ویژه نامه شهادت امام هادی علیه السلام {مشعل دار هدایت }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ویژه نامه شهادت امام هادی علیه السلام
{مشعل دارهدایت)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

لجه ای از از اقیانوس بیکران معرفت

قالَ علی ابن محمد الهادی النقی علیه السلام :

اَلْعِلْمُ وِراثَةٌ كَريمَةٌ وَالاْ دَبُ حُلَلٌ حِسانٌ، وَالْفِكْرَةُ مِرْآتٌ صافَيةٌ

امام هادی علیه السلام فرموده اند :

علم و دانش بهترين يادبود براى انتقال به ديگران است ، ادب زيباترين
نيكى ها است و فكر و انديشه آئينه صاف و تزيين كننده اعمال و برنامه ها است .

بحارالا نوار: ج 71، ص 324

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«خدا را پیوسته برای هدایت مردم، حجت‌هاست.
امام هادى(علیه السلام)، هادى امت و هدایت‌یافته غیب بود.


فروغی که از خورشید وجودش می‌تابید، روشن‌گر افکار
و راهنمای مردم بیدار بود. ظلمت حاکم، آن حق مظلوم را به زندان
افکند و در حصر نهاد، ولی آن نور زندانى، پیوسته روشنایی
می‌بخشید و بر دل‌های محبان حکومت داشت؛

نه با سلاح، که با فلاح؛ نه با قدرت نظامى، که با فضیلت اخلاقى.
سخن‌چینان از جاذبه معنوی و برتری علمی‌اش در آتش
حسد می‌‌سوختند و حاکمان، او را رقیب حکومت می‌دانستند.

او را از مدینه به سامرا بردند تا مدینه بی‌خورشید بماند
و پروانه‌ها، سرگردان و شیعه، پریشان، ولی خلفای کوردل
عباسى، کورتر از آن بودند که فروغ جهان‌تاب او را درک کنند.

آنچه او را محبوب دل‌ها ساخته بود، پیوند با خدا، تکیه بر
خالق، غنای از مخلوق، وارستگی از دنیا، وابستگی
به ابدیت و دلدادگی به عبادت بود.

سلام بر جان روشن و ضمیر فروزانش که با نیایش
و نجوا با خدا مأنوس بود و سجاده و سحر، گواه
یک عمر تهجد و شب‌زنده‌داری‌اش بود».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صداي زمزمه ي جامعه کبيره ي توست
که چشم ها همه اشک و نگاه خيره ي توست

هر آنکسي که در امواج عشق افتاده
براي عرض ادب در پي جزيره ي توست

کلاس درس محبت کلامکم نور است
اگر محب علي گشته ايم سيره ي توست

شما که محبط وحييد و معدن رحمت
تمام دار و ندارم غم عشيره ي توست

ميان صحنه ي محشر شفاعتي بکنيد
صداي زجه ، صداي غلام تيره ي توست

کنار ذره اي از ناخن شما بايد
تمام ناقه ي صالح به سجده در آيد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ویژه نامه سالهای قبل

	غریب سامراء *ویژه نامه شهادت امام هادی علیه السلام *سال95-94*
	غروب یک خورشید{ویژه نامه شهادت امام هادی}(ویژنامه سال92-93)
	بزرگداشت امام هادی(ع) واعلام انزجارازهتاکین به ساحت مقدس ائمه علیهم السلام
	درسوگ خورشید {ویژه نامه شهادت امام الهادی(ع) ویژنامه سال91)
	ويژه نامه شهادت مشعلدار هدايت ، امام هادي (ع)( سال90)
	ويژه نامه شهادت امام هادي عليه السلام(ویژه نامه سال 89)

فرهنگی - ادبی

	بسوزم ازدل وجانم،برای حضرت هادی{اشعار شهادت امام هادی ع}
	کاغذ دیواری (Wallpaper) - به مناسبت شهادت امام هادی (ع)
	دانلود مداحی و روضه خوانی در سوگ امام هادی (ع)
	دانلود نرم افزار دانستی های امام هادی علیه السلام
	گالری تصاویر ویژه شهادت امام هادی علیه السلام
	فلشهای مذهبی * شهادت امام هادی علیه السلام*
	پيامک تسليت شهادت علي النقي، امام هادي(ع)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقالات و سایر مطالب مرتبط

	راه سبك سازي مصيبت وگرفتاري از نظر امام هادي(ع)
	حرکت امام هادی ع به سامراء و بعضی از ستمها به ایشان
	نقش امام هادی (ع) در مدیریت تحولات فکری و فرهنگی
	چهل حديث گهربار منتخب از امام هادی علیه السلام
	نگاهی به شیوه ‏های رهبری امام هادی علیهالسلام
	روشهای تربیتی از دیدگاه امام هادی علیه السلام
	گوشه ‏ای از کرامات امام هادی (علیه السلام)
	امام هادی علیه السلام و فرهنگ دعا و زیارت
	ویژگی‏ های‏ اخلاقی‏ امام ‏هادی علیه السلام
	فروغی از دانش امام هادی علیه السلام
	امام هادی (علیه‌السلام) و زنان پاکدامن
	امام علی النقی الهادی ازتبعید تا شهادت
	چگونگی شهادت امام هادی علیه السلام
	امام هادی (ع) را بهتر بشناسیم
	فضائل امام هادی علیه السلام
	تفسیر قرآن در کلام امام هادی
	امام هادی و حوزه حدیثی قم
	:.:.: به سوي دوست :.:.:

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

در سکوت سینه ام، دستی دانه تشویش می کارد.
آتش کبود دیدگان تو، تار و پود نگاهم را می سوزاند.
نگاه تب آلودت، نشانه سفر رفتن است.

