ویژه نامه ولادت با سعادت امام حسین (ع) و گرامیداشت روز پاسدار * آبی ترین آستانه احساس *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

۞♥۞ آبی ترین آستانه احساس۞♥۞

۞♥۞ ویژه نامه ولادت با سعادت امام حسین ۞♥۞

۞♥۞ علیه السلام و گرامیداشت روز پاسدار۞♥۞

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قالَ الحُسَيْنِ بن علىّ عليه السلام:

إنَّ أجْوَدَ النّاسِ مَنْ أعْطى مَنْ لا یَرْجُوهُ، وَ إنَّ أعْفَى النّاسِ مَنْ عَفى
عَنْ قُدْرَة، وَ إنَّ أَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ.

همانا سخاوتمندترین مردم آن كسى است كه كمك نماید به كسى كه امیدى
به وى نداشته است. بخشنده ترین افراد آن شخصى است كه
(نسبت به ظلم دیگرى با آن كه توان انتقام دارد) گذشت نماید.

صله رحم كننده ترین مردم و دید و بازدید كننده نسبت به خویشان
آن كسى ست كه صله رحم نماید با كسى كه با او قطع رابطه كرده است.

بحارالأنوار: ج 75، ص 121

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گویی تمام افلاکیان نامش را می‏دانند و مرامش را می‏ستایند!
گویی تمام عرشیان، از روز ازل منتظر تولّد او بوده‏ اند.

پرچم غیرت را در کویر نامردمی‏ها به اهتزاز درآورد!
او می‏آید از ازلی‏ترین نقطه آفرینش که چراغ هدایت باشد و کشتی نجات.

او می‏آید تا عاشورا به عظمت خویش ببالد.
او می‏آید تا کربلا، مشام جهان را با «عطر سیب» آشنا کند.

او می‏آید تا ولایت، اوج غریبانگی خود را حس کند.
او می‏آید تا صبر را، ایثار را، شهادت را... معنا کند.

او می‏آید تا کسی «غیرت دینی» را به فراموشی نسپارد.
می‏آید تا سفارش به امر به معروف و نهی از منکر بر زمین نماند.

آری، می‏آید، نقطه اوج رسالت و ولایت؛
نقطه ‏ای که قله کمال آدمی و نزدیک‏ترین فاصله با خداوند است؛
آنجا که حتی فرزند مانع این قرابت نمی‏شود!

مولا، ای عظمت شهادت!
چقدر نامت دلنشین است؛ حتی برای شهادت!

چیست پنهان در نامت که اشک را مجال تأمل و درنگ نمی‏دهد
و عشق را حیران عاشقانگی خویش کرده است!

مولای عاشقان جان باخته!
چقدر یادت برای عارف شدن مغتنم و نامت برای عاشق شدن زیباست!
کربلا تنها با تبسّم تو جان گرفت و عاشورا تنها با ترنم عاشقانگی ‏هایت نامی شد.

مولای عاشقان!
سلام بر تو باد تا واپسین روز آسمان و زمین!
میلادت مبارک!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

