خوشا كسي كه چنينش مرام و آئين است‌

همين نه گريه بر آن شاه تشنه لب كافي است
اگر چه گريه بر آلام قلب تسكين است‌

ببين كه مقصد عالي وي چه بود اي دوست!
كه درك آن سبب عز و جاه و تمكين است‌

ز خاك مردم آزاده بوي خون آيد
نشان شيعه و آثار پيروي اين است‌

ز خون سرخ شهيدان كربلا، «خوشدل»
دهان غنچه و دامان لاله‌ي نگين است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقامات عرفاني و جلوه‌هاي
رفتاري سالار شهيدان امام حسين


در خلقت ما سوي سهيم است حسين
در نزد خدا ذبح عظيم است حسين‌

اي غرق گنه بگير دامانش را
زيرا چو خداي خود كريم است حسين

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شکوه امام حسين علیه السلام


امام حسين عليه السلام هميشه معطر
و با لباس منظم و نيك و بسيار باشكوه
و متين و باوقار بود.

همواره جوانان بني‌هاشم،
به سرپرستي قمر بني هاشم عليه السلام
سوار بر اسب و با شمشيرهاي برهنه
ملازم ركاب آن حضرت بودند
و از ايشان پاسداري مي‌كردند.

زيرا او علاوه بر اينكه تنها يادگار
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم
به حساب مي‌آمد مردي مبارز بود
و لذا احتمال خطر گزند دشمن
به آن حضرت بسيار زياد بود.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سخاوت امام حسین علیه السلام


روزي مردي صحرانشين خدمت امام حسين عليه السلام شرفياب شد
و گفت:«اي پسر رسول خدا! من ضامن ديه‌ي كامله [3] شده‌ام
و طاقت پرداخت آن را ندارم.

با خود گفتم بهتر است نزد كريم ترين مردمان بروم
و از او چاره جويي كنم اما شخصي را كريم‌تر از تو نيافتم.
اينك مرا ياري فرما.»

امام عليه السلام فرمود:
«اي برادر عرب! سه سؤال از تو مي‌پرسم،
اگر يكي را پاسخ دهي يك سوم ديه را به تو پرداخت مي‌كنم
و اگر دو مسأله را جواب گفتي،

دو سوم ديه را و اگر هر سه مسأله را پاسخ دهي،
تمام ديه را به تو خواهم داد.»

مرد بياباني عرض كرد:
«اي پسر رسول خدا! آ
يا كسي چون تو كه در علوم و معارف سرآمد است
و از خانه‌ي علم و شرف به پاخاسته است
از كسي [ صفحه 19] چون من مسأله مي‌پرسد؟!»

حضرت عليه السلام فرمودند:
«از جدم رسول خدا شنيدم كه فرمود
«المعروف بقدر المعرفة»
يعني «نيكي به هر كس
با توجه به اندازه‌ي سطح شناخت او
سنجيده مي‌شود

(و من از تو جز به اندازه‌ي ميزان درك و فهمت نخواهم پرسيد.)»

او عرض كرد:
«بپرسيد و اگر ندانستم به ياري خداوند
از شما خواهم آموخت.»

امام عليه السلام فرمود:
«چه عملي بهترين اعمال است؟»

ايمان به خدا.- چه چيز موجب نجات از هلاكت است؟
اطمينان به خدا.- چه چيز زينت مرد است؟

بردباري و خويشتن‌داري.- بعد از اين چه؟ --
ثروتي كه همراه جوانمردي و انصاف باشد.-
و بعد از آن چه؟-

فقري كه همراه با صبر و شكيبايي باشد.-
اگر كسي هيچ يك از اينها را نداشته باشد چه؟!-
در اينصورت بهتر است صاعقه‌اي
از آسمان بيايد و او را [ صفحه 20] بسوزاند،
زيرا چنين كسي سزاوار عذاب است.

امام عليه السلام از اين پاسخ خنديد
و جواب‌هاي مرد عرب را پسنديد.

