آیه ۲۲ - سوره ذاریات
وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ [22]
و روزىِ شما در آسمان است و نيز آنچه شما وعده داده مىشويد.
(ذاریات/ ۲۲)
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِذَا فَرَغَ أَحَدُکُمْ مِنَ الصَّلَاهًِْ فَلْیَرْفَعْ یَدَیْهِ إِلَی السَّمَاءِ وَ لْیَنْصَبْ فِی الدُّعَاءِ فَقَالَ عَبْدُاللَّهِبْنُسَبَإ ٍ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ أَ لَیْسَ اللَّهُ فِی کُلِّ مَکَانٍ قَالَ بَلَی قَالَ فَلِمَ یَرْفَعُ الْعَبْدُ یَدَیْهِ إِلَی السَّمَاءِ قَالَ أَ مَا تَقْرَأُ وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ فَمِنْ أَیْنَ یُطْلَبُ الرِّزْقُ إِلَّا مِنْ مَوْضِعِهِ وَ مَوْضِعُ الرِّزْقِ وَ مَا وَعَدَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ السَّمَاءُ.
امام علی (علیه السلام)- هرگاه کسی از میان شما از نماز فارغ شود باید دستهایش را بهسوی آسمان بلند کند و بکوشد و به دعا پردازد. عبداللّهبنسبا عرض کرد: «یا امیرالمؤمنین (علیه السلام)! مگر خداوند عزّوجلّ در همه جا حاضر نیست»؟ آن حضرت (علیه السلام) فرمود: «بلی»! گفت: «پس چرا بنده هنگام دعا دستهایش را بهسوی آسمان بلند میکند»؟ آن حضرت (علیه السلام) فرمود: «مگر در قرآن این آیه را نمیخوانی: وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ؛ پس به این ترتیب روزی را جز از محلّی که آنجا واقع شده از کجا باید طلب کرد و محلّی که روزی و آنچه خداوند عزّوجلّ وعده فرموده همگی در آسمان است».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۱۱۶ بحرالعرفان، ج۱۵، ص۱۴۲
(ذاریات/ ۲۲)
السّجّاد (علیه السلام)- ... وَاجْعَلْ مَا صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِکَ فِی وَحْیِکَ وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسْمِکَ {قِسْمِکَ} فِی کِتَابِکَ قَاطِعاً لِاهْتِمَامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِی تَکَفَّلْتَ بِهِ وَ حَسْماً لِلِاشْتِغَالِ بِمَا ضَمِنْتَ الْکِفَایَهًَْ لَهُ فَقُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ الْأَصْدَقُ وَ أَقْسَمْتَ وَ قَسَمُکَ الْأَبَرُّ الْأَوْفَی وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ ثُمَّ قُلْتَ فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ.
امام سجّاد (علیه السلام)- وعده و نویدی را که در وحی خود [آنچه به پیغمبرت فرستادهای] تصریح و بیان کردهای و در کتاب خویش [قرآن کریم] بهدنبالش قسم و سوگند خود را آوردهای وسیلهی جداساختن کوشش ما و مشغولشدن به روزی که تو آن را تکفّل و ضمانت نمودهای قرارده پس گفتهای و گفتار تو حق و درست و راستترین [گفتهها] است [که دروغ در آن راه ندارد] و قسم یاد کردهای و قسم تو [از هر قسمی] راستتر و وفا کنندهتر است؛ وَ فی السَّماءِ رِزقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ یعنی [اسباب]؛ آنگاه فرمودهای: فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْارْضِ انَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما انَّکُمْ تَنْطِقُونَ.