به هر طرف نگری جلوه ی جمال خداست
ادب کنید که میلاد سید الشهداست

گرفته ختم رسل روی دست، آینه ای
که در صحیفه ی او صورت خدا پیداست

به مصحف رُخ او با وضو نگاه کنید
که نقطه نقطه ی آن جای بوسه ی زهراست

شکوه داوری و صورت محمدیش
دل از رسول خدا می برد ز بس زیباست

رسول و حیدر و زهرا دهند دست به دست
به خنده خنده گلی را که گل بنش طاهاست

هنوز نآمده بگرفت دست فطرس را
که دستگیری از پا فتادگان با ماست

طلب کنید ز معبود هر چه می خواهید
که مستجاب در این لیله ی شریف، دعاست

به بیت وحی چراغ هدایتی تابید
که روشنایی اش افزون ز وسعت دنیاست

به منکران شفاعت بگو نگاه کنید
شفیع بر روی دست شفیعه ی دو سراست

خدا به ختم رسل کشتی نجاتی داد
که پیش وسعت او گم هزارها دریاست

در انبیا و رسل، در ائمه تنها اوست
که خاک تربتش از بهر درد خلق دواست

رسول گفت حسین از من است و من ز حسین
نبی حسین و حسینش همان رسول خداست

چه دیدنی است به بستان سبز وحی، گلی
که نقش بوسه ی پیغمبرش به سر تا پاست

به شهریاری عالم مقام خود ندهد
کسی که پشت در خانه ی حسین گداست

هنوز مشعل نور است لا اری الموتش
هنوز نعره ی هیهات او به اوج سماست

به صبح سوم شعبان ولادت اول
ولادت دگرش ظهر روز عاشوراست

نوشته اند ز خونش به صفحه ی تاریخ
که هر که در ره حق شد فنا، بقای بقاست

خدا گواست غلام سیاه چهره ی او
به خیل چهره سفیدان روزگار آقاست

فقط نه شیعه بود با محبتش مشهور
جهانیان به خدا و امام ما و شماست

حسین کیست چراغ هدایتی کز او
همیشه روشن، هفتاد و دو چراغ هدی است

نسیمی از حرمش گر گذر کند به جحیم
جحیم اگر بفروشد به خلد، ناز، رواست

حسین کیست چراغی که محفل نورش
تنور و مقتل و نوک سنان و طشت طلاست

وظیفه ی همه ی انبیا به دوشش بود
گذشت از سر و از جان و کرد قامت راست

نه خم به ابرویش افتاد نه به زانویش
ستاد راست و قامت به بذال جان آراست

هنوز آدم خاکی نگشته خاکش خلق
که سینه کرد سپر از خدا شهادت خواست

تو از حسین شنیدی بگو حسینی کیست
«هزار نکته ی باریک تر ز مو اینجاست»

حسین کیست امامی که در تمام ملل
بدون او بشریت کلام بی معناست

حسین کیست ذبیح اللهی که دین خدا
حیات یافت ز خونش حسین خون خداست

کجا رواست که با یکدگر کنار آید
حسین عبد خدا و یزید عبد هواست

حسین جان حقیقت روان آزادی است
اگر چه پیکر او قطعه قطعه در صحراست

سر بریده ی او با شما سخن گوید
سکوت کردن مظلوم و ظلم هر دو خطاست

ز عضو عضو جدا از همش به ما گوید
حساب آل محمد ز اهل ظلم جداست

چه زیر تیغ چه بر اوج دارها « میثم»
همیشه پرچم ثاراللهی به شانه ی ماست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فعالیتهای فرهنگی - هنری

	منظومه عشق*ویژه نامه ولادت امام حسین (ع) و روز پاسدار * (ویژه نامه سال 92,93)
	کعبه هفتاد و دو ملت { ویژه نامه ولادت آق اامام حسین (ع) } (ویژه نامه سال 91)
	ويژه نامه ميلاد فرخنده سيدشباب اهل الجنة،آقا امام حسين(ع)( ویژه نامه سال90)
	سفینهَ النجاهَ { مجموعه صوتی مولودی های ویژه ولادت امام حسین (ع) }
	گالري تصاوير ازحرم مطهرآقا امام حسين و حضرت عباس عليهم السلام
	* آبشار احساس * اشعار زیبا در وصف موالید فرخنده شعبان
	گالری تصاویر ویژه ولادت با سعادت آقا امام حسین (ع)
	کلیپ های تصویری به مناسبت اعیاد فرخنده شعبانیه
	زیباترین پیامک های تبریک موالید فرخنده شعبانیه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقالات وسایرمطالب مرتبط :

	امام حسین (ع)ازنگاه انتوان بارا نویسنده کتاب "حسین دراندیشه مسیحیت"
	چهل حديث در فضیلت حرم امام حسین(علیه السلام) و کربلاء معلی
	زیارت امام حسین علیه ‏السلام از نگاه معصومان(علیهم السلام)
	فطرس ملک و پناه بردن به گهواره امام حسین(علیه السلام)
	پيامبراني كه دست به دامان امام حسين عليه السلام شدند
	امام حسین (ع) گل خوشبوی محمد صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله
	حسين‌ بن‌ علي‌(ع) در گفتار و رفتار رسول‌ الله (ص)
	ذکر مخصوص امام حسین (علیه السلام) هنگام قنوت
	شمه ای از اخلاق آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام
	کلمات قصار وجملات زیبااز امام حسین علیه السلام
	جلوه عشق"قصه هاي زندگي امام حسين علیه السلام
	همسران امام حسين ـ عليه السلام ونام فرزندان آنان
	عشق به امام حسین(علیه السلام)عشق به خداست
	آثار و بركات تربت پاك سیدالشهدا علیه السلام
	چهل حدیث گهربار از امام حسین(علیه السلام)
	عاقبت دشمني با امام حسين عليه السلام در دنيا
	شباهتهاي حضرت حسين با حضرت عيسي (ع)
	چرا به امام حسين كنيه اباعبدالله داده اند؟!!
	گوشه ای ازکرامات امام حسین علیه السلام
	علت شهرت سوره فجر به نام امام حسین(ع)
	آثاروبرکات زیارت امام حسین علیه السلام
	رجعت امام حسين(ع) در قرآن و روايات
	امام حسين عليه السلام سرچشمه فضائل
	حسین علیه السلام، طبیب جامعه بشری
	ارتباط امام مهدى(ع) با امام حسين(ع)
	امام حسين (ع) از زبان شهيد مطهرى
	مناجات های امام حسین علیه السلام
	امام حسین علیه السلام در کلام شهدا
	سیره قرآنى امام حسین علیه السلام
	آیات قرآن در شأن امام حسین (ع)
	شفاعت امام حسین(ع) در قیامت!
	چهل داستان از امام حسین (ع)
	دعای امام حسین(علیه السلام)
	چهل حديث، سيره حسینى
	ولادتی از جنس اشک
	خاک بهشتی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

