در کتاب اللئالی روایت شده که از معصوم پرسش شد: " حکمت این که برای نماز، اذان معین شده ، در حالی که عبادات دیگر ، اذان و اقامه ای ندارند ، چیست ؟ " حضرت فرمودند: زیرا نماز شبیه به احوال روز قیامت است ، اذان شبیه نفخه اولی می باشد که برای مردن همه مخلوقات دمیده می شود ، و اقامه شبیه به نفحه دوم است ؛ چنان که خداوند متعال می فرماید : واستمع یوم یناد المناد من مکان قریب (ق/1)و قیام برای نماز ، شبیه قیام مردم در روز قیامت است؛ چنان که خداوند می گوید : یوم یقوم الناس لرب العالمین (مطففین/6 )؛ روزی که مردمان برای حضور در پیشگاه خداوند عالمیان بلند شوند و بلند نمودن دست ها برای تکبیره الاحرام، شبیه به بلند نمودن دست ها در قیامت برای گرفتن نامه عمل و خواندن آن در پیشگاه پرودگار است ،چنان که قرآن می گوید: اقرا کتابک کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا (اسراء/14 بخوان کتابت را؛ همین بس که تو امروز حسابگر خود باشی ) و رکوع ، شبیه به خضوع مخلوقات در برابر پرودگار جهانیان است ؛ چنان که می فرماید : وعنت الوجوه للحی القیوم (طه/ 111.همه چهره ها ، در برابر آن زنده پایدار ، درمانده شدند.)
وسجود، شبیه سجده مردمان در قیامت برای پرودگار جهانیان است؛ چنان که فرمود: یوم یکشف عن ساق ویدعون الی السجود (القلم/ 42. روزی که پرده از ساق بر گیرند و مردمان به سجده دعوت شوند.) و تشهد ، شبیه به زانو در آمدن مردمان در پیشگاه پرودگار متعال می باشد؛ چنان که فرمود : فریق فی الجنه و فریق فی السعیر