ویژه نامه شهادت امام محمد باقر علیه السلام *پاسدار علوم آل محمّد*

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

۩◆۩ پاسدار علوم آل محمّد ۩◆۩
◆ویژه نامه شهادت امام محمد باقر علیه السلام◆

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یک جرعه معرفت از اقیانوس علم باقرالعلوم علیه السلام

قالَ الباقر عليه السلام :

مَنْ ثَبَتَ عَلى وِلايَتِنا فِى غِيْبَةِ قائِمِنا، اءعْطاهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ
اَجْرَ اءلْفِ شَهيدٍ مِنْ شُهَداءِ بَدْرٍ وَ حُنَيْنٍ.

ترجمه :

فرمود: كسى كه در زمان غيبت امام زمان (عجّل اللّه فرجه الشّريف ) بر ايمان و ولايت
ما اهل بيت عصمت و طهارت پا برجا و ثابت بماند، خداوند متعال پاداش و ثواب
هزار شهيد از شهداى جنگ بدر و حنين به او عطا مى فرمايد.

إثبات الهداة : ج 3، ص 467.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب هوای بقیع دارم؛ هوای غریبانه غربت؛
تا تصویر اندوهم را، در اشک ریزانِ ستاره ها نظاره کنم.

امشب دلم سرشار اندوه است؛ گویی شام غریبان است
و من، غریبانه در نگاهِ خیمه ها، آب می شوم.

مولاجان، ای معلم عطوفت، مهر، جهاد و شهادت وای شکافنده ی هسته ی علوم!
چقدر سخت است، یادآوری رنج هایت؛

از مدینه تا کربلا، از کربلا تا مدینه!
آه! از مردمانی که طاقتِ شکوهمندی ات را نداشتند
و به آفتاب جمالت، رشک می بردند.

اگر نبود وجودِ نازنین تو، ابرهای تیره ی انحراف، آسمان اسلام
را می پوشاندند و گلستان شریعت نبوی صلی الله علیه و آله وسلم
به کویری سترون مبدل می شد.

مولاجان! اگر نبود جویبار غایتت، جهل و خرافات
بر گستره ی سبز زمین ریشه می دوانید.

تو بودی، که چلچراغ تمدن اسلامی را، بر شاهراه حقیقت آویختی
و از سر ریز انوار الهیِ علومت، دل های مصفّا، به آفتاب رسیدند.

تو بودی، مولاجان! که آیینه ی تمام نمای شریعت شدی؛
تا پویندگان معرفت، نظاره گر قامت حقیقت باشند؛

حقیقتی که سرچشمه از کوثرعلوی گرفته و تا بی نهایت
تا آن سوی ابدیت، جاری است.

مولای من، ای باقر علوم آسمانی، ای حجت خداوند
وای مظلوم ترین فریاد تاریخ!

کاش، شمعی بر مزار غربت و تنهایی تان می شدم؛
شامگاهانی که خورشید، از سر مزارتان می گذرد
و با شفق دیدگانش، به غبارروبی می پردازد.

چقدر غروب های بقیع دلگیر است!
با آن غربت و تنهایی که از بیت الاحزان زهرایی ات می تراود.

مولاجان!
امشب دل شکسته ی ما را،به عنایتی بنواز ...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

كسی كه بود شكافنده‌ی تمام علوم
هزار حیف كه از زهر كینه شد مسموم

سر تو باد سلامت یا رسول ‌الله
وصّی پنجم تو كشته شد، ولی مظلوم

گهی به زخم زبان قلب حضرتش خستند
گهی به خانه‌اش از كینه خصم برد هجوم

بسان مادر و آباء رنج دیده‌ی خویش
همیشه بود ز حقّ و حقوق خود محروم

به غربت علی و خاندان او سوگند
امام ما ز جهان رفت با دلی مغموم

هماره قصه مظلومی‌اش به خاك بقیع
بود ز غربت قبرش برای ما معلوم

ز دردهای نهانی كه بود در دل او
كسی نداشت خبر غیر خالق قیّوم

حیات او همه با درد و رنج و غصه گذشت
كه بود ظلم به اولاد مصطفی مرسوم

نه طاقت است زبان را به وصف غم‌هایش
نه قدرت است قلم را كه تا كند مرقوم

بگو به امت اسلام، این سخن (میثم)
به مرگ حضرت باقر یتیم گشت علوم

غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فعالیتهای فرهنگی،ادبی
نرم افزاری،صوتی وتصویری