بوی خوب خدا

این چه مولودی است که با آمدنش، اشک میهمان چشمان
پدر است و این چه مولودی است که با آمدنش،
سرزمینی به نام کربلا، از شرمساری درهم خمیده می شود؟!

کو آن تصویر خون آلود سرهای بر نیزه و لب های ترک خورده
از عطش و کمی بالاتر، فرشتگان سر بر زانوی غم هشته؟!

حسین می آید؛ به رنگ سرخ غروب دلگیر همیشه تاریخ.
حسین می آید؛ با گلویی درخشان از نوری که
سال ها بعد،حکایت ها خواهد گفت.

و من اکنون چه شادم از آمدنش که اگر نمی آمد
من هیچ بهره از اشک و افتخار نمی یافتم و
خون، چه کم بها می شد، اگر نبود عاشورای تو!

مبارک باد آمدنت!
چون آمدی تا سفینه نجاتمان شوی و چراغ هدایت
و حسینمان باشی و اشک هایمان برای تو
آتش دوزخ از جسم ضعیفمان بر گیرد.

یا اباعبداللّه ! ای کودک علی!
ببین چه کردی با عالمی که حتی در آمدنت نیز چشم ها اشکبار است.

و ما دانستیم خدا چگونه بنده اش را عزیز می گرداند
اگر بخواهد ای مولود پاک!

نسیم شادی من از آمدنت از این است تا بیاموزم که
چگونه وفادار بمانم به دینم و چگونه با غربت و شرف، سر بر خاک نهم.

و ببینم این بدن خاکی، چگونه می تواند تا اوج علیین
پرواز کند، تا بوی خوب خدا.

مبارک باد آمدنت!
امروز، دست های کوچکت را ای نوزاد فاطمه!

به شفاعت می طلبم؛ و همین نزدیکی ها، در سایه ظهر
گرم دهه عاشورا، سر خونین بر نیزه سوارت را نیز.

سلام بر تو و روزی که زاده شدی، یا حسین!
مبارک باد آمدنت بر همه جستجوگران افتخار!

حبیب مقیمی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خوش آمدی!

فرشته ها گوش به رنگ صدای توأند!
زمین و زمان، سرشار از انتظاری دلنشین اند!
آسمانیان لحظه ای نگاه از خاک بر نمی دارند.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ، تبسّم بر لب
لحظه موعود را به شوق ایستاده و امیرمومنان علی علیه السلام
لحظه شمار در آغوش فشردن توست!

مدینه دوباره محور توجّه است. هر لحظه که می گذرد
التهاب بیشتر می شود و انتظار، شیرین تر! و ناگهان...

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم قنداقه نور دیده اش
را در آغوش گرفته و نگاه از ماه رخسارش بر نمی دارد!

برازنده نام این طفل چیست؟
جبرئیل خواهد آمد! باید منتظر بود؛ منتظر اراده خداوند.
و حسین علیه السلام انتخاب مخصوص پروردگار است.

مدینه، برای مبارکباد آمده است؛
اجازه ورود می خواهد.

تمام ساکنان ملکوت هم برای عرض تهنیت
اجازه حضور در زمین را یافتند.

فرشتگان مدام بین زمین و آسمان در رفت و آمدند.
به یُمن حضور حسین علیه السلام ، درهای
رحمت خداوند گشوده می شود!

وجود حسین علیه السلام معجزه می کند!
آخر حسین علیه السلام ، فقط دارالشفای
خاکیان نیست؛ طبیب افلاکیان هم هست.

سلام بر حسین علیه السلام ، برگزیده خداوند در زمین!
سلام بر خلاصه خلقت!

سلام بر او که با حضورش، آینده زمین، روشن تر رقم می خورد!
سلام بر زینت بخش شانه های رسول صلی الله علیه و آله وسلم !

