ویژه نامه شهادت امام محمد باقر علیه السلام *نهال گلشن دین *

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

◆◆نهال گلشن دین◆◆
ویژه نامه شهادت امام محمد باقر علیه السلام

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

یک جرعه معرفت از اقیانوس علم باقرالعلوم علیه السلام
قالَ الباقر عليه السلام :

مَنْ ثَبَتَ عَلى وِلايَتِنا فِى غِيْبَةِ قائِمِنا، اءعْطاهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ
اَجْرَ اءلْفِ شَهيدٍ مِنْ شُهَداءِ بَدْرٍ وَ حُنَيْنٍ.

ترجمه :

فرمود: كسى كه در زمان غيبت امام زمان (عجّل اللّه فرجه الشّريف ) بر ايمان و ولايت
ما اهل بيت عصمت و طهارت پا برجا و ثابت بماند، خداوند متعال پاداش و ثواب
هزار شهيد از شهداى جنگ بدر و حنين به او عطا مى فرمايد.

إثبات الهداة : ج 3، ص 467.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

پهنه تلخِ فراق، چشمانِ ناشکیبِ دنیا را پُر کرده است.
لب ها می لرزند تا مگر گوشه ای از کلمات سوزان درون را بیرون بریزند.

چشم ها می گریند؛ بلکه از دریای غم های سینه، کاسته شود.
... و حقیقتِ بهشت، چقدر به اشک های ما نزدیک شده است!

مدینه هم با بقیع هایی که از شعرهایِ ماه می تراود، هم ناله شده است.
تمامِ دو بیتی هایِ بر زبان نیامده، مهمانِ این فراقِ جانسوزند.

فرازهایِ غنیِ مفاتیح، داغدارِ این غیابِ جانْکاهند.
غروب، گویا سوگند یاد کرده که ما را تا همیشه به یادِ این هجرِ گلگون بیندازد.

و فرصت ها از بقیع می گویند و طلایی می شوند؛ مثل گنبدی که آنجا نیست.
خاک بقیع، همیشه در رنگِ مظلومیتِ خود مستور بوده است.

شگفتی های خلقت، متعجبند که سینه این خاک،
چگونه توانسته است، سینه شکافنده دانش را در بر بگیرد.

آری! گنبدی بزرگ تر از آسمان نیست که رویِ این خاک گذاشته شود.
آسمان، مستقیم از صفایِ این خاک توشه برمی دارد.

آسمانِ بقیع می بیند که تسلای خاطر ما،
دستانِ عادل خدا و چشمان آینده نگرِ اوست.

مصیبت زدگی اما تا آنجاست که افراشتگی پرچم های عزا
در قله هایِ رفیع بندگی،طبع شاعران را به خون نشانده است

و کور باد چشمِ فرومایگان
که این سیاه جامگی، روشن از پویایی و تعالی ست.

و زیر پوستِ این کلماتِ سیاه پوش،
نشانه های ارادت و شفاعت رفته است.