دو چشم روشن و گریانت در پی چیست؟ می دانم که منتظری
تا کسی از در برسد و تو را با خود ببرد
ولی بعد از تو چه می شود؟

ای چراغ هدایت و ای هادی امت!
بعد از تو، چگونه در تاریکی، راه را پیدا کنیم؟
مرا هم با خودت ببر؛ قول می دهم بار گرانی نباشم.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

فراتر از ادراکی




تو در ذهن این مردم نمی گنجی. تو بزرگی؛
خیلی بزرگ تر از آنچه مردم می گویند، خیلی بزرگ تر از بزرگ.

تو زودتر از زمان خودت آمدی.
تو را نمی شناسند و نخواهند شناخت.

شهادت، بهانه خوبی بود تا تو را از این مردم بگیرد؛
از مردمی که همیشه پشت به خورشید می کنند و جلوتر از او راه می روند.

لباس شهادت، برازنده قامت آسمانی ات بود.
تو فراتر از ادراکی و این مردم تو را درک نمی کنند و نمی فهمند.

تو عرشی هستی و این مردم فرشی اند.
تو را نمی شود فهمید؛ نمی شود فهمید!

مرگ پایان کبوتر نیست:
تو را نمی شود با این کلمات و واژه های سربی بی روح، نوشت؛
اما می شود عطش دل را فرونشاند و کمی نوشت.

تو با مرگ سرخ، پایان نمی گیری، بلکه تازه تر می شوی؛
تازه تر از پیش. «مرگ که پایان کبوتر نیست».

مگر غیر از هدایت این مردم، حُرم دیگری هم داشتی؟!
نه؛ هرگز! هرگز!

رسم این قوم فقط این است که پاکی آسمان را متهم کنند.
تو درختی بودی که سایه از سر تبرها هم برنمی داشتی.

اما افسوس، تبرها زبان درخت را نمی دانند!
قانون تاریکی ها این است که نور را بمکند.

تو هیچ وقت پایان نمی گیری.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

سامرا، شهر خفته در خفقان

سامرا، معکوس نام خود را بر او عرضه داشته است:
اندوه عالم جمع شد در کسی که دید... و او آن را دید.

متوکل، امام را در سامرا سکونت داده است؛
اما کدام سامرا و چه سکونتی!

امام دید و تحمل کرد. او این شهر خفته در
خفقان را تماشا کرد و تاب آورد؛

آن چنان که صالح بن سعید چون به دیدارش آمد و او
را در آن خانه محقر دید، با بغضی اندوهناک زمزمه کرد:

«این ستمکاران، همه تلاش خود را برای خاموش کردن
نور شما به کار گرفته اند و برای پنهان داشتن مقام
تو، به هر حیله ای متوسل می شوند.

چگونه باور کنم شما را در چنین جای حقیری منزل داشته باشند؟!
جایی که محل آمد و شد گدایان و غریبان بی نام و نشان است!»

امام علیه السلام اشک های دل و دیده را فرومی خورد.
پاسخ می دهد: (پسر سعید! آیا هنوز قدر و
منزلت ما را در این حد گمان داری؟!

آیا گمان می کنی این با رفعت شأن ما منافات دارد؟
مگر نمی دانی کسی را که خداوند، بلند و عظیم بدارد،
به اینها پست و حقیر نمی شود؟!)

آن گاه پرده های دنیا را با اشاره ای به مقابل کنار
می زند و ابن سعید را به تماشا می خواند.

بستان هایی از سبزه زار و باغ هایی از انواع میوه
نهرهایی روان و... آن گاه آرام و متین در میان بهشت
و شگفت صالح می فرماید:

(ما هرجا که باشیم، این طبیعت و این کائنات از برای ما مهیاست).

محبوبه زارع

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

انگار که پاره های آتش، بر جگر سامرا گذاشته باشند!
انگار که شهر، یکباره غرق در دریای اندوه شود!

خبر سهمگین، اینگونه اثر می گذارد.
سامرا را امروز باید نشناخت که از این داغ ناگهان، شکسته شده است.

سامرا، همه جانبه، وقف اشک ریزی است و در کوچه هایش
آهنگ دلگیر کوچ موج می زند.

سامرا، مونسی جز غم ندارد. همدمی جز بغض های مانده در گلو ندارد.
شهر، با معصومیت از دست رفته، در خویش فرومی ریزد.

امروز، هیچ شاعری نیست که همراه شعرش، از حسّ غربت سامرا
سرشار نباشد.تنها حرکتی که از سامرا، با رفتن دهمین رهنمای
روشنگر، زاده سخی ترین مردمان، هادیِ دوران سر می زند،
بر سر زدن است و گریستن