هنوز در گوش تاریخ می پیچد، طنین صدای روح بخش
پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم که می فرمود:

حسین علیه السلام از من است و من از حسینم!

ای آفتاب ِ هستی بخش شیعه!
ای «چراغ هدایت» وای «کشتی نجات»!

خوش آمدی.
درود بر تو، که معلم عشقی و مفسر راز خون.

خدیجه پنجی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

میلاد خجسته پنجمین گل شاخسار عصمت
حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام را به فرزند گرامی اش
حضرت صاحب الامر امام زمان مهدی منتظر(عج) تبریک می گوییم

و بی قرار و منتظر، چشم به راه مقدسش می نشینیم
تا قدم بر دل های ما نهد و با حضور مبارکش و با وزش نسیم عدالتش شادی
این میلاد مبارک را در دل های عاشقان مکتب جدش حسین علیه السلام صد چندان کند.

چشم به راه آن روز، به یمن این میلاد مبارک، بر مقدمش گل های
سلام و صلوات می فشانیم و این عید خجسته
را به حضرتش تهنیت می گوییم.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

بهاری ترین شکوفه




در کوچه های تنگ بنی هاشم، شور و نشاطی به وسعت
آسمان و زمین برپاست. کوچه ها، مست حضور نورٌ علی نورند،
سرشار از غرور، که هم قدم استوارترین گام ها خواهند شد.

دیوارها تا فلک اوج گرفته اند که در ارتفاع رفیع ترین
قلّه شرف و ایثار قد می کشند و نخل ها، سیراب و
سرفراز و سرسبز ایستاده اند که طراوتشان را از
بهاری ترین شکوفه آفرینش، وام گرفتند.

و پنجره ها، چشم به در دوخته اند و شکوفه خوشبوی امامت
را متنظرند و حضور سومین خورشید را چشم به راهند
تا چشمان بی فروغشان، در تلالؤ نور چشمانش، منّور و
افق نگاهشان را از دریچه چشم او به عالم هستی گسترش دهند.

خاک به خود می بالد که بوسه زن پای دوست می شود
و به افتخار سجدگاه بهترین مخلوق خدا، نایل می گردد و
مشام جان زیباترین و معنوی ترین ثانیه هایش را با بوسیدن
سروپای عاشق ترین سیمرغ عشق و زیباترین طاووس هدایت
و پرنده ترین نسیم امامت، نوازش خواهد داد.

پرنده آبی خیال، در آسمان عشق و امید، پر و بال گسترده
و پرواز کنان، تا بی نهایت هستی اوج می گیرد.

عشق، خانه به خانه او را می بوید
و امید، کوچه کوچه او را می جوید.

ایثار، ردا از دوش افکنده تا خود را در زیر ردای
او بیفکند و عدالت، خبرش را از صبح صادق می گیرد
و معرفت، سایه سارش را می طلبد تا خود را
از عطر صفا و صداقتش خوشبو سازد.

و فرشتگان، بر هودج نور نشسته و
فوج فوج به سوی خانه گلین فاطمه رهسپارند.

افلاک سر تعظیم بر آستانش می سایند و حریزنگاهشان
از دیوارهای گلی عبور می کند و غنچه نورسته
بوستان علوی را می بوسد و می بوید.

جبرئیل، پیشاپیش فرشتگان بر آستان خانه
رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم فرود می آید
و سلام و تهنیت خداوند را به رسولش صلی الله علیه و آله وسلم
عرضه می دارد و تولد تداوم بخش نسل نبوی
را مژده می دهد و مژدگانی می طلبد.

چشمه های امید، جوشان و آبشاران عشق، سرازیر می شود.
گل لبخند بر لبان پیامبر شکفته می شود و در حالی که عاشقان
ه به حسن علیه السلام می نگرد، حضور قدوم
مبارک حسین علیه السلام را انتظار می کشد.

نسل پیامبر ادامه می یابد.
و فاطمه علیهاالسلام ، سلسله دوار نبوی و آیینه دار ولایت علوی می شود.

ای حسین علیه السلام !
تو آمدی تا جمال بی زوال آیات خدا، در پرده های
سیاه تحریف پوشیده نشود و هر معاویه قدرت و
عمروعاص مکروفریبی به خود اجازه سوءاستفاده ندهد

و با جهل سیاه یزید، راه سفید ولایت، مسدود نشود و
شاه راه اطیعواللّه و اطیعواالرسول و اولی الامر، به بن بست نرسد.


هاجر امانی ماچیانی