محمد کاظم بدرالدین

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

منم که دل به غم و درد آشنا دارم
به دیده جام می ناب نینوا دارم

به سینه وسعت صحرای کربلا دارم
همیشه در همه جا روضه ی منا دارم

منم که بانی این روضه های پر شورم
تمام عمر، سروری نکرد مسرورم

کسی که باطن هر روضه را خبر دارد
کسی که گلشنی از لاله بر جگر دارد

کسی که خاطره ی وادی خطر دارد
ز روز واقعه هفتاد و دو اثر دارد

منم که سجده ی سجّاد دیده در شعله
حرارت غم جانان چشیده در شعله

منم که داغ یتیمان مجتبی دیدم
شهادت همه ی آل مصطفی دیدم

به زیر سمّ ستور آیت خدا دیدم
به کوفه هیبت فریاد مرتضی دیدم

به صحنه، شاهد اجساد عاریات منم
بلا کشیده ی نسوات بارزات منم

کسی که دید امام زمان در آتش بود
کسی که عمّه ی او باعث نجاتش بود

کسی که تشنه و صد چشمه ی فراتش بود
کسی که کرب و بلا قلّه ی حیاتش بود

به چار ساله غمم برتر از چهل ساله
که دیده؟ گریه ی پنجاه ساله بی ناله

منم که هجمه ی سیلی به کاروان دیدم
هجوم کعب نی و زخم کودکان دیدم

به نیزه معجر خاکی بانوان دیدم
ز خاتمی که به دستان ساربان دیدم

جواهرات زنان بود و دست نامحرم
فرار کودک و فریاد پست نامحرم

هرآنکه از کرمم کربلا نمی خواهد
ز آل فاطمه دفع بلا نمی خواهد

ز خوان نعمت علمم صلا نمی خواهد
بهشت، غیر دل مبتلا نمی خواهد

من آنچه خاطره دارم ز کربلاست و بس
روایت هنر عشق، نینواست و بس

بیا که باقرم و کاشف هُمومم من
هماره پشت و پناه بشر، عمومم من

به علم غیب شکافنده ی علومم من
بیا که با خبر از گردش نجومم من

به مدرسم همه تازه دروس می بینی
هزار بوعلی و شیخ طوس می بینی

بگیر دست توسّل، تو را نظر از من
بساز همّت دانش، به دل اثر از من

مرو به دامن بیگانگان، ظفر از من
فقاهت از من و طب از من و هنر از من

بیا که باقر اعلام اولیاء منم
به علم و حلم، معلّم به انبیاء منم


شاعر : محمود ژولیده

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

فعالیتهای فرهنگی،ادبی
نرم افزاری،صوتی وتصویری

	ویژه نامه شهادت امام محمد باقر علیه السلام {پنجمین خورشید}** (سال 97-96)
	ویژه نامه شهادت امام محمد باقر علیه السلام *پاسدار علوم آل محمّد * (سال95-94 )
	پژواک اندوه {ویژه نامه شهادت امام محمد باقر علیه السلام }(ویژه نامه سال 93-92)
	یک آسمان غم{ ویژه نامه شهادت امام محمدباقر علیه السلام} (ویژه نامه سال 91)
	یادگار روزهای عطش - ویژه نامه شهادت امام باقر(ع) (ویژه نامه سال 90)
	ويژه نامه شهادت پنجمين تنديس عشق٬ امام محمدباقر(ع)(ویژه نامه سال89)
	غروب یادگار کربلا( مجموعه مداحی و روضه خوانی درسوگ باقرالعلوم ع)
	آلبوم تصاویر ویژه شهادت جانگداز امام محمد باقر علیه السلام
	کلیپ های تصویری ویژه شهادت امام محمد باقر علیه السلام
	مجموعه سخنرانی های صوتی پیرامون امام محمدباقر (ع)
	پيامک هاي تسليت شهادت مظلومانه امام باقرعليه السلام
	اشعاری در سوگ شهادت امام محمد باقر علیه السلام
	دانلود نمایشنامه صوتی پیرامون امام محمدباقر(ع)
	ذکر توسّل به امام باقر علیه السلام

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مقالات و سایر مطالب مرتبط

	گوشه ای از اخلاق،صفات،فضائل و كرامات امام باقر عليه السلام
	چهل داستان از زندگانی پر برکت آقا امام باقر علیه السلام
	وصیّت و شهادت امام مظلوم ، امام محمّد باقرعلیه السّلام
	راهکارهاي کنترل خشم از ديدگاه امام باقر عليه السلام
	نگاهی گذرا بر زندگی نورانی امام باقر علیه السلام
	چهل حديث گهربار از امام محمد باقر علیه السلام
	گذری بر زندگی اجتماعی امام باقر علیه السلام
	امام محمد باقر (ع) و فرقه های منحرف عقیدتی
	نصیحتی از حضرت امام باقر علیه السلام
	تربيت فرزند از نگاه امام باقر عليه السلام
	عصر ظهور در کلام امام باقر علیه‏ السلام
	امام باقر عليه السلام مرزبان علوم نبوى
	سخنان حكمت آميز حضرت امام محمد باقر
	شاگردان امام محمد باقر عليه السلام
	سيماي اخلاقي امام باقر عليه السلام
	معارفی از امام محمدباقر (ع)

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امشب هوای بقیع دارم؛ هوای غریبانه غربت؛
تا تصویر اندوهم را، در اشک ریزانِ ستاره ها نظاره کنم.

امشب دلم سرشار اندوه است؛ گویی شام غریبان است
و من، غریبانه در نگاهِ خیمه ها، آب می شوم.

مولاجان، ای معلم عطوفت، مهر، جهاد و شهادت وای شکافنده ی هسته ی علوم!
چقدر سخت است، یادآوری رنج هایت؛

از مدینه تا کربلا، از کربلا تا مدینه!
آه! از مردمانی که طاقتِ شکوهمندی ات را نداشتند
و به آفتاب جمالت، رشک می بردند.

اگر نبود وجودِ نازنین تو، ابرهای تیره ی انحراف، آسمان اسلام
را می پوشاندند و گلستان شریعت نبوی صلی الله علیه و آله وسلم
به کویری سترون مبدل می شد.

مولاجان! اگر نبود جویبار غایتت، جهل و خرافات
بر گستره ی سبز زمین ریشه می دوانید.

تو بودی، که چلچراغ تمدن اسلامی را، بر شاهراه حقیقت آویختی
و از سر ریز انوار الهیِ علومت، دل های مصفّا، به آفتاب رسیدند.

تو بودی، مولاجان! که آیینه ی تمام نمای شریعت شدی؛
تا پویندگان معرفت، نظاره گر قامت حقیقت باشند؛

حقیقتی که سرچشمه از کوثرعلوی گرفته و تا بی نهایت
تا آن سوی ابدیت، جاری است.