آنگاه دستور داد كيسه‌ي پولي
كه در آن هزار دينار طلا بود به او دادند
و به اين هم بسنده نفرمود
و انگشتري خود را كه نگين آن
دويست درهم ارزش داشت
به او هديه نمود و فرمود:

«اين هزار دينار را به طلبكارانت بده
و قيمت انگشتر را صرف مخارج زندگي خود نما.»

مرد صحرانشين در حالي كه
از شادي در پوست نمي‌گنجيد گفت:

«الله اعلم حيث يجعل رسالته.» [4] .
«خداوند خود مي‌داند كه مقام رسالت خود را
برعهده‌ي چه كسي قرار دهد.»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بزرگواری امام حسین علیه السلام


فقيري بيابان نشين كه آثار فقر از سر و رويش معلوم بود،
وارد شهر مدينه شد و از مردم پرسيد:
«كريم ترين و بزرگوارترين مرد در اين شهر كيست؟»

مردم، امام حسين عليه السلام را به او معرفي كردند
و او را به مسجد راهنمايي كردند.

مرد فقير چون وارد مسجد شد،
امام حسين عليه السلام را ديد كه مشغول نماز است.

در مقابل آن حضرت ايستاد و اين شعرها را خواند:
لم يخب اليوم من رجاك و من حرك من خلف
بابك‌انت جواد و انت معتمد أبوك قد كان قاتل الفسقة

يعني: «امروز كسي كه اميد به تو داشته باشد
و حلقه‌ي در خانه‌ي تو را حركت دهد نااميد نخواهد شد؛

تو سخاوتمند و پناه بينوايان هستي
و پدرت كشنده‌ي فاسقان بود.»

امام حسين عليه السلام نماز خود را كوتاه كرد
و پس از نماز به سوي آن اعرابي آمد.

آثار فقر و تهيدستي را از چهره‌ي او مشاهده كرد،
آنگاه بازگشت و قنبر را صدا زد.

قنبر پيش دويد.امام عليه السلام به او فرمود:
«از مخارج زندگي ما چقدر باقي مانده است؟»

قنبر گفت: «دويست درهم باقي مانده كه به من فرمودي
آن را بين بستگانت تقسيم كنم.»

امام عليه السلام فرمود:
«آن را فورا بياور،
كسي كه از آنها سزاوارتر است آمده.»

پس قنبر رفت و آن اموال را آورد.
امام حسين عليه السلام آن را گرفت
و از روي حيا، از گوشه‌ي باز در،
بي‌آنكه چهره‌ي فقير را ببيند آن مبلغ را به او داد

و در جواب شعر او
اين ابيات را به همان وزن و قافيه سرود:

خذها فاني اليك معتذر
و اعلم باني عليك ذوسفقة
لو كان في سيرنا الغداه
عصا كانت سمانا عليك منذفقة
لكن ريب الزمان ذو غير
و الكف منا قليلة النفقة«

اين پول را از من بگير و از تو معذرت مي‌خواهم
و بدان كه من تو را دوست دارم.

اگر دست ما پر بود،
تو را همواره بهره مند مي‌كرديم،
ولي دگرگونيهاي زمانه كم عطا شده
و دستمان خالي است.»

هنگامي كه اعرابي پولها را گرفت
از نهايت ادب و كمال توأم با سخاوت
امام عليه السلام از شوق، سخت گريه كرد.

حضرت فرمود:«گويا عطاي ما را كم شمردي؟»
اعرابي گفت:«نه! بلكه گريه ام براي آن است
كه دست با اين وجود و سخاء چگونه رواست
كه زير خاك برود؟»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آزادی غلام


روزي امام حسين عليه السلام از جايي عبور مي‌كرد.
مشاهده نمود كه جواني در باغي مشغول صرف غذا است
و به سگي نيز غذا مي‌دهد؛

به او فرمود:
«به چه انگيزه‌اي اين گونه
با اين سگ مهرباني مي‌كني؟!