	پژواک اندوه {ویژه نامه شهادت امام محمد باقر علیه السلام }(ویژه نامه سال 92-93)
	یک آسمان غم{ ویژه نامه شهادت امام محمدباقر علیه السلام} (ویژه نامه سال 91)
	یادگار روزهای عطش - ویژه نامه شهادت امام باقر(ع) (ویژه نامه سال 90)
	ويژه نامه شهادت پنجمين تنديس عشق٬ امام محمدباقر(ع)(ویژه نامه سال89)
	غروب یادگار کربلا( مجموعه مداحی و روضه خوانی درسوگ باقرالعلوم ع)
	آلبوم تصاویر ویژه شهادت مظلومانه امام محمد باقر علیه السلام
	کلیپ های تصویری ویژه شهادت امام محمد باقر علیه السلام
	مجموعه سخنرانی های صوتی پیرامون امام محمدباقر (ع)
	پيامک هاي تسليت شهادت مظلومانه امام باقرعليه السلام
	اشعاری در سوگ شهادت امام محمد باقر علیه السلام
	دانلود نمایشنامه صوتی پیرامون امام محمدباقر(ع)
	ذکر توسّل به امام باقر علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقالات و سایر مطالب مرتبط

	گوشه ای از اخلاق،صفات،فضائل و كرامات امام باقر عليه السلام
	چهل داستان از زندگانی پر برکت آقا امام باقر علیه السلام
	وصیّت و شهادت امام مظلوم ، امام محمّد باقرعلیه السّلام
	راهکارهاي کنترل خشم از ديدگاه امام باقر عليه السلام
	نگاهی گذرا بر زندگی نورانی امام باقر علیه السلام
	چهل حديث گهربار از امام محمد باقر علیه السلام
	گذری بر زندگی اجتماعی امام باقر علیه السلام
	امام محمد باقر (ع) و فرقه های منحرف عقیدتی
	نصیحتی از حضرت امام باقر علیه السلام
	تربيت فرزند از نگاه امام باقر عليه السلام
	عصر ظهور در کلام امام باقر علیه‏ السلام
	امام باقر عليه السلام مرزبان علوم نبوى
	سخنان حكمت آميز حضرت امام محمد باقر
	شاگردان امام محمد باقر عليه السلام
	سيماي اخلاقي امام باقر عليه السلام
	معارفی از امام محمدباقر (ع)

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امروز، دلم هوای مدینه را کرده است و بهانه ی «بقیع» را می گیرد.
حسّی غریب، آتش به جانم افکنده و شعله شعله اندوه
از عمیقِ وجودم، زبانه می کشد.

آه، ای قدم های کوچک احساس و ارادت!
به یاری ام بشتابید و این روحِ تشنه و پریشان را، به آن دیار برسانید؛

به شهر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ؛
آن جا که از ذرّه ذرّه ی خاکش، بوی آسمان
ـ عطر قدم های اهل بیت علیهم السلام ـ به مشام می رسد.

مرا به زادگاه «اندوه» ببرید.
می خواهم سر به روی شانه اش بگذارم
و یک عمر غربت دیرینه ام را بگریم.

هنوز از کوچه کوچه ی مدینه، بوی «غریبی» می وزد
و هنوز در نگاه بارانی اش، خاطره هایِ دلنشینی موج می زند.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

عقل نور افشان




یا باقرَالعلوم و یا وارثَ الزَّبور
یا خامسَ الائمّةِ و یا مَهْجَهَ الصّدور

چون جدّ توست ساقی کوثر به روز حشر
ریزد به کام شیعه تو، شربت ظهور

امروز خورشیدی خاموش می شود که پرتو اندیشه اش
نور افشان عقل و علم بشریت است.

امروز لحظه ها حال و هوای دیگری دارند؛
ثانیه ها غمبارند؛

آسمان دلگیر و دل ها سوگوار، سوگوار امام، امام
پنجمین، پنجمین نور حقیقت، حقیقت همیشه زنده تاریخ.

امام باقر(ع) نقطه ای درخشان در پیشانی تاریخ
و گوهری گرانبها بر دامان روزگار بود.

لقب «باقر» را پیامبر گرامی اسلام(ص) برای آن حضرت برگزیدند.
و باقر یعنی «شکافنده علوم»، و امام، چشمه جوشنده علم بود؟

به جاست امروز جرعه ای از جام کلام آن مظهر
رحمت الهی را بنوشیم که فرمودند:

«هیچ کس نیست که ما را یاد کند یا نزد او از ما یاد شود
و از چشمانش ـ هر چند اندک ـ اشک روان شود مگر آنکه خداوند برایش در
بهشت خانه ای بنا کند و آن اشک را حجابِ میان او و آتشِ دوزخ قرار دهد.»

در این روز دست به دعا بر می داریم واز خداوند می خواهی
م ما را از پیروان راستین راه و اندیشه آن را مرد دین و اندیشه قرار دهد.