مولای من، ای باقر علوم آسمانی، ای حجت خداوند
وای مظلوم ترین فریاد تاریخ!

کاش، شمعی بر مزار غربت و تنهایی تان می شدم؛
شامگاهانی که خورشید، از سر مزارتان می گذرد
و با شفق دیدگانش، به غبارروبی می پردازد.

چقدر غروب های بقیع دلگیر است!
با آن غربت و تنهایی که از بیت الاحزان زهرایی ات می تراود.

مولاجان!
امشب دل شکسته ی ما را،به عنایتی بنواز ...

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

سلام ای پاسدار علوم آل محمّد!

ای یادگار «قابَ قَوْسَینِ اَوْ اَدْنی»، برای
پستی دنیا همین بس که تو را نشناخت.

به خودت سوگند، اگر بشریت فقدان «سَلُونی» مولا
را تجربه می کرد و چون «جابر» در کوچه پس کوچه های خاکی
مدینه به پایت می افتاد، هزار سال پیش رد پای
خود را بر کره ماه به نظاره می نشست.

ای ژرف ترین واژه علم!
ای بالاتر از مرز عقل!
ای فراتر از اندیشه!

بشر هنوز در این سوی زمان، چون طفلی است که
تازه به راه افتاده است، و تو از آن سو آمده ای.

«فُضَیل بن یسار»، «زراره بن اعین»، «محمّد بن مسلم»، «ابو بصیر»
و «جابر بن یزید جُعْفی» تنها پنج قمر از یک سیاره تُواَند.

ای دارنده هزاران منظومه در آستین!
تفتیده ترین سینه با نگاهت به جوششگاهی از فضیلت، و
زمستانی ترین دل، با نفس آفتابی ات به باغستانی از لطافت بدل شد.

و اینک ما به سوگ نشستگان را دریاب!
ما را که در غم تو گریبان چاک و افسرده، به مویه نشسته ایم دریاب!

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

داغدیده امروز،
نخل های مدینه اند که نماز روزانه شان را
با «قد قامت» گام های تو می خواندند.

داغدیده امروز، ابرهای حجازند که
سحرها در آستانه خالی گلی ات، می باریدند.

داغدیده امروز، تراشه های قلم اند
و صفحه های کتاب که رایحه مسیحایی ات،
لابه لای سطرهایشان جا مانده است.

آوازه ات فراگیر شده است
گواهی می دهم به عشق،
که روی دست های تو بزرگ شده است؛

به اندوه که خاطره ات بود از سال های دور؛
به رنج که نسخه اصیل اش را دیده بودی در کربلا.

در توان مرگ نیست که این همه بردباری را به دوش بگیرد؛
در توان خاک هم نیست. بال های تو بزرگ تر از میله های قفس است.

حکایت دیده افروزی ات، مرز نمی شناسد.
آوازه ات از دروازه ها گذشته است،
رسیده است به سرزمین ملایک.

رازهای سر به مهر دانش را گشودی
دنیا برای تو تنگ بود. مؤمن در دنیا، آزاده در زندان است.

تو مشعل برافروخته حق را به دست گرفتی
و در پشت بام های تاریک، «علم الهدای» قافله های
راه گم کرده شدی در بادیه های ناکجا آباد!

تو رازهای سر به مهر دانش را گشودی
در مکتب خانه های بصیرت.

تبار دست نوشته های حکمت،
به نستعلیق نگاه تو برمی گردد
و خوانده شدن سنگ نوشته های خلقت،
مرهون اشاره های توست.

از تلنگری که به جان های شیفته زدی،
کاروان تمدن در اسلام شتاب گرفته است.


گواهی می دهم که...
گواهی می دهم به توحید که زیستن ات،
تجلی گاه توحید بود در زمین و سجاده ات،
روبه قبله گل سرخ باز بود.

داغدیده امروز، تنها نخل های مدینه نیست؛
داغدیده امروز، روح و روان همه کسانی است
که با قطب نمای چشم تو می گردد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امروز، دلم هوای مدینه را کرده است و بهانه ی «بقیع» را می گیرد.
حسّی غریب، آتش به جانم افکنده و شعله شعله اندوه
از عمیقِ وجودم، زبانه می کشد.

آه، ای قدم های کوچک احساس و ارادت!
به یاری ام بشتابید و این روحِ تشنه و پریشان را، به آن دیار برسانید؛

به شهر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ؛
آن جا که از ذرّه ذرّه ی خاکش، بوی آسمان
ـ عطر قدم های اهل بیت علیهم السلام ـ به مشام می رسد.

مرا به زادگاه «اندوه» ببرید.
می خواهم سر به روی شانه اش بگذارم
و یک عمر غربت دیرینه ام را بگریم.

هنوز از کوچه کوچه ی مدینه، بوی «غریبی» می وزد
و هنوز در نگاه بارانی اش، خاطره هایِ دلنشینی موج می زند.