زیباترین طلوع عشق * ویژه نامه ولادت قمر بنی هاشم حضرت ابا الفضل العباس (ع) *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

*✿* زیباترین طلوع عشق*✿*

*✿* ویژه نامه ولادت قمر بنی هاشم*✿*

*✿*حضرت ابا الفضل العباس (ع)*✿*

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زیباترین طلوع عشق!



ای نگاه نورانی ماهتاب در مشایعت آفتاب
ای مهربان ترین سرفصل عاطفه در سراپرده عاشورا

ای تبسم خونین دست های عاطفه، در بریدگی خنجرها
ای زیباترین طلوع عشق و ای دست های بریده احساس!
تو فصل بزرگی و نوری.

تو حماسی ترین صفحات کتاب عشقستان کرببلایی.
تو کیستی که تمام لب های ترک خورده و تشنه که
از ساحل آتشین عشق آمده اند، بر گِرد ضریحت می گردند؟

تو سینه سینای عشق در سرزمین سبز سیادتی.
تو صاحب بال های آسمانی در بهشت برینی.

تو سرخ ترین ترانه انتظار رهایی هستی.
تو چونان شمشیر آخته ای بودی بر فرق خفتگان ستم.

همّت تو، پای پایمردی را بلندتر کرد و مشک آبی که
بر دوش کشیدی، عطش مردمان را برای ساحت
خورشیدی ات افزون ساخت.

ولادتت خجسته باد.

حمزه کریم خانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب است آن شب كه شادى بر در دربارعشق
حلقه مى‌كوبد كه عقل آمد پى دیدار عشق

ساقیا لبریز كن امشب ز مى پیمانه را
تا به مستى پرده بردارم من از اسرار عشق

سینه زن‌ها، سینه چاكان، سینه سرخان را بگو
دست افشانى كنید آمد سپه‌سالار عشق

تا كه سازد پرچم خودكامگى را سرنگون
زد قدم در ملك عالم میر و پرچمدار عشق

نقطه پرگار هستى گر حسین بن على است
آمد از ره پاسدار نقطه پرگار عشق

تا دهد سرمشق جانبازى به جانبازى ما
آمد آن جانبازى قطعه قطعه پیكار عشق

آن كه با تیغ كجش شد قامت اسلام راست
آمد از ره تا ببوسد سنگر ایثار عشق

تشنه لب رفت و برون شد تشنه و لب تشنه كرد
جان شیرین را نثار مقدم دلدار عشق

بر سر پیمان نشست و با عدو پیمان نبست
داد سر با سرفرازى تا كه شد سردار عشق

دست داد و دست از فرزند زهرا برنداشت
كز مقام و مرتبت شد جعفر طیار عشق

چشم داد و چشم بر خوان ستمكاران ندوخت
تا كه شد سیراب از سرچشمه سرشار عشق

می‌شود مستور زیر ابر تا روز معاد
ماه بیند روى ماهش تا كه نگردد خار عشق

از على باید چنین فرزند تا روز مصاف
همچو گل پرپر شود تا كه نگردد خار عشق

شیر حق را شرزه شیرى داد حق، كز هیبتش
روبهان را مى‌كند در دهر تار و مار عشق

اى بنازم بر چنین آزاد مردى كزشرف
گوى سبقت برده در ایثار با اقرار عشق

آفرین بر همت مردانه‌اش كز یك نگه
چون على وا مى‌كند صدها گره از كار عشق

رحمت حق باد بر شیر تو اى ام البنین
این چنین شیرى نمودى هدیه بر دادار عشق

تا كه او باب الحوائج هست دست حاجتى
شاعر ژولیده را نبود بر اغیار عشق

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فعالیتهای فرهنگی - هنری

	علمدار کربلا *ویژه نامه ولادت ماه بنی هاشم حضرت ابا الفضل (ع) *(سال 92-93)
	نقطه پرگار عشق { ویژه نامه ولادت اقا اباالفضل العباس علیه السلام } (سال 91)
	ويژه نامه ولادت فرخنده اسوه وفا ، ادب وايثار،حضرت اباالفضل(ع)( سال 90)
	پرچمدارعشق (مجموعه صوتی مولودی های ویژه ولادت حضرت ابوالفضل (ع)
	تصاوير حرم مطهرآقا امام حسين و حضرت عباس عليهم السلام
	آلبوم تصاویر ویژه ولادت آقا اباالفضل العباس علیه السلام
	* آبشار احساس * اشعار زیبا در وصف موالید فرخنده شعبان
	کلیپ های تصویری به مناسبت اعیاد فرخنده شعبانیه
	دانلود کتابهای ماه منیر بنی هاشم عباس علیه السلام
	زیباترین پیامک های تبریک موالید فرخنده شعبانیه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقالات وسایرمطالب مرتبط :