او گفت:«من مردي غمگين و غلام يك يهودي هستم.
آرزو دارم با خشنود كردن اين حيوان خداوند
غم و اندوه مرا مبدل به خشنودي گرداند
و از بردگي آزاد گردم.»

امام حسين عليه السلام
با آن غلام نزد صاحب يهودي او آمد.

آن حضرت دويست دينار به يهودي داد
تا غلام را خريداري كرده و آزاد نمايد.

يهودي گفت:«اين غلام را به خاطر قدوم مبارك شما
كه خانه‌ي ما را روشن ساخت به شما مي‌بخشم

و اين بوستان را نيز به غلام بخشيدم
و [ صفحه 25] آن پول را نيز به خودتان رد مي‌كنم.»

امام حسين عليه السلام همان دم غلام را
در راه خدا آزاد فرمود و همه‌ي آن بوستان
و پول را نيز به غلام بخشيد.

هنگامي كه همسر يهودي اين بزرگواري را
از امام حسين عليه السلام ديد،

گفت:
«من مسلمان شدم و مهريه‌ام را
به شوهرم بخشيدم.»

مرد يهودي گفت:
«من نيز مسلمان شدم و اين خانه‌ام را
به همسرم بخشيدم.»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آزادی کنیز


انس بن مالك گويد:
«در حضور امام حسين عليه السلام بودم،

ناگاه كنيز آن حضرت وارد شد
و يك شاخه‌ي گل به آن حضرت هديه كرد.»

حضرت عليه السلام شاد شد و به او فرمود:
«تو را در راه خدا آزاد ساختم.»

من عرض كردم:
«او تنها يك شاخه‌ي گل كه
چندان ارزشي ندارد به خدمت شما آورد،
شما او را به خاطر همين، آزاد كردي؟!»

فرمود: «خداوند ما را چنين تربيت فرموده،
آنجا كه فرموده است:

«و إذا حييتم بتحية فحيوا باحسن منها او ردوها»
«هر گاه كسي به شما تحيت گويد،
پاسخ او را بهتر دهيد يا لاأقل همانگونه پاسخ دهيد.»

آنگاه امام عليه السلام فرمود:
«كمال الجود بذل الموجود»
«نهايت بخشش اعطاي تمام دارائي‌هاست.»

و آن كنيز جز آن شاخه‌ي گل
مالك چيزي نبود.»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همنشین با فقرا


نقل است كه روزي حضرت سيدالشهداء
عليه السلام سوار بر اسب از محلي عبور مي‌كردند.

در راه چند فقير بينوا و بيچاره را ديدند
كه بر روي كهنه عبايي بر خاك نشسته
و تكه‌هاي خشك نان در دست دارند و مي‌خورند.

آنها همين كه چهره‌ي نوراني امام عليه السلام را ديدند گفتند:
«اي پسر رسول خدا! بفرما و از اين غذا بخور!»

امام عليه السلام فورا از اسب پياده شد
و كنار آنها آمد و با كمال تواضع در كنار آنها بر خاك نشست
و با آنان از نانها ميل فرمود

و آنگاه اين آيه شريفه را تلاوت فرمود:
«انه لا يحب المستكبرين» [10] .
«همانا خداوند متكبران را دوست نمي‌دارد.»

سپس فرمود:
«اي دوستان! من دعوت شما را پذيرفتم.

اينك نوبت شماست كه دعوت مرا اجابت نماييد.
امروز براي نهار به منزل من تشريف بياوريد.»

فقيران خاك نشين دعوت امام عليه السلام را پذيرفتند
و همراه آن حضرت به طرف خانه حركت كردند.

امام عليه السلام خدمتكار خانه را فرمود:
«هر چه را از غذا در خانه، ذخيره كرده‌اي
براي اين مهمانان بياور.»

پس سفره‌اي رنگين ترتيب داد و به اين ترتيب
پذيرايي خوبي از ايشان به عمل آورد.