مجتبی تونه ای

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

یا باقرَالعلوم و یا وارثَ الزَّبور
یا خامسَ الائمّةِ و یا مَهْجَهَ الصّدور

چون جدّ توست ساقی کوثر به روز حشر
ریزد به کام شیعه تو، شربت ظهور

امروز خورشیدی خاموش می شود که پرتو اندیشه اش
نور افشان عقل و علم بشریت است.

امروز لحظه ها حال و هوای دیگری دارند؛
ثانیه ها غمبارند؛

آسمان دلگیر و دل ها سوگوار، سوگوار امام، امام
پنجمین، پنجمین نور حقیقت، حقیقت همیشه زنده تاریخ.

امام باقر(ع) نقطه ای درخشان در پیشانی تاریخ
و گوهری گرانبها بر دامان روزگار بود.

لقب «باقر» را پیامبر گرامی اسلام(ص) برای آن حضرت برگزیدند.
و باقر یعنی «شکافنده علوم»، و امام، چشمه جوشنده علم بود؟

به جاست امروز جرعه ای از جام کلام آن مظهر
رحمت الهی را بنوشیم که فرمودند:

«هیچ کس نیست که ما را یاد کند یا نزد او از ما یاد شود
و از چشمانش ـ هر چند اندک ـ اشک روان شود مگر آنکه خداوند برایش در
بهشت خانه ای بنا کند و آن اشک را حجابِ میان او و آتشِ دوزخ قرار دهد.»

در این روز دست به دعا بر می داریم واز خداوند می خواهیم
ما را از پیروان راستین راه و اندیشه آن را مرد دین و اندیشه قرار دهد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

«میزبان فرشتگان عزادار»





چه بر من رفته، ای اشک‏ها؟!

امروز، دلم هوای مدینه را کرده است و بهانه ‏ی «بقیع» را می‏گیرد.
حسّی غریب، آتش به جانم افکنده و شعله شعله اندوه، از عمیقِ وجودم، زبانه می‏کشد.

آه، ای قدم‏های کوچک احساس و ارادت!
به یاری‏ام بشتابید و این روحِ تشنه و پریشان را، به آن دیار برسانید؛

به شهر پیامبر صلی الله ‏علیه ‏و‏آله‏ وسلم ؛
آن جا که از ذرّه ذرّه‏ی خاکش، بوی آسمان ـ عطر قدم‏های
اهل بیت علیهم‏السلام ـ به مشام می‏رسد.

مرا به زادگاه «اندوه» ببرید.
می‏خواهم سر به روی شانه‏اش بگذارم و
یک عمر غربت دیرینه ‏ام را بگریم.

هنوز از کوچه کوچه‏ی مدینه، بوی «غریبی» می‏وزد،
و هنوز در نگاه بارانی‏اش، خاطره‏هایِ دلنشینی موج می‏زند.

... و امروز، مدینه، دوباره سیاهپوش است و زانوی غم در
بغل دارد و بغضی غریب، گلویش را می‏فشارد.

امروز بقیع ـ غمگین‏تر از همیشه ـ، میزبان فرشتگان عزادار است
و کاینات، حسرتی جانگداز را ضجّه می‏زنند.

آه! ای شهر ماتم دیده! در ماتم کدام عزیز نشسته‏ ای؟!
آیا این فرشتگان مقرّب، به پیشوازِ روح« وارثِ علم نبوی» آمداند؟

آه! مرا به خانه‏ ی آن آفتاب ببرید؛
می‏خواهم غروب سرخش را، عاشقانه ناله سر دهم
و بر مزارش خون گریه کنم!

سلام، ای شکافنده ‏ی بی ‏بدیل دانش‏ها!
بعد از تو، چه کسی دست نوازش بر سَرِ «فقه و عرفان» خواهد
کشید و سرگردانیِ «علم» را به مقصد خواهد رساند؟!

با من بگو! ـ اقیانوس بی‏کرانِ معرفت و فضیلت‏ها ـ که خیال هیچ
ناخدایی، توان پیمودنِ عظمتش را ندارد.
بعد از تو چگونه عطش روحانیِ خود را فرو بنشاند؟!

اباجعفر! تو نگارنده‏ ی توانایِ کتاب بزرگ دانشی؛
که در سطر سطرش، رازهای آفرینش نهفته است و پس از
تو، آفتاب هستی بخش شیعه، این واژه‏ه ای پر از راز را، به تفسیر خواهد نشست
و تمام سؤال‏های مبهم عالم را به سر منزل جواب خواهد رسانید؛

پس از تو، «او» میزبانِ سفره‏ی گسترده‏ی دانشِ، بر
تشنگان عرفان خواهد شد.

خدیجه پنجی