	سيماي اسوه ادب و جوانمردي ٬حضرت عباس ابن علي(ع) ماه بني هاشم
	نگاهى به شخصیت و عملکرد حضرت اباالفضل عباس(ع)
	فضائل زیارت حضرت اباالفضل العباس علیه السلام
	جلوه هایی از دریای فضائل حضرت اباالفضل (ع)
	همسر و فرزندان حضرت اباالفضل علیه السلام
	خطبه حضرت ابوالفضل ‌عباس(ع) بر بام کعبه
	زیارتنامه حضرت اباالفضل باترجمه فارسی
	حضرت عباس (ع) الگویی برای نسل امروز
	محوری ترین عنصر شخصیت قمر بنی هاشم
	كنیه‏ ها و القاب حضرت عباس علیه السلام
	حضرت عباس (ع) در نگاه امام صادق (ع)
	ویژگي هاى روحى حضرت عباس (ع)
	علمدار کربلا، یکی از رجعت کنندگان
	معرفی حضرت ابالفضل علیه السلام
	درخشش ماه وفا در بیت امامت
	شرح حال حضرت ابالفضل(ع)
	چهره درخشان قمربني هاشم
	«عباس» یعنی «عشق»

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ماه تابان

آمدی و لبخند مهر را بر لبان امیرالمؤمنین علی علیه السلام نشاندی.
دعاهای شبانه روز ام البنین را مستجاب کردی!ابوفاضل!

تو که آمدی، انگار خیال همه هستی راحت شد.
تو که آمدی، چشم بنی هاشم به نور جمالت روشن شد.

تو که آمدی، آسمان بنی هاشم مهتابی شد؛
قرص ماه بنی هاشم کامل شد.

دست های تو بی تردید کلید درهای بسته
عالم و گره گشای گره های کور است.

چشم هایت، زلال ترین چشمه جوشان محبت است
که می جوشد و قلب سخت ترین دل ها را می شکافد
و لب هایت از هم اکنون تشنه لب های حسین علیه السلام است.

اینک ای سقّای کودکان حسین علیه السلام !
بیا و برای خستگان عشق خود آب حیاتی بیاور.
بیا تا مظلوم ترین مرد تاریخ، بوسه بر دست های کوچکت بزند

خوش آمدی، آبروی غیرت!

نسرین رامادان

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

«گلاب بیاورید، اسپند و عود...».
تا می‏روم دنبالِ گلاب، زنی دیگر فریاد برمی‏آوَرَد:
«امیرالمؤمنین علیه‏ السلام در مسجد است، یک نفر برود...».

از خانه بیرون می‏روم. می‏دوم... لبخند علی علیه ‏السلام ،
دلم را آرامش می‏بخشد. مولا و لبخندی چنین فرحزا؟ آن هم بعد از رفتنِ زهرا؟!

دوست دارم این همه اشتیاق را زودتر از همه به «امّ ‏البنین» بگویم؛
به همه بنی ‏هاشم و... اما هرچه می‏دوم، به گَردِ مولا هم نمی‏رسم!

«یا اللّه‏» که می‏گوید، صدای صلواتِ زن‏ها و...
صحنِ کوچک خانه، پُر می‏شود از هیاهو و غوغا

چشم‏های علی، عشق و اشتیاق را در قابِ نگاه امّ البنین می‏ نشاند.
و دست‏هایش ماه بنی‏ هاشم را به آغوش می ‏کشاند؛ تو را می‏گویم!

خداوند را فراوان می ‏ستاید. سپس در هلهله شادیِ پنهان و آشکارِ فرشتگان،
آوای اذان و اقامه را، فقط برای تو می ‏سراید. از خانه که بیرون می‏زنم،

اهلِ مدینه هجوم می‏ آورند برای دیدنِ ماه؛
همچون خیل فرشتگانِ آسمان، مثل خورشیدِ مهربان.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ماه کوچه های بنی هاشم




تا پلک می گشایی، زندگی آغاز می شود.
هوا از نفس های تو جریان می یابد.

ابرهای همه عالم به سوی تو می آیند
تا غربتشان را مشتاقانه سر بر شانه ات بگریند.

تمام کاینات، می خواهد در دست های کوچک تو آرام بخوابد.
ماه، پشت تمام پنجره ها سرک می کشد و از سقف همه ایوان ها
آویزان می شود تا شاید یک بار برایش دستی تکان دهی.

تو ماه کوچه های دلتنگ بنی هاشمی؛ ماهی که تمام
شب ها می تابد تا هیچ سقفی، بی چراغ به خواب نرود، ماهی
که دست هایش را به آب ها می دهد تا ماهی ها در نوازش
سرانگشتانش، آرام آرام لالایی بخوانند.

من حاضرم سوگند بخورم که تمام شب هایی که تو را
دیده اند، مثل همه این ستاره ها و ابرها و درخت ها و آسمان و...
روز قیامت، نام بلندت را بر زبان خواهند آورد؛

روزی که دست های آب آور تو، همه تشنگان شفاعت
را سیراب خواهد کرد. شاید هیچ کس امروز باور نکند که فرداهایی
نه چندان دور، با همین دست های کوچک، بزرگ ترین گره ها را خواهی گشود.

هیچ کس در خواب هم نمی دید که فرداهایی زودتر از این
فرداها، دست های تو، پشت همه سقاخانه ها، چه دردها را که شفا نخواهد داد.

هیچ کس باور نخواهد کرد که این همه ستاره
از آخرین لبخند تو بر آسمان ریخته است.

تمام کوه ها، پیش پایت سر فرود خواهند آورد و هر چه
رود خروشان، سر به زیرترین آبشارها خواهد شد.

با تو، پرنده ها در جنگل ها پر خواهند زد، درخت ها
پرنده خواهند داد و آهوان، زیباتر خواهند شد.

خاک، امروز میزبان قدم های مهربان و استوار تو خواهد
بود و باد، در آغوش کوچک تو آرام خواهد گرفت و
توفان، پلک های تو به آخر خواهند رسید.

امروز، تمام آب ها به تو سلام خواهند کرد و باران ها به
خیر مقدمت خواهند آمد و همه درخت ها، پرنده هایشان
را برای تو به پرواز درخواهند آورد.

برای اولین بار که پلک می گشایی، زندگی آغاز می شود
و هوا در نفس های همیشه معطر تو جریان می یابد
و تمام رودها از شوق آمدنت گریه می کنند.

عباس محمدی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

باب الحوایج

بشارت دهید ام البنین را به ماه بنی هاشم!
بشارت دهید علی علیه السلام را به ساقی کربلا!

بشارت دهید حسین علیه السلام را به علم دار عشق!
بشارت دهید حاجتمندان را که باب الحوایج
با آمدن ابوالفضل، گشوده شد.

امروز، آسمان آبی تر است؛ ام البنین، لبخند می زند،
علی علیه السلام بوسه می زند دو بازوی عباس علیه السلام را.

می بوسد ماه پیشانی ابوالفضل را و می گرید و حسین (ع)
و زینب علیهاالسلام می بینند و می دانند؛
می دانند و سکوت می کنند.

خوش آمدی، ای آسمان به نام تو روشن!
خوش آمدی، ای زمین به یادت گریان!
خوش آمدی، ای ماه!

خوش آمدی، عباس علی، یاور حسین، تشنه
شهید عشق بر ساحل رود؛ خوش آمدی برادر.

کربلا منتظر ماست. دنیا، وام دار همه کربلایی هاست.
عشق، بر قطره قطره خون تو بوسه می زند.

اگر تو نمی آمدی، صحنه غرورآفرین رشادت کامل نمی شد.
اگر تو نمی آمدی، آن واقعه عظیم، چیزی کم داشت.

اگر تو نمی آمدی، گل ایثار، به بار نمی نشست.
ای سرور و سالار ایثارگران و جانبازان، الگوی رشادت
و شهامت، ای دلباخته، جانباز، ای ساقی لب تشنه و ای سوار
مشک به دندان!جانم به فدای تو؛ خوش آمدی!

چه روزی زیباتر از آن روز که تو آمدی و آسمان را کامل کردی.
تو آمدی و روی ماه، از خجالت روی تو گلگون شد.

تو آمدی و پرچم کاروان عطش را به دست گرفتی؟!
السلام علیک یا باب الحوایج!

نغمه مستشار نظامی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مژده دهید عاشقان کوی علوی را؛
که مولودی، گام بر گستره ی زمین می نهد؛

تا گلواژه های عشق و ایثار را بسُراید.
کسی می آید؛

تا علمدار یادگار کوثر باشد، تا لبخند، بر لبان حیدر
بنشاند و زهرا، به دلاوری اش، ببالد؛

کسی که، روشنی از چشمانش جاری است
و مردانگی بر آستانش سجده می آورد؛

حسرت بوسیدن لب هایش، به لب های فرات می ماند
و پشت گرمی حسین علیه السلام است.

امشب، علقمه چراغانی است و فرات، با موج های بلند
می خروشد و کربلا، گویی دری از بهشت به رویش گشوده می شود.

عباس می آید، تا دستانش، در فرات جاری شود
و فرات، از شرم لب هایش، آب.

عباس می آید و دست هایش، قلم می شود؛
تا عَلَمِ کربلا، افراشته گردد.

الهام موگویی