آموزش روخوانی و روانخوانی قرآن کریم

[*شهید گمنام*]

مـــد



هرگاه بعد از حروف مدّی ، حرف ساکن یا مشدد و یا همزه قرار گیرد ، حروف مدّی را باید پیش از حالت

طبیعی و مدّ و کشش داد ، در بعضی از قرآن ها در چنین مواردی برای راهنمایی قاری ، علامتی به

شکل( ــــٓـــ ) روی حروف مدی قرار داده اند .



این علامت از کلمه ( مدّ ) گرفته شده ، قسمت زیرین میم و طرف بالای دال را برای اختصار حذف کرده اند



() ،مانند:

ضٰآلّینَ – سُوٓءِ – لِقٰآءَ – کٓــهــیــعٓــصٓ

تنوین



تنوین نون ساکن زائدی است که به آخر بعضی از اسمها اضافه میشود ، برای این که نون زائده با

نون اصلی کلمه اشتباه نشود آن را در کتابت نمی نویسند و در عوض شکل حرکت حرف آخر را تکرار

میکنند (ـــًــــٍـــٌــ) .



این تکرار شکل نشانگر تلفّظ نون ساکنی است که در کتابت نوشته نشده ولی خوانده میشود ، مانند :

کِتٰابٌ – مٰاءً – رَاضِیَهً – جِهٰادٍ

یادسپاری : بعضی از کلماتی که به تنوین فتحه ختم شده بعد از آنها الفی آورده اند ، مانند : (کِتٰابًا)

و این بدان جهت است که در هنگام وقف باید به صورت الف مدّی خوانده شود . (کِتٰابٰا)



در سه مورد زیر الف آورده نشده :



۱ – کلماتی که به تاء گرد ختم شده باشد ، مانند : (رَحْمَهً – حَیاهً) چرا که در هنگام وقف ، تاء تبدیل

به هاء ساکن میشود ، (رَحْمَهْ – حَیٰاهْ) .



۲ – کلماتی که الف مدّی آن به صورت یاء نوشته شده باشد ، مانند : (هُدًی – ضُحًی) ،با علّت آن در

درس آینده آشنا خواهید شد .



۳ – بعضی از کلماتی که به همزه ختم شده باشند ، مانند : (مَاءً – سَمٰاءً) علّت آن را در بحث های

آینده توضیح خواهیم داد .



تمرین : آیات ذیل را به صورت بخش بخش و شمرده بخوانید :

سایت حرف های